Levensverhalen (pagina 1319)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Cheer up mensen

Ik heb zelf ook wel eens het gevoel van ja wat doe ik hier maar dan later denk ik ik geniet gewoon van me leven bier drinke feeste muziek maken al die ongein.
Neem het leven niet al te serieus geniet er gewoon van.
Datum:
17-08-2007
Naam:
Jasper
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

een grote NUL

ik weet niet goed hoe te beginnen noch hoe te beëindigen.. enkele jaren geleden nam ik een hoop pillen. Niemand sloeg er echt acht op. Mijn man bracht mij plichtbewust naar het ziekenhuis. Mijn huisdokter glimlachte en gaf mijn wat kalmeer middelen. Hij gaf me dr raad een psychiater te raadplegen. Dat wat niet veel soeps. Al spoedig heb ik alles laten vallen : medicijnen en psy. Ik heb geprobeerd zelf alleen verder te vechten en ik ben dan ook na jaren terug uit de put gekropen. Enkel, na al die moeite, voel ik mij terug naar beneden zakken.
De redenen ? Verraad van een vennoot in eigen firma, een overvloed aan werk, verhuis naar het buitenland, een onverschillige echtgenoot die mij gedurende de eerste jaren niet zag, zijn werk verkoos boven zijn partner, mij naderhand regelmatig bedroog, zware ziekte van mijn moeder die ver weg woont, oppervlakkige mensen in mijn omgeving, een hypocriete collega en vennoot van mijn echtgenoot, het niet gewaardeerd worden in werkkring en mij als enige vrouw beschouwen als manusje van alles, en ga maar door.
Vandaag zei mijn man nogmaals dat hij mij niet meer verdragen kon en mij wou verlaten. Bovendien kon ik mijn werk niet meer aan en durfde ik fouten maken!!
als dat geen schande is... mijn funktie : alles wat administratie aangaat, het sociale, het financiële, bank, beheer, commerciële gedoe voor alle klanten die engels-, duits- en nederlandstalig zijn, transport en natuurlijk de telefoon...
dan ook nog koffiemadam en floormanager...(grapje, maar het is zo)
en dan durven ze nog zeggen dat ik een fout durf maken en dat ik toch niet zooooo perfect ben!! Wie zou dat nog kunnen zijn?? Na 10-12 uur per dag op kantoor nog een volledig huishouden doen, koken, wassen en strijken, boodschappen, eigen boekhouding en correspondentie, meid voor alle werk, zorgen voor de hond en die 's nachts uitlaten (slaap 2 uur per nacht, soms toch nog 4 of 5). Dan zijn ze nog verwonderd dat ik niet uitgerust ben.
Ik voel me een grote nul. ben grote fan van motorijden maar durf niet naar een motoclub te gaan... al die mensen, wat gaan ze wel denken van de NUL??
rijd 3 jaar met motorfiets (800cc) voel met geweldig goed op de baan, wind in het gezicht, zon op het lichaam, vrij van alles en iedereen. Maar ben altijd alleen op stap. waar ik ook ga of sta, ik ben alleen.
Ik ben getrouwd, maar enkel voor de praktische kant (van de echtgenoot wel te verstaan). Eenmaal verkregen wat hij wou, kan ik weer opstappen en mij richten op mijn taken. IK BEN HET BEU!!
Alles verlaten?? niet zo makkelijk. heb er niet direct de moed toe. voel me daardoor laf! MAW EEN LAFFE NUL.
Ik bid soms tot God opdat Hij mij toch aub wil halen, maar ik loop nog rond. Ook wil ik eerst alle administratieve kanten regelen. Ik heb reeds een testament opgemaakt want ik wil niet dat mijn echtgenoot die alles behalve korrekt geweest is met mij, alles erft zoals de wet het voorschrijft. Ik ben vernederd, bedrogen, bestolen, uitgekafferd, geslagen, besnauwd geweest. het gaat te ver. Ik wil vrij zijn, ik wil rusten, ik wil gelukkig zijn. Dat zal enkel kunnen als ik uit deze wereld stap. Spijtig genoeg zou het mijn ouders heeeeel veee pijn doen. daar denk ik nog aan. Niemand zal me anders missen, mijn broer niet want die neemt met moeite kontakt met mij op, vrienden zitten ver en zie ik niet veel, kennissen zijn de moeite niet waard, mijn man : die zal mij vlug genoeg vervangen door een groen blaadje, daar twijfel ik niet aan.
Welke is de reden van mijn verder bestaan, van het voortdoen, verder vechten voor rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid??
Ik weet niet hoe ik tot zelfdoding kan overgaan : wapen, medicijnen, verhanging, accident? wie zal het zeggen.
ik loon niet de moeite.


