Levensverhalen (pagina 1468)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Stotterend het leven door

Hoe zal ik dit verhaal eens beginnen?

Praten, de hoofdfunctie in het leven.......omgaan met vrienden, vergaderingen, overige contacten alles is gebasseerd op praten praten en nogeens praten.

Maar wat als je stotterd, je kunt (vaak) niet zeggen wat je wil zeggen en draait er maar wat omheen......soms zie ik geen uitweg meer en wil ik graag verdwijnen van deze aardbol> zelfmoord??? NEE, er zijn te veel mensen die om mij geven...en dat wil ik hun niet aandoen.

Ik heb nog nooit een poging gedaan tot zelfmoord, en hoop het ook nooit te doen. ondanks dat ik stotter, probeer ik te genieten van het leven, ook al is dit vaak heel moeilijk.

Ik probeer te genieten van simpele dingen.....hopelijk gaan jullie dit ook doen.
Datum:
18-03-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Groningen

nee

Leven waarom leven wij? iedereen verspilt zijn tijd...het idee alleen al maakt je ziek...met de reclames die wel 10 minuten duren,over welke mobieltje nu weer in is,over dat de jeugd baldadiger is dan vroeger,over het idee van de euro.waar zijn we mee bezig?maar nooit zou iemand eens uitzoeken waarom?waarom we leven. Ik zie er geen logica in om elke dag op te staan,dan naar school,eten,slapen,opstaan,school,eten slapen,en als je dan klaar bent met school dan ga je werken en dan denk je yes ik mag nou stoppen met werken en lekker van mijn pensioen genieten,maar dan krijg je kanker of een of andere dodelijke aandoening,en dan ga je dood..hiephiep hoera,wat een fijn leven. Ik weet niet of het gezond is dat ik zo denk,maar als klein kind was ik heel stil en zij nooit wat,iedereen zij dat ik in een inrichting moest. komt waarschijnlijk omdat ik wat problemen thuis heb. M'n vader handelt in Drugs.Ik ben het langzamerhand ook gaan gebruiken(of dat nou goed of slecht is ben ik ook nog niet achter).Ze komen binnenkort het huis leeghalen,de rekeningen worden te hoog(Als ze mijn gitaar innemen weet ik zeker dat ik zelfmoord ga plegen,na muziek is er niets meer).Ik word misbruikt door een jongen,heb nu sinds 6 augustus 2005 een maagkwaal,en m'n broer die slaat me.Ik ben sinds kort in me polsen en armen gaan snijden,wat ik eigelijk niet wil,maar ik kan er niet meer mee stoppen.Het gaat ook slecht op school,het idee dat ik havo kan,en vmbo doe(wat ik waarschijnlijk ook niet ga halen) vind ik heel erg,maar daar is het nou al te laat voor om dat te veranderen dus later is er niet...............................................
Datum:
18-03-2007
Naam:
(s)ophie)
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

update van mijn ellende

05-03 en 10-03 heb ik mijn verhaal ook hier geplaatst, 1 x onder de naam John en 1 x onder de naam platoon. Ik voel me nog steeds erg slecht, ben 2 weken niet naar het werk geweest, maar moet morgen toch echt weer gaan. Griep duurt nooit zo lang. Mijn leidinggevende weet dat ik kamp met psychische problemen, maar weet niet hoe diep het zit. Omdat ik zelf ook een leidinggevende functie heb, zeg ik hem dat ook niet. Het komt zwak over. Heb inmiddels slaaptabletten gekregen van de huisarts en ik had nog een voorraadje amitryptyline van een vorige keer, en die eet ik als snoepjes. Ik weet niet eens of ik wel besef wat er aan de hand is in mijn leven, rationeel is het zo dat ik (door de scheiding) emotioneel en straks ook financieel aan de grond zit.
Ik weet echt niet hoe het verder moet, daar zullen veel mensen van denken, kop op, na regen komt zonneschijn, maar ik beschouw mezelf als vrij intelligent, en heb altijd een goed beeld van situaties die zich in de toekomst gaan afspelen. Begrijp me niet verkeerd, heeft niks met iets vreemds te maken, gewoon gezond verstand en kunnen inleven in situaties.
Als ik zo naar mijn eigen toekomst kijk, zie ik verrekt weinig hoopgevends. De eindjes aan elkaar knopen, vader van een kind die nu 2 jaar is en die nu dus een ander vaderfiguur heeft. Ik ben vrij gebonden aan huis, heb nog 2 honden, die, hoeveel ik ook van ze hou, een blok aan mijn been zijn. Het liefst werd ik morgen niet meer wakker. Het zal mij benieuwen hoe ik mij over een week voel.
Ik sta op de wachtlijst voor professionele hulp, ben benieuwd wat dat doet met me.
Het is niet alleen de scheiding wat me parten speelt, de oorzaak v.d. scheiding ligt in mijn karakter opgesloten, en daar moet ik wat aan doen of mee leren leven.
Ik ben heel zwaar op de hand, zie problemen die misschien pas over 5 jaar gaan spelen of misschien ook helemaal niet. Ik heb al heel wat zelftesten op internet gedaan, en dat was niet al te positief. Ik ben gewoon een moeilijk mens denk ik, toch heb ik wel vrienden en mijn familie houdt van me. Ik denk wel eens, kon ik maar echt in de toekomst kijken, is het dan nog waardeloos kan ik er beter gelijk mee kappen, want het leven wat ik nu lijd is lijden. Ik zag ergens ander op deze site een prachtige spreuk die ik nooit zal vergeten. Het was ongeveer, als je de dood vreest, overschat je het leven. Daar sluit ik me bij aan. Misschien dat ik over een week weer wat schrijf. Groetjes allemaal, en probeer vol te houden. Vooral jonge mensen!!!!!!!
Datum:
18-03-2007
Naam:
platoon
Leeftijd:
41
Provincie:
Overijssel

