Levensverhalen (pagina 107)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

'Gelukkig nieuwjaar'

Ik wil helemaal geen nieuw jaar in moeten gaan. Ik wil niet nog een jaar moeten volhouden. Ik wil niet nog een jaar van dag tot dag leven en overal tegenop zien. Ik wil mezelf niet nog een jaar verder zien terugtrekken om straks helemaal niets meer te hebben dat me eventueel overeind houdt. Ik wil niet nog een jaar moeten aanzien hoe ik alles verpest en kapot maak voor mezelf.
Ik wil gewoon rust. Eeuwige rust.
Datum:
31-12-2016
Naam:
Melissa
Leeftijd:
27
Provincie:
Overijssel

Niks

Ik lijd aan een depressie, hoera.
In het kort zocht ik contact met lgbt kids in America. Zelf ben ik vroeger gepest en vanaf mijn 10e depresiief ik schreef een brief naar een vriend van mij en mijn ouders hebben het gelezen.
Ik snij mezelf
Mijn ouders helpen me niet
Ze denken dat het komt door de boeken die ik lees, de films die ik kijk.
Ik kijk het om te zien dat ik niet alleen ben
Ze maken er grapjes over
Zeggen dat ik de pest koppen in elkaar had moeten slaan
Dat het mijnschuld is
Dat ik mijn deppressie fake
Ik heb geen vrienden
Niemand mag me
Ik wil dood
Ik ben dik
60 kilo en 13 jaar
Ik haat mezelf maar weet niet hoe ik een pchygolloog krijg

Datum:
31-12-2016
Naam:
Ikweethetnietmeer
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Ik wil dood

Al sinds kleins af aan wilde ik altijd al dood, omdat ik altijd zo alleen was. Ik heb alleen nooit de moed gehad om zelfmoord te plegen omdat ik dan aan mijn verdrietige ouders moest denken. Ik heb god heel vaak gevraagd waarom en gesmeekt om niet meer alleen te zijn, inmiddels ben ik 32, woon ik alleen en heb geen enkele vriendin en ben meer alleen dan voorheen...
ik heb nooit echt een gezonde relatie gehad, ieder keer als ik dacht dat er iemand van mij hield, kwam ik er al gauw achter dat het niet zo is. Bij vriendinnen net zo. Ik ben heel erg gesteld op mijn ouders, maar ik heb het idee dat zij niet zo gesteld zijn op mij. Volgens mij was de laatste keer dat mijn moeder langskwam een half jaar geleden, en dat heel even na alle gesmeek. Ik werk op dit moment niet omdat ik zwaar in depressie zat/zit en paranoïde verschijnselen vertoonde. Ik ben bang dat ik met oud en nieuw alleen thuis zit, meestal heb ik zelfmoordneigingen dan ook rond december met alle "gezellige" dagen waarin ik niemand heb die mij liefheeft. Kortom ik heb letterlijk niks om te leven, ik ben één grote mislukkeling en het spijt mij dat ik leef...
Datum:
31-12-2016
Naam:
Failure
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

Hou vol

Hallo ik was vroeger vaak depressief. Maar ik hield vol en ik kwam er achter dat mensen ECHT van me houden. En er zijn mensen die ook van JOU houden. hou vol mensen gaan er kapot van als je zelfmoord pleegt. kijk in je buurt als je denkt dat je gezin en vrienden niet echt van je houden. In jouw straat zijn er echt wel mensen die jouw aardig vinden vooral als je elke keer dat je langskomt gewoon even hoi zegt. Als jij denkt dat niemand van je houd koop een huisdier of zelfs een knuffel. Want als je geen echte vrienden hebt is een hond ALTIJD geweldig. En als je hierdoor gered bent of als je het nog steeds overweegt denk dan aan mij want ik hou van iedereen
Datum:
30-12-2016
Naam:
volhoudertje
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Boos van verontwaardiging

Ik was in 2006 bij een kerk gegaan en leef sindsdien de geboden na als een jood bijna.
Op de forelderij gewerkt, later op de sociale werkplaats. Toen ik daar weg moest nam ik een krantenwijk, wat sinds de NK schaken er twee werden en een postwijk wat er ook twee werden.
Toen begon dat stomme RIBW weer met iets te emmeren. Ik zou iets psychisch hebben en ik werd tijdens de rechtszaak al boos van verontwaardiging. Daarna veroordeelde de rechter mij ziek wat ik niet ben. Ik was slechts boos dus.
En hier in het psychiatrisch ziekenhuis wordt helemaal niet naar je geluisterd. Ze denken gewoon dat je ziek bent. Verkrachten je met 10 man en injectie naalden.

Zogenaamde doktoren oordelen aan één stuk door wat echt helemaal nergens op slaat meer. Verhogen medicatie doseringen. En wat niet al.