Datum:
17-08-2007
Naam:
tinemuis
Leeftijd:
46
Provincie:
Anders

een ezel stoot zich wel meer dan 5x tegen dezelfde steen

Deze avond sprak ik mijn ex, ze is mijn ex sinds afgelopen vrijdag. Geheel onverwacht besluit ze onze relatie te beeindigen na bijna 2,5 jaar. Vanaf het moment van: schat we moeten praten tot het oplossen van wie het meeste recht heeft of het huis duurde nog geen week. Het is de zoveelste keer dat ik degene ben die zwaar gekwetst uit een relatie wordt gegooid... ik ben er klaar mee
Datum:
17-08-2007
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

why

Waarom hebben mensen steeds iets tegen mij. Vanaf de kleuterschool steeds maar gespest worden overal waar ik kom. Waarom kan ik niet normaal leven met een autisme spectrum stoornis. Pas de diagniose gekregen. Volgens de riag kan ik niet doen wat ik graag wil. Waarom zou ik dat niet kunnen. Alleen maar omdatr ik heb. Volgens mijn ouders valt het allemaal wel mee. Ik wil gewoon kunnen met mijn stoornis met een beetje begeleiding. En gewoon kunnen doen wat ik wil. Ik wil nog zo graag zo veel doen. Als ze me eerst een helpen met dat gevoel van meisje je kan niks je bent lelijk, andere mensen moeten je niet maar gaan om met je omdat ze je zielig vinden. En niet zeggen dat ik nooit eens een wereldreis kan maken of een kamp begeleiden. of andere mensen helpen.
Datum:
16-08-2007
Naam:
anogirl
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

waarom ik

Hoi ben een jongen van 26 jaar oud en zit de laatste weken veel aan zelfmoord te denken, eigenlijk steeds vaker. Ik heb altijd gezegd ik pleeg geen zelfmoord, echt waar. Maar een mens kan fouten maken en teleurstellingen mee maken. Het is begonnen toen ik me huis opzegde voor een kamer, ik dacht dan gaat alles wel beter. Tuurlijk voelde ik me niet helemaal goed in me oude huis, maar het leven had toen nog zin. Ik werkte vond het ook leuk om nog leuke dingen te doen. Ik leefde toen nog. Zonder na te denken heb ik die kamer genomen. Had ik het maar nooit gedaan, had ik nu nog een toekomst gehad. Ik probeer nu ook leuke dingen te doen maar niets helpt meer, ben zo kapot... Echt de pijn die ik meedraag zullen niet veel mensen voelen. En heb al zoveel meegemaakt het huis op zeggen is niet de grootste fout geweest in me leven. Ik heb nog een grotere fout gemaakt en dat is dat ik vroeg ben begonnen met drugs toen ik nog kind was eigenlijk. Dit heb me leven kapot gemaakt en dat ik nu alles moet missen. Dus onthou iedereen die dit leest, gebruik niet te vroeg drugs of liever helemaal niet. Tuurlijk iedereen wil wel eens losgaan maar zorg eerst dat je alles op orde heb en er aan toe bent. Dan is het veel leuker. Ik hoop echt dat ik mensen kan waarschuwen voor deze ellende en gun niemand dezed pijn.
En niemand zou het snappen als ik zelfmoord pleeg (denk ik) heb een leuk koppie zeggen ze kan goed sporten en had eigenlijk alles mee om hier veel te kunnen bereiken... zo zie je maar iedereen kan dit overkomen, duszeg nooit nooit.
Datum:
16-08-2007
Naam:
voelme....
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

