Levensverhalen (pagina 901)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord

het is begonnen in 2002 eerst toen ik en ziekenhuis tercht gekomen ben met hartklachten heb daar anderhalf week gelegen ik wou dat ik toen al dood gegaan was maar dat was niet zo toen mijn dochter van 16 jaar op 03 mei 2002 bij ons weg gegaan is met een vent die haar helemaal en de macht had en zijn ouders ook van die vent die heeft mijn hele leven verwoest ze was zwanger van die vent en wou van ons even 360 euro iedere maand hebben we hebben alle hulp instandtie om raad gevraag maar er werd gezegt het is jou dochter haar wil wat hebben wij nog als ouders tezegen over je kind ja zij zelf en die mensen van die vent die hebben meer tezegen over mijn dochter dan je zelf maar ik ben en zon diep zwart gat terecht gekomen dat ik wou mij zelf het leven beroven en het is mij ook bijnaar gelukt toen kwam ik terecht bij GGZ daar kreeg ik med en werd behandel maar helpen jou ook niet ik mog mijn verhaal vertelen maar toen niet weer wand ik moest het verleden laten rusten en naar heden kijken zo werd het tegen mij gezegt mijn dochter heeft ons voor de rechtbank gezet wand ze wou even 360 euro en de maand van ons hebben om dat ze niet meer thuis woonde zouden wij haar wel 360 euro kunnen geven en we werden beschuldig dat wij haar spaarrekening leeg gehaald hebben wat niet waar is wand dat heeft ze zelf gedaan voor die vent van haar dan kon hij druks kopen maar gelukig heeft ze alles verloren met de rechtzaak maar het heeft mijn leven kapot gemaak ik hield heel veel van mijn dochter ze kreeg waar ze zin in had maar ik word van alles beschuldig het is nu 7 jaar geleden dat wij haar voor het laast gezien hebben ze heeft twee kinderen wij mogen geen opa of oma zijn voor die kinderen waar hebben wij dat aan tedanken het heeft voor mij geen zin meer om nog verder televen ik heb heel veel spanning bij mij het hoeft voor mij niet meer om nog verder met mijn leven door tegaan er is teveel gebeurt dat kan je niet vergeten iedere dag staat je er mee op en je gaat er mee naar bed en daar kmt nog bij dat ik met heel veel pijn en mijn lichaam zit overal door mijn hele lichaam heb ik artrose ik gebruik iedere dag veel morfine en ander med je loop als een zombie door de leven en dan denk ik maar weer was ik maar dood dan heb je rust voor altijd dat is wat ik wil
Datum:
27-05-2009
Naam:
henk
Leeftijd:
57
Provincie:
Groningen

Gedachten verwerken door te dichten

Ik ben nu 18 jaar. Maar al sinds mijn 13e spoken gedachten in mijn hoofd, negatieve gedachten. Nooit wist ik wat ik ermee aan moest. "Waarom ben ik hier, ik ben iedereen tot last"... Nooit kreeg ik er antwoord op omdat ik er nooit vragen over wilde stelde.
Het waren alleen nog maar gedachten.
Die gingen steeds verder, werden steeds donkerder.
Ik ben toen gaan proberen om het van me af te zetten. Dit lukte mij pas toen ik 15 was, ik ben toen mijn problemen en gedachten op papier gaan zetten, in vorm van gedichten.
Op deze manier kan ik uitten wat mij dwars zit, op het moment dat ik denk niet meer te kunnen opstaan in de ochtend, ga ik schrijven...
Ik heb een gedicht uit 2006 en een recent gedicht erbij toegevoegd die ik heb geschreven toen ik het even niet meer zag zitten...

Misschien een brief

Met verdriet sta ik op elke dag
Vol van angst heb ik het leven aangekeken
Het is een gevoel dat ik niet kan plaatsen
Boven aan de rand vertel ik jou wat ik zag
Hoog genoeg aan te top, wat ik bereken
Mijn val zal jullie blikken weerkaatsen
Vanaf deze hoogte, hier kom ik terug
De dag van mijn afscheid, misschien een brief
Wil ik jullie laten weten van mijn verdriet
Het springen langzaam, de val heel vlug
Ik ben klaar nu, ik en misschien een brief
Je leest het niet, want je begrijpt me niet
Met deze gedachte sta ik hierboven
Van alles gaat razendsnel door mijn hoofd
Ik kan het niet, maar met wie kan ik praten
Lopend naar huis, huilend in me kamer
Zonder lef, pijn in me hele lichaam
Allen kan ik het toch niet aan
Doelloos en verschuilt achter mijn deur
Met mijn brief in mijn handen kijk ik uit het raam
Het is niet gelukt, ik kan het toch niet aan

