Levensverhalen (pagina 117)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

altijd alleen.

ik voelde me altijd eigenlijk wel ok op de basisschool. nu ik po de middelbare school zit voel ik me wel gwn kut. ik heb nooit het gevoel begrepen te worden of er toe te doen. niemand vroeg mij ook nooit wat, behalve wat het rooster is of zo iets dergelijks. alsof ik een of andere gozer ben die dat ook allemaal maar even weet. 9 van de 10 keer zeg ik gewoon dat ik het niet weet. ik heb na 1 heel jaar nu ik in de 2de zit nog steeds geen vrienden. ik heb van alles geprobeerd. bij de mentor geweest, de teamleider etc. ik heb hun advies opgevolgd maar het werkte gewoon niet. ook altijd als ik dnek een geining grapje te maken is het nooit leuk. als een ander precies het zelfde hat gezecht lacht iedereen zich natuurlijk kapot. ik heb na een ruzie met mijn moeder wel eens op het dat gezeten. ik heb mijn kamer op zolder dus klom ik gewoon po het dak. daar heb ik ongeveer zo een 10 minuten gezeten met daarnaast ook nog de stres dat iemand de politie beld omdat er een jongen op een dak aan ze pyjama zit. ik zie het leven niet als nieuwe dingen ervaren maar gewoon een herhalende ramp. ik heb eigenlijk maar 3 of vier echte vrienden in me leven gehad. eentje woont heel verweg. zon 12 km. en de ander ook best wel maar woont wel op de route van thuis naar school. de andere in de straat. er zit bij ons een meisje in de klas waar ik eigenlijk best wel verliefd op ben. ik durf het alleen (nog) niet te zeggen. we fietsen samen wel eens terug naar huis en ze vraagt dan altijd waarom ik altijd met gym alleen ben als we groepjes moeten maken. en waarom ik altijd een project alleen doe. ik heb daar echter nog nooit duidelijk op geantwoord. alleen dat ik niet weet waarom niemand mij mag. eigenlijk stelt zo zon 90% van de vragen en als ik iets terug vraag antwoord zij weer met een vraag. en alle vragen gaan over wrom ik alleen ben. het helpt mij vooral om mijn zelfmoord gedachten weg te denken en naar muziek met gevoel te luisteren. gewoon even uit deze wereld kunnen zijn.
Datum:
03-10-2016
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

In de steek gelaten + problemen met alles

Hoi allemaal,

Ik heb een broer een zus een moeder en een vader en niet te vergeten mijn beste vriend. Mijn broer heeft aggressieproblemen en autisme hij is 2 keer hiervoor naar een kliniek geweest wat ik vind heeft niet geholpen. Mijn moeder heeft kanker en mn broer kan daar niet mee omgaan hij heeft een 'pispaaltje' nodig en dat ben ik, dus ik word elke dag wel weer geslagen of getrapt ook een keer kaalgeschoren. Mijn beste vriend had gevoelens voor een meisje en dat meisje ook voor hem maar ging voor rare problemen niet, wat trouwens ook een goeie vriendin van mij was (nu niet meer). Ik was een keer dronken en ik ben met haar naar bed geweest heb ik toen tegen een andere goeie vriend en die vertelde het aan hem waar ik bij zat. Hij heeft me aan me haren naar buiten getrokken en heeft me knieschijf uit de kom getrapt. Mijn vader is nooit thuis mijn zus ook en me moeder heb ik altijd ruzie mee over de kleinste dingen. Ik heb niemand meer en kan ook niemand meer vertrouwen en het is ook nog is me eigen schuld maar ik lach er altijd maar om maar ik ben kapot van binnen.
Datum:
03-10-2016
Naam:
Julian
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Anders...

