Levensverhalen (pagina 100)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik kan er niet meer tegen

Ik ben twee weken geleden tijdelijk gestopt met mijn studie omdat het teveel stress opleverde en ik volgens de huisarts tegen een burn-out aan zat. De eerste week voelde dit goed, want ik had even geen zorgen om de studie. Maar nu begint de twijfel over m'n vriendin naar boven te komen, en over de rest van mijn hele leven eigenlijk. Mijn vriendin heeft problemen met intimiteit en daardoor ook weinig zin in seks. Ze houdt heel veel van me en daar ben ik ook van overtuigd, ze is er altijd voor me en ze doet alles om me goed te laten voelen. En toch mis ik de seks in de relatie. Ik ben onzeker van mezelf en dit maakt het erger en erger, en ik durf haar niet te zeggen hoe ik er echt over denk want dit zou haar echt breken en dat wil ik niet. Dat kan ik niet. Ik denk alleen niet dat ik met haar verder kan op deze manier, ik denk niet dat het beter wordt. Maar ik kan ook sniet zonder haar, want ik ben juist heel verliefd en ik geef echt om haar en hou van haar en ik zou niet weten hoe ik iemand als haar weer zou moeten vinden. Ik ga namelijk bijna nooit uit, en als ik ga dan durf ik toch nooit op een meisje af te stappen. Daarbij heb ik sowieso weinig contact met andere mensen. Behalve m'n vrienden die ik ook al weinig zie. Dus zonder haar heb ik bijna niks. En ik maar me ook constant zorgen om geld. Ik moet werken om van te leven, maar ook daar heb ik eigenlijk geen puf voor. Ik heb eigenlijk gewoon niks in m'n leven, ik ben onzeker en onderneem niets, durf geen grote keuzes te maken. En ik wil er ook niet meer aan werken want niemand lijkt me te begrijpen. Iedereen zegt maar 'ga dingen doen, ga sporten, zoek een hobby'. Ik wil dat niet. Ik onderneem niks. En anderen kunnen dat ook niet voor me bepalen wat ik moet doen, anderen kunnen er ook niks mee en kunnen mijn problemen ook niet oplossen. Dat moet ik zelf doen. Maar de rest van m'n leven zal ik problemen tegen blijven komen. Ik heb er gewoon geen zin meer in om me dan zo te voelen, elke keer weer. Alles is gewoon kut. Ik kan niet studeren nu want dat levert teveel stress op, plus ik loop nu vertraging op terwijl ik al vijf jaar over m'n bachelor gedaan heb, ik heb niet eens echt passie voor iets en ik kan niks bedenken wat ik nu echt leuk vind of waar ik passie voor zou kunnen hebben, m'n vriendin heeft haar issues en daarmee doet ze me soms pijn en ze kan me niet alles geven wat ik zoek maar ik wil haar ook geen pijn doen en haar eigenlijk ook niet kwijt.. Ik wil m'n vriendin geen pijn doen, m'n broertje en ouders ook niet en dat is het enige wat me tegenhoudt om er geen eind aan te maken.
Datum:
13-02-2017
Naam:
Ramon
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

Dood

Ik wil gewoon dood! Op school gaat het slecht. Ik lieg tegen mijn ouders want die denken dat het gewoon goed gaat. Ik raak nu verstrikt in mijn leugens en het enige dat mij overeind houd is nu Lilly (Lilly is een paard en die is mijn allesje). Dit was alles tot in de Hel.
Datum:
13-02-2017
Naam:
nori
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Gaat dit ooit verranderen?

Ik ben nu al ruim 2 jaar depressief, waarom is zeer onduidelijk voor me, dat is nog het meest frustrerende eraan. Sommige dagen voel ik mij even goed maar het komt altijd gelijk weer terug en ik zit er dan ook lang in vast... het enige waar ik nog voor leef is mn familie, vrienden, werk en mn hond. Ik denk veel aan zelfmoord maar ik heb nog nooit een poging gedaan omdat ik dat mijn ouders gewoon niet aan kan doen...
Ik ben geforceerd in deze wereld en ik kan er niets beters van maken
Datum:
12-02-2017
Naam:
Thomas
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Gelukkig ben ik er niet meer

