Levensverhalen (pagina 1322)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ja-nee-ja-nee-ja-nee-ja-nee

Beste mensen,

Beste lieve mensjes

Soms wil ik dood, maar ik hou mezelf tegen door me ervan bewust te zijn dat ik het waarschijnlijk de volgende dag niet meer met die beslissing eens zou zijn. Hoewel ik dus veel twijfel, geef ik mezelf het "voordeel van die twijfel" en dan kan ik weer verder. Misschien werkt dit ook voor jullie..?

Sterkte ermee
Datum:
15-08-2007
Naam:
Hedwig
Leeftijd:
21
Provincie:
Anders

Ben het leven zat!

Ik wordt gewoon op straat uitgescholden
omdat ik homosexueel ben. Het liefst zou ik van aarde weggeveegd worden.

Ik ben gewoon een plan aan het zoeken.

Datum:
15-08-2007
Naam:
Pascal
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

mijn leven is verziekt door mensen

ik was 14 jaar oud en werd misbruikt,van het
ene op de andere dag mishandeld min is gewoon kut.
Datum:
15-08-2007
Naam:
ANITA
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

ik heb er geen zin meer in,
t is alemaal begonnen toen ik klein was
veel gepest... heb nooit geluk gehad in de liefde.. slechte thuis situatie..
heb bordeline... en ben hiervoor inbehandeling maar ze kunnen mij toch nite helpen.. ik wil hier gewoon weg.. weg van alles.. alleen 1 ding houd mij tegen... een hele goeie vriend.. ken hem nu 4 jaar en wil hem geen pijn doen.. dit is het enige wat mij in de weg staat
Datum:
15-08-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
20
Provincie:
Groningen

Game Over

Pppff, waar moet je beginnen.

Toen ik 22 jaar was ontmoete ik mijn vriendin.. We hadden altijd veel lol, we deden alles samen, het was liefde voor het leven. Nu ben ik inmiddels 25 jaar.. In 3 jaar tijd veel dingen gebeurt, mijn vriending is tegen haar wil verkracht, en er werd gezegd dat dat de enige manier is om mij te redden. Uiteindelijk zijn we weer bij elkaar gekomen voor 2 weken, en daarna werd er bepaald dat ik haar niet meer mocht zien, niet meer mag smsen of bellen. We hebben het stiekum tog nog 4 week vol kunnen houden. Maar toen kwam de breuk, zij wou nu afstand tijd om na te denken. Wat moet je dan, hou zoveel van haar dat ik niet eens meer weet wat ik moet doen, kan niet zonder haar, ik slaap en eet haast niks, in de hoop dat ik ooit een keer dood neerval en eindelijk van deze kankerplaneet af kan. Wens niemand de dood in. Maar als je geen keus meer hebt, en lijden het leven word dan is dood de enige uitweg wat over blijft, ondanks dat iedereen zegt, sterk wezen heb vertrouwen rustig blijven, is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan! Niemand kan beschrijven hoe je voelt, niemand weet ook dat het met de dag erger word. Het is gewoon een Game, maar ik heb dit spelletje verloren! GAME OVER!!

Ik heb dit nog nooit gevoeld en elke dag dat ik niet bij haar ben is een dag dat mijn hart steeds een stukje sterft, echte liefde! Als je liefde voelt waarom dan zelfmoord plegen¿ Weet het ook niet meer, ze zegt wel dat ze afstand wil en wil nadenken, maar ja zeg dan gelijk waar het opstaat en niet er omheen draaien, iedereen verteld je het komt wel goed, het komt helemaal nooit meer goed. Hoe moet je dit in Gods naam verwerken, ik weet het ook niet meer.. hopelijk komt er snel een eind aan dit kankerleven..
Datum:
15-08-2007
Naam:
Game Over
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

hoop

als er niemand meer voor je klaar staat en niemand meer in je gelooft denk je: wat is het dan nog waard? ik ken die gedachte en heb meerdere malen een poging gedaan om er een eind aan te maken.
ik kwam er uiteindelijk na lang wachten, hopen en zoeken achter dat niet iemand anders, maar ik de moeite waard was. het ging niet om die anderen. het ging om mij!
mijn shit ging diep en nog steeds. daar moet ik de rest van mijn leven mee om gaan.
Maar ik vind mezelf weer de moeite waard. maakt niet uit wat een ander zegt.
2 mensen hebben ooit de moeite gedaan om op deze wereld te zetten en het is aan mij, ondanks dat zij het verknald hebben, om er iets van te maken voormezelf.
iedereen succes
Datum:
15-08-2007
Naam:
dees
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

