Levensverhalen (pagina 104)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik weet niet meer wie ik ben.

Het word steeds erger, ik doe me anders voor dan dat ik ben. Als ik mezelf ben mogen mensen mij niet meer. Ik heb zoveel mee gemaakt. Het is überhaupt knap dat ik nog overeind ben blijven staan.

De laatste paar dagen word het steeds erger. De gedachte wat als de wereld zonder mij doorgaat. Zullen ze mij missen? Alles zou zoveel beter zijn als ik niet meer bestond. De gedachtes maken me bang maar tegelijkertijd ook helder en zelfverzekerder. Ik ben zoveel anders als mensen, ik ben niet mooi en dun en knap. Ik heb mezelf verpest. Alles aan mij is mislukt. En wat ik ook doe of hoe ik het ook doe, het word alleen maar erger.

Ik heb ook uit het niets hele hevige huilbuien, omdat alles wat ik doe verkeerd gaat of verkeerd is. Niemand wilt bevriend met mij zijn, al 6 jaar vrijgezel. En mannen gebruiken me alleen maar. Je bent goed voor de behoefte van de man maar verder gebruiken ze je als oud vuil.

En alleen al het feit dat je te dik voor ze bent, of te lelijk. Maar vooral het dik gedeelte. Is soms zo frustrerend, ik waardeer mezelf ook niet. Ik ben een bolletje vet. Dik, lelijk en onzeker. Ze zullen me niet gaan missen. Want wat ben ik.. wat stel ik nu eigenlijk voor. Nou simpel, niks.

Mijn gedachtes raken mij. Waarom? Waarom ik? Waarom deze gedachtes? Het is niet dat ik met zelfmoord neigingen zit. Maar wel met de gedachtes van dood, en wat als ik nu echt dood ga. Misschien is het morgen wel over, maar dat kun je niet weten. Op het moment woon ik in een studentenhuis. En gisteren uit geweest, helemaal naar de kloten gezopen, ik lijk te veel op mijn alcoholiste moeder. Maar de drank laat me vergeten. En de muziek laat me leven.

Mijn redmiddel: de muziek, je leeft je in. De gedachtes gaan alleen nog daarheen, de muziek houd me uiteindelijk overeind. Ik moet iets, want straks is er niet meer over. Alleen de gedachtes, en later het doen.

Het leven zou zoveel beter zijn, zonder mij erin. Zonder deze persoon met de stempel dat ik het ben. Zonder dat ik het weet.
Datum:
15-01-2017
Naam:
Girl without a life
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Hoe lang nog?

Al jaren ongelukkig en verlangend naar de dood. Dan is er niemand meer die me ongelukkig kan maken. Hoe meer ik voor iedereen doe, hoe agressiever ze zich tegenover mij gedragen. Ik verdien dit niet vind ik, maar mijn gezin vindt van wel. Mama en echtgenote zijn is de hel. Mensen die een beetje verder af staan zijn veel vriendelijker, maar wat heb ik daar aan ? Ik wil de liefde van diegenen die ik het liefste zie, maar zij tonen alleen maar woede en haat. Dit kan ik niet meer iedere dag dragen. Eeuwige rust aub. X
Datum:
14-01-2017
Naam:
Stella
Leeftijd:
46
Provincie:
België

Hoe maak ik een lus

Ik Wil al zolang niet meer leven. Ben echt op!! Nu mijn relatie ook nog over is zie ik geen doel meer om verder te leven. Ik zou het nog voor mijn 2 puberende kinderen kunnen doen. Maar ik ben echt op en wil echt niet meer. Dat weten mijn kinderen ook. Ik heb mijn dochter beloofd om nooit voor een trein te springen. Dit omdat ze dan geen lichaam heeft om afscheid te nemen. Dat heb ik haar beloofd en daar houd ik me dan ook aan. Het liefst doe ik het dmv pillen maar ja welke? Dan is mijn 2e optie ophangen. Maar weet niet hoe ik zo'n knoop moet maken. Kunnen jullie mij hier tips in geven?
Datum:
14-01-2017
Naam:
Leonie
Leeftijd:
47
Provincie:
Limburg

