Hallo Mara, Ik ben nu 20 jaar ouder dan jij maar ik herken jouw situatie precies en zat destijds ook dagelijks aan zelfmoord te denken. Dat ik er mijn familie zeer veel verdriet mee zal hebben gedaan is het enige wat me er van heeft weerhouden. Het klinkt hard maar doorbijten en de positieve dingen, al zijn het maar details, veel meer waarderen... dan zul je je al snel een stuk beter voelen en hopelijk weer wat plezier in het leven krijgen. Probeer je meer te uiten, qua gevoelens, naar je ouders en de leraar of leraren die je vertrouwt daar zij jou toch onschatbare hulp zouden kunnen bieden. Professionele hulp heb je echt niet nodig, je bent sterker dan je denkt als je je maar durft te uiten. Een 'minderwaardigheidscomplex' is niets minder dan negatief over jezelf denken terwijl het achteraf gezien echt wel meevalt. Geloof me, ik heb een ontzettende rotperiode gehad in mijn schooltijd maar door je wat meer gewoner te gedragen (lees: jezelf zijn), niet het idee te moeten hebben zonodig ergens bij te moeten horen qua kleding, gedrag, stijl etc., te laten merken dat je hen niet nodig hebt in je leven en, het belangrijkste nog, altijd met opgeheven hoofd te blijven lopen kom je er al snel achter dat de omgeving wat milder wordt naarmater jij meer duidelijk maakt dat je er niet zo mee zit wat ze over je denken. Laat ze zeggen dat je lelijk bent, dat je dik of dun bent, dat je rare kleding draagt... laat ze... het moet jou sterker maken en je moet dan durven zeggen wat hun probleem daarmee dan wel mag zijn?!?! Vooral rustig blijven, gewoon serieus vragen wat het hen interesseert waarom ze jou zg. lelijk vinden want denken dat je ook lelijk bent is het ergste dat je kan doen want mensen hebben de onbewuste eigenschap zulke mensen er direct uit te pikken en van die zwakte misbruik te gaan maken. Je zegt dat je verlegen en stil bent, erg introvert dus, vooral teruggetrokken en waarschijnlijk thuis ook meer op je kamer te vinden zal zijn dan gezellig bij vrienden thuis of in de woonkamer voor de televisie. Probeer alvast in je omgeving meisjes en/of jongens te vinden van je eigen leeftijd die bij jou de indruk geven dat ze zich normaal gedragen en jou niet voor schut zullen zetten. Het is moeilijk in het begin maar probeer ze aan te spreken, een gesprek aan te knopen over het weer, koetjes en kalfjes, waar ze die broek hebben gekocht of dat shirtje... je ziet dan binnen 10 seconden of diegene gediend is van jou of niet... belangrijk is dat je spontaan en aardig overkomt en vooral niet meteen laat merken dat je negatieve gevoelens/gedachten hebt want dat schrikt die potentiele vrienden weer af. Je wordt vanzelf praatgrager en komt uit je schulp en als je je weer wat beter gaat voelen ga je vanzelf het geheel positiever zien. Laat je niet te snel afschrikken door tegenslag, ga niet bij de eerste de beste afwijzing direct jezelf tot 'niets' verklaren want het kan echt de beste overkomen. Een vriend krijgen kan elk meisje/vrouw dus waarom jij niet?? Als jij wat meer met opgeheven hoofd rondloopt, wat meer (glim)lacht en wat meer praat dan zul je zien dat die ene jongen die jou waard is zichzelf wel zal voorstellen, is het nu niet dan is het morgen wel maar denk niet dat je eeuwig vrijgezel zal blijven, mensen die dit denken die willen dit onbewust ook en blijven het daardoor ook omdat ze totaal niet open staan voor de andere sexe. Als jij een vriend wilt moet je ervoor open staan en hem laten zien dat je het waard bent versierd te worden. Mensen die je stalken en alleen maar uit zijn op 'one-night stands' heb je helemaal niets aan en moet je onmiddellijk links laten liggen want daar zul je zeker spijt van krijgen. Ik hoop dat je nog vele jaren zult blijven leven, de wereld wordt er niet milder van, helaas alleen maar harder maar met een beetje meer zelfwaarde zul je zien dat je het lang nog niet slecht hebt. Ik hoop ook dat je zelfmoordgedachten een stuk minder zullen worden en het leven meer op waarde zal schatten, ga er meer op uit... alleen of met een vriendin... met de fiets of trein, maak plezier, zorg dat je wat socialer wordt... de deuren zullen dan makkelijker opengaan in de wereld waarin wij ons ons, eerlijk gezegd, ongevraagd leven moet slijten. Het beste en sterkte en laat nog eens wat van je horen..... Davy
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.