ik weet et niet meer

3 jaar geleden kwam ik erachter dat mijn vrouw vreemd ging een scheiding volgde,ik raakte toen ook mijn baan kwijt tegelijkertijd, daar zat ik dan half leeg huis vrouw kwijt,baan kwijt en mijn ouders waren ook al gestorven 2 jaar eerder , ik ben nou al 3 jaar alleen,ik kom nergens meer al mijn vrienden hebben nu kinderen en hebben geen zin om mijn verdriet aan te horen ik heb professionele hulp gezocht maar niks mocht baten als ik verdriet of pijn heb,kan ik bij niemand terecht want na 3 jaar moet es maar es afgelopen zijn.
over mijn ex mag ik niet meer beginnen bij mijn vrienden et gevolg hiervan is dat ik mijn gevoelens met niemand meer kan delen en ik vereenzaam,ik heb ondertussen wel weer werk maar eigenlijk ben ik enorm toe aan rust de weekenden zijn vreselijk en niemand vraagt meer aan mij hoe et met mij gaat,ik mag al blij zijn als ik 1 keer in de 2 weken bij iemand op de koffie mag komen en dan gaat et alleen maar over hun geluk en de kinderen en daar zit ik dan met een smiley face,ik kan niet meer tegen de eenzaamheid ik mis warmte en liefde,ik heb geen zin in nog een koude kerst,en werkelijk niemand van mijn vrienden begrijpt wat et is als je er werkelijk ECHT alleen voor staat in et leven,als ik een rotdag heb op mijn werk kom ik in een leeg huis,ik ben zo ontzettend moe,ik heb geen diploma,s en werk nu in 3 ploegen,zelfmoord??....ik weet et niet maar ik ben wel ten einde raad,in 2 jaar tijd ben ik alles verloren ik mis die liefde en warmte die ik eerst wel had,ik doe al 3 jaar zo mijn best ,ik voel me zo leeg van binnen,ik huil mijzelf regelmatig in slaap ,ik werk mij eigen de pleuris ik ben zo moe zo op ik weet et echt niet meer.....
Datum:
15-08-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

Waarom nog verder nadat jij mijn leven hebt verlaten?

Mijn liefste prinses
Je was alles voor me en zo ineens liet je me alleen, waarom snap 'k niet, maar wat ik wel weet is dat ik zonder jou niet kan leven. Jij bent het centrum van mijn leven alles wat ik deed was voor jou. Ik mis je superhard.
Vergeef me, maar 'k zie geen andere weg
Jou prins
Datum:
15-08-2007
Naam:
peter
Leeftijd:
25
Provincie:
België

sorry hoor..

sorry hoor.. maar sommige problemen die ik hier lees zijn echt niets bij wat voor problemen andere mensen hebben. Ik denk dat veel van jullie nog moeten leren dat leven niet altijd rozengeur en manenschijn is, en iedereen zijn ups en downs heeft! 1 ding en dat is dat mijn opa en mijn neef hebben zelfmoord gepleegd en je doet daar je familie kennissen en vrienden heel veel verdriet mee...

Ik hoop dat jullie er iets aan hebben.

mvg. ik
Datum:
15-08-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

zat

Hoi allemaal ik heb zo veel dingen meegemaakt dat ik er bijna niet meer tegen kan ik werk me kapot en als nog vindt me moeder het niet goed. volgens haar kan het beter. nu will ik mijn hard luchten, waarom ik het hier doe is omdan jullie allemaal ook zo iets hebben. ( jullie begrijpen mij).

Al 3 weken werk ik fultime in een winkel ik werk heel erg hard en mijn vm {filiaal managar }}mij gewaarschuwd dat ik te hard werk en dat ik een burnout kan krijgen maar ik blijf maar werken. Ik kom thuis gelijk beginnen de ruzies. ik ben het zat heb al vaak geprobeerd om zelf moord te plegen maar het lukte niet omdat ik te schijterig ben. Wat mijn ouders zeggen en doen doet me pijn. het is alleen maar mijn schuld ik weet er geen raad meer voor ik ben het nu echt zat vroeger sloeg mijn vader mij. heb hem vergeven. maar nu is het aleen maar schreewen en met woorden in je gezicht slaan. NOU DNK IK WEER AAN ZELF MOORD het leven is het niet waard meer ik probeer mijn best te doen maar het wordt aleen maar erger. Ik wil gewoon een leven ( en leven zonder deze pijn ) tuurlijk is het leven niet altijd prettig. maar waarom maken mijn ouders het aleen maar erger voor me en waarom helpen ze me niet om mijn leven te verbeteren EN HET IS NIET ZO DAT HET ALLEEN MAAR VOOR MIJ EIGEN BESTWIL IS HET IS NIET ZO!!! het is dat mijn ouders mijn leven zuur maken. ER VALT OOK NIETS MET HUN TE PRATEN. ze doen er alles aan om gelijk te hebben OOK AL HEB IK GELIJK is het altijd mijn fout. ALs ik nou ruzie heb met mijn moeder wil ik steun van mijn vader wil is het "'je moeder heefd gelijk wat heb jij ,waarom luister je niet wat is er met je aan de hand wat heb ik verkeerd gedaan om dit te laten gebeuren"' en het is anders om ook zo het zelfde. ik ben het helemaal zat NOU WAT MOET IK DOEN WAT!!! KAN HET DEZE KEER WEL LUKKEN OF BEN IK WEER EEN SCHIJTERD of kan ik iets doen zo dat ik tog vredigkan leven. kennen jullie het gevoel van :::: ik hou heel erg van je waarom doe je me pijn ::: ::: wou je me niet op de wereld brengen:::: ::: ben ik echt te zwaar om in je leven te blijven:::

ik voel deze pijn 24/7



ik wil iedereen zeggen van hier leef om te houden hou om te leven

maar wat je ook doet doe je geliefde geen pijn

.......... leven van pijn.....
Datum:
14-08-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
20
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.