Ik wist altijd al dat ik anders was.
Ik speelde meer met jongens.
Deed weinig meisjes dingen.
Het deed er nooit echt toe.
In het middelbaar ging ik meer om met meisjes.
Omdat het gezellig was maar ook als je een woord tegen een jongen zei was je verliefd.
Terwijl ik nog nooit verliefd was geweest
Ik kon mijn beste vriend niet meer spreken.
Na een tijd liet hij me vallen, hij wilden niet meer met meisjes omgaan.
Auw....
Ik begon optetrekken met meisjes.
Op een dag was ik aan het rond hangen met mijn beste vriendin, toen ik ineens een raar gevoel kreeg.
Ik schrok en ben weggelopen.
Ik was verliefd.
Ik besefte het pas helemaal toen zei de liefde aan mij verklaarde.
Ik was 2 dagen samen met haar.
Het ging uit.
Niet erg we bleven vrienden.
Zij heeft me laten beseffen dat ik lesbisch ben.
Maat opeens wou ze niks meer met me te maken hebben.
Ik kwam tot de conclusie dat ik anders was.
Nooit geaccepteerd zou worden door mensen.
Ik moest het voor mezelf houden.
Ik huil er vaak om, want als ik het hardop zeg zal de wereld er nooit meer hetzelfde uit zien. Dus waarom laat ik het niet gewoon? En. Vertrek ik?
Datum:
02-10-2016
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Geen zin

Hay ik ben demi en ik heb een vraag aan iedereen wat is het doel in het leven als het toch niet leuk is het begon toen ik op de basis school zat ik had maar een vriendin en werd gepest en geslagen enzo ik ben van school veranderd maar daar gin het ook niet beter ik werd weer gepest en ook buiten school kon ik niet normaal op straat lopen ik werd na geroepen voor lelijk kut kind of spring van de kerk want je bent toch nutteloos masr onlangs dat ik gepest werd en na geroepen en ook geen vrienden meer was ik altijd bij mijn oom hij was supper lief tot dat hij werd vermoord ze hebben hem verzopen ik was er kapot van maar toen vond ik een vriendin en ik was altijd bij haar we warren echt net zusjes en ik bleef daar ook wel is slapen ik kende haar vanaf mijn tiende maar toen op een nacht toen ik bij haar sliep (ik was toen 10) kwam die broer naar mij toe toen ik sliep (hij was toen 16) en hij heeft me verkracht en elke keer zij hij dat hij het niet meer deed en sliep ik weer bij mijn vriendin en deed hij het weer drie jaar lang heeft hij bij mij dingen gedaan en hij sloeg mij ook niemand wist het tot een maand terug ik ben toen naar de politie gegaan en die broer heeft bekent mijn ouders moesten huilen en ik zie mijn enige vriendin nooit meer ik heb ook konstand ruzie met mijn ouders en ik ben al twee weken niet meer naar school gegaan ik ben steeds ziek en ik slik ook pillen daar voor maar sinds kort pak ik steeds meer en meer pillen in de hoop dat mijn adem stopt ik probeer vaak om zelfmoord te plegen ik snij me in me Pools mar het lukt me niet ik heb geen zin meer in het leven ik heb niemand Pff groetjes demi
Datum:
02-10-2016
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

In ben eenzaam

Ik heb niemand om mij heen die om mij geeft. Ik had mijn ouders nog, maar die band verwatert en we hebben heel vaak ruzie. Ik snap niet waar ik het nog voor doe. Ik heb geen vrienden, ik heb geen relatie mijn ouders maken zich geen zorgen meer om me. Mijn leven heeft geen zin en het zal niemand uitmaken als ik er niet meer ben. Ik loop hier al een tijdje mee en hoe vaker ik ruzie heb met mijn ouders hoe meer ik er over na denk om er een eind aan te maken. Ik wil dit graag doen op een manier waarbij niemand er last van heeft en niemand me hoeft te vinden. Het liefst val ik vanavond gewoon in slaap en word ik morgen niet meer wakker, dit zal een hoop rust scheppen in mijn hoofd en dan ben ik eindelijk van mijn verdriet af. Ik ben niet gelukkig en weet ook niet hoe ik dit kan worden. Ik heb veel geprobeerd, soms voel ik me ook wel blij en gaat het wat beter maar ik val vaak terug in de momenten dat het slecht met me gaat en dat ik geen uitweg mee zie. Ik ben vooral nu aan het uitzoeken wat een goede manier is om er een einde aan te maken.
Datum:
01-10-2016
Naam:
Tess
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Moe gestreden

