Levensverhalen (pagina 119)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom?

Hoi, ik heb voor jaren al geen vaste thuis situatie en problemen met mijn familie.
Ik heb geen goede relatie met mijn familie en presteer slecht op school.
Telkens als ik een kans krijg op iets moois of zo wordt het gelijk daarna weer van mij afgenomen tot een punt waar ik niet geen doel heb om voor te leven.
En om dit alles nog mooier te maken; waarneer ik me het slechts voel is mijn familie het vrolijkst
Datum:
27-09-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Ik weet het niet meer

Ik voel me slecht. Onzeker, bang, en ben zeer verdrietig. Er is veel gebeurd zoals een scheiding, zieke oma, broer die het niet meer zag zitten, vader die mij heeft mishandeld en ik sluit mijzelf al lange tijd af. Ik lijk vaak vrolijk en probeer op die manier er vaak voor te zorgen dat niemand er achter komt dat ik er uit wil stappen. Ik heb een vriendin, ook zij weet van niks. Ik stap er uit.
Datum:
27-09-2016
Naam:
Wil ik niet zeggen
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Gedachtes die stromen

Laat gedachtes die stomen
Maar verder komen
Je gedachtes beslissen niet wie je bent
Ben je nu een echte vrouw of vent
Dan blijf je gewoon jezelf
Datum:
26-09-2016
Naam:
Ik_ben_ik_jij_bent_jij
Leeftijd:
18
Provincie:
België

pijn en zelfmoord

ik ben francesca (13j)
ik wil mijn verhaal vertellen die moeilijk is voor mij...

het begon 2jaar geleden ik was 11j ik ging op facebook mensen toevoegen die ik niet ken. ze accepteerden mij en begonnen te chatten. ik zei nooit mijn leeftijd en als ze het vroegen zei ik nooit mijn echte leeftijd...ik was altijd 15@16 jaar omdat ze mij anders gingen skippen... met hun kon ik niet praten over mijn leven maar ik had wel mensen om te praten... na een tijdje sprak ik ook, af met een paar mensen... er was een jongen van 18jaar waar ik toen een stelletje mee was... ik was zo dom maar echt zoooo dom om mee te gaan met hem naar zijn huis. pas toen we binnen waren zei hij mij dat er eigenlijk niemand thuis was, ik wu weg maar mocht niet hij nam mij mee naar zijn kamer en deed zijn deur opslot. hij zette een film op en zei dat hij het inneens heel warm kreeg. het begon bij zijn t-shirt,ging verder met zijn broek tot hij uiteindelijk helemaal naakt onder deken lag. hij pakte mijn hand en wreef hem over heel zijn lichaam ik maakte een vuist en zei dat ik niet wou hij pakte mijn hoofd alsof hij me goed verzorgde en kuste mij en zei daarna ontspan gewoon. hij gaf mij een glas water en begon mij uit te kleden.... ik wou niet maar wou gewoon niet dat hij mij pijn ging doen! hij legt hem over mij en zei het komt goed ontspan je en ik zorg voor je... ik zei stop ik wil helemaal niet! toen zei hij dat als dit gedaan was ik weer weg mocht ik was zo dom dat ik mij liet doen en dat ik dus ontmaagd werd... tot op de dag van vandaag voel ik mij daar zo rot over nu in maart 3jaar later....



vorig jaar toen ik juist 13was geworden, was er een jongen van mijn leeftijd die mij bleef bedreigen en stalken, ik ben dan met mijn mama naar de politie geweest en dat kwam na een tijdje wel goed...


ik heb overal waar ik kom een naam van hoer tot slet tot weet ik veel wat nog....


ik heb mijzelf uiteindelijk ook gesneden maar kwam er achter dat dat totaal niet helpt... alleen meer verwarring bij mensen rond om je... en je neemt het nu ook voor de rest van je leven mee
Datum:
26-09-2016
Naam:
francesca
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Zelfmoord

Hoi allemaal ik denk serieus aan zelfmoord, nadat een klasgenoot mij op beeld had vastgelegd. Ik zou hier graag wat advies over ontvangen, want de neiging is real
Datum:
26-09-2016
Naam:
3alaeddine
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

I Hate my life.

