Levensverhalen (pagina 1022)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

THE POINT OF LIVING

Ik ben te moe van dit leven
All I need is my big sleep Alles wat ik nodig heb is mijn grote slaap
You are so far away Je bent zo ver weg
You love someone else Je houdt van iemand anders

Another day passed me by Een andere dag gaf me door
Another day filled with pain Nog een dag gevuld met pijn
You are not here U bent niet hier
You're with someone else Je bent met iemand anders

I love you to death Ik hou van je tot de dood
You love someone else Je houdt van iemand anders
So I just wanna die Dus ik wil gewoon om te sterven

Create hate Maak haat
I hate myself for loving you Ik haat mezelf voor liefdevolle u

"We have touched for the last time "We hebben gesproken voor de laatste keer
You are long gone, in love with someone else U bent allang verdwenen zijn, in de liefde met iemand anders
I now fear nothing but life itself Ik vrees nu niets anders dan het leven zelf
And I have learned that living is just a slow way to die En ik heb geleerd dat leven is slechts een trage manier om te sterven
I do not believe in life or in love anymore. Ik geloof niet in het leven of in de liefde meer.
The joy I feel are the joys of emptiness De vreugde mijns inziens in de vreugde van leegte
I hate myself for loving you Ik haat mezelf voor liefdevolle u
The fear I feel night after night has developed into a disease De vrees ik voel nacht na nacht heeft zich ontwikkeld tot een ziekte
No-one can see the emptiness in my eyes. Niemand kan zien dat de leegte in mijn ogen.
To escape life itself now seems the only solution Om te ontsnappen aan het leven zelf lijkt nu de enige oplossing
With relief i look foward of letting go of the pain Met hulp van i kijken naar voren laten gaan van de pijn
Finally... Tot slot ... there is peace in my soul is er vrede in mijn ziel
To lie dead without a concern , without a tear, Liegen dood zonder een punt van zorg, zonder een traan,
You own my heart U bent eigenaar van mijn hart
And life without you is so imensly painful En leven zonder jou is zo pijnlijk imensly
Just to think of you, talk about you, dream of you makes tears stream down Net na te denken over jou, over jou, droom van je maakt tranen stroom omlaag
my face mijn gezicht
I cannot imagine happiness without your beautiful smile, your angelic face, Ik kan me niet voorstellen geluk zonder uw mooie glimlach, uw engelachtige gezicht,
your wonderful body and your good heart: uw heerlijk lichaam en uw goed hart:
You are everything , I am nothing U bent alles, ben ik niets
I want to die Ik wil dood
But really... Maar echt ... I am already dead" Ik ben al dood "

I will not live Ik zal niet leven
Datum:
22-10-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

5 jaar elende

Oktober 2002: Alles was geweldig, ik had een leuke baan en ik kreeg zomaar het aanbod van een werfkelder voor mijn werkplaats in Utrecht....
Het begon dat ik opeens mijn baan kwijt was. In de ICT in die tijd als autodidact zonder papieren!...
Ik modderde aan, een baan incidenteel als fietsenmaker, dat was m'n hobby, niet mijn baan.
Ik raakte depressief en feittelijk overspannen.. Na een lang "gevecht" en met hulp van sociaalwerk ging ik in de ziektewet. De medewerker die mij behandelde, zei dat ik niet gekort zou worden. Later kreeg ik een brief dat ik in beroep kon gaan tegen de korting. "Fuck them" Hoe kan je dat als je overspannen bent!
In de tussentijd onderkende ik dat ik transexueel ben. In jan 2004(efectief augustus) ben ik bij hun onder behandeling gekomen.
Medio 2005 werd ik uit de ziektewet gedrukt.
Ik had al enige tijd voorbreidingen (met hulp van anderen) getroffen om de bestaande hobby werkplaats op te waarderen tot een plek waar ik van kkon leven.
Ik vroeg hulp van het uwv en kreeg geen, integendeel ik werd alleen gekort. De verantwoordelijke diensten zeiden eindeloos terug te bellen en deden het nooit!
Dus ik ging er maar voor. De doem van het arbeidsloos zijn, en het uitzichtoos solliciteren, hing boven me.
Ik heb het drie jaar gered en nu is het einde in zicht. Het absolute einde!
De huur is opgezegd. een baan lukt niet.
En zelfs mijn hond houdt me niet meer overeind. Hij gaat naar m'n broer. en m'n kat naar Humphrey Roest in Utrecht.
Datum:
22-10-2008
Naam:
Hika
Leeftijd:
44
Provincie:
Utrecht

