Levensverhalen (pagina 1474)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

..

ik ben een meisje van 12 jaar en word binnenkort 13 .
ik heb helemaal geen vrienden , word gepest en ik snij mezelf.
met snijden ben ik niet begonnen omdat ik het leeste op internet .
3 weken geleden voelde het steeds opgelucht maar nu niet meer.
ik denk nu aan zelfmoord!
ik wil van dit leven af..
geen vader waar ik mee kan praten (dood)
geen leraar geen vrienden
ik ben kapot , ik wil nietmeer..
Datum:
13-03-2007
Naam:
MeiisJee:|
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

na 38 jaar knokken, ben ik nu echt uitgevochten

met 13 jaar was ik al wegelopen van huis, weg van ouders die beide alcolisten zijn.
daarna heb ik geprobeerd een beter ouder te zijn voor mijn kids en heb daarvoor gewerkt gestudeerd en alles gegeven wat ik had. maar na drie egocentrische kerels die me uiteindelijk alles wat ik opbouwde tot drie keer toe weer afbrak/nam. mijn kids, baan, huis, auto, en niet het minst mijn waardigheid. dus ben ik nu aan een punt toe gekomen dat ik besef nooit gewenst te zijn, vroeger niet nu niet nooit niet.
ik ben zo onzettend moe en denk erover om zelf maar compleet weg te cijferen.
someday I will fly away 2 be free.
en weer bij mijn zus en vele jonge vriend/innen te zijn in peace

Datum:
13-03-2007
Naam:
Franny
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

Ik heb het weer zien zitten

Omdat mijn geest als een boek is waar in ik zelf het verhaal schrijf en ik voor mezelf voor de warmte zorg, zag ik het toch weer zitten, ik kan niet vertellen waarom ik het niet meer zag zitten. Het probleem is de frictie tussen mensen die zorgt dat het niet glad verloopt tussen elkaar waardoor je het niet meer kunt zien zitten.

Sterkte verder aan velen.
Datum:
13-03-2007
Naam:
Anonieme man
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

Is dit het?

Hallo, ik ben een jongen van 22 jaar. Kom uit een gezin waar het eerst moeilijk was, maar nu uiteindelijk alles goed verloopt. Vanaf mijn 13e werd ik serieus gepest op school. Ik kon nergens mijn verhaal kwijt en mijn verdriet. Mijn ouders hadden het erg moeilijk om hun eigen relatie op de been te houden en hadden daardoor geen tijd voor mij. Ik voelde mij alleen en had het idee dat ook niemand mocht weten wat ik doormaakte. Ik zoog alles op, totdat ik tegen mensen waarmee ik via internet goed contact had gewoon begon uit te schelden uit opgekropte frustratie en woede.

Ik besloot toen om hulp te zoeken. Dat leverde toen weinig op.

Om een lang verhaal toch enigszins in te binden. Ik ben nog een aantal keer langs een psycholoog geweest, maar het grootste probleem blijft bestaan. Een angst die niet weggaat, een angst om door anderen te worden gezien als minderwaardig. Door deze angst ga ik mij daar juist naar gedragen. Ik wil dit niet. Ik wil mezelf zien als een volwaardig mens wat gewoon in de maatschappij meekan, vol zelfvertrouwen. Door de angst en de druk om dingen fout te doen, of door gewoon niet leuk gevonden te worden door mensen, denk ik er nog wel is aan om zelfmoord te plegen. Ik kan mij namelijk niet voor te stellen om de 30 jaar te halen zoals ik mij nu voel.
Datum:
13-03-2007
Naam:
JB
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

vriendin

ik heb 2 jaar met mijn vriendin en toen ik 16 werd en een feest gaf ging het mis mijn vriendin ging toen vreemd en ik was er kapot van ik heb niet geslapen en ruzie gemaakt met de gene waar ze het mee deed die wist dat ik met haar had en het is nu 4 dagen geleden en ik denk er nog steeds aan ik kan er niet mee stoppen met denken en ik vraag me telkens af wat heeft leven voor zin als je elke keer pijn hebt en elke dag het zelfde doet
Datum:
12-03-2007
Naam:
carl
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