30-03-06

En dan spring ik

Macht
Zelfmoord
Jezelf ontdoen
Van die macht
Als het te erg wordt

Overtuiging
Beter weten
Jij zonder mij
Is het beter misschien?
Als ik wordt vergeten

Irrationeel
Is alles wat ik bedenk
Zie het verschil niet
Ik weet niet wat ik wil
Ik word gek

En dan spring ik…

07-05-09

Door het van me af te schrijven kan ik de gedachten naar de achtergrond verplaatsen en kan ik gewoon de dag beginnen.
Datum:
27-05-2009
Naam:
J. R.
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Het Logo in mijn Been

Toen ik op deze site kwam, las ik verhalen en dacht: wow, wat die meemaken!
Dus als je dit leest, het stelt niks voor met de rest.

Ik was 9 toen ze ermee begonnen.
In die tijd wilde ik Gothic worden, omdat ik dacht dat mijn klasgenoten me stoer zouden vinden.
Nou moet je weten dat ik uit een boerendorp kom, waar je echt niet anders mag zijn.
Ik werd dus gepest.
Ook met mijn ouders werd ik gepest.
In het begin dacht ik: whatever, ze hebben gewoon geen smaak.
Maar toen ik 11 was (en al aardig begon te puberen) zag ik: dit kan niet.
Waarom ben ik zo, waarom ben ik niet normaal?
Toen begon ik aan zelfmoord te denken.
Met mijn ouders liep het niet lekker, op school zijn was meestal vervelend.
In het dorp werd ik soms zelfs gepest door mensen die ik niet eens kende.
Maar mijn vrienden waren zo lief voor me, dat ik me er doorheen trok.
Op mijn 12e verdween mijn probleem zo'n beetje.
Ik werd bijna niet meer gepest, en was geen gothic meer.
Toen ik naar het VWO ging, ging het echt goed met me.
Niemand van mijn oude klas ging mee, ik had dus alles voor mezelf om opnieuw te beginnen.
Maar toen iedereen achter mijn Goth ideeën enzo kwam, voelde ik me weer anders.
Met mijn ouders kreeg ik ook weer ruzie.
Een keer was het zo erg dat ik ''ik moet dood'' in mijn been kraste.
Het verdween snel, maar ik sneed mezelf alleen maar harder.
Ik heb het logo van Tokio Hotel volledig in mijn been staan.
Ik ben nu een tijd gestopt, en gelukkig gaat het beter met me.
Op dit moment heb ik ruzie met mijn moeder, maar ik ben stom geweest.
Mijn verhaal zal nog niet voorbij zijn, ben ik bang.
Datum:
27-05-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Myn verhaal

Ik val meteen met de deur in huis. Toen ik 7 weken was pleegde mijn eigen vader zelfmoord. Ik werd opgevoed tot m'n 4 de levensjaar door mijn tante. In het weekend ging ik wel naar mijn moeder , zus en broer. Mijn moeder heeft het bedrijf van mijn vader over genomen en daardoor had ze iets wat minder tijd voor mij . Wat begrijpelijk is en ik haar zeker niet kwalijk neem. Ik werd in het lager en in het kleuterklasje regelmatig gepest. Ik heb erg veel moeite vrienden te maken en ben ook een buitenbeentje. Op mijn 6 de werd ik voor het eerst seksueel misbruikt door mijn broer. het duurde tot mijn 8ste , Ik kreeg het lef om 'nee' te zeggen en hij haakte meteen af . Dan heb ik een redelijk normale jeugd gehad.. tot mijn 13de. Een echt ongeluksjaar . Ik kreeg twijfels over mijn geaardheid, kreeg last van mijn puberteit, in school lukte het niet goed en mijn broer deed het opnieuw. Dat jaar ging ik door een hel. ik kraste, en krabde soms mijn huid open. Ik bloedde iedere dag. Letterlijk en Figuurlijk. Uiteindelijk kwam er hulp, een vriendin van mij, toen mijn beste, steunde me en bij haar kon ik mijn hart luchten. Ze gaf me de kracht het tegen mijn moeder te vertellen. Dit gebeurde en het stopte! Ik begon me beter te voelen en uit onze vriendschap was een relatie ontstaan .. Meer een experimenteer relatie voor haar. Voor mij was het gemeende liefde maar niet van haar kant. Mijn ogen gingen open toen zij een jaar hoger zat en mij liet vallen . Ik hield me sterk, verbood mezelf nog toe te geven aan die gevoelens voor haar en zette door . En dat lukte mij ook! Nu, jah , nu heb ik 10 maand een relatie met een meid die ik erg graag zie n ook wat meegemaakt heeft. We steunen elkaar enorm . Maar ondanks dit heb ik geen vrienden en beginnen mijn punten opnieuw te dalen . Sommige dagen steekt alles tegen en dan .. dan kunnen de stoppen doorslaan.. Maar weetje , ooit word het beter . Daar geloof ik nu wel in. Maar als het nog lang slecht aanhoud dan stop ik met dit leven .
Bedankt dat ik mijn hart mocht luchten
(Ik blijf liever anoniem omdat dit erg persoonlijk is)
Datum:
27-05-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

