Ik ben een meisje van dertien jaar..
Ik heb niet zo heel veel vrienden, omdat ze me raar vinden, omdat ik zo agressief ben, en ik niet echt uitbundig ben enzovoort..
maar dat komt door mijn verleden,
2jaar geleden leerden mijn moeder iemand kennen, waardoor ze mijn vader die nacht zelf nog uit het huis gooide, waar ik bij was. toen ze met die vent thuiskwam, deed hij zich voor als een hele rijke man enzovoort, hy heeft ook lang wel goed voor ons geweest, maar achteraf bleek alles gelogen, en toen begon het spelletje, hij sloeg ons.. misbruikte ons.. Hij maakte mijn moeder kapot, en zonder het te beseffen ook mij.
Ik wist dat mijn moeder pillen slikte, dat ze een doodsbrief had geschreven voor mij.. wat het niet echt simpel maakt.
we kregen hem niet weg, we durfden niet.. hij bleef ons kapot maken.
Op een gegeven moment heb ik mezelf opgesloten in mijn kamer. uit angst,
ik had alleen mijn computer nog.
waardoor ik verlangde naar liefde, die ik verkeerd opzocht.
Ik leerde een jongen kennen, een lieve jongen. dacht ik..
We hadden een aardig leuke tijd, hij wist niets over wat er thuis allemaal gebeurde. maar dat vertel je dan ook niet zomaar.
Ik werd verliefd op hem, of tenminste..
ik voelde me goed bij hem.
op een dag vroeg hij of ik wat wou laten zien;;; je weet wel.
en uit angst om hem te verliezen, deed ik da maar.
Steeds vaker begon ik het te doen; omdat hij daardoor lieve dingen vertelde tegen me..
maar opeens praatte hij nooit meer tegen me op msn, en begon hij ineens allemaal rare e-mails te sturen,
tot ik een e-mail kreeg waarin
foto's.. van mij naakt.. zaten
en daaronder geschreven ''Vanaf nu ben ik je ergste nachtmerrie!!''
Vanaf dat moment ben ik mijn leven echt zat geworden.
Ik begon in mijn armen te snijden, steeds vaker en dieper..
Achteraf vond ik het zelfs leuk.
Die foto's werden doorgestuurd, en alles werd erger en erger, ik had niemand meer, niemand die mij steunde..
Ik heb een paar keer zelfmoord proberen te plegen, allemaal mislukt.
en toen heb ik alles aan mijn moeder moeten vertellen,
ze weet dat ik sneed, niet dat ik het nog steeds doe.
't is een verslaving..
ik heb een hele goede vriend die mij zoveel helpt, maar ik kan gewoon niet stoppen..
Nu is die vent weg uit ons leven, hoewel ik nog vaak nachtmerries over hem heb, dat ik hem tegenkom enzo..
nog steeds worden er foto's doorgestuurd..
en die brengen mij weer helemaal in de put, ik zie het echt niet meer zitten he,
er komen alleen maar tegenslagen in mijn leven.. waardoor ik weer volop snijd, huil, en zelfmoord gedachtes heb..
houd het dan nooit op?
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.