Afstomping

Ik weet niet meer wat de wereld voor me betekent, of wat ik beteken voor de wereld. Alles voelt onecht, surrealistisch, alsof ik door dichte mist loop en af en toe wegwijzer tegenkom die me alleen dieper de leegte inleidt.

Stelselmatig naar de k*nker gaan en alles wat leeft haten. Het is een inspannend proces en het levert je geen ene reet op. Dag in, dag uit ben ik er mee bezig. M'n vuisten stukslaan op een betonnen muur is de enige manier waarop ik me lekker kan voelen.

En ik geloof ook niet dat het erg is. Er zijn mensen die het statistisch gezien een stuk slechter getroffen dan ik. Hulie-huilie snik-snik over hoe slecht m'n leven is, is niet alleen irrelevant, maar een stuk triester dan de daadwerkelijke inhoud.

Me van het leven beroven heeft rationeel gezien geen nut. Maar voor m'n gevoel is dat de enige manier om de afstomping te stoppen.
Datum:
22-10-2008
Naam:
Jake
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Hoi

Ik heb lieve ouders en vrienden. Geen financiele problemen, mooi huis. Ik ben alleen bang dat ik faal. Dat ik faal als vriendin, als dochter. Als ik een onvoldoende heb gehaald voel ik me heel lang kut. Ik probeer mijn vrienden zo vaak mogelijk te helpen, maar heel vaak helpen ze mij niet. Als ik ruzie heb met 1 vriendin dan heb ik ruzie met iedereen. Ruzies die ik niet heb veroorzaakt. Ik kan mijn vrienden ook niet vertrouwen, want ze zeggen alles door. Bijvoorbeeld al mijn geheimen of als ik over een vriendin heb die iets niet goed doet (qua gedrag of gewoonte) dan komen ze allemaal erachter. Iedereen zeikt toch weleens over een vriendin? Maar als ik het doe, dan wordt het bonje. Het is ook altijd mijn schuld. Ook bij mijn ouders..ze zijn wel lief en ze houden veel van me, maar als er iets verkeerds is gegaan, dan is het mijn schuld. Het is altijd mijn schuld. Ik denk niet vaak aan zelfmoord, maar bij zulke momenten (zoals nu) wil ik graag van een flat afspringen. Klinkt een beetje zielig, maar zo voel ik me.
Ik kan niet goed omgaan met stress en nu heb ik veel stress (ivm met tentamens, boze vrienden en boze ouders) en ik kan met niemand erover praten. Ik voel me best wel kut. Ik hoop dat dit kutgevoel snel overgaat.

Sorry voor dit zeikverhaal
xxx

Datum:
21-10-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

twijfel

De twijfel slaat zo ontzettend vaak toe, ik word er gek van af en toe. Er gaan dagelijks zulke tegenstrijdige gedachtes door mij heen. Zo vaak denk ik, als ik 's-nachts alleen in mijn bed lig, ik wil niet meer. Maar ik ben echt zo ontzettend te laf en te bang om mezelf ook daadwerkelijk wat aan te doen. Ik slik anti-depressiva, het helpt oppervlakkig. Niemand kan mijn negatieve gedachten wegnemen, alleen ik zelf en dat lukt soms, maar soms ook helemaal niet. Ik ben nieuwsgierig naar hoe het zal zijn om dood te zijn, en tegelijkertijd geniet ik soms met volle teugen van het leven. Het is zo tegenstrijdig allemaal. Het is gewoon soms zo zwaar om je zo alleen te voelen.
Datum:
21-10-2008
Naam:
Alexandra
Leeftijd:
36
Provincie:
Drenthe

Er is hoop...