Ik haat mijn leven zo erg. Ik ben mishandeld door mijn neef, vanaf mijn 7e tot 9e, elke keer toen ik hem zag, heeft hij me mishandeld. Ik mag geen vriendje wat ik dus wel had gedaan, wat bleek, ze waren nooit verliefd op me. Sinds een paar maanden snij ik mezelf. Ik haat mezelf, ik denk dat ik zwaar depressief ben. Ik hou van donker, en mijn ex (nu goeie vriend) Vind me erg raar. Ik ben lelijk en dik. Mijn ouders hebben vaak ruzie, en vaak betrekken ze mij en mijn broer en zusjes ook daarbij. Toen mijn beste vriend vroeg waarom ik sneeën heb, hij zag ze op sportdag, zei ik dat de kat van mijn neefje me aanviel. Hij geloofde me gelukkig. Voordat ik me de eerste keer sneed, had ik het stuk glas waarmee ik me wou snijden tegen mijn keel gehouden. Ik wou er een einde aan zetten, maar het is me niet gelukt. Ik kwam niet verder dan een snee, waar wel bloed uit kwam. Ik huil s' nachts totdat ik in slaap val (rond 2 uur in de morgen) En ik heb de puf niet om s'morgens wakker te worden. Ik ben super jongens achtig, en ik begrijp niet waarom. Ik ben precies 10 keer in mijn leven verhuist terwijl ik pas 11 ben(Ik zit in groep 8). Ik zit nu 1 jaar op deze plek, en dit is het eerste jaar in heel mijn leven dat ik niet gepest werd. Het enige wat me op vrolijkt, is muziek en basketball. Ik word gewoon zo blij als ik muziek (Goeie muziek) hoor. Ik probeer zo veel mogelijk op mijn kamer te blijven om te snijden. Op dit moment ben ik doods bang dat iemand binnenkomt. Ik heb mezelf beloofd om nooit meer van iemand te houden. Waarscheinlijk gaat mijn vader me uithuwelijken, en dus hoef ik eigenlijk van niemand te houden. Wat ik ook niet doe. Ik wil echt graag een punt achter mijn leven zetten, maar ik kan het niet. Het is te moeilijk. Anders had ik het allang gedaan. Ik had gehoopt dat dit verhaal schrijven een beetje oplcht, maar ik merk er nog niets van. Hopelijk voel ik binnenkort nog iets.
Bedankt voor het lezen.
gr. Moschda
Datum:
25-09-2016
Naam:
Moschda
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Geen zin

Ik ben een jongen van 16 jaar en zit nu in 4 VWO. Ik heb een prima leven. Een fantastische moeder die veel om me geeft, een geweldige school met leuke klasgenoten en docenten, ik sport minstens 4 x per week... Een ideaal leven zou je zeggen, toch..?
Voor mij niet. Mijn leven bestaat zo'n 70% uit school. School begint mij een beetje te veel te worden. Niet dat ik dit niveau niet aan kan, maar puur omdat ik geen zin heb. Ik heb geen zin om te leren en om huiswerk te maken. Maar ja, dat heeft bijna ieder kind geloof ik.
Een aantal maanden geleden begon ik zelfmoordgedachtes te krijgen. In eerste instantie negeerde ik die, omdat ik het onzin vond dat ik ze had. Ik had namelijk een goed leven. Maar die gedachtes gingen maar niet weg en ik begon eens na te denken. School wordt alleen maar zwaarder en zwaarder naar mate ik ouder word. Ook zal ik waarschijnlijk moeten studeren en later een baan gaan zoeken. Zo'n leven wil ik niet. Een lager niveau doen helpt ook niet echt, want ik moet me alsnog bezig houden met school. Bovendien krijg ik een zwaarder leven als ik een lager niveau doe..
Twee weken geleden heb ik een zelfmoordpoging gedaan, maar dat is mislukt. Iedereen kwam erachter van mijn poging. Nu moet ik gesprekken voeren met mensen van het GGZ. Ik krijg vervelende dingen te horen, zoals: 'Zelfmoord plegen kan altijd nog, wacht dus eerst af of therapie helpt.' Of: 'Ik vertrouw jou wel, maar niet je sombere gevoelens.' Of: 'Depressie is een ziekte dat te behandelen is. Je wilt toch ook dat een verkoudheid weer over gaat?'
Ik vraag me af of ik überhaupt depressief ben. Ik snijd mezelf niet en 's nachts huil ik bijna nooit. Ik wil enkel dood omdat het leven wat ik voor me zie helemaal niets voor mij is. Ik heb geen zin om me bezig te houden met school, of te gaan werken. Ik wil rust, ik heb genoeg gedaan in dit leven. Ik heb gezien hoe mooi dit leven is, het is klaar nu voor mij. Het enige wat me nu nog in leven houdt is de keuze van hoe ik mezelf zou willen doden. Zodra ik de juiste methode gevonden heb, grijp ik die kans.
Datum:
25-09-2016
Naam:
Danny
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