Gelukkig ben ik er niet meer nu zal je denken bij het lezen van deze tekst hoezo dan ,je schrijft dit toch!?
Nou daarvoor ben ik eind 2016 al gestorven en schreef dit alles eerder op en gaf een van mijn bekenden opdracht dit online te plaatsen.
Mijn leven begon 46 jaar geleden en ik werd geboren in Brabant, als derde uit het nest uit een zwaar christelijk gezin het buitenbeentje. Door een vroege ziekte in mijn kindertijd mijn lichaam hier en daar niet goed ontwikkeld, je kon er mee leven maar de schaamte, het ongemak en de ellende was te veel om gelukkig te kunnen zijn en worden met jezelf.
Mijn peuterjaren waren NON en klooster waardig, streng en daar werden dingen met je gedaan waar de paus vandaag de dag niet over wil praten, dat even terzijde, begon ik op mijn vijfde op de lagere school en die jaren waren een regelrechte ramp.
Als buitenlander in die tijd een vreemde in de bijt, ongekend anders dan een boerenpummel de zwart haar-dragende met accent sprekende allochtoon ,die rook naar knoflook ,Als kind was het al zwaar te halen ,zonder steun van anderen en met ouders die je niet voor de volle 100% konden steunen op het gebied van leren.
Op sociaal gebied moest ik alles zelf maar ervaren en kreeg geen hulp van niemand.
Door ruzies thuis werd ik al vroeg een rebel.
Ik was vroeg het huis uit en moest op eigen benen staan, al vroeg volwassen geworden en te weinig kunnen genieten van mijn kind zijn en mijn jeugd. Echter overleven was belangrijker dan leven laat staan genieten.
Je pakte de momenten, maar het was een continu strijd waarin je de strijd nooit kon winnen er viel niks te winnen! Je at omdat je moest overleven niet omdat je t lekker vond. Je ging een relatie aan omdat dat hoorde niet omdat je dat zo voelde, je werkte omdat t van je verwacht werd maar niet omdat je bezig was iets te doen waarin je plezier had. nee mijn leven heeft niks gebracht en ondanks dat ik gevochten heb voor wat ik waard was, heeft het enkel ellende gebracht. In de relationele sfeer drie keer een serieuste relatie gehad en drie keer mijn diepste verdriet gehad door verlies van mensen me heen en de schijnliefde van hen naar mij. ik kon niet meer huilen kon niet meer schreeuwen ik was in een continu vacuüms getrokken een waarin alles waar ik voor stond verloren zou gaan, privé werk vrienden ect..

Op mijn 48e 5 jaar na mijn scheiding kreeg ik ook nog te horen dat mijn dagen geteld waren, hoeveel pech kan je hebben of is het geen pech en bepaal je in zekere zin toch zelf wat je overkomt of niet.
Ik heb in mijn leven een paar gelukkige momenten gekend maar ben blij dat mijn strijd erop zit, het was vechten voor niks. Uiteindelijk besef je dat alle dingen waar je je druk om maakt t de moeite niet waard zijn om een dag te mogen genieten van niks.
Mijn niks zit erop en dit zal jullie mogelijk bereiken wanneer ik er niet meer ben sterker ik ben er al een paar maanden niet meer.
Is er iets dat ik jullie allemaal nog mee kan geven?
Ja...ik kan jullie meegeven dat elke dag waarin je ka genieten van het leven er een meer is en niet een minder zoals pessimisten weleens willen aandragen.
Het leven het zo goed mogelijk leven met anderen en proberen door de kleine dingen het groots te kunnen zien is een geschenk.
Voor al degenen die zich van hun leven willen beroven ,wil ik enkel aangeven ik wou dat ik nog jaren had gehad maar mijn tijd zat erop door ziekte geveld.
Ik was een strijder en dat ben jij ook, je moet strijden, je moet vechten tot t niet meer wil tot het niet meer kan, maar niet omdat je ervoor kiest.

Treur niet om jezelf dat mogen anderen voor je doen, treur om dat wat je kan betekenen voor anderen en anderen voor jou, treur wanneer je echte liefde niet kent en bereid bent liefde te geven en te ontvangen.
Ik ben maar een van de velen, die toevallig en op het juiste moment inzag wat het leven inhoudt, ik mocht met die kennis verder en met die kennis ben ik heengegaan .
Ik ben blij dat ik dat gegeven meekreeg en ik nog voor het einde van mijn leven begrepen heb wat het leven inhoudt.
Liefde is de code( F 63,9) en liefde is wat uiteindelijk bindend is.
Zij die begrijpen onderzoeken wel!



Datum:
09-02-2017
Naam:
Yerrel
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Geen nut voor niks

Ik heb het gevoel voor alles allen te staan overal waar ik ook draai ben ik precies allen niemand waar ik bij kan of naar mij kan luisteren iederen zegt dat ik alles fout doe wat kan zelf bij mijn vriend heb ik geen steun mijn leven is gewoon een hoop misluking ik krijg niks hoe het moet ik ben gewoon verloren 😢😢😭😭😭
Datum:
08-02-2017
Naam:
Hopen los
Leeftijd:
19
Provincie:
België

depressie

Wat is depressie voor mij?

Depressie betekent voor mij verdrietig en heel veel huilen.
Depressie betekent lachen zonder blij te zijn.
Depressie is me 24/7 kut voelen.
Door Depressie kon ik me steeds slechter concentreren op school.
Door depressie raakte ik veel vrienden kwijt omdat ik niks wou doen.
Depressie is kut.

Hoe ik erachter kwam dat ik depressie had.
Ik merkte steeds meer aan mezelf dat ik steeds minder wou doen doordat ik geen zin had.
Ik voelde me vaak slecht dacht steeds aan vroeger.
Ik huilde sneller dan normaal.
Ik dacht steeds meer na over de dood en dacht zelfs eraan om zelfmoord te plegen.
Dus ik ging een beetje op google zoeken wat het kon zijn en ik kwam elke keer bij depressie uit.
Dus ik ging een paar zelftesten doen.
Bij de testen bleek het dat ik depressie had.