De Swing.

Ik heb de laatste 2 maanden in een kliniek gezeten ook door zelfmoord.
In die kliniek is het steeds erger geworden en ben ik met dingen begonnen waar ik spijt van heb.
Ik heb misschien wel ongeveer bij €200,- bij elkaar aan kleding ondergoed en sieraden gestolen uit winkels.
En dan nog zeker voor €50,- aan afslank pillen, ik heb geprobeert een overdosis er van te nemen omdat het meisje waar ik van hield me had verlaten, het is jammer genoeg niet gelukt, en ik heb er spijt van dat het is mis gegaan.
Nu zit ik ondertussen weer thuis sinds gister en ik vind het hier beter, ik voel me ook beter.
Ik heb er veel mee gemaakt dat me tot pogingen heeft gezet maar ter vergeefs is alles niet gelukt.
Misschien jammer maar misschien ook wel goed, ik hoop dat ik me meisjes snel weer zie.

Amen,
lobi for God.
Datum:
27-05-2009
Naam:
CIMM
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

verkeerde start, verkeerde landing

Ik ben geboren in de oorlogswinter in Amsterdam Oost. Dat spreekt voor zichzelf.
Daarna geen goede begeleiding van ouders (die het zelf niet konden) naar stabiele volwassenheid. 12 banen, 13 ongelukken vanaf 14 jaar. Openstaan door eenzaamheid voor huwelijk met veel oudere man, die ook nog eens autistisch bleek te zijn. 25 moeilijke jaren, waarbij de aandacht meer op de man dan op mij viel. Man rookte vanaf 16e jaar en ging vrij plotseling dood nog voor zijn 75ste jaar. Ik, 15 jaar jonger, was plotseling weduwe (Gelukkig geen kinderen van autistische man). Maar nu zelf 65 jaar, wel eenzaam. Geen steun van omgeving, eerder agressie. Nu kan ik het niet meer.
Er is teveel gebeurd: ik wil graag dood.
Vorig jaar psychose, daardoor in de buurt verdacht. Hoewel geen nieuwe incidenten te verwachten zijn roddelt de buurt tegen mij. Ik wil nu graag dood. Help!
Datum:
27-05-2009
Naam:
J.M.
Leeftijd:
65
Provincie:
Friesland

