Levensverhalen (pagina 103)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom het woord 'moord' voor een machteloze zelfdoding...?

Het zit me al jaren dwars, over het gebruik van het woord “zelfmoord” in het nieuws en de kranten.
Ik verbaas me nu over het bestaan van zelfs een website met deze woordkeuze.

Het woord “moord” blijft voor mij een afschuwelijke criminele en strafrechtelijke lading hebben.
Volgens de encyclopedie is moord een opzettelijk en een met voorbedachte daad.

Maar of dit nu “bewust” gebeurd is volgens mij nu precies het punt.

Dit zeg ik, omdat nu ruim 4 jaar geleden mijn zus plotseling is overleden door zelfdoding.
En dit was géén zelf overwogen keuze!
Ik hoop dat ik hier namens vele nabestaanden mag spreken. Want het is een afschuwelijk vraagstuk waar je mee achter blijft.

Ik verwijs u ook naar een artikel uit de krant BNdeStem van 28 mei 2016 verschenen is. Een moeder die een kinderboek maakt over dit onderwerp.
http://krant.bndestem.nl/bndestem/2609/
En zij omschrijft het zo mooi. Een “een buiten jezelf doding”…………
En ik mag hopen dat dit voor velen geldt. Ik kan me hier heel goed bij aansluiten.

Dus beste redactie, ik hoop dat dit mag bijdragen aan een bewustwording van het woordgebruik.
En denk hierbij in het vervolg aan de nabestaande, die dit met zich mee moeten dragen................
Datum:
25-01-2017
Naam:
Mw van Hassel
Leeftijd:
44
Provincie:
Friesland

Zelfmoord

Ik zit er al lang aan te denken om zelfmoord te plegen maar ik word tegengehouden door mn vriendin lisa zij blijft mij steunen en k kan gwn niet zonder haar alleen ik had eerst omdat ik geen doel in mn leven zag en nu ook alleen dan extreem en zlefs mijn ouders zeggen dat ik nutteloos ben en op school doe ik gwn leuk enz maar van binnen ga ik kapot ik heb ook elke dag ruzies thuis ( geslagen worden) etc dus ik zit nu eraan te denken om mezelf op te hangen
Datum:
25-01-2017
Naam:
Owen
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Gepest

Ik ben jaren lang gepest op mijn scholen.
Ik werd uitgelachen om wie ik was, wat ik deed.
Meer details wil ik niet geven.

het doet me nog steeds pijn.

Pesters stop nu eens!!!

Datum:
25-01-2017
Naam:
Anomiem
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

zelfmoord

hoi,
ik had ruzie met mijn vriendin(nadine) naja ze wilt geen vriendinnen meer zijn gewone kenissen maar ik ben gewoon zo verdrietig en niemand mag me ik ben gewoon een kut kind en ik weet niet wat ik moet doen ik ben ook net me oma verloren en ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik heb ook al een keer geprobert zelfmoord te plegen maar toen kwam net een andere vriendin(jamie) doe nu ook boos is op mij omdat hun ook vriendinnen zijn en als dat ene meisje(nadine) boos is zegt zij tegen mijn andere vriendin(jamie) negeer haar en dat doet ze dan en dan moet en we iets in een groepje doen zeggen de jongens tegen de mentor dat is niet eerlijk want hun zijn beste vrienden en dan zegt jamie nee wij zijn geen vrienden en ik wil gewoon dood
Datum:
24-01-2017
Naam:
esmee
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Er is iemand die van jullie houdt!!!

Jezus...
hij heeft jullie geschapen en hij houd zoveel van jullie!!!
praat eens een keer met hem en vertel hem jou zorgen... ook al klinkt dit misschien een beetje gek.
maar hij heeft een uitweg voor al jullie pijn!
lieve groetjes van een meisje die in jezus gelooft
er is altijd een uitweg! en dan bedoel ik niet de dood... maar Jezus!


Datum:
23-01-2017
Naam:
een meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

mijn bad eend

nou ik had een bad eend en hij ging kapot in het bad hij knapte ik was heel erg verdrietig hij heeft mij in de steek gelaten zonder hem wil ik niet leven hij was mijn leven.
Datum:
23-01-2017
Naam:
Bad Eend
Leeftijd:
11
Provincie:
Flevoland

Voorbereidingen met een lach naar de buitenwereld

Ik wil niet spreken wat mij allemaal is overkomen als kind. Vele van ons hebben nare dingen meegemaakt. Ik regeer mezelf en zie mijn geestelijk lijden daar los van.

Ik besef dat ik bevoorrecht ben met mijn gezondheid, uiterlijk, intelligentie, werk & inkomen, Wajong als vangnet en het land waar wij wonen.

Het begon in mijn pubertijd. Volgens mijn moeder was ik veertien jaar oud.

