Levensverhalen (pagina 1321)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

en wat nu?

ik heb het gevoel dt niemand meer vn me houd dt iedereen oop is gehoude met mij te vertrouwe ik lieg tege mense waar ik zielsveel van hou ik heb al zoveel meegemaakt het is egt niet meer normaal laat mij maar gaan laat me maar
Datum:
16-08-2007
Naam:
poweion
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

...

Natalia, ik wil je wel helpen, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij met die jongen.. Ik was er echt kapot van, maar nu gaat het wel wat beter gelukkig.. Ik zou je graag helpen, mag ik je msn/emailadres?
Datum:
16-08-2007
Naam:
xx
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Mijn leven is k#t

Ik zie mijn leven totaal niet meer zitten. Ouders zijn gescheiden, me moeder is psychisch aan t doen. Me vader is nog ok.
dat terzijde ; Geld is mijn probleem, al die rekeningen die ik moet betalen. Vooral ziekenfonds, word er doodmoe van !
hele ziekenfonds zorgt ervoor dat ik altijd bankroet ben, zodat ik aanmerking kom met de deurwaarder.
Ben school/werkloos. Wel steeds op zoek, maar word steeds afgewezen.
Dan heb ik al geen zin meer. Zit nou vaker te denken om zelfmoord te plegen.
Heb gewoon helemaal geen zin meer in t leven.
Datum:
15-08-2007
Naam:
-
Leeftijd:
21
Provincie:
Anders

De dyslexie is mijn grootste vijand

Hierbij mijn leven in een notendop.
Actuele toestand: Nu ben ik al ongeveer twee maanden bezig om uit een dal te klimmen. Eigenlijk is mijn hele leven een groot dal, maar dit jaar is eigenlijk een extra dal in dit dal. Twee weken geleden ging ik voor het eerst naar een psycholoog, wat weer hoopgevend is. Buiten de psycholoog en mijn huisarts weten er inmiddels vijf mensen dat ik depressief ben. Geen van hen behoort tot de mensen die ik dagelijks zie, dus geen familie of collega’s. Met twee van hen kan ik over de mail erover praten, de andere drie helpen me niet. Ik ben 24 jaar en hoop in het komende half jaar af te studeren voor alweer mijn tweede studie.

Mijn probleem: Mijn probleem is zeer veelzijdig en nog moeilijk te definieren. Ik vermoed dat mijn dyslexie de kern van alles is, maar daar zal de psycholoog me bij moeten gaan helpen. Ik heb mij ondanks deze enorme handicap kunnen handhaven in een wereld waar taal belangrijk is. Vraag niet hoe, maar het is me in ieder geval gelukt om te overleven met een leessnelheid gelijk aan 70% van het gemiddelde. Ik heb nog nooit een boek uitgelezen, maar heb mezelf met zelfbedachte trucks toch veel kennis eigen gemaakt. Mijn sociale ontwikkeling heb ik hier echter voor opgeofferd. Ik heb geen vrienden en weet niet hoe ik met verliefdheid moet omgaan. Afgelopen half jaar heb ik voor het eerst in mijn leven een poging gewaagd, dat is volkomen geescaleerd. Niet in de zin dat ik haar iets heb aangedaan of zo, daar ben ik veel te zachtaardig voor. Mijn hoofd sloeg helemaal op hol. Na haar ‘nee’ hoopte ik eerst dat zij mij kon helpen bij mijn problemen. Veel van de gevoelens waar ik al sinds mijn zesde mee rondloop heb ik aan haar verteld, zij was daarmee de eerste in mijn leven die al die dingen te lezen kreeg via de mail. Ze wist niet wat ze met me aanmoest en schreef me dat ik vervelend was. Vervolgens werd de wil in mij om zelfmoord te plegen steeds groter, dit is vorige maand ook bijna gebeurd. Gelukkig kwam ik vlak voor het moment dat ik wilde springen een oud klasgenoot tegen, einde oefening dus. De laatste dagen komen nu ineens zeer basale gevoelens in mij op. De drang om zelfmoord te plegen maakt langzaam plaats om juist de mensen te vermoorden die mijn leven zo moeilijk maken. Ik ben in mijn gedachten al vele malen naar de gamma gegaan om een bijl te kopen. Ik weet dat dit een zieke gedachte is, toch blijft het maar terug komen. Gelukkig is er wel iets in mij dat hier mee wil stoppen, dus ik hoop dat de psycholoog me hiervan af kan krijgen. Dergelijke geweldadige gedachten had ik overigens ook al gedurende mijn middelbare schooltijd, toen is het ook nooit echt gebeurd, dus zeer waarschijnlijk blijft het nu ook slechts bij gedachten.
Overige wetenswaardigheden over mij:
Tijdens mijn middelbare schooltijd haatte ik het om op te trekken met de populaire scholieren omdat ze aan pesten deden. Hoewel ze mij accepteerde als groepsgenoot, ben ik toen vrijwillig iedere pauze gaan staan bij de gepeste scholieren. Ik had dus de kracht om me te distantieren van slechte mensen, maar beperkte mezelf daarmee ook omdat ik zo geen echte vrienden had, want bij de gepeste mensen had ik het eigenlijk ook niet naar mijn zin. De schooltrip naar ... (grote stad in Europa) was een dieptepunt. Het was een hel om met zoveel leeftijdsgenoten op reis te zijn. Ik (toen 16 jaar) heb tijdens die reis zelfs in mijn bed geplast. Gelukkig is niemand erachter gekomen.
Tot slot heb ik mezelf geleerd hoe ik snel uit een depressie kan komen, dit heb ik al vele malen gedaan. Simpele dingen als extreem veel tijd gaan steken in studie of hobby helpen me daarbij meestal. Ook oppervlakkig sociaal contact wil nog weleens helpen. Dit gemak om mijn eigen gemoedstoestand te veranderen irriteert me zeer, want het voorkomt dat ik echt door de mand ben gevallen. Ik kon zo naar de buitenwereld altijd masceren dat ik ziek ben. Ik doe de laatste tijd bewust geen moeite meer om uit de depressie te komen. Ik ben die depressies namelijk zo zat, dat ik er voor altijd mee wil afrekenen. Tijdelijke oplossingen laat ik daarom niet meer toe.
Groet,
Vincent
Datum:
15-08-2007
Naam:
Vincent
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