haatelijke liefde

Ik ben het leven beu! Ik heb een zalige lieve jongen leren kennen maar hij is veel te oud voor mij. Ik ben 16 en hij is 27. Ik ben voor dat ik hem leerde kennen al depresief en ik wou met hem eens babbelen. Dus we hadden eens afgesproken. Het klikte goed. Door hem wou ik terug leven. Hij is een psycholoog maar heeft nog geen praktijk. Ik dacht gewoon als vrienden elkaars geheimen te vertellen maar dat is niet wat hij wilt. Hij verteld tegen mij dat hij me wilt helpen als mijn psycholoog. Ik antwoorde dat ik onze vriendschap belangerijker vond want als je bij iemand in behandeling gaat is het moeilijk om daar een vriendshapelijke relatie mee te hebben. Maar hij wilt een uitzondering maken voor mij en de beiden combineren. Ik wou dat ik al met hem kon praten. Liefde zal het nooit worden en dat doet zo'n ongeloofelijke pijn. Ik wil geliefd worden en bemind worden en geacepteerd worden zoals ik echt ben. Wat moet ik toch doen met mijn leven. Het suckt!
Datum:
16-08-2007
Naam:
ann
Leeftijd:
16
Provincie:
België

er is meer

In de metro heb ik wat over deze site gelezen. Ik was er erg van geschrokken en erg verbaads over wat er hier allemaal afspeeld.

Als eerst wil ik jullie zeggen, dat ik ook erg in een dip heb gezeten. Maar ik ben er boven op gekomen, doordat ik om me heen keek en ik zag hoeveel pijn ik had, als ik zelf iemand diebaars verloor, en ik ze het liefst achterna ging.
Maar ik kon het mijn moeder, mijn broertje en mijn vader niet aan doen.

Veel mensen kunnen niet voorstellen dat er iemand is die om hen geeft. Dat komt omdat ze niet van zichzelf houden.
Zolang je niet van jezelf houd, kun je je nooit openstellen naar anderen, zodat je de liefde ontvangt.
En ook al willen jullie het niet geloven, maar er zal altijd wel iemand zijn die wel van je houd. wie dan ook. ook al heb je het zelf niet door. Het is wel zo.


Ik zelf heb ook veel zelfmoordneigingen gehad, maar de gedachte en de hoop op iets moois, houd me te boven.

Op het moment gaat het super goed met me, en wil ik andere mensen die super erg in de dip zitten helpen, en met ze praten, zodat ze hun verhaal kwijt kunnen.

Datum:
16-08-2007
Naam:
tessy
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

haatelijk verliefd

Ik ben het leven beu! Ik heb een zalige jongen leren kennen maar hij is veel te oud voor me. Ik ben 16 en hij is 27. Ik ben bevriend met hem en ik heb hem al mijn diepste verhalen verteld. Ik heb al, voor dat ik hem leerde kennen, een depressie. Met hem kon ik erover praten. Hij is psycholoog maar hij heeft nog geen praktijk. Ik dacht dat we als vrienden elkaars geheimen konden vertellen maar dat was niet zijn bedoeling. Hij heeft tegen mij gezegt dat hij me wou helpen als psycholoog. Dat betekende dus dat ik bij hem in behandeling zou gaan. Ik weet dat hij me kan helpen maar het geeft een tegenstrijdig gevoel. Ik heb hem gezegt dat ik liever als vrienden met hem zou omgaan maar
Datum:
16-08-2007
Naam:
Ann
Leeftijd:
16
Provincie:
België

laat een ding duidelijk zijn

Leef voor je kinderen...voor je ouders..of beste vrienden...het leven is een test..van god..kijken of je het aankan of niet later wacht het paradijs op je waar alles goed is dus denk aan de goede tijden die je ook heb gehad en aan familie en vrienden

zelfmoord plegen is niet goed en doe je alleen mensen pijn mee
Datum:
16-08-2007
Naam:
_
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Al mijn hele leven...

Constant denk ik aan dood zijn, de hele dag door. Vooral als ik alleen ben en in mijn bed lig. Ik voel me op en gebroken, al jaren. Maar er is altijd hoop dat God een plan met me heeft, en dat al deze leegte en doelloosheid hoort bij een hoger plan. Misschien kan ik het gewoon niet...
Datum:
16-08-2007
Naam:
Evan
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.