niets

Ik loop al een tijdje rond met de gedachten dat het allemaal niet meer hoeft.
Maar ik heb 2 mooie jongens en dat houd mij alleen nog een beetje tegen.
Vrienden heb ik niet en mijn man leeft zijn eigen leven.
Waarom ben ik dan nog hier.
Datum:
25-09-2016
Naam:
Renate
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

Genoeg

Ik ben een jonge van 15 jaar ik heb dit jaar depressie vanaf februarie ik had een vriendin maar die brak me helemaal ik heb veel zelfmoordpogingen gehad geen werkte maar ik wil weg weg van hier waar ik nu ben het leven haat mij en iedereen om mij heen ook. Wat moet ik doen
Datum:
25-09-2016
Naam:
Mitchell
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Gedachten aan zelfmoord

Ik ben 15 jaar, ik zit nu op een speciale school omdat ik het geestelijk niet aan kon op mijn vorige school. Iedereen haatte me op die school, ik was ook heel apart ik droeg zwarte kleding en luisterde alleen maar metal muziek. om toch nog vrienden te zoeken ben ik naar de online wereld gegaan. Daar ontmoette ik veel mensen en de meeste mochten me, maar al gauw was dat gedaan omdat ik te veel aandacht trok twee mensen bleven mijn vrienden, mellanie en siebe. Mellanoe had me een team speak server laten zien waar we samen op konden. Daar ontmoette ik weer meer mensen. Ik loog veel, dus mensen vonden me heel snel raar. Ik werd toen ook vrienden met annette en robin, tussendoor heb ik een relatie gehad met siebe en omdat ik hem niet meer leuk vond had ik het uitgemaakt en kregen we ruzie. Het is uiteindelijk goed gekomen. En ook robin heeft me later verkering gevraagt en aan hem heb ik aangeven dat ik op meisjes val. Dat heb ik ook tegen mellanie en annette gezegd. Mellanie had het door verteld aan dennis en gaf iemand anders de schuld. We hebben die tijd toen veel ruzie gehad. Ik zie het de afgelopen tijd niet meer zitten en dat heb ik ook bij hen aangegeven. Mellanie heeft zich heel veel zorgen over me gemaakt, maar omdat ik de hulp niet wou accepteren, laar ze me zitten en kan het haar niets meer boeien. Ik heb me laatst proberen te snijden met mijn zakmes. Maar dat lukte niet heel erg goed omdat hij heel bot was. Een dag later had ik een keukenmesje gepakt, ik zette het mes in men pols en begon te snijden. Raar genoeg deed het geen pijn. Ik ben gestopt en de volgende dag begon ik weer, het lijkt net of ik verslaafd ben om mezelf te snijden. Ik heb nu in totaal 15 sneden horizontaal op men arm staan. Men moeder heeft ook vaak gevraagd hoe ik eraan kwam maar ik zweeg iedere keer. Ik zit iedere keer met de gedachte om een eind aan men leven te maken. Maar iedere keer komt er mistens 1 ding te boven om het toch niet te doen. Alleen de redenen om nog steeds te blijven verdwijnen langzaam. Mijn beste vriendin wilt geen vrienden meer zijn. Mijn vader is overleden en nog veel meer redenen. Ik zit ook steeds met de gedachten hoe ik een eind aan men leven zou kunnen maken. Maar ik leef nog, nog wel
Datum:
24-09-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.