Levensverhalen (pagina 1320)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom ik

Hoi ben een jongen van 26 jaar oud en zit de laatste weken veel aan zelfmoord te denken, eigenlijk steeds vaker. Ik heb altijd gezegd ik pleeg geen zelfmoord, echt waar. Maar een mens kan fouten maken en teleurstellingen mee maken. Het is begonnen toen ik me huis opzegde voor een kamer, ik dacht dan gaat alles wel beter. Tuurlijk voelde ik me niet helemaal goed in me oude huis, maar het leven had toen nog zin. Ik werkte vond het ook leuk om nog leuke dingen te doen. Ik leefde toen nog. Zonder na te denken heb ik die kamer genomen. Had ik het maar nooit gedaan, had ik nu nog een toekomst gehad. Ik probeer nu ook leuke dingen te doen maar niets helpt meer, ben zo kapot... Echt de pijn die ik meedraag zullen niet veel mensen voelen. En heb al zoveel meegemaakt het huis op zeggen is niet de grootste fout geweest in me leven. Ik heb nog een grotere fout gemaakt en dat is dat ik vroeg ben begonnen met drugs toen ik nog kind was eigenlijk. Dit heb me leven kapot gemaakt en dat ik nu alles moet missen. Dus onthou iedereen die dit leest, gebruik niet te vroeg drugs of liever helemaal niet. Tuurlijk iedereen wil wel eens losgaan maar zorg eerst dat je alles op orde heb en er aan toe bent. Dan is het veel leuker. Ik hoop echt dat ik mensen kan waarschuwen voor deze ellende en gun niemand dezed pijn.
En niemand zou het snappen als ik zelfmoord pleeg (denk ik) heb een leuk koppie zeggen ze kan goed sporten en had eigenlijk alles mee om hier veel te kunnen bereiken... zo zie je maar iedereen kan dit overkomen, duszeg nooit nooit.
Datum:
16-08-2007
Naam:
voelme....
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

haatelijke liefde

Ik ben het leven beu! Ik heb een zalige lieve jongen leren kennen maar hij is veel te oud voor mij. Ik ben 16 en hij is 27. Ik ben voor dat ik hem leerde kennen al depresief en ik wou met hem eens babbelen. Dus we hadden eens afgesproken. Het klikte goed. Door hem wou ik terug leven. Hij is een psycholoog maar heeft nog geen praktijk. Ik dacht gewoon als vrienden elkaars geheimen te vertellen maar dat is niet wat hij wilt. Hij verteld tegen mij dat hij me wilt helpen als mijn psycholoog. Ik antwoorde dat ik onze vriendschap belangerijker vond want als je bij iemand in behandeling gaat is het moeilijk om daar een vriendshapelijke relatie mee te hebben. Maar hij wilt een uitzondering maken voor mij en de beiden combineren. Ik wou dat ik al met hem kon praten. Liefde zal het nooit worden en dat doet zo'n ongeloofelijke pijn. Ik wil geliefd worden en bemind worden en geacepteerd worden zoals ik echt ben. Wat moet ik toch doen met mijn leven. Het suckt!
Datum:
16-08-2007
Naam:
ann
Leeftijd:
16
Provincie:
België

er is meer

In de metro heb ik wat over deze site gelezen. Ik was er erg van geschrokken en erg verbaads over wat er hier allemaal afspeeld.

Als eerst wil ik jullie zeggen, dat ik ook erg in een dip heb gezeten. Maar ik ben er boven op gekomen, doordat ik om me heen keek en ik zag hoeveel pijn ik had, als ik zelf iemand diebaars verloor, en ik ze het liefst achterna ging.
Maar ik kon het mijn moeder, mijn broertje en mijn vader niet aan doen.

Veel mensen kunnen niet voorstellen dat er iemand is die om hen geeft. Dat komt omdat ze niet van zichzelf houden.
Zolang je niet van jezelf houd, kun je je nooit openstellen naar anderen, zodat je de liefde ontvangt.
En ook al willen jullie het niet geloven, maar er zal altijd wel iemand zijn die wel van je houd. wie dan ook. ook al heb je het zelf niet door. Het is wel zo.


Ik zelf heb ook veel zelfmoordneigingen gehad, maar de gedachte en de hoop op iets moois, houd me te boven.

Op het moment gaat het super goed met me, en wil ik andere mensen die super erg in de dip zitten helpen, en met ze praten, zodat ze hun verhaal kwijt kunnen.

Datum:
16-08-2007
Naam:
tessy
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

haatelijk verliefd

Ik ben het leven beu! Ik heb een zalige jongen leren kennen maar hij is veel te oud voor me. Ik ben 16 en hij is 27. Ik ben bevriend met hem en ik heb hem al mijn diepste verhalen verteld. Ik heb al, voor dat ik hem leerde kennen, een depressie. Met hem kon ik erover praten. Hij is psycholoog maar hij heeft nog geen praktijk. Ik dacht dat we als vrienden elkaars geheimen konden vertellen maar dat was niet zijn bedoeling. Hij heeft tegen mij gezegt dat hij me wou helpen als psycholoog. Dat betekende dus dat ik bij hem in behandeling zou gaan. Ik weet dat hij me kan helpen maar het geeft een tegenstrijdig gevoel. Ik heb hem gezegt dat ik liever als vrienden met hem zou omgaan maar
Datum:
16-08-2007
Naam:
Ann
Leeftijd:
16
Provincie:
België

laat een ding duidelijk zijn

Leef voor je kinderen...voor je ouders..of beste vrienden...het leven is een test..van god..kijken of je het aankan of niet later wacht het paradijs op je waar alles goed is dus denk aan de goede tijden die je ook heb gehad en aan familie en vrienden

zelfmoord plegen is niet goed en doe je alleen mensen pijn mee
Datum:
16-08-2007
Naam:
_
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Al mijn hele leven...