meisjes/school/thuis,alles, waar nix opslaat

mijn leven steld nix voor ik weet niet hoe ik dit allemaal moet gaan schrijven nsow
t tis eiegnlijk begonnen met school ik kreeg een telefoontje van school de laatste dag van de groote vakantie dat ik in een anderen klas kwam te zitten en ik bij mijn lieveling docente weg ging dit vind ik supper erg toen kwam ik bij een docent ik vond hem in het begin leujk en weer minder leujk omdat ik dacht dat hij alles geregeld haden ik voelde me niet prettig bij hem in de klas we waren ook verhuisd naar anderen locatie`s ik vond dit maar allemaal nix er waren afspraken gemaakt dat ik sommigen lessen bij haar in de klas zouw moegen maken en dat ik lekker leuk vaak bij haar in de klas mogt komen om met mijn oude vriendjes een leujk spelletje te gaan spelen mr ja naa een tijdje bleekt het allemaal niet na te zijn gekomen ik vond dit heel erg toen na 2 maanden kreeg ik een vriendin heel leuk meisje veel plezier mee gehad maar na ene tijdje kwamen er roddels kinderen begonnen te steuken heel veel gestres veel gesprekken op school ik trekte het allemaal niet meer ik wist niet meer wat ik moest doen na al die ruzie`s ik heb toen bijna al mijn vrienden opgegeven alles bijna thuis zat ik nog aleen maar op msn voor haar te spreeken maar naar die ruzies op msn en alles op school in de pauzen weer ruzie ik trekte dat niet meer toen heb ik mij gesneden toen kwam er ene docente die stuurde mij naar binnen naar ene bhv`er ik voelde me bang ik durfde nix te zeggen toen dacht ik aan mijn ouders toen ze zijden dat die kwamen ik voelde me zoo geschrokken van binnen ik probeerden te vragen om niet te bellen maar dat was allang gebeurt ik was zo bang van binnen ik wist niet hoe zij zouden reageeren boos verdrietig teleru gesteld ik dacxht het meesten aan boosheid maar toen ik mijn moeder zag zij huilden het uit haar stem was zo anders ik hoorden een beetje boosheid maar veel verdriet we hebben verder gesprekken op school gehad enz..ik had me groot gehouden maar toen ik thuis was meteen weer mijn kamer op en ik huilden het uit ik kon het gewoon niet inhouden en na 2 weken later hadden mijn ouders gesprekken met die persoon wat gesteukt had daar kwam de waarheid uit het was helemaal niet zo dat dat meisje alles gesteukt had mijn vriendin speelden daarinmee ik schrok daar heel erg van meteen 3 dagen erna hadden mijn ouders een gesprek op de zondag om half toen smorgens mijn moder zij vantevooren ht is mischien verstandiger als je het uitmaakt ik heb daar nogveel oergedacht maar ik heb toen tg besloten om het uit temaken zij was heel verdrietig ik wist niet wat ik nou moest gelooven allemal ik vertrouden niemand meer,ik had nog een (gewonen)vriendin van mijn vriendin op msn ik vond haar na 3/4 weekjes heel aardig ik wben erzelfs op verlieft op maar ik heb mischien wat verkeerds gezegt tegen haar of andersom en we kreegen een beetje iritatie van elkaar ik weet niet waarvan dat allemaal komt ik vind dit zo erg jammer en nu nu heb ik bijna nix meer ik heb bijna al mijn vrienden opgegeven bijna alles ik heb ruzie met dat meisje en nu wat moet ik nu ik vertrouw niemand meer ik heb zo geen leuk leven meer ik weet allemaal niet meer wat ik moet doen ik heb nog wat vrienden op chool maar kan ik die nou vertrouwen na alles wat er gebeurt is als ik nou eens de toekomst zouw kunnen bekijken zouw dat fijn zijn heel fijn voor iedereen dan kon je zo alles ook wel veranderen dat alls goed komt geen ruzies een leuk leven maar helaas gaat dat niet ik voel me triest nu ik weet niet wat ik moet doen overnieuw beginnen maar kon dat maar ik zit nou tog nog bij een docent die ik niet leuk vind bij mijn vrienden weg ruzie met mijn exvriendin ruzie met mijn gewonen vriendin wat moet ik nu nix ik kan niet overnieuw beginnen net of nix gebeurt is dat vergeet je niet zo 1,2,3 !
Datum:
12-03-2007
Naam:
Jordy
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

het leven

ik voel alsof het leven mij niets te bieden heeft, het is een klotewereld waarin ik niks voorstel, daarbovenop wil ik weten wat er hierna volgt. die drang is zeer groot. of iemand mij zal missen weet ik niet. Ik hoop van niet, maar ik denk van wel. Tijd zal raad brengen. voorlopig blijf ik nog hier ronddwalen, maar dood is niet tegen te houden. dus waarom er tegen stand houden? ik zie jullie allemaal ooit wel ergens.
Datum:
12-03-2007
Naam:
ruben
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

wat moet ik doen?

ik wil er uitstappen maar heb 2 kids waarvan er 1 pas 5 is.ben ik een egoist als ik er een einde aan wil maken want ik wil de kids niet meenemen want die hebben recht op hun eigen leven.Ze hebben nog zoveel om te leven maar ik niet meer naar mijn gevoel.mijn man is heel lief maar ik denk dat hij beter af is zonder mij.Wat moet ik doen????
Datum:
12-03-2007
Naam:
yvonne
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

Niks

Ik had een vriendin die zelfmoord wou plegen, ik heb haar over gehaald het niet te doen omdat het leven wel mooi kan zijn. Nu zie ik het zelf niet meer. Mijn ouders hebben me een paar keer uitgescholden en ik snap nu dat ze geleik hebben. Ik doe mijn best niet op school en blijf daardoor zitten, mijn ouders vertrouwen mij niet en een leraar noemde mij schat, hij is de enige, maar hij bedoelt waarschijnlijk iets anders. Ik kan dus kortom niks. Waarom zou ik er niet mee stoppen, het leven is maar een uitstelling van de dood.
Datum:
12-03-2007
Naam:
Marieke
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

mishandelling

ik word half mishandelt en half niet
ik doe niks en me vader slaat mij al
ik haat mijn leven hij geeft allleen aan mij tweedehans ding zelfs dat die nieuwe dingen kan kopen
ik vind het niet leuk
Datum:
12-03-2007
Naam:
rosemarie
Leeftijd:
10
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.