Ik bid tot God dat hij mijn ziel uit mijn lichaam wil laten. Maar dat is helaas niet in Zijn overeenstemmende wil.

Mijn zus heeft al zelfmoord gepleegd. Mijn fijne vader vindt mij ook ziek. Ik heb niks aan die man. Ouders gescheiden. Alles is super kut.
Datum:
30-12-2016
Naam:
V
Leeftijd:
40
Provincie:
Overijssel

fuck mijn leven

mijn moeder is een heel moeilijke persoon.
ik mag echt niks van haar, we hebben ook elke dag ruzie en het is door haar eigelijk dat ik het leven beu ben. zij maakt mij het leven zuur. als ik kon had ik al lang weggelopen of bij iemand anders verhuisd. als ik dat kon.....
Datum:
29-12-2016
Naam:
Margot
Leeftijd:
15
Provincie:
België

zelfmoord..

ik heb hele erge ruzie met me vriendje en ik kan der niet meer tegen ik mis me opa en heb hele erge ruzie met hem omdat ze vrienden lopen te stoken hy heeft me insta wachtwoord ook veranderd omdat een van ze vrienden dat zei maar ik ken hem want hy had eerst iets met mij maar het is nooit echt wat geworden en daar is hy nog steeds verdrietig enso om en daarom wil die het kapot maken maar mijn vriendje die deed mee en nu heb ik hele erge ruzie met hem en hy wilt ze eigen dingen aandoen en ik heb heel veel stress aan me hoofd en heb al vaker geprobeerd zelfmoord te plegen en nu vind ik dat het het beste is om mijn verhaal te vertellen ..
Datum:
28-12-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ontevrede, hoge eisen, pesten

ik ben in amerika geboren toen ik 15 was verhuisde ik naar spanje en toe ik 17 was naar nederland ik woon hier nu 5 jaar en ik ben half amerikaans en half nederlands ik ben 6 keer verhuisd van wege mijn vaderen moeders werk
ik ben ik neder land 3 keer verhuisd en alle drie de keren gepesten nu werk ik bij een mode iets iets met mode ik heb vaak hoge eisen aan me zelf gesteld en nu nog ik ben daar door erg ontevrede en ben dus gepest. STOP PESTEN NU. ik heb een kind marla en me kind is 1 jaar oud ik heb een vriend bas ik hou van hem.toen ik 5 was heb ik een ernstig ongeluk gehad ik was van mijn paard af gevallen. nu gaatalles beter ik ben nu wel blij met me leven het is ooit anders geweest.
Datum:
27-12-2016
Naam:
lola
Leeftijd:
22
Provincie:
Zeeland

Heeft het eigenlijk nog zin?

Om te beginnen heb ik nooit een makkelijk leven gehad.......
Toen ik jonger was(7-10 jaar) werd ik gepest.
Ik werd nooit geaccepteerd.....
Ik was bang om naar school te gaan.....
Omdat het elke dag hetzelfde was.
Drie jaar aan een stuk heb ik moeten voelen dat mensen me niet moesten....
Normaal zou ik van school veranderen maar er was nergens plaats.....
Toen ik 10 werd gingen men ouders uit elkaar.
Ik had het er erg moeilijk mee en kon het niet goed plaatsen.....
Uiteindelijk ben ik er wel aan gewend geraakt.
Toen ik naar de middelbare school ging dacht ik dat alles anders ging zijn......
Dat ik me beter zou voelen en dat er eindelijk mensen gingen zijn die me accepteerde.....
Ik begon eindelijk mezelf te zijn.....
Tot ik erachter kwam dat mensen alsof deden.
Ze moesten me niet maar deden alsof ze me wel moesten.....
Dat kwetste me, en sindsdien ben ik mezelf niet........
Ik doe me anders voor dan wie ik echt ben en dat om er bij te horen......
Ja ik weet het best zielig dat ik het doe.....
Maar ik kan niet anders.....
Ik voel me niet goed op mijn school en al zeker niet in mijn klas.....
En thuis......
Mijn vader geeft me het gevoel dat ik niets kan of toch tenminste dat alles veel beter kan.
Als ik iets niet doe is het een heel gedoe....
Maar als ik het wel doe dan word er niet eens gezegd:"goed dat je het doet"
Het kan ze gewoon niets schelen......
Ik heb een vriendje nu.....
En hij is echt leuk!
Bij hem probeer ik zoveel mogelijk mezelf te zijn.......
Ik doe echt mijn best!
Voor iedereen.....
Maar het word niet geaccepteerd
Wat heeft het nog voor zin?!
Ik heb al vaker het idee gehad om mezelf iets aan te doen....
Heb al vaker met het mes op mijn polsen gezeten maar ik durf het niet...
Ik vraag me zo vaak af.....
"Hoe zou het zijn dat ik er niet meer ben, zou alles dan beter zijn? Zouden mensen me missen? Zou alles veranderen dan?
Ik weet het gewoon echt niet meer......
Ik ben alles zo beu!
Datum:
26-12-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Dood van verdriet