Beste mensen met zelfmoordgedachten;
er is hoop!
Ondanks het feit ik hier achter de computer zit en jullie niet ken, wil ik jullie
aangeven dat er meer is dan dit leven. Dit leven is een test van die God die van jou houdt en die zelfs zijn enige Zoon liet sterven voor jou! Je hebt ongetwijfeld eerder van Hem gehoord; zijn naam is Jezus Christus en ik heb in mijn eigen leven ervaren dat het geen fabeltje is maar echte realiteit. Hij houdt van je!
Als je het echt niet meer ziet zitten, doe het volgende; Bid (vraag aan God) het
volgende: "God help mij om mijn problemen op te lossen. Toon Uzelf aan mij! Laat me in mijn hart voelen dat u bestaat!" Stuur mensen op mijn pad die me practisch kunnen helpen met mijn
problemen." Dank U voor uw help. Amen"
Vervolgens zoek je een evangelische of een soortgelijke gemeente op (ikzelf ga naar de-lichtstad.nl), ga naar de oudste(n) en vraag om hulp! Zij gaan je zeker helpen; dat heb je net gevragen aan God, en Hij zal je zeker niet teleurstellen! Ik wens je veel succes en God's Zegen!
Je bent het waard...!!! Bart.
Datum:
21-10-2008
Naam:
Bart
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

gevoelloos

ik heb zo veel mensen om me heen die me willen helpen en steunen en mij zeggen wat ik moet doen en wat ik allemaal niet mag doen. Somige denken dat ze het beste met mij hebben. Ze willen me zo graag helpen van mij stress.
En daar iriteer ik me zo erg aan waarom begrijpen ze niet dat ze mij met rust moeten laten!. Ik haat het om emotie te tonen. Ik haat het om mensen te vertellen dat ik zwak ben dat ik eigelijk helemaal niet zo sterk en zelf verzekerd meisje ben. Ik wil niet geholpen worden. Ik heb geen steun nodig. Ik wil alleen kracht om me zelf eindelijk te verlossen van mij gevoelens
Datum:
21-10-2008
Naam:
kleintje
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