ik weet het niet

Ik heb vanalles verzonnen. Alleen maar omdat ik dacht dat mensen me dan zouden begrijpen. Het begon met de waarheid. Toen ik merkte hoe fijn het was om met iemand te praten over dingen verzon ik steeds meer. Het voelde nog steeds heel fijn. Totdat me ouders werden gebeld. Ik weet niet wat ze precies denken. Ik weet niet of ze het nog geloven. Maar het punt is ik voel me steeds meer klote. Ik wil dood zijn, niemand meer tot last zijn. Maar dat kan niet want dan komen ze erachter. En haten ze me. Dan zal niemand me missen. Ik ben bang. Bang om mensen kwijt te raken. De dingen die ik heb verzonnen gaan over m'n ouders. Ik heb dingen meegemaakt met een lerares. Dat heb ik ook verteld. Die dingen zijn waar. Maar over m'n ouders zijn niet waar. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben alles kwijt. Ik heb 1 iemand waar ik graag mee praat en waar ik echt heel veel om geef. Iemand die ik niet meer kan missen. Maar voor haar ben ik niets meer dan een leerling uit haar mentorklas. Elke avond voel ik me klote. Overdag gaat het goed. Dan ben ik bezig. Maar zodra ik iets rustigs ga doen, word ik leeg van binnen. Ik ben voordurend misselijk en ik wil niks eten. 's avonds val ik niet voor 12 uur in slaap en word ik ongeveer 3uur weer wakker. Dan ben ik klaar wakker en depressief. Ik weet het niet meer. Het enige wat ik wil is met m'n mentrix erover praten. En ik wil dat ze me vasthoud. Voor moed. Ik voel me heel alleen als ik net zoals nu thuis achter de computer zit. Iedereen is er. Vader, moeder, zus. Maar nog steeds wil ik niks. Ik wil alleen maar slapen. Maar ik kan niet blijven stilliggen. Ik wil huilen, alleen maar huilen en dat ze tegen me zegt: kom maar, je hoeft niet bang te zijn. Ik ga nergens heen. Ik wil alleen maar dat ik iets meer voor haar beteken dan al die andere kinderen uit m'n klas. Dat ik niet een leerling ben. Maar dat ik ester ben. Dat ik voor haar ook beteken:: het meisje dat mij vertrouwd. Ik vertrouw haar. Ik heb voor haar nooit iemand vertrouwd. Het is eng om iemand te vertrouwen, want het is en blijft een mens. Maar toch zal ik haar nooit vergeten. Het liefste mens dat ik ooit heb ontmoet. Ik hoop dat ze me aardig vind. Dan is de rest niet meer belangrijk. Het klinkt raar ik weet het. Maar ze is net m'n beste vriendin. Zo voelt het.
Datum:
18-03-2007
Naam:
Ester
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

leven?