Ik ben moedeloos van mijn eigen falen.. ik heb werkelijk een vloek die op mij rust.. en al jaren geloof ik dat ik een leven leid dat gelijk staat aan zelfmoord... sociale isolatie.. afkeuring van de wereld.. het hebben van te stricte principes en een handjevol stommiteiten en een grote mond zorgen voor een aardig ingewikkeld levensverhaal... ook nog een paar jaar gevangenis en de kliniek.. maar dat alles kon ik achter een masker verbergen... Ik had maar 1 ding dat me op het jioste spoor kreeg en hield en mijn tweede kans bezielde... dat was mijn vriendin. zei was een stuk ouder dan mij, maar ik hield van haar zoals je alleen bij de ware doet.
Zij was degene die voor het eerst emoties bij me los kon maken na pfff, 10 tot 15 jaar ofzo.. en sindsdien is het niet meer te stoppen.. ik voel me soms een freak en een lovejunky, maar ik doe het niet om de gevoelens te ervaren.. ik doe het om haar. Vraag me niet waarom ik dit nu hier post, maar ik heb bijkbaar zoals anderen het gevoel dat het fijn is om t ergens kwijt te kunnen.. mijn vriendin heeft geen vertrouwen meer in me.. en ik ben te vaak een oen geweest die daar zelf voor heeft gezorgd... maar ik weet dat het onterechte angsten zijn... ze denkt vast dat ik een loopje met haar neem, maar ze zegt altijd dat ze me zo mooi vind en niet snapt waarom ik zo lief ben... dat is geen spelletje... dat is mijn waardering en trots.. dat is mijn liefde en plezier... het zijn allemaal kleine dromen die voor me uitkomen.. ze ziet volgens mij op zulke momenten niet in wat voor een shitleven ik mezelf eigenlijk hiervoor heb gegeven en dat heb ik helaas aan mezelf te danken... dus niet zoals bij andere mensen waar ik hier hun verhaal van heb gelezen, zij vinden me vast egoistisch en een aansteller, maar voor mij is het onmogelijk om het plantje weer terug in het zaadje te stoppen... en ik ben bang om het af te zien sterven... daarvoor is dit te speciaal geworden voor mij.. alles of niets.. en ik ging voor haar... ik overweeg een fijne manier om te sterven omdat ik van mezelf weet dat ik me niet aanstel als ik zeg dat ik in haar alles vond wat een man zich kan wensen en ze gaf zich volledig... het was alles en meer dan ik ooit had kunnen wensen.. en ik kan de emoties niet bedwingen omdat ik geen manier vind om het te verwerken.. het word in rap tempo alleen maar erger naarmate het langer duurt dat ik zonder haar ben.. het is onmogelijk om een andere vrouw te vergelijken met haar en te zeggen dat ik verliefd ben en in een staat als de mijne ben ik ook ver weg van aantrekkelijk... ik moet kiezen tussen een leven als een lafaard die leeft met de blues.. of een dood met wat waardigheid. waar ik 1x voor de laatste keer bewijs dat ik haar nooit zou bedriegen of iets opzettelijk zou verbergen... misschien had ik iets verborgen toen ik niet beter wist wat ik een tijd terug aan moest met die situatie... maar ik heb het haar nu toch verteld en nou ben ik de boeman.. leugenaar en onvertrouwbaar... terwijl ik helemaal niet het gevoel heb dat dat terecht is.. en ze weet ook dat ik haar niet heb bedrogen toen... het was het principe dat ik altijd alles eerlijk zou delen met haar dat de laatste druppel was..
Maar ze weet hoe gevoelig ze is voor jaloezie en ik ook en ik was/ben gewoon doodsbang om haar kwijt te raken..
Ik heb wat antibraak-/slaap- en malariapillen op het oog met een leuk reisje naar italie en overweeg om er met nieuwjaar een eind aan te maken.
En weet je.. het is zo erg nog niet als je beseft dat je er praktisch naar uit kijkt..
Ook hoef ik daarna niet meer te werken aan een lege toekomst en ben ik eindelijk van de vloek af waarmee ik al mijn geliefden steeds pijn doe.. Op dit moment laat ik niemand achter en gaat niemand me missen... het is toch een mooi moment? Eindigen op je hoogtepunt..
En als ik denk aan sterven omwille de liefde.. dan klinkt dat nobeller als sterven voor je vaderland, na een paar anderen te hebben vermoord meestal... hiermee doe ik eigenlijk niemand kwaad..
Datum:
26-12-2016
Naam:
Zelfmoord Man (A.)
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.