Natuurlijk heb ik mezelf afgevraagd waardoor kan ik ineens depressie hebben.
Depressie kan je hebben wat bij mij het geval is het doordat ik negatieve dingen heb meegemaakt .
Doordat ik veel nare dingen heb meegemaakt kan de depressie zijn ontstaan.

Sinds ik depressie heb merk ik wie me echte vrienden en altijd voor mij klaar staan.
Ik ben veel vrienden erdoor kwijt geraakt, omdat ik nooit meer lachte zoals ik vroeger deed.
Volgens mensen was ik ook niet meer mezelf(net of ik het leuk vind). de laatste tijd denk ik veel aan zelfmoord en ik snij mezelf elke dag
Datum:
08-02-2017
Naam:
stacy
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik ben klaar hier

Ik zie niet meer waarom ik hier nog moet zijn. Al maanden denk ik, al was er maar een humane manier om uit deze wereld te stappen. Als er een pil was had ik m al genomen.

Ik doe nu traumabehandeling voor drie keren dat ik met seksueel geweld te maken heb gehad. In de hoop dat mn leven nog beter gaat worden. T proces duurt te lang. Ik heb al een burn out en twee psychoses gehad en mn therapie duurt al jaren. Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik deze therapie doe. Waarvoor ik t doe. Ik voel me leeg van binnen. Alles is nietszeggend. Als ik een keer ontspan voel ik alleen maar verdriet. Eindeloos lijkt t verdriet. Dagen dat ik vrolijk ben zijn er eigenlijk al lang niet meer bij. En ik heb gewoon geen lange adem meer. Mijn ouders kunnen me niet bijstaan mn broer zit aan de drugs. Ik heb al zo vaak gedacht over 5 jaar is mn leven beter. Al sinds ik 14 ben. Maar t wordt niet beter. Het is al mn halve leven zo.
Datum:
07-02-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

ik wil het einde

hallo allemaal. Ik ga wat over mijn levensverhaal vertellen..
Het begon allemaal in groep 3. Ik had een overbeet en groep 8 zat me toen al te treiteren.. allemaal tot dat ik in groep 8 zat.. Onze school ging in een andere school.. toen werd ik zelfs door die groep 8 getreiterd.. Ik had een hele goede vriendin waar ik alles tegen kon vertellen ( nou dat dacht ik dan ) Ik had het FOUT ze vertelde alles door tegen andere en dan werd het alleen maar erger ( een kontenkruiper dus ) Ik had toen al in gedachten om een einde te maken aan mijn leven maar ik dacht aan de toekomst.. Mijn paard mijn famillie mijn toekomst.. mijn toekomst.. Ik herhaalde het zelfs hardop in de nacht door.. Ik sliep slechter ik werd sagerijniger.. TOTDAT de zomervakantie kwam. Ik dacht dat het dan allemaal voorbij zou zijn: eindelijk een nieuwe start! :D Maar helaas in de zomervakantie was er een account gemaakt over kinderen uit mijn oude klas met scheldwoorden en iedereen dacht dat ik het was.. Ik werd bedreigd mijn ouders geloofden hun en werden boos op mij omdat ik veel weet van computers. maar dat zegt niet dat ik het ben geweest die dat account maakte! Ik zit nu in de 1e de 1e dag keken er al kinderen naar me van de 2e jaars en ze lachten zelfs en 1 iemand zei: kijk hoe lelijk dat kind is!
Ik haatte me zelf echt maar ik zette door..
laten we doorspoelen!

Vandaag 7-2-2017
Ik werd bedreigd met: PLEEG ZELFMOORD PLEEG ZELFMOORD.. Ik fiets elke dag langs het trein spoor.. ik zag de trein al komen maar ik kneep mijn stuur vast en dacht: ne nee nee!! Ik moest zelfs huilen! Dus ik fietste steeds harder en had niks in de gaten totdat er een pester mij van de fiets af trapte... En zei: Je trein komt er zo aan..
Ik sloeg hem maar hij sloeg 10 x harder maar ik akte me spullen en fietste weg.. Ik weet niet wat ik moet doen.. help.. ik wil het einde..
Datum:
07-02-2017
Naam:
Naomi
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

ik en mn ouders kunnen niet meer

zoals de titel al zegt, ik en mn ouders kunnen niet meer. ik kan mezelf niet bedwang houden met zo'n beetje alles. Ik ben veelste zwaar en ik game de hele dag, mn studie gaat daardoor ook niet goed en ik kan niet slapen, ik ben helemaal kapot van binnen en zo langzamerhand van buiten ook. misschien kan ik maar beter stoppen...met alles...
Datum:
06-02-2017
Naam:
Dani
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik ben een meisje die gepest is van haar 3de kleuterklas tot nu ik heb bijna geen vrienden meer iedereen laat me in de steek ik heb al is zelfmoord willen doen ik heb nu een stem in men hoof en de gedachten worden erger met de dag ik kan men leven niet meer aan het word te veel
Datum:
06-02-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.