Levensverhalen (pagina 116)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Teveel ellende

Ik zou graag hulp willen hebben met het beëindigen van mijn leven waarom zal ik nu vertellen.
Het begon allemaal vanaf jongs af aan altijd gepest op school en ook thuis.
Ik heb werkelijk het beste willen maken van mijn leven
En zie nu in dat ik altijd maar gebruikt ben door vrouwen en andere zogenaamde vrienden en kennissen
In 2010 is werkelijk de ellende begonnen
Ik kwam in een rolstoel terecht door een bedrijfsongeval maar is gelukkig nu weer goed en kan weer goed lopen maar mijn werkgever liet mij stikken na 2 jaar werken op dat moment en moest maar als chauffeur buitenland komen werken .
Als ik dat niet deed en hij heeft nooit gekeken hoe ik er bij zat zou hij de betaling stoppen.
Dat heeft hij toen ook gedaan en het gezin wat ik toen had kwam zwaar in de problemen.
Maar dan 2011 iedereen weet het nog wel alphen aan den rijn schietdrama waar ik met mijn kinderen slachtoffer van was . Lees de verhalen maar van mij via Google
Daarna ging mijn vrouw nog met een ander er vandoor en liet mij met veel schulden achter waar ik nu gelukkig van af ben
Daarna weer verder gegaan en weer overal qua vrouwen ingetrapt
Maar ik kwam in 2014 dacht ik de ware ontmoet te hebben maar wat later bleek was ze aan de drugs en heeft mij neergestoken
Nu heb ik wel een goede baan en leuke eengezinswoning en kom weer iemand tegen die mij ook weer pijn doet.
Het geluk is voor mij niet weg gelegd en voel me zwaar ongelukkig en waarom heeft T en A nou niet goed gedaan.
Het is werkelijk tijd om rust te vinden dus wie kan mij helpen om die te vinden.
Datum:
17-10-2016
Naam:
Gj
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

In de steek gelaten

In het begin van de basisschool had ik moeite met vrienden maken. Maar alles is goedgekomen. Want al snel kreeg ik vrienden. In de loop van de jaren kreeg ik een vriendin waar de meeste mensen alleen van konden dromen. We hadden samen de grootste lol. En we bedachten onze eigen dingen. Soms speelden we een hele week alleen met elkaar. Ze kwam zelfs logeren in een stad ver van mijn woonplaats vandaan. Mijn moeder vond haar helemaal geweldig. Maar langzaam raakte ik mijn andere vrienden kwijt. En dat was niet zo erg. Want ik had aan een vriend genoeg. We hadden de grootste plannen. Onder andere wouden we niet zo'n saai leven leiden maar misschien met een boot op reis. Dat idee hebben we al die tijd vastgehouden en het werd zelfs een droom.In groep 8 kwam er een andere groep bij. Voor groep 8 hadden we de beste klas ooit. Maar helaas was het in groep 8 het geval dat iedereen elkaar haatte. De andere groep was echt verschrikkelijk. Ik haalde later net een citoscore van 550. Dus kon ik eindelijk ontsnappen uit de klas. Maar ik wou contact houden met mijn beste vriendin. In de zomer ging zij vier weken naar Amerika. Dat deed ze wel vaker. En dat was nooit een probleem. Maar toen ze terugkwam sprak ik haar een tijdje niet. Behalve via internet. Voor de zomervakantie werden we al minder close. En ik realiseerde me dat onze vriendschap uitelkaar viel. Hoewel ik heel graag vrienden wou blijven. Had ik het idee alsof ze geen behoefte aan me had. Na 8 weken elkaar niet gezien te hebben spraken we af. We gingen naar het bos. En vonden een bijl. We waren er heel blij mee. Omdat ik wapens spaarde en omdat we er erg geintereseerd in waren. Even leek het erop dat we weer hechte vrienden werden. Maar toen kwam onze grootste vijand. Al die tijd probeerden we dat te vermijden. Maar vermijden kan niet. Alleen uitstellen: De pubertijd kwam. Niet bij mij. Maar wel bij haar. Ik had al langer nachtmerries over dat onze vriendschap eindigde. Maar in het echt was het erger. Ze kreeg een vriendje, puistjes en heel naar gedrag. Ik heb de vriendschap beëindigd. Maar zoals ik eerder verteld had. Door onze hechte vriendschap had ik geen vrienden meer. En op het VO kreeg ik wel een vriend. Maar ik vergeleek hem met mijn oude vriendin. En ik moest huilen. Mijn oude vriendin was heel creatief. En samen maakten we altijd liedjes op de fiets. Toen zij er niet meer was en ik fietste naar school zong ik een liedje. Dat zij bedacht had. Elke keer zongen wij dat als we onze lievelingsactiviteit gingen doen. En ik moest huilen. Ik kreeg verdriet en woede in een. Ik heb mijn fiets kapot getrapt en moest verder lopen. Ik dacht aan zelfmoord met de wapens die ik had. Maar ik deed het toch niet. Nu heb ik nogsteeds het probleem. En denk nog elke dag aan zelfmoord. Ik denk dat ik maar vol moet houden. Maar dat is het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb. Als ik denk aan de tijden die we vroeger hadden. Moet ik glimlachen. Maar voel ik tranen achter mijn ogen. Dit was mijn verhaal. En ik heb nog slechts een vraag. En dat is: Wat moet ik doen?
Datum:
16-10-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

