tsja een lang verhaal maar moet het even kwijt..
Ik weet niet goed hoe ik dit moet beginnen. I M'n ouders weten het sinds 8 januari, 2 dagen voor mijn verjaardag dat ik homo ben. Ze hadden het 'wel verwacht, maar niet gehoopt', dat zal je hier nog wel vaak lezen, want die zin krijg ik dagelijks te horen!
Maar goed, ik wist het natuulijk van mezelf al wel langer, altijd vriendinnen en geen vrienden. En in januari kon ik niet meer met mijn grote geheim leven! Er zijn 2 personen geweest die me ontzettend geholpen hebben op dat moment. De een is nu mijn vriend, en die ander een super vriendin!
Ik vertelde dat ik op jongens viel, het eerste wat ik erover te horen kreeg: 'wel verwacht maar niet gehoopt', maar het was wel oké voor mijn gevoel. Nou niet dus! M'n ma liep de kamer uit en maakte mn pa wakker! Moet je nou eens horen wat die zoon van je te vertellen heeft! Alsof ik vies ben! Maar m'n pa reargeerde rustig. Je bent en blijft ons kind. Daar bleef het bij eigenlijk. Ik had dus verwacht dat m'n ma er veel meer problemen mee zou hebben!
Die jongen die mij zo ontzettend geholpen heeft is ondertussen 2 maanden mijn vriend. Hij kwam voor dit alles al bij ons thuis en m'n ouders wisten het van hem ook gewoon. Nu is hij m'n vriend en mag hij niet eens in huis komen meer! Ik mag niet bij hem slapen! Helemaal niets mag ik met hem ondernemen! Daar heb ik het wel heel erg moeilijk mee. Ik ben een jaar zwaar depressief geweest en wou een einde eraan maken. Daarna ging het echt heel erg goed met me! Tot m'n ouders steeds vervelender begonnen te doen over hem, maar ook over mij.
Blijkt nu dus dat m'n pa het helemaal niet wil accepteren en m'n ma wel! Snappen jullie het? Ik dus helemaal niet meer! Gisteravond ruzie gehad omdat ik heb gezegd dat ik rust in mn hoofd wil! Weg wil ik hier! Weg uit huis! Wat zeggen hun daar doodleuk op? Nou jongen, dan moet je maar gewoon gaan. Maar besef wel dat we je opleiding (9000 euro per jaar) niet meer betalen, het paard waar ik op rij is van mn ma. Die kan ik kopen (2500euro), anders wordt ze verkocht. Dat soort dingen allemaal! Dus nu verplichten ze mij thuis te blijven wonen tot ik mn opleiding afgemaakt heb!
Op dit moment weet ik echt helemaal niet meer wat ik moet doen! Ik vind het allemaal echt heel erg moeilijk, ik doe mijn vriend pijn, zijn familie net zo! Daar ben ik trouwens wel heel erg welkom! En ik doe mezelf pijn, maar ook mijn ouders! Ik ben bang dat ik straks toch weer terug ga vallen in mn depressie! En dat is het allerlaatste wat ik wil!
maar nu is het moment daar.. ik ben terug bij af! ik het een zeer zware winter depressie, in de zomer ben ik helemaal vol van energie en kan ik de hele wereld aan, maar op dit moment!? laat een gat openen in de aarde en laat mij er doorheen zakken! dat ik wat ik denk. ik wil niet weg van de mensen die mij lief hebben, maar juist in deze tijd, de winter tijd is het moeilijkste voor mij! ik ga door hele diepe dalen, en elke lente moet ik weer op de berg komen. dat is zwaar maar afgelopen jaar is het mij redelijk gelukt! hoewel ik heb een heel groot masker op, niemand weet dat! echt nieman daarom wou ik het toch even kwijt hierzo.. zelfs mijn vriend denkt dat t erg goed gaat met me tot mu 5 minuten geleden toch zag hij het ineens! nu anderhalf jaar samen en het is geweldig! maar ik kan er niet van genieten op dit moment.
dan nu maar het hele verhaal......