Mijn hele leven heb ik nooit echt liefde gekend. Mijn ouders waren zeer controlerend en ik mocht niets. Het was benauwend en traumatisch. Ik werd ook geslagen. Op mijn 15e besloot ik mezelf uit te hongeren en was ik er bijna niet meer. Op mijn 31ste met moeite en veel strijd uit huis, maar nooit een thuis gevonden in mijn eigen huis. Altijd angstig. Achtervolgd door trauma's gevochten om Emdr te krijgen. Tussendoor diverse keren zelfmoordpogingen gedaan. Ook in coma gelegen. Daarna zelfs voor mijn ouders gezorgd, die aan kanker zijn overleden. Kon ze niet aan hun lot over laten. Vorig jaar een zeer goede vriend verloren en een paar weken geleden mijn poes in moeten laten slapen. Ik had eindelijk Emdr en 8 maart stopte de therapie, omdat de afdeling van de gzz mij emotioneel niet meer aan kon. Nu bijna 7 maanden weer knokken om ooit een normaal leven te kunnen leiden zonder ptss klachten. Ik heb de hoop opgegeven. Ik ben uitgestreden. Te moe om nog te knokken en vol te houden. Thuis lukt het mij niet rust te vinden. Normaal had ik allang een paar keer crisisbed gehad, maar ik ben nog steeds niet welkom. Misschien over een week, maar daarvoor is het nu te laat. Ik ben nu net 50 geworden. Ik heb alles gegeven, mijn laatste energie. Ik wil rust. Spikey, mijn poes, heeft mij niet meer nodig. Ik ben alleen en dat zal ik altijd blijven. Niemand die nog op mij zit te wachten. Het is genoeg geweest zo. Deze wereld begrijp ik niet en zal ik nooit begrijpen. Misschien zie ik straks Spikey weer.
Datum:
30-09-2016
Naam:
Marianne
Leeftijd:
50
Provincie:
Gelderland

einde maken ?

ik ben joel en heb een gebroken heub en ben der echt niet gelukkig mee en me zus en zusje slaan er de hele tijd op en schoppen vandaag had ik weer ruzie met me zus en die trapte er tegen gooide me telefoon kapot ik steun gaan zoeken bij me pa die werd boos op mij en gaf me ook een paar tikken zo wil ik niet veder leven al heel veel pijn en ze maken het alleen maar erger en kan ook geen coantact opnemen want me telefoons is door me zus gesloopt
en ik ben pas me opa en oma verloren en daar tussen in me heub gebroken dus heb veel dingen aan me hoofd wordt gekker en gekker
Datum:
29-09-2016
Naam:
joel
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

drugss verslaving

mijn ouders zijn drugs verslaaft en ik heb wel eens wat van hun drugs gesnoept.
na de orgie met mijn ouders gister had ik er genoeg van. mijn ouders misbruiken mij sexueel en ik kan niet meer zonder hun drugs, maar toen ze achter kwamen dat ik aan hun drugs zat hebben zij mij in een kooi gestopt 7 dagen zonder licht mijn vader slaat mij iderere dag met een sweep
Datum:
29-09-2016
Naam:
ron lee
Leeftijd:
8
Provincie:
Zeeland

genoeg

Ik loop voortdurend tegen muren aan. Iedereen zegt dat ik zo aardig ben. Belangstellend, warm, sociaal en vrolijk. Nou heus niet. Ik doe er alles voor om mijn omgeving gelukkig te maken. Niemand snapt, lees, wil weten hoe ik me werkelijk voel. Ik ben moe. Moe van het strijden. De heu
Datum:
28-09-2016
Naam:
Poep
Leeftijd:
54
Provincie:
Friesland

Alleen

Ik weet zelfs niet wat ik hier moet schrijven. Ik ben altijd al alleen geweest, heb nooit echte goede vriendschappen gehad. Op school is alles oppervlakkig. Niemand geeft ook maar iets om me. Als ik op een dag zou doodvallen, zou niemand er iets van merken. Vanbinnen doet het allemaal zo enorm veel pijn, ik kan gewoon niet meer. Ik weet niet wat ik moet doen. Niemand weet waar ik mee zit, mijn ouders zouden toch maar denken dat ik een tijdelijk dipje heb. Ik kan bij niemand terecht en. De dood geeft zo'n rustgevende gedachte. Ik weet het allemaal niet meer...
Datum:
28-09-2016
Naam:
Anna
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.