Mijn verhaal,
Ik ben een meisje van 15 en zo ontzettend levensmoe, ik wil graag rust maar die kans krijg ik niet. Ik ben bang om dood te gaan me de verleiding word me af en toe teveel.
Dit is mijn verhaal dat mij toe dit toe heeft geleid.
Ik werd geboren, al snel door mijn vader afgestoten, hij sloeg mijn moeder inelkaar paar uur nadat ik geboren was.
Vroeger was er zoizo altijd ruzie, Ik heb gevechten mee gemaakt en de klappen ook zelf gevoeld.
Mijn ouders scheidde toen ik 5 was. Ik werd vaak als postbode neer gezet, ik moest vreselijke dingen over brengen en kreeg dan ook klappen, als ik het niet deed kreeg ik het ook.
Mijn moeder en ik werden ook uit huis gezet zonder geld en moesten overleven op kratten als meubel, mijn band tussen mijn moeder was overgens goed.
Na een jaar kregen we geld om verder te leven.
Toen ik 7 was kreeg mijn broer een auto ongeluk. Hierdoor is ook mijn vader meer gaan drinken.
Hij werd nog agressiever.
In deze tijd kreeg ik ook een stiefvader die nogal losse handjes had als mijn moeder weg was. Mijn moeder geloofde me niet en koos zijn kant.
Mijn vader kwam elke week vaker voor de deur, dronken en met een bijl, hij wilde mijn moeder hebben. De politie deed niks. Zelfs een straat verbod kon er niet vanaf.
Toen ik 11 was ik raakte mijn stiefmoeder ook kwijt waar ik heel veel van hield.
Mijn vader werd toen seksueel hand tastelijk naar me. Dit als hij dronken was, hij misbruikte me.
Dit probeerde ik ook mijn moeder na een jaar te vertellen. Mijn moeder geloofde me alweer niet en de band was weg.
Ik kreeg ook 2 broertjes, mijn moeder al overspannen van de dingen die er gebeurd waren en kon de opvoeding niet goed op zich nemen en was in verantwoordelijk.
Ik zat in VWO 1 en ging aan de drugs, zowel als hard drugs zoals crack als weed en speed. Ik verloor mezelf en kreeg een vriend, hij mishandelde me maar ik durfte niet bij hem weg te gaan, hij was immers
alles wat ik op dat moment had.
Op een gegeven moment was ik het zat en maakte het uit, ook wilde ik van de drugs af. Een man die ik toen had leren kennen zou me daarbij helpen en ook de schulden aflossen die ik bij zijn neefje had van het lenen van drugs. Hij was 56 jaar ( ik was toen13) Ik wist niet meer wat goed en fout was, sliep ook vaak buiten. Ik had een keuze om die schulde af te lossen, dat moest met sexuele handelingen (geen echte sex) en had dat toen ook gedaan.
Ik was uit eindelijk afgekicked, maar ik wist nog steeds niet wat echt liefde was. Ik viel op een man van 30 (was nog steeds 13 jaar) maar ben op tijd weggerent voor dat ik ook met hem in bed lag.
Mijn vader had op school iedereen bedreigt terwijl hij dronken was, hierdoor durfte ik me niet te vertonen op school en ben naar een andere school gegaan.
Op een gegeven moment ging het persoonlijk al wat beter maar de thuis situatie was nog steeds niet stabiel. Ik kreeg een vriend ( een goede die 1 jaar ouder was)
Die ouders hadden al snel dingen door( de vader was een huis arts) en ik had blauwe plekken van mijn stief vader.
Ze namen me op in huis, maar mijn moeder was nog al strijdlustig. Ze houd van me dat weet ik maar ze is niet echt handig zeg maar.
Ze stuurde alle instanties op me af en het gezin ( niet doordacht dat ze zelf de foute was en dat ze ons alle drie , mijn broertjes en ik kon kwijtraken)
Dit gebeurde ook bijna, ik zou in een tehuis moeten, iets wat mijn nachtmerrie was, als dat zou gebeuren had ik al helemaal geen toekomst.
Na 12 rechtzaken ( 14 jaar) is het me gelukt door te zeggen dat alles nep was en die blauwe plekken van vechtsport kwamen en uit het tehuis te blijven. Het gezin was het zat en ik moest terug naar huis, dit na zeggen dat ze altijd voor me zouden vechten.
En hupateee mijn vertrouwen in mensen helemaal weg.
Toen ik thuis was ging alles wel wat beter, mijn stiefvader durfte me niet meer aan te raken en na een jaar wist mijn moeder wel hoe ze de kinderen moest opvoeden.
Ik ben nu 15 jaar, we hebben pas brand gehad en alles was weg. Dit heeft het gevolg dat mijn moeder weer in de stress zit en onze band naar achteren gaat.
Ik ben van VWO naar VMBO gegaan omdat ik geen concentratie had.
Het ging een tijd beter. Maar nu ik wet het niet ik heb een hele lieve vriend en school gaat opzich redelijk, maar ik ben zo moe.
Mijn moeder vind dat ik me niet moet aanstellen en ik mag geen medicatie, dit lijkt me ook niet zo slim.
Alleen ik kan bij niemand mijn ei kwijt. Ik heb een jaar een psycholoog gehad maar die hielp me niet echt verder.
Ik ben zo moe zo ontzettend moe en ik krijg maar geen rust. Alles is op het moment teveel, ik heb ook ontzettende slaap problemen. Ik slaap gemiddeld 10 uur per week en medicatie mag ik niet van de dokter, ook iets van ik kan begrijpen.
Maar ik ben zo moe, ik wil rust al moet het op de suicide manier. Maar ik ben een doorzetter dat weet ik en ik zal niet snel opgeven maar ik ben zo moe, zoo moe.....
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.