Levensverhalen (pagina 121)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ervaring stopt de daad.

Ik ben altijd rationeel geweest, veel geleerd door vervelende ervaringen. Nu zit ik in een echtscheiding, en mijn ex vrouw heeft een bipolaire-stoornis. Me dochter (en heel veel andere mensen met haar) is een tiener en heeft hier veel last van en ik zit in een soort vagevuur door dit alles. Kan geen huis nemen of hulp krijgen tot de scheiding erdoor is. Natuurlijk wil ik niet dood, vroeger vaak genoeg gedacht. Uiteindelijk ook hulp gezocht. En deze keer doe ik het ook niet, maar je voelt het wel. De pijn en het feit dat zoveel buiten je macht ligt. Ik zou liever sterven dan dit alles voelen. Maar je moet lief zijn voor jezelf, juist als niemand anders het is. Misschien kan ik me dochter niet meer redden, het maakt me kapot van binnen. Tegengehouden door wetten en instanties die niet mogen mengen in een scheiding ook al is een van de twee geestelijk ziek en allerlei problemen zowel geestelijk als financieel aan het veroorzaken. NIEMAND KAN WAT DOEN. Daarom haat ik leven en wil ik liever dood. Maar ik doe het niet, en dus blijft alles voor nu zo. Het duurt allemaal niet lang meer, uiteindelijk ga je vanzelf dood. Ik wil alleen nog gelukkig kunnen zijn met me kinderen. Voor de rest boeit het me niet. Wetten maken alles onmogelijk, bedankt overheid voor het verpesten van het leven van me kinderen en mijzelf!
Datum:
16-09-2016
Naam:
Frans
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

Veel verdriet

ik haat me leven ik word geslagen en ik wil het liefst gwn dood ik snij me zelf en ik haat het leven ik haat thuis ik haat iedereen thuis niemand die van me houd ik wil gwn een pleeggezin ik heb zoveel pijn..
Datum:
16-09-2016
Naam:
....
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Moe

Ik ben gewoon moe. Moe van alles, moe van mijn verleden, mijn depressie, moe van de geheimen die ik niet kan vertellen omdat die te pijn doen. Mijn vriend steunt me in alles, maar ik kan hem niet meer meesleuren in mijn depressie. Ik kan hem geen pijn meer doen. Ik voel me ook schuldig omdat ik aan zelfmoord denk en ik weet dat het hem pijn gaat doen. Ik voel me gewoon zo schuldig en dat vreet aan me samen met de depressie. Ik moet altijd een soort masker opzetten als ik met mensen ben.
Datum:
15-09-2016
Naam:
x
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Alles gaat fout

Het begon allemaal in het 3de jaar van de middelbare school toen ik van kader naar mavo ging
Ineens was alles op school veel stresvoller en mijn leerared waren ook heel streng er werd heel veel druk op me gelegt die ik gewoon niet aan kon

Ik heb op dit punt al een tijdje het gevoel dat ik liever een meisje zal zijn dan een jongen maar er nog nooit iemand over vertelt

Alles ging van slecht naar erger toen ik naar de 4de ging en examen moest doen
Ik was zo blij toen ik uiteindelijk geslaagt was want vanaf nu zal alles beter worden als ik een opleiding ga doen

In het eerste jaar van mijn mbo werd het juist alleen maar erger ik ontmoeten een meisje via mijn vriend waar ik een relatie mee kreeg en super verlieft op werd
Zei was het enige wat mijn gedachtes een beetje bij elkaar hield toen ik met mijn opleiding stopte omdat ik het niet leuk vond

Sinds dien zit ik nu nog een jaar thuis en is het meisje er vandoor gegaan met een jongen die 2 jaar ouder is dan ik en waarschijnlijk alleen maar beter is dan ik

Ik ben nu 17 en heb geen uitzicht meer op de toekomst ik vind het niet fijn om met familie te praten en al mijn vrienden zijn al naar school en ik zit maar thuis

Ook heb ik altijd nog transseksuelen gevoelens die ik het liefste allemaal verberg
Op mijn 16 kwam ik in de zomervakantie huilend thuis omdat ik had lopen nadenken over hoe ik een meisje wil zijn
Toen vroeg mijn moeder wat er aan de hand was en vertelde ik het we zijn samen nog naar de docter geweest enzo maar ik heb ervoor gekozen om toch een jongen te blijven
Want als meisje zou ik ook alleen maar ongelukkig zijn omdat ik mezelf dat niet mooi zou vinden en je kunt niet terug

Dagenlijk denk ik er over na om zelfmoord te plegen maar het is te moeilijk ik voel me letterlijk ziek van alles emoties
Ook heb ik in mijn kamer gezeten met een kruisboog in de hoop dat ik het lef zou hebben om mezelf door mijn hooft de durven schieten maar het lukt me niet

Ik krijg al professionele hulp maar dat wil ik niet ik wil gewoon een normaal leven waar alles een beetje goed uitpakt en waar er mensen zijn die van me houden
Datum:
14-09-2016
Naam:
Hessel
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Ik weet niet waarom ik nog verder moet gaan