stom

Hallo ik blijf liever anoniem,ik heb een apart leven dan ieder gewoone tiener . Ik heb moeilijke tijden meegemaakt,en ik werd niet veel gesteund. Op school ben ik slecht in wiskunde want ik heb discalculy het is niet gemakellijk, ik hou van mijn vrienden maar ik wil niet meer bestaan. Thuis word ik geslagen door mijn zusje van 10 jaar zij krapt mij spuugt op me scheld me uit en mijn ouders vinden het niks. Ook is er mijn
broertje die ook zo doet. Soms hebben we het leuk maar daarna niet meer. Mijn lichaam is ook niet normaal ik heb mijn borsten die nuet hetzelfde zijn de ene is hard de andere normaal en mijn knie kan ik niet veel mee. Mijn ouders accepteren geen lesbisch of gay's in de famillie maar dat ben ik wel. Ik zie geen toekomst voor mij alles gaat weg de herrinering van de leuke tijden vroeger thuis is weg de famillie groeit uitelkaar en dat wil ik niet. Ik heb al veel keer geprobeerd om mezelf te doden maar daarna doe ik het niet dan denk ik dat er ergens daar een leuke toekomst is. Ik wil weg weg hier weg waar niemand mij pijn doet.
Datum:
13-01-2017
Naam:
Leila Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

M. Stier

Ze is mijn alles. Mijn reden om te leven. Mijn reden om te vechten. Mijn reden om een beter mens te zijn. Ze zegt mij dagelijks dat ze verliefd is op een ander. Ze gaat wekelijks naar hem. Ze komt terug met zuigvlekken. Ze probeert zwanger van hem te raken. Ze doet mij zoveel pijn. Ik verbaas me dat ik nog leef. Ik hou zoveel van haar. Elke keer als ik haar aankijk krijg ik weer vlinders in mijn buik. Ze maakt mij compleet. Ik smeek haar elke dag mij terug te nemen. Dat ik haar gelukkigger dan ookt ga maken. Alles goed ga maken. Alles vergeven alles vergeten. Ik ga door met ademhalen. Tot de dag dat jij mij laat. Tot die dag hou ik met heel mij. Leven van jou. Al mijn bloed in mijn lichaam. Alles wat ik heb. Hou ik van jou. I am so sorry my love my soulmate. I love you; you know that right?
M. Ram
Datum:
13-01-2017
Naam:
M. Ram
Leeftijd:
31
Provincie:
Flevoland

Verdriet

Ieder leven is er 1, dat is het unieke.
Blijf van mijn leven af, ik laat het niet verzieken.
En zijn er 2 die zeggen, we doen het toch maar samen,
Dan moet het liefde zijn, in alle eeuwen, amen.
Datum:
13-01-2017
Naam:
Ed
Leeftijd:
51
Provincie:
Gelderland

Ik kan het niet meer volhouden

Ik probeer het maar de drang om mezelf voor de trein te gooien wordt steeds groter.
Datum:
12-01-2017
Naam:
Meisje81
Leeftijd:
35
Provincie:
Overijssel

Ik wil dood!

Heey mensen hebben jullie ook wel eens het gevoel gehad dat je er niks toe doet. Ik wel elke dag zelfs me broertjes en zus pesten me ik ga kapot en ik ben er net achter gekomen dat ik depressief ben :( ik weet het het echt niet en ik heb me zelf pijn gedaan. Ik denk er aan om voor de trein te springen me leven is klote en me vriendje heeft het ook uit gemaakt en ik weet niet waarom 😭💔 ik wil gwn dood niemand geeft om mij maar aan de andere weet ik dat me vader en me moeder en me oma echt heel pijn doe als ik dat doe en dat wil ik niet. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Groetjes Anoniem
Datum:
11-01-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Schuldgevoel

Dit is de eerste week van begin schooljaar en me moeder meld me al weer voor de 2e keer ziek. Dit komt niet door omdat ik zo plots ziek ben, maar omdat ik me verslaap en eerder gebeurde dat niet zo snel. In ieder geval me moeder moet dan steeds de gemeente en school bellen en vertellen dat ik ziek ben. Terwijl zij ook weet dat ik me versliep. En nu denk ik alleen maar bij me zelf: voel me echt schuldig. Ik laat me moeder stikken. Hoe kan ik moordplegen bij me zelf als dit alleen maar doorgaat.
Datum:
11-01-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Er is te veel gebeurt, ik wil niet meer