Constant denk ik aan dood zijn, de hele dag door. Vooral als ik alleen ben en in mijn bed lig. Ik voel me op en gebroken, al jaren. Maar er is altijd hoop dat God een plan met me heeft, en dat al deze leegte en doelloosheid hoort bij een hoger plan. Misschien kan ik het gewoon niet...
Datum:
16-08-2007
Naam:
Evan
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

ik kan het niet meer aan

halo ik ben suzan en ik ben altijd verdrietig vind me zelf lelijk en ik heb geen vriendinen ruzie met mijn ouders en me broer altijd thuis niks te doen maar ik probeer aan dingen te denken zoals vriendinen hebben enzo maar dan komen er tranen uit mijn ogen omdat het tog nooit gebeurd me vader slaat me ik heb geen vriendinen op school alleen een soort beest die soms aardig is en soms heel boos en ben heel altijd jaloers op de andere en ik ben smoorverliefd op jongen een zanger dus die ik tog nooit kan krijgen maar ja alle mensen hier ik zou niet zelfmoord plegen daar heb je niks aan denk aan alle leuke dingen die je heb meegemaakt en blijf altijd lachen en dan komt alles goed dit wilde ik effe kwijt
Datum:
16-08-2007
Naam:
suzan
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Door schulden

heey waarom krijg je net zulke gedachten als ik als je het nie meer aan kan omdat je al zoveel hebt mee gemaakt ik heb veel schulden gekregen en veel vroeger mee gemaakt en ik zit steeds dichter bij de punt om echt de stap te nemen
Datum:
16-08-2007
Naam:
Andreas
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

...

Mensen, dit is maar een periode in jullie leven. ookal lijkt dat voor jullie misschien niet zo en is het voor jullie altijd zo verschrikkelijk geweest, er KAN verandering in komen. Het leven kan zo mooi zijn maar je moet er wel wat voor DOEN!!
Er komen weer nieuwe fases in het leven en die kunnen zó anders zijn. Dit is 1 fase en geloof mij die gaat voorbij ooit!!
Ik leef zeker met jullie mee, maar aub doe dit jezelf en anderen niet aan!!
sterkte en liefs van mij
Datum:
16-08-2007
Naam:
Lady
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

CHOCOLADE

HMHMMH, chocolade.... meestal werkte het wel tegen mijn depressieve buien. Nu al enige tijd niet meer.Niks helpt meer, ik leef al een tijdje in de schaduw van het leven. Daar zit ik dan, een jonge vrouw met een prachtig en gezond lichaam, mezelf depressief te maken. Het is bijna lachwekkend, hoe ik dagelijks tijdens het slikken van mijn vitamines van die donkere dachtes heb. Ik maak er constant grapjes over, grapjes maken over de foute mannen die ik kies..., over het "perfecte gezin"waaruit ik kom..., over de gouden toekomst die voor mij is weg gelegd... Nee, eigenlijk weet niemand dat ik verdrietig ben. Ja, nu weet jij het.
Ik kan iedereen zo goed kan troosten, iedereen behalve mezelf. Als ik mij wil laten troosten dan eindig ik weer met een lul in mijn mond. Tja, sommige mannen vinden dat heel troostend, erger nog, ze denken dat ik het lekker vind. eN dan zeggen ze"ooh, jij moet ook niet zo verdrietig zijn met je mooie gezichtje" en duwen ze hun lul nog dieper mijn keel in. Bij vriendinnen is het meestal een wedstrijdje, wie om het meest onzinnige onderwerp, het langst kan praten... en het meest ontevreden kan zijn over de partner.
Het voordeel is als ze weg zijn, dat ik blij ben dat ik alleen ben. Heerlijk alleen, met de wind die door het gras waait. Heerlijk alleen met de vogels in de lucht. Heerlijk alleen met de regen op mijn huid. Want ik huil van binnen, ik ben niet meer verliefd op het leven. Ik wil gewoon een tijdje zweven in de ruimte, in een tijdloze dimensie. Ik wil gewoon worden hergeprogrammeerd. Mijn softweare is gewoon kut. Ik heb mijn eigen gedachtes niet onder controle. Ik word zo moe om te vechten tegen de grootste vijand op aarde: mezelf. 24 uur per dag, zeven dagen per week, vechten. Boeken lezen die goed zijn voor je zelfrespect, naar de psycholoog, muziek luisteren, jezelf verwennen zoals nooit te voren, creatief zijn, vrienden opzoekn, bij familie uit de buurt blijven.... ik zit gewoon vast als een vlinder tussen twee glazen platen. Niemand ziet het, niemand stoort zich eraan, iedereen is blij met jou en kijkt je lachend aan. Er is geen kant en klare oplossing, ik zou iedereeen willen volgen of geloven. Maar die is er niet. De oplossing ligt in mij, ik ben het alleen zoek. En ik ben te moe om te zoeken.
Ik wil niet meer bewegen, ik wil niet meer denken. ik wil dat iemand anders ff mijn processen overneemt, zodat ik even op vakantie kan. Ff weg uit de dagelijkse sleur van ellende die ik maak... misschien is een kleine vakantie wel te proberen, voordat ik het besluit neem voorgoed op vakantie te gaan.Een plek waar het leven rustig is, of misschien wel een plek waar de ellende zo verschrikkelijk is dat ik het mijne even vergeet... ik weet het niet. ik weet het niet meer.
Datum:
16-08-2007
Naam:
dewi
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.