Sinds ik al 4 ben had ik al last van mijn oren. Ik ben al tientallen keren moeten worden geopereerd. Mijn oude dokter zei altijd dat ik een ooronsteking had.. en dus met medicijnen wel weg ging. En dus op mijn 7e werd ik doof aan 1 oor en kon ik niet meer lopen voor weken en dat plotseling op mijn verjaardag. Later besloot ik op mijn 12e een andere dokter te nemen. Die zei dat ik cholestatoom in mij oor had dat er voor zorgt dat alles een soort van word opgegeten. Het gaat super sloom. Maar als het jaren er in zit is de uitslag best heftig dus alle organen van mijn oor is weg gehaald en het duurde zon 6 uur voordat de operatie klaar was. Ik kon daarna weken helemaal niks doen. Later kreeg ik ook te horen van dat ze het ook hebben gevonden aan mijn andere kant. Gelukkig was dat wel op tijd weg maar ik kan er nu wel maar 90% mee horen. Dus hoge tonen hoor ik helemaal niet meer. Doordat dit is gebeurd ben ik ook op de middelbare school elke dag gepest. Ze hebben mij geslagen,geschopt en zelfs een poging gedaan om met een drilboor door mijn vingers te boren. Ik durfde helemaal niks te zeggen. Ik dacht echt elke dag toen of ik een einde aan mijn leven wou maken dankzij dit. Hoedan ook ik ben nu al een jaar geslaagd en gelukkig van die rot school af alleen... het achterhaalt mij de hele tijd. Niet alleen door die operaties en dat gepest. Maar ook na het vieren van de examen is ook een hele goede vriendin van mij omgekomen door een auto ongeluk... ik wist serieus niet wat ik moest denken. Ik heb serieus nu er nog elke dag last van. Elke dag denk ik er aan. Er is nog nooit wat goed gebeurt in mijb hele leven. Ik heb ook het gevoel dat het ook nooit goed word. Ik zit elke dag thuis achter mijn pc te gamen omdat het leuk is, maar ook omdat ik te bang ben om dingen in het echte leven te doen. Elke keer als ik met mensen praat die ik amper ken sta ik te trillen van de angst/verlegenheid. Ik zie voor mij eigenlijk helemaal geen toekomst meer. Er is alleen maar ellende gebeurd en er zal ook nooit wat goeds komen. Waarom leef ik nog? Denk ik elke dag. Het is gewoon net een hell voor mij...
Datum:
12-09-2016
Naam:
Hey
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Alleen

Ik heb het gevoel dat ik leeg ben. Ik voel geen emoties alleen maar pijn. Ik weet zelf niet meer wat ik moet doen. Ik heb geen ouders (moeder overleden, vader in de steek gelaten) en ik zit opgescheept met familie die mij niet begrijpt. De schuld word altijd op mij afgeschoven en ik geef iedereen altijd "stress" maar zelf ben ik op dit moment gewoon kapot. Ik zie t nut niet meer in en ik wil het liefst gewoon niet meer leven.
Datum:
10-09-2016
Naam:
manar
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

het leven lacht je toe, of lacht je uit ?

Hallo,

Ik ben een jonge vrouw van 23. Pas afgestuurd en nog een heel leven voor mij dat zegt iedereen toch altijd! En eigenlijk heb ik het niet zo slecht. Ik heb een lieve vriend die mij graag ziet. Een mama die alles voor mij zou doen. Leuke vriendinnen.... Maar eigenlijk ben ik bang en ongelukkig. Bang voor mezelf, bang om te
falen, bang om mensen telleur te stellen. Bang omdat ik er niet bij hoor. Ooit had ik grote verwachtingen van het leven, van mezelf... Maar deze zijn al lang vervaagd! Ik heb geen grote talenten ben niet echt
Een uitblinker. Omdat ik niet echt ergens goed in ben heb ik het gevoel dat ik nergens thuis hoor. Letterlijk en figuurlijk ! Ik ben geadopteerd. Mijn adoptie mama is lief voor me maar begrijpt me niet, niemand begrijpt waarom ik me zo voel want hé je hebt alles om gelukkig te zijn. Ik heb de kans gekregen op een 'beter' leven, want ik leef niet in armoede zoals mijn familie in Haiti... Maar ik ben het niet gelukkig. Het leven is een grote telleurstelling.
Datum:
10-09-2016
Naam:
anonymous
Leeftijd:
23
Provincie:
België

Ik krijg geen hulp, wat moet ik doen?

Vandaag is mijn vriendin opgenomen in het ziekenhuis, een psychiatrisch patiënt met een bipolaire stoornis, ik probeer nu zelf hulp te krijgen voor het weekend, ziekenhuizen, artsen, crisisdienst en zelfs 112 heeft niet geholpen, ben ten einde raad
Datum:
09-09-2016
Naam:
TZ
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

mishandeld

k ben ooit mishandeld, maar iedereen denkt dat het makkelijk te vergeten is! zit zo hoog dat ik niks meer wil


Groeten Geennaam
Datum:
08-09-2016
Naam:
geennaam
Leeftijd:
29
Provincie:
België

Rasisme

Ik ben 15 jaar oud en ik heb een getinte huidskleur, daarom wordt ik vaak uitgemaakt als aap of monkey enzo door me " vrienden" maar zij zien het als een grap ik heb ze vaak vertelt dat t niet zo fijn is en dat ik me er best kut om kan voelen en maar als ik met 1 van me "vrienden" ben doen ze harstikke aardig enzo dan zijn t wel me vrienden maar zodra ze met meerdere zijn ben ik het jongetje waar ze de pik op hebben en uitschelden om zelf stoer over te komen ik schrijf dit gewoon huilend t ik moet mijn hard luchten en ik ben echt aan t twijfelen over zelfmoord van misshien ben ik dan gewoon een normaal iets ik ben een aap zo zien ze me 😔
Datum:
08-09-2016
Naam:
Lucas
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.