DENK NA

bekijk jullie nu is allemaal.
Een vriend van mij heeft nog geen week geleden zelfmoord gepleeg en het enige wat hij daar mee berijkt heeft is om 'ons' zijn vrienden zichzelf fucked upp te laten voelen.
denk is eens deftig na voor dat je iets doms gaat doen als je eronder door drijgt te gaan ga dan eens gooed met je vrienden praten en als je denkt dat je geen vrienden hebt kijk dan eens goed om je heen. Er is alrijd wel iemand die voor je klaarstaat al dan niet je vrienden je ouders of een psychiater. denk tweemaal na voor je iets doms doet.
Datum:
15-08-2007
Naam:
Butstar
Leeftijd:
15
Provincie:
België

heeft dit wel zin

ik vind leuk da er z`n site is maar het help toch nie want het is hoe het is. er luister toch niemand naar je al doe je je hier je ding meschien ben ik wel naief majha zo is leve ook wa is er om vast te houde en is niks wa er is om te verliezen je doet elke dag het zelfde alles wa je doet doe je verkeert en al schief je hie heel je levens verhaald niemand regeerd du was het nu dank ik dan. iedereen heeft probleemen das gewoon leven en tuurlijk heb ik soms da ik er uit wil maar jha das weer iets voor de toekomst of nie 1 ding is zekker life sucks !!! en nee ik geef nie me mail dit help toch nie leuk da je hier je verhaal kan vertellen maar thats it het help nie
Datum:
15-08-2007
Naam:
dave
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

weet heet niet meet

na een tweejarige goede relatie heeft mijn vriendin besloten dat ze rust wil heb een paar dingetjes niet goed gedaan en nu na zes weken heb ik deze poblemen opgelost en nog wil ze de tijd wordt helemaal gek dat ik haar niet om me heen heb zie het op deze manier absoluut niet meer zitten
Datum:
15-08-2007
Naam:
ray
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-holland

Waarom niet gewoon stoppen?

Ik vraag me vaak af, waarom doorgaan?!
Waarom niet gewoon stoppen?
Waarom iemand vertrouwen ?
Het gaat toch altijd verkeerd! Nooit gaat het goed! Mijn thuis is gewoon een huis geworden. Mijn vrienden zijn vreemdelingen geworden. Ik sla op de vlucht voor iedereen. Voor het leven zelf! Niets is te begrijpen. Samen was het eerst, nu is het alleen ... nee het wordt nooit meer zoals het was. Er zijn zoveel onbeantwoorden vragen. Ik ik alleen kan beantworden met de dood zelf....
Datum:
15-08-2007
Naam:
Karin
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

verdriet

ik ben een meisje van 14 jaar en mijn beste vriendin heeft met een ex-vriendin mij in de steek gelaten ik voel me echt kut en mijn ouders hebben nooit tijd voor me ik wordt gepest ik kan er niet meer tegen
Datum:
15-08-2007
Naam:
robin
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Soms maar niet altijd!

Soms voelt het leven zwaar.
En soms zie je er dan ook geen nut meer in.
Het gevoel dat je weg wilt word steeds erger.
De pijn steeds meer.
Tot je het niet meer kan hebben.
Je leven zogoed als kapot.
Maar eigenlijk maak je je leven dan pas kapot.
Want wie zegt dat je toen je het zwaar had je leven al kapot was?
Niemand maar dat denk je zelf.
Meestal voel je zwaar en beladen door een persoon.(overleden persoon, op school iemand die je pest).
1 persoon maar het kunnen er ook 2 zijn.
Dan voelt het eigenlijk dubbel zo zwaar.
Als je je geruïneerd voelt dan ga je ook rare dingen doen.
Bijv: Roken, Snijden, Drinken.
Over het algemeen iets waar je niet zomaar meer van afkomt.
Je probeert de pijn maar weg te drukken.
Maar zo druk je de pijn niet weg.
De pijn kun je alleen met jezelf behandelen.
Je moet je over sommige dingen heenzetten en ook bij dingen neerleggen.
Hoe moeilijk het ook mag wezen.
Blijf nooit met de dingen te zitten.
Praat maar.
Je mening mag er wezen.
Mensen zullen luisteren.
Mensen luisteren niet als je niks zegt.
Ik weet hoe moeilijk dat kan zijn.
Maar ik praatte wel hoe moeilijk ook.
Het heeft mij veel geholpen.
Over sommige dingen wil je niet praten.
En dit is er 1 van praat maar dat is veel beter.
Ik dacht altijd dat het leven zo goed geweest was.
Maar eigenlijk leef ik nu pas.
Ik leef met een doel.
En wil dat doel ook bereiken.
Mijn leven is me veel waard.
Zwaar voel ik me nog wel eens.
Maar zwaarder dan de dood niet meer.
Omdat ik zeker weet dat ik moet leven.
Je krijgt het niet voor niks.
God geeft je leven. Jij bent er verantwoordelijk voor.
Praat erover zoek je doel en ga dan ook voor je doel.

X Manon
Datum:
15-08-2007
Naam:
manon
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.