wraaak

k word gek gemaaky door mensen
om mij heen in de buury
zij willlen dat ii mijzelf
wat aan doe dat ik zo gek word dat ik mezelf kapot maak maar zo gek krijgen zij mij niey
zij krijgen mij wel zo gek
dat ik hun iets heel.ergs ga aan.doen
en ik weer terug sla als micheal myers jasoj
Datum:
15-10-2016
Naam:
nano
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

Waarom

Ik zie geen nut meer in leven ik heb het gevoel dat niemand mij graag ziet en dat niemand mij graag zal zien ik ben misbruikt geweest door mijn broer en mijn moeder die zit precies alleen in met mijn zus ik denk dat ze mij graag ziet maar ben daar gewoon niet echt zeker van
Datum:
13-10-2016
Naam:
Iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Heb het lef

Ik denk er vaak aan. Het is misschien beter als ik er niet meer ben. Als mensen geen last meer hebben van mij. Het zou beter zijn. Mijn ouders hebben me nooit gewild. En op school is niemand ooit een groot fan van mij geweest. Het is zelfs van jaren pesten naar negeren over gegaan. Mijn vrienden zijn niet mijn vrienden maar die van mijn vriend. En mijn vriend vind me lastig en de moeite niet waard. Als ik dat zou optellen bij het feit dat ik in mijn jeugd thuis en op school getreitert bedeigd, gepest en weggejaagd ben. Is het dan gewoon tijd voor mij om te gaan? Het spookt al 10 jaar door mijn hoofd. Maar ik heb het lef er niet voor om het te doen. Wat me tegenhoud? Geen idee ik zou alleen maar iedereen verlossen. En bovendien zou ik mezelf verlossen. Ik ben lelijk, dik, stom, te stil, te luid, ontzichtbaar, ik ben alles wat ik noet mag zijn. Dus kan ik beter doodgaan.
Datum:
13-10-2016
Naam:
Onzekervooreeuwig
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Ik wil niet meer

Ik heb een broer die echt heel vervelend is en steeds als ik het erover heb met mijn familie denken ze dat het wel mee valt en dat het wel over gaat. Maar ik heb nu al een paar in de keuken gestaan met een keuken mes in mijn handen. Niemand snapt hoe erg het voor mij is om met mijn broer te leven, daarom heb ik het er ook nooit over ook niet met mijn vriendinnen. Ik heb wel 1 vriendin waar ik het tegen wil zeggen maar ik weet nog niet wanneer en hoe en ze kan me toch niet helpen. En ik word het gewoon zat en eigenlijk wil ik weg bij mijn familie maar dan moet ik iedereen achter laten vanwege mijn broer en dat wil ik niet. Ik wil gewoon dat het stopt ander ga ik binnenkort echt een afscheidsbrief schrijven. Een paar mensen op school noemen me ook dik maar daar kan ik niets aan doen! Mijn ouders hebben geen geld voor een sport. Ik kan er gewoon niet meer tegen en ik probeer dus op het internet iemand te zoeken waar ik mee kan praten en die mij echt snapt maar ik kan zo iemand dus nergens vinden. Ik wil gewoon niet meer.....
Datum:
10-10-2016
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Het moment is daar

Daar is het moment dan...
Ik voel me niet blij meer en weet nog geen einde. Maar daar zal snel verandering in komen. Ik wil mijn ouders en vrienden niet pijn doen, maar ik kan gewoon niet meer verder leven in deze boel.