welke keuze

ik wil mijn levensverhaal kwijt. als kind van arme ouders leerde ik vroeg wat geld betekende. ik woonde in een omgeving waar rijk en arm dicht bij elkaar woonde. Nog steeds eigenlijk en ieder deel van de wijk heeft zijn eigen cultuur. als jong kind wist ik dat ik goed kon leren en besefte dat leren een mogelijkheid was om uit de armoede te komen. niet dat er geen eten was, maar heel veel scheelde het ook niet. Mijn vriendjes op de lagere school waren ook altijd rijke kinderen en ik ging bij hen spelen, nooit ging een van ons bij mij spelen. Op de een of andere manier wilden zij niet en ik al helemaal niet. Toch waren mijn ouders lieve mensen, met hun beperkingen weliswaar. Toen ik 12 was gingen de armere kinderen naar de lts en huishoudschool en ik ging naar de havo. ik heb daar nauwelijks nieuwe vrienden ontmoet omdat mijn achtergrond ervoor zorgde dat ook daar ik een buitenbeentje was. Veel kinderen uit de middenklasse en daartoe behoorde ik niet. Ik had een sterke drive om te blijven studeren en was op mijn 17e klaar. Op dat moment hadden mijn ouders al problemen, mijn moeder zwaar depressief en mijn vader kon daar niet of nauwelijks mee omgaan. Als oudste kind heb ik de problemen van nabij meegemaakt en heb vooral mijn vader opgevangen. Vaak hem huilend gezien, onmachtig om zijn leven te leiden en zijn vrouw te helpen. En mijn moeder, die tijdelijk in een psychiatrisch ziekenhuis zat, kon vrijwel niets meer door de medicijnen. Opleiding hielp me op de been en hard werken ook. ik had inmiddels een kantoorbaantje en heb jaren mijn werk nagejaagd. Tussentijds een vervelende relatie gehad, althans voor mij een fijne relatie maar het meisje liet me in de steek. waarschijnlijk had ze gelijk en was ik haar niet waard. Ik vond een ander meisje waar ik uiteindelijk mee getrouwd ben. Een middenklassemeisje en haar was alles aan komen waaien in het leven. Een warm gezin ook waar zij uitkwam en ik voelde me heerlijk in het warme bed waarin ik terecht kwam. Twee kinderen zijn uit het huwelijk geboren maar het huwelijk ging slechter en slechter. ik voelde me steeds eenzamer en eenzamer en kwam 6 jaar geleden een vrouw tegen. Een vrouw die ik uitermate goed heb leren kennen en die me leerde praten over mijn gevoelens. Me de ruimte gaf en geeft. Maar tegelijk voelde ik me verantwoordelijk voor mijn vrouw en kinderen en kwam steeds meer klem te zitten. Ondertussen is mijn vader na een erg vervelend ziekbed overleden Door mijn vriendin is de relatie met mijn vader in de laatste maanden voor zijn dood nog sterk verbeterd waar ik haar erg dankbaar voor ben. zeer recent ben ik met naar teruggegaan naar de plek waar ik met haar gesproken heb op het moment dat mijn vader in mijn armen overleed. het deed pijn en tegelijk zo goed.
maar... ik ben ook bang. Heb maatschappelijk veel bereikt in mijn leven, heb een leven opgebouwd met een vrouw waar ik weliswaar niet meer van houd maar die dit ook niet verdient en meer nog, heb twee kinderen die dit ook niet verdienen. En ben ook bang dat mijn mooie lieve vriendin als het officieel mag (zij is nu ook getrouwd) mij misschien minder aantrekkelijk zal vinden en dat het dan over zal zijn.
Kortom, ga ik voor een zekere keuze welke bepaald wordt door mij verleden of durf ik de stap naar het onbekende heden te maken.
Een vraag waar ik al bijna een jaar mee worstel. een vraag die me kapot maakt.
Datum:
20-10-2008
Naam:
paul
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

is er dan niemand die wil horen

weet je ik ben weg bij mijn ex ik hou nog veel van hem maar kan niet samen leven meer met hem heb nu een nieuwe vriend maar die is 11jonger dan mij ,geeft niks hij wil graag hebben dat ik gelukkig wordt,maar ik mis mijn kinderen zo erg maar die mogen hem niet en komen waneer hun het uit komt geeft niks ze wouden niet mee omdat ze mogen mijn vriend niet. waarom ?? ik mis ze zo en weet je waarom het gaat ik help heel veel mensen maar o god als ik een x wil praten ja hoor niemand heb tyd niemand die wil horen wat er met mij is. het is mijn vroeger bijna een x gelukt maja bijn a is niet helemaal ik denk er elke dag aan om het weer te doen ,maar dan kijk ik naar de foto s van mijn kinderen en dan lukt het mij niet maar elke dag wel 3a4 x per dag denk ik hoe kan ik het het makelijkste doen en elke volgende morgen sta ik weer op af en toe met tranen in mijn ogen van weer niet maar later denk ik als ik mijn kids zie van gelukkig niks gebeurd en toch hoop ik ooit dat er een dag komt dat ik er met iemand over kan praten voor dat het te laat is .bedankt voor dit dat ik het zo mag typen.BEDANKT ik hou op ik ga nu huilen wat ik vaak doe .love you all
Datum:
20-10-2008
Naam:
stekel
Leeftijd:
39
Provincie:
Overijssel

Ik weet niet hoe.

Ik snap het allemaal niet, dus, waarom nog moeite doen? Ik wil gewoon weg, da's alles. Ik wil geen medelijden van anderen hebben, maar gewoon gezonde aandacht. Ik ga nu niet beginnen zagen over hoe slecht mijn leven wel niet is, en hoe lang ik al 'smacht' naar de dood, ik wil gewoon een manier weten. Ik weet dat hier niemand op zal reageren, maar, hoe kan je bijna zelfmoord plegen?
Datum:
20-10-2008
Naam:
Julie
Leeftijd:
12
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.