ik heb hier al enkele keren geschreven. En steeds heb ik het erover hoe slecht ik me voel, wel, ik ben nu na al die tijd niet verbetert, het gaat steeds slechter met me. Ik ben mezelf echt aan het leegzuigen. Ik snij mezelf bijna iedere dag; in me armen, benen, billen,... ik wil mezelf echt helemaal kapot maken, maar helaas lukt het me niet, je ziet brede grote sneeën en bloed, maar toch blijf ik leven. Ik ben nu de laatste weken ook alverslaafd aan weed, iedere avond smoor ik weed, ik kan niet meer zonder. Nu zit ik ook met het probleem dat ik bijna geen weed meer heb en dat mijn 'dealer' er efjes niet aan kan raken, ik zal dus zot worden!Verder naast het snijden en de weed neem ik regelmatig ook pillen, geen drugs, want ik kan er niet aanraken, ookal zou ik willen. Maar ik slik soms zes à acht pijnstillers in 1 keer in voor dat ik ga slapen. Ik slaap goed daardoor, maar ik raak niet dood. IK probeer zoveel, maar het lukt me niet om weg te raken uit dit leven. Alles gaat zo slecht overal en ik ben echt zo ongelukkig. Maar zelfs gaat alles goed, zowel in mijn omgeving of overal in deze wereld, wat dan? Wat als alles dan toch goed gaat? Waarom leven we? ik snap het niet en ik word er gek van door te blijven denken er over. We weten niet eens wat levn is:s! ik kan dit leven echt niet aan, ik wil niet verder. Ik ben alleen, ik kan er met niemand over praten, hoe ik me voel enzo. Ik heb al op het punt te staan om het eens aan iemand te vertellen, want ik wil het echt kwijt, maar iets in me houd me tegen. Iets slechts, iets sterker dan mezelf krijgt het niet over mijn lippen om hulp te vragn. pff ik kan echt niet meer zo leven. ik vraag me eigenlijk af of ik echt hulp nodig heb! Kan er mij aub iemand zeggen op deze site of ik hulp moet zoeken? en hoe?? moet ik me laten opsluiten in een instelling? wat moet ik doen? aub ik smeek iemand, wat moet ik doen? heb ik hulp nodig???
Datum:
18-03-2007
Naam:
onbekend
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

ik word niet goed van dit .

ik heb er niet om gevraagd om geboren te worden en veel dingen in me jongere jaren mee te maken zodat ik nu op 23 jarige leeftijd problemen met vanalles heb . ik heb een baan een huis zorg over een kind welis waar niet me eigen.
maar toch mis ik ontzettend veel wat dacht je van echte zelfvertrouwen liefde ik doe in de gezichten van iedereen alsof ik sterk ben en heel wat aan kan maar van binnen ben ik niet goed ik doe me best maar meer kan ik niet ik wil iemand die echt van me houd zowel buitenkant als binnenkant wil af me angst die ik heb dat ik alleen ken van binnen .ik word gek ervan als mensen praten over innerlijke schoonheid ik ben dik ja heel erg dik maar mensen kijken toch naar je uiterlijk of het nou is voor een baan relatie enz.
mannen die die misbruik maken komen op mijn pad en ik maar denken dat het mijn ridders op het paard zijn .
zelfmoord is wat al lang in me leven op de achtergrond is gebleven dom zeggen mensen je bent lelijk dik stom ik voel me ook zo men zeg bid tot god en alles komt goed is dat zo waarom heb ik zoveel moeten leiden en nog steeds ik voel zoveel pijn ik wil ook echt gelukkig zijn succesvol ik weet het niet soms net als nu ik heb vanmorgen weer eens iets meegemaak wat alleen mislukte mensen als ik meemaken. het is al gebeurd en ik jank er nu om terwijl het voorkomen had kunnen worden maar ja waarom doe ik dan ook zulke dinge n. ik wil gewoon rust me hoofd doet pijn mijn hart is moe ervan om alles maar te dragen ik wou dat ik ook gelukkig was en iemand had die echt goed voor mij is ik wou dat ik goed verstand zodat ik alles goed kan doen vol vertrouwen en zelfverzekerheid en het ook werkelijk kunnen zijn.
heb niet zolang een baan waarin regelmatig zelfdoding in voorkomt het is stom maar waarom trekt het me toch erg aan . het is zo dichtbij het zou alles oplossen in 1 klap geen zorgen meer over alles me familie komt wel over me heen zo belangrijkl ben ik toch niet .
het is stom dat ik zeg want meestal zeggen we dat mensen die zelfmoord plegen egoistisch en niet denken aan de mensen die ze achterlaten weetje als ik er niet was zou het stuk makkelijker zijn voor hun , heb tot nu toe altijd gevochte voor me zelf voor me vrijheid me leven letterlijk en figuurlijk jong volwassen geworden maar ik wil enkan niet meer me hart is al veel zwakker geworden door alles omdat het 4 keer zo hart heeft moeten werken als een gemiddelde persoon van mijn leeftijd.
ik ben moe van me zelf het is heel erg zwaar ik hoop dat het alleen in keer over is en dat ik niet hoeft te lijden tot nu hebben de personen het niet overleefd als ik het goed doe dan is over .