Dag mensen die dit lezen, ik hoop dat jullie hier nooit aan hoeven te denken...
Datum:
07-10-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven

Hallo allemaal ik ben stijn 18 jaar en wil graag praten over mijn leven de afgelopen jaren. Ik heb nu al sinds mijn 14de last van zelfmoord geachten en voel me altijd alleen. Ik heb nu ook nog maar een vriend over na alles Wat er gebeurt is. Maar ik zal maar eens bij het begin beginnen we zijn toen ik 12 was vanuit limburg naar hengelo overijssel verhuist voor het werk van mijn vader daar begon het fout te gaan toen ik op de middle bare op een nieuwe school moest beginnen wist ik niet wat ik er mee moest ik zei niks zat altijd alleen en iedereen lachde me uit om mijn accent en vondt me raar dus durfde ik uiteindelijk niet meer daar naar school te gaan thuis liep het ook niet lekkeer mijn ouders hebben alleen maar ruzie en mijn broer was mijn pest kop thuis. Dus je kan miss al aanvoelen waar dit heen gaat ik werd van mijn eerste school afgekickt en moest een nieuwe gaan zoeken daar kwam ik op het vmbo waar ik ook een van de buiten beentjes was maar wouw er zo graag bij horen en probeer de indruk te maken op de stoerdere jongens wat uiteindelijk lukte en ik was voor een half jaar super gelukkig school ging wel goed thuis was het rustiger ik durfde weer voor mezelf op te komen en mezelf te zijn maar mijn vader vondt mijn nieuwe vrienden maar niks dus deed er alles aan om mij in de avonden en weekenden thuis te houden waar ik natuurlijk niks op uit deedt maar wat me wel raakte waardoor ik begon weg te lopen en mijn fammilie te mijden van hun te stelen en te liegen waardoor de boel alleen maar erger werd opgeblazen tot dat mijn ma een zelfmoordpoging heeft gedaan omdat ze het niet langer met mijn vader uithield toen is er iets geknapt in mij omdat ik het beste met mijn moeder kon opschieten werd ik weer depressief en begrijp ik niks meer van mijn leven. Mijn moeder is valk daarna bij iemand anders gaan wonen waardoor de ruzies tussen mij en mijn vader steeds erger werden en hij had last van loss handjes en drinkt nog wel eens teveel nadat ik daar ben weggehaald door de politie woon ik bij mijn moeder een haar nieuwe gezin waar ik niet meer van mijn Kamer af durf ben al mijn vrienden kwijt en heb nu al twee opleidingen verneukt omdat ik er niet heen durf en voel me kapot en gebroken ik wil gewoon kunnen zeggen ik stop er mee mijn leven is al zo'n puinhoop ik wil gewoon lekker kunnen gaan slapen en niet meer wakker worden uiteindelijk geeft er toch niemand om mij
Datum:
06-10-2016
Naam:
Stijn
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Opmerkelijke pagina

http://www.howtokillyourself.nl/
Datum:
06-10-2016
Naam:
Soneva
Leeftijd:
51
Provincie:
Gelderland

Alles word me te veel

Ik begin er maar even mee dat ik niet goed ben met schrijven en praten dus dit verhaal kan er wat slordig uitzien. Ik ben nu al een half jaar lang 18 jaar. Ik heb een depressie en zit daarvoor in therapie (al merk ik niet veel verschil door die behandeling). Ik ben blijven zitten in de eerste van een mbo 4 opleiding. En ik heb een gesprek gehad met mijn mentor, moeder en de schoolleiding over hoe het nu verder moet... Ik kom vaak te laat en soms kom ik helemaal niet op school, omdat ik er de energie niet voor heb. Ik weet niet hoe ik dit (en meerdere dingen) moet uitleggen aan school en mijn moeder en dit maakt me heel erg gefrustreerd. Volgens school, als het zo doorgaat, gooien ze ne over 2 weken van de opleiding af. Mijn moeder denkt dat ik me aanstel en scheld me ook uit. Als ik geen school meer heb dan gooit ze me het huis uit en dan moet ik maar zelf zien wat ik doe. En ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik denk vaak aan zelfmoord want het is de dood, of een dakloze worden. Heel veel mensen zeggen de hele tijd tegen mij dat ik gewoon mijn school moet afmaken maar ik kan het gewoon niet, en om een of andere reden begrijpt niemand dat. Ook misschien als ik een zelfmoord poging doe die faalt, dat me moeder inziet dat er inderdaad iets mis is en dat ik me niet aanstel. Ik wil gewoon dood omdat ik levend toch geen nut heb in deze wereld.
Datum:
05-10-2016
Naam:
Hoppentopper
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.