Kan niet zwemmen

Ik voel me alleen, eenzaam, ook in de drukke wereld buiten. Ik word bekeken, ik word uitgelachen, ik word in de steek gelaten, ik kán niet meer. Ik heb gevochten voor wat ik waard was, en dat is verd.... weinig. Waarom ben ik er nog? Waarom moet ik nog leven? Ik heb laatst op een andere site gevraagd welke doses en soorten medicatie ik kan gebruiken om eindelijk dood te mogen en mijn rust te vinden.Weet je wat het antwoord was? Ze mochten daar geen info over geven. Ik wil zéker weten dat ik sterf en niet wakker word in één of ander ziekenhuis, met daarna opname (alweer) in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar heb ik schoon genoeg van. Inmiddels weet ik wel hoe ze over psychiatrisch patienten denken. Ik heb mezelf heel heftig beschadigd. Voor de herkenbaarheid, ga ik daar niet verder op in, maar geloof me: het was heel heftig. Het is toch van de gekke, dat als je 26 hechtingen krijgt, daar in het ziekenhuis eerst al 2 1/2 uur moet wachten op een dokter, omdat andere patienten, die zichzelf niets hebben aangedaan, voorgaan. Dan, omdat je het zelf hebt gedaan, wordt je gewoon NIET verdoofd. Begrijpen jullie nu, waarom ik zeker wil weten, dat ik ergens aan dood ga en niet half-half. Ik heb méér dan mijn portie gehad in dit klote-leven. En ik kan 100 x vragen of iemand mij kan helpen om een beetje leefbaar leven te hebben, het KAN niet. Ik kan niet zwemmen. Ik kan mijn hoofd niet boven water houden, en iedere keer gooien ze me in het diepe, met de mededeling, dat ik niet nat mag worden. Sorry, hoor, maar donder-op. Mijn leven lang heb ik te maken met onmogelijke dingen (niet nat worden). Laat voor mij dan alsjeblieft één ding wél mogelijk zijn:
DOOD-STERVEN-HOEKIE OM-RUST.
Vooral rust, in hoofd, in lijf. Oogjes dicht, om nooit meer te openen. Iedereen die geprobeerd heeft mij te helpen, bedankt, maar sorry, het heeft niet geholpen. Ik heb gefaald. Gefaald in het leven, gefaald bij de hulpverleners. Dus geloof me: het ligt aan mij, niet aan jullie!
Datum:
27-05-2009
Naam:
Niets waard
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-holland

Ik wil niet meer Nooit meer...

Ik zal bij begin beginnen:
1,5 jaar geleden is mijn oma overleden, ik was er kapot van ik had een hele goeie band met haar. Daardoor werd ik steeds stiller overal. Ik ben nogal stevig en ging een kijkje nemen op een pro-ana site en probeerde het 1maand maar werkte niet. Ik begon met snijden. Ik dacht ik ben zo'n mislukkeling, het moet!
Ik kreeg steeds minder vrienden & gevolg was ik had niemand meer behalve me internet vrienden. & gevolg daarvan was werd depressief ik werd nergens meer blij van maar ik zette me beste lach op en deed net dat er niks aan de hand was. niemand leek het te merken. Totdat me moeder toen ik op school was me kamer had doorzocht. Toen ik thuis was wou ze weten waar ik mee bezig was. Ik zei gewoon dat het goed met me ging. Ik kreeg de tijd erna steeds meer ruzie met me ouders & me zus.
Ik heb MEGA MEGA veel stress niet normaal gewoon... Ik moet huiswerk maken maar ik kan me gedachten er niet bijhouden. Ik krijg steeds gezeik op school dat ik me huiswerk moet maken maar ik zeg niks wat er nou echt is. Straks denken ze nog dat ik om aandacht vraag ofzo... Ik heb 3 zelfmoordpogingen gedaan.. alleen met parcetamol overdosis maar werkt niet:S
Me moeder slikt medicijnen voor haar bloedruk en er staat op doosje als je niet last van je bloeddruk hebt en toch slikt je 95% hartstilstand krijgt...
Ik ga steeds meer bergafwaards.
Nog nooit gezoend/vriend gehad.
Ik weet nog maar een uitweg:
please weet iemand een 2de oplossing??
Datum:
26-05-2009
Naam:
Iemand.
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

waarom

in 2001 is mijn vader overleden aan de verschrikkelijke ziekte van kanker..sindsdien is het bergafwaarts gegaan met me..had toen (dacht ik) een leuke vriend gevonden die me uiteindelijk alleen maar ellende heeft gebracht..nu zoveel jaren later kan ik dankzij hem niet met geld omgaan en zit ik door hem ook met een toren hoge schuld en zie echt geen uitweg meer..de wil om te leven is er bij mij gewoon echt niet meer
Datum:
26-05-2009
Naam:
wendy
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

Ouders

Ik kom uit een liefdevol gezin, heb nooit echt heftige dingen meegemaakt. Toch heeft de depressie zijn grip op mij te pakken. Ik denk vaak aan stoppen met leven, maar het enige dat mij tegenhoudt zijn mijn ouders. Zij weten dat ik depressief ben maar niet dat het al zo ver is. De enige reden waarom ik het niet zou doen is dat ik hun niet wil kwetsen of schuldgevoel wil geven. Maar ik ben zo moe, kan niet meer. Hebben andere mensen hier ervaring mee?
Datum:
26-05-2009
Naam:
.
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.