een moe meisje
Datum:
18-03-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

enough is enough

ik ben een meisje van 19 jaar.
ik woon nog bij me ouders en me broer me zus ik ben nu helemaal allen thuis
daarom dat ik nu hier wat neer gooi.

het begon in 2005 ik behaalde me diploma ik wou kappers opleiding doen maar om te beginnen moest je een stage plek vinden ik kon niks vinden en niks vinde
en op een gevene moment was het te laat om je in te schrijven vbij een andere opeldiing en toen zat ik een jaar thuis
ik werd steeds meer terug getrokkener
steeds stiller durfde niks meer alleen
helemaal niks kwam meer uit mij zo van zulle we dit doen .nee ik wou zelfs niks meer.

ik heb verschillende pogingen gedaan
en tot mijn grote spijt is het ook alemaal mislukt ik wil graag voor de trein springen het begon allemaal goeddit jaar
ik ging naar school kreeg studie geld (want ik had nooti geld om handen ) en kreeg een vriend hij is de liefde van me leven ik wou echt voor hem door het vuur gaan en ik dacht dat ik ook zijn liefde was maar nee hij maakte het uit om de stomst erede die er is
er miste een heel klein stukie
uh ja ik zei dat moet nog groeie en toen haalde hij allemaal excuses er bij dat ie geen tijd had enzow en dat ie blabla en hij zit bijna tot nu tot elke dag op msn wat nou geen tijd rot op
...
dus ik voel me erg alleen en verlaten en ik wil voor de trein springn maar ik geloof dat mn ouders geluk hebben want ik durf dat niet .. ik zit behoortlijk met me zelf aan :S
Datum:
18-03-2007
Naam:
i know it thats just enough
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Word er gek van

Ik ben een jongen van 20 jaar en ik word gek van mezelf. Vanaf mijn 15e kreeg ik verlangens naar een vriendin die door de jaren heen alleen maar zijn versterkt. Dit komt doordat iedereen om mij heen een vriendin kreeg.

Waarom is het zo moeilijk voor mij? Ik word gek van mezelf!! Ik denk er iedere dag aan. En zeker nu mijn 5 jaar jongere broertje een meisje heeft. Ik kan de schaamte niet meer aan. Ik mis de intimiteit, de liefde, de gedachte dat iemand jou accepteert zoals je bent.

Ik probeer het van me af te zetten, maar niets anders kan mijn pijnlijke verlangen compenseren. Het is zo’n obsessie voor me geworden en dat is juist niet goed. Ik ben kansloos en zie geen compensatie. Het GGZ heeft een lange wachtlijst en kan pas over een paar maanden terecht.

De gedachte dat mijn broertje van 15 seksueel contact heeft en ik nog niets heb bereikt op dat vlak maakt me gek van waanzin. Waarom gebeurt dit? Waarom ik? Ik ben een lieve jongen, maar omdat ik er zo obsessief mee bezig ben stoot ik blijkbaar mensen af. Maar het blijft me zo achtervolgen. Ik blijf rennen en me verstoppen, maar ik kan nooit ontsnappen aan die gedachtes en verlangens.

Ik heb leuke dingen in mijn leven, maar die kunnen mijn pijnlijke verlangens niet compenseren. Dit is zo zonde, maar het is niet anders. Ik wil sterven. Dat mensen dan verdriet hebben kan me niets meer schelen. Ik zit zo vast in mijn eigen gesponnen web.

Waarom kan er geen meisje van me houden????? Ik heb er alles voor over! Het spijt me dat ik zo ben.
Datum:
18-03-2007
Naam:
Ivo
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

doe het niet roos

ik wil reageren op roos,

hey roos,
ik begrijp dat het allemaal moeilijk voor je is.
maar,zelfmoord is GEEN oplossing.
iedereen zal r kapot van zijn.
probeer toch,je zal r geen spyt van krygen.
ga praten met een psycholoog ofzo.
ik wil er een worden maar Roos er staat je een mooi leven te wachten er zullen waarschijnlijk ong genog mensen zijn voor je vrienden,vriendinnen.
je moet ze wel opzoeken.

Roos,doe het voor jezelf,voor mij,voor iedereen!!!

Datum:
18-03-2007
Naam:
inse
Leeftijd:
11
Provincie:
Friesland

Zelfmoord,

Hallo lieve mensen,

Ik begrijp je pijn, nee eigenlijk niet. Maar ik wil jullie alleen vragen te denken aan alle mensen die van jullie houden. Al is het er maar eentje, het is genoeg om te leven. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd. tien jaar geleden, en nog steeds huil ik erom. Er zijn echt mensen die jou nooit kwijt zouden willlen. Dat jullie het weten,

groetjes cinta
Datum:
18-03-2007
Naam:
cinta abell
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.