Ik ben nu een vrouw van 46 maar zit nog steeds met de problemen van vroeger. Tot mijn 7e groeide ik op als een normaal meisje, maar toen begon de ellende. Eerst gingen we verhuizen naar een andere wijk en van jongs af aan sliep ik in weekend bij mijn oma waar ook nog 2 ooms thuis woonden. volgens mij begrijp je al wel waar dit heen gaat. Mijn vader werkte in het buitenland en mijn moeder ging in het weekend op stap met wat vriendinnen, en ik sliep dus bij mijn oma, daar werd ik dus elk weekend sexueel misbruikt. Thuis was het ook niet veel beter want mijn moeder werkte de hele dag en ik was enig kind. Dus als ik thuis kwam na een hele dag gepest en getreiterd te zijn door de gehele klas om mijn rode haar was er dus niemand om mee te praten. Er lag wel altijd een briefje klaar even afwassen, eten voorbereiden. stofzuigen enz enz . Als mijn moeder dan thuis kwam ging ze eten koken en daarna kon ik naar bed. Op school deden ze niets aan de pesterijen totdat mijn moeder op een dag zag dat ik weer werd gepest en dat ze een mes op mijn keel hadden gezet, onder tussen was ik 12 jaar en ging dit dus al 5 jaar zo. In het weekend werd je sexueel misbruikt en door de week werd je gepest, geslagen, moest je de schoonmaak werkzaam heden doen en was je de gehele dag alleen. Op mijn 12e kwam mijn opa van 85 bij ons in wonen en kon ik hem ook verzorgen hij was doof en zag niet goed dus ook daar viel niet mee te praten. Mijn moeder paste toen op 2 kleine kinderen en als mijn moeder ziek was belde ze mijn school op en melde mij ziek zodat ik voor die kinderen kon zorgen. Wij woonden zelf op een flat en had al meerdere keren met mijn been over balkon gehangen omdat ik er toen een einde aan wou maken, maar mijn moeder hield mij tegen en zei dat ik mij niet zo moest aanstellen. Gelukkig leerde ik mijn man kennen op 14 jarige leeftijd tot op heden zijn we nog steeds bij elkaar. Mijn oom die mij 5 jaar lang had misbruikt kreeg TBS omdat hij een oude vrouw had beroofd en brand stichtte. Mijn moeder wist al die tijd niet van mijn sexueel misbruik af en ging regelmatig met mij bij hem op bezoek. Tot mijn 16e had ik niets in te brengen en moest ik mee. Daarna wou ik niet meer mee en kon ze mij ook niet meer dwingen. Mijn moeder ging nog steeds elke keer bij hem op bezoek. Totdat ik 32 jaar was kreeg ik een telefoontje van mijn moeder of hij mij sexueel misbruikt had"dat had ze in het psychologisch rapport gelezen" ik schrok hier zo van want ik had er nog nooit met iemand over gesproken, dat ik de telefoon er op gooide. Ik werd niet terug gebeld door mijn moeder dus belde ik haar maar, zij was helemaal overstuur. Dat terwijl het mij was overkomen ging ik toch maar naar haar toe om haar te troosten. Maar tot op de dag van vandaag kan ik niet begrijpen dat zij nooit iets in de gaten heeft gehad. Ik heb nu zelf 2 dochters en heb ze altijd behoed en beschermd dat hun niet hetzelfde zou over komen als mij. Onder tussen zijn ze 17 en 19 en vliegen ze elkaar constant in de haren. en moeten we ons huis uit omdat die door de aardbeving niet meer veilig is. Ik kan niets goed doen bij mijn kinderen terwijl ik ze overal wel mee wil helpen. werk ik voor een honger loontje en zie het allemaal niet meer zitten. de flachbacks komen terug van vroeger al hoewel ze nooit helemaal weg zijn geweest. Slaap slecht en ben constant moe en heb geen plezier meer in het leven, en denk veel aan hoe ik een einde aan mijn leven kan maken.
Datum:
10-01-2017
Naam:
secret
Leeftijd:
46
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.