In dit lange psy. traject heb ik oa verschillende medicatie (cocktails) gebruikt. Op dit moment slik ik Quetiapine 300mg en Lamotrigine 200mg
Ik heb het geprobeerd. Nu ligt mijn focus op het voorbereiden.
Met behulp van een boek voor zelf- euthenasie ben ik (weer) begonnen met het verzamelen en sparen van de juiste soorten en hoeveelheden medicatie. Voor het moment dat het echt niet meer gaat ligt de strop al klaar, voor aan de deurknop.
De afscheidsbrieven zijn reeds geschreven.
Op water/gas/electra/wifi na, heb ik geen abonnementen meer.
Al enige tijd ben ik bezig met het uitruimen van mijn huis: verdelen van mijn bezittingen en weggeven aan goede doelen. Minimalisme.. voor bezoekers.
Ik heb weer een begravenisverzekering afgesloten. Na één jaar verzekerd te zijn, keren zij uit bij zelfmoord.
Nu zoek ik een goede thuis voor mijn lieve kat.

Ik ben er bijna.



Datum:
22-01-2017
Naam:
Anonieme Amsterdammer
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-holland

Armoede na beenamputatie

Hallo, in 2011 onderging ik een bovenbeemaputatie, ik heb na 30 kilo te vermageren een beenprothese die ik zelf moet betalen, 24.000 € een veilig been, maar verkeer nu in armoede, ik zie het niet zitten, ik heb hierom niet gevraagd, denk alleen nog aan zelfmoord
Datum:
21-01-2017
Naam:
Carine
Leeftijd:
50
Provincie:
België

Lege zak

Hallo, ik worstel al vele jaren met mezelf en heb al een eeuwigheid last van insomnia. Ik ben de meeste tijd duf en moe en kan niks zinnigs in de werkelijkheid vatten. Ik leef mijn leven niet, maar het wordt geleefd. Dat omdat ik niks durf, ik durf niet mezelf te zijn, omdat ik dan bang ben dat er vreselijke dingen gaan gebeuren. Daarom heb ik veel problemen om echt contact te leggen met mensen, omdat ik mezelf maar zelden bloot geef. Ik heb ook nog nooit een vriendin gehad. Gelukkig heb ik fantastische ouders en ben ik wel omringd met leuke mensen en heb één vriend bij wie ik ten minste voor een groot deel mezelf kan zijn. In de jaren is mijn leven opgebouwd uit indrukken. Op school haalde ik altijd hoge cijfers en op de muziekschool werd ik altijd gezien als groot aankomend talent. Op den duur vond ik het heel prettig om als slim en voorbeeldig over te komen. Maar dit is in de laatste jaren uitgegroeid tot ongelooflijke proporties. Andere mensen wil ik altijd een voortreffelijk beeld van mezelf laten zien, maar achteraf voel ik me altijd waardeloos en oerdom. Ik heb de indruk dat ik het grootste deel van mijn leven fake en dat ik niet meer de guts heb om de realiteit te kunnen confronteren, de realiteit van het gebrek aan kennis. Diep vanbinnen denk ik dat ik al geniaal ben. Dit vind ik verschrikkelijk. Dit verhinderd mij in een gewone en gezonde progressie als muzikant en als mens en op vlak van gewone relaties met professoren en medestudenten. Ik kijk altijd neer op hun of voel me juist enorm minderwaardig. Maar het ergste van alles is dat ik geen drang meer voel, geen passie meer voel om te leren om te ontwikkelen. Ik kan er niet meer mee om dat ik niet de beste ben en bij elke mislukking sterf ik een beetje en verzin altijd excuses of geef anderen de schuld. Ik vind mezelf heel zwak. Misschien moet ik, maar aanvaarden dat ik helemaal niet genoeg talent heb, of helemaal niet het profiel heb om een topmuzikant te worden. Deze studie en dit leven levert al zo lang zo'n voortdurende strijd met mezelf op, dat ik mij afvraag wat voor zin het nog heeft. Misschien heb ik ergens een kapitale fout gemaakt en had iemand mij jaren geleden moeten vertellen dat dit niet mijn weg is. Ik ben het voortdurende faken gewoon zo beu. Ook ben ik altijd jaloers op mensen die het wel goed doen. Ik vertel mensen altijd dat ik anderen wil ontroeren met muziek, maar dit klopt voor geen meter. In realiteit wil ik de beste zijn en bewonderd worden. Tegelijkertijd interesseer ik mij eigenlijk helemaal niet zo veel voor muziek. Ik ga uit mezelf nauwelijks naar concerten en luister heel weinig naar muziek (behalve als het muziek is die ik zelf ga spelen). Soms denk ik er over na om alles overboord te gooien en te vertrekken. Ik weet niet naar waar. Of soms denk ik dat ik dat ik een veel simpeler leven moet leven, een 9 tot 5 job en 's avonds televisie kijken. Misschien ben ik dan veel eerlijker, dan nu de culturele mens uit te hangen. Ik weet het niet. Maar ik moet iets doen om mezelf te bevrijden. In deze vorm draag ik eigenlijk niets tot de wereld bij. Maar tegelijkertijd hebben mijn ouders al zoveel geld en energie in mij gestopt. Misschien ben ik gewoon lui. Lui. En heb ik het gewoon niet in mij. Ik ben bang, heel mijn leven ben ik bang. Ik wandel over de straten en ik zie mensen ik wil soms dingen doen, onverwachte dingen, spontane dingen, maar ik weet dat ik het toch niet doe, omdat ik laf ben. Elke keer als er zich zoiets voordoet komt er een steek in mijn maag. Soms komt er een steek in mijn maag elke keer als ik een mooi meisje zie. Soms huiver ik van mijn innerlijke wereld en mijn fantasieën, ik ben bang. De manier zoals ik nu ben wil ik niet meer verder eigenlijk. Ik heb al veel aan zelfmoord gedacht en altijd aanvankelijk komen de gebruikelijke argumenten naar voren in de trand van 'dit kan ik mijn psychisch zieke moeder, mijn lieve vader en zus niet aandoen'. Maar ook komen gedachten over mijn begrafenis naar voren en over hoe mensen zouden reageren op mijn dood. Zelf in dit zit het aspect indruk maken, soms denk ik at ik dit alleen maar doe om aandacht te krijgen. Dat gevoel had ik zeker nog sterk toen ik op de middelbare school zat. Vroeger was er nog een of andere hoop en had ik nog een of andere ideologie. Maar nu ben ik een dikke hypocriet, zogezegd sociaal bewust, maar dit beperkt zich tot facebook berichten delen. Ik ga eigenlijk nooit diep in de dingen die ik doe. Niet in muziek, niet in kennis over muziek, maar ook vroeger op school niet. Ik heb ooit een prijs voor geschiedenis ontvangen, maar stel mij nu een vraag en ik weet niets meer. Alles is zo oppervlakkig, zo voor de mooie schijn, voor de mooie indruk, voor de mooie cijfers op mijn rapport. Dat terwijl ik eigenlijk voortdurend voor de wereld moet verbergen dat ik eigenlijk niets kan. Ik houd het vol zolang mensen, leerkrachten, ouders mij de drug van de complimenten , felicitaties, mooie cijfers en ontkenningen geven ('maar nee K. jij kan dit toch of maar K. jij bent veel te streng voor jezelf... dan kan ik mezelf weer een tijdje bedriegen). Ik weet echt niet wat voor zin dit leven eigenlijk nog heeft. Ik weet niet of er veel verloren gaat met mij, alleen een lege zak die tof probeert te zijn.
Datum:
19-01-2017
Naam:
KK
Leeftijd:
22
Provincie:
België