ik was 5 mn grootouders hadden een pension voor sociaal zwakkere personen, dat was geweldig! echt heel gaaf! een groot huis waar mijn zusje en ik altijd konden dollen, maar op een gegeven moment sloeg de lol om in werk. mijn opa kwam te overlijden en mijn oma deed vervolgens niets meer voor het pension. mijn ouders deden dat, waardoor er vele ruzies volgde. dan denk je als kind van 7 kut wat moet ik doen!!! nouja dan maar een keer helpen leek me.. nouja van die ene keer werdt misbruik gemaakt.. vanaf die ene keer kon ik dus in elke middag pauze van de bassischool helpen! botherhammer maken voor die mensen... toen kwam ik uit school.. diner maken voor de mensen.. kun je het je voorstellen als 7 jarige? dat heeft 5 jaar geduurt toen was dat 'over' maar begon het volgende.. relatie crisis tussen mijn ouders.. niets laten merken ik, want ik had mijn paard op dat moment! heerlijk een toevluchtsoord! echt geweldig! maar totdat mijn pa op de hartbewaking lag in het ziekenhuis van almelo, hij had een flinke hartaanval gehad! daarna is het nooit meer hetzelfde geworden thuis! pa en ma die ruzie maakten, een jonger zusje die verkracht werd, zij kwam met haar verhaal naar mij, mijn ouders die niet meer met elkaar op konden schieten kwamen naar mij! en ik was pas 10! maar ik dacht niet zeuren maar doorgaan! nouja een paar jaar vrij rustig geweest tot mn ouders gingen scheiden (zeiden ze) dat hebbenm ze wel 1000x gezegt maar zijn op dit moment nog steeds 'samen' tot het moment daar was dat ik zwaar depressief was en mezelf als zwaar goth ging kleden, ik wist dat er iets mis was maar echt niet wat het was! oke, ik kwam erachter dat ik homo was! nouja 3 jaar geduurd voordat ik het zelf kon accepteren, toen mijn ouders.. poeh wat een taak alwwer! toch maar gedaan. en tsja dat is mis gegaan.. ik ben weggelopen een jaar nadat ik het ze heb verteld! mijn ma maakte me door mijn depressies uit voor zielig figuur,, hypocriet achterbaks scheosel! nou dat komt hard aan hoor! en toen ze me dat zei ben ik gegaan! zonder iets.. alleen mijn id kaart, ik ben gegaan! tsja op mijn krukken! ik heb even tussendoor ook nog een ongeluk gehad om de opleiding waar ik mijn leven van heb gedroomd! de paardensportopleiding in deurne! heerlijk heb ik het daar gehad tot het ongeluk! ik ben nu 18 net 18 en ben nu voor 75% afgekeurd! verdomme! maar goed ik ben weggelopen. naar mijn vriend die weer bij zijn schoonouders woonde, daar werd ik hartelijk opgevangen! 4 maanden, 4 geweldige maanden heb ik daar gehad! niets moet en alles mag! heerlijk! geweldig! intussen woon ik nu driekwart jaar samen met mijn vriend. en gaan verhuizen!! alweer! 2x in 5 maanden, erg veel maar waar we nu heen gaan gaan we echt niet meer weg! heerlijk op de boerderij, rust en kalmte om ons heen! ik kan het goed gebruiken. en verlang dan ook zeker naar een rustige plek! lijkt me geweldig! even tot mezelf komen! maar in de tussentijd dat ik uit de kast gekomen ben en ben weggegaan heb ik 3 serieuze zelfmoord pogingen gedaan! maar elke keer was er iemand net optijd bij, soms denk ik helaas.. soms denk ik gelukkig! maar op dit moment fenk ik verdomme had me laten gaan ! een tijd bij de psych gelopen en die vond dat ik echt geen 18 was.. oke biologisch wel, maar geestelijk vond hij me echt zeker wel een jaar of 29 a 30.. en dat voor iemand van 18? daar ben je niet blij mee.. maar goed.. ik hoop dat ik misschien een paar reacties krijg en zo niet dan niet.. maar toch zal het erg fijn zijn! graag zou ik ook met wat mensen in contact komen die al wat pogingen tot de dood op hun naam hebben. graag wil ik praten metmensen die het ook moeilijk hebben!
Alle Liefs Mij
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.