zelfmoord

ik heb hier vaak over nagedacht en ik denk altijd dat er iets mis is met mij ik ben nergens echt goed in en ik kan nooit zo goed bevriend worden met andere mensen omdat ik te bang ben dat ik in de steek gelaten word en als ik dan wel met iemand bevriend ben dan probeer ik altijd zo perfect mogelijk te zijn en er is nooit echt een reden geweest voor dat ik sluit mezelf buiten en ben heel verlegen er is nooit een rede voor geweest behalve dat ik buitengesloten ben in groep 3 dus meestal doe ik als of dat nooit gebeurt is hoe erg ik er ook mee zit ik doe altijd alsof ik heel vrolijk ben enzo en de meeste mensen vinden meestal dat het heel ongemakkelijk is als ik lach maar dat komt omdat ik nooit echt moet lachen maar verder kun je nooit echt zien dat ik me alleen voel en verdriet ben op mijn tekeningen en onderwerpen voor opstellen (daarom ben ik ook op deze site gekomen omdat ik mijn opstel doe over zelfmoord). ik draag vaak ook donkere kleren en heftige make-up vaak vraag ik me af waarom ik nog leef als ik me zo ongelukkig voel en wie zal mij missen en wat zou het nog uitmaken over honderd jaar ik ben opzig ook best slim maar ik heb nooit het gevoel alsof het zin heeft om te leven en als ik later ooit volwassen ben wil ik graag iets gaan doen met kunst omdat dat het enige is waar ik ooit zin in heb ik heb een vriendje van 17 maar om eerlijk te zijn vind ik hem niet eens leuk ik vind het gewoon fijn als iemand zegt dat ik er goed uitzie dat er iemand is die mij ook al is het voor maar heel even een rede geeft om te leven ik heb denk ik gen rede om te klagen en zo we hebben thuis genoeg geld ik heb een familie die veel om mij geeft en er zijn veel mensen in mijn omgeving die mij proberen te helpen ook al wil ik die hulp niet ik heb niet genoeg lef om ook maar iets te doen en op een een of andere manier lijkt het me fijn om hier met anderen over te praten dus als iemand dat ook heeft dan kan hij/zij mij mailen
Datum:
18-01-2017
Naam:
benie
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.