Levensverhalen (pagina 86)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Niet goed genoeg?

Hallo,
Ik ben Sanne en ik ben 15 jaar. Dit is mijn verhaal:
Het begon toen ik in de brugklas kwam. Ik kende maar 1 iemand en die had de pest aan mij omdat ik zogenaamd anders was dan de andere meisjes. Ieder meisje had bijna lang haar en ik had het lekker kort en geverft. Waarom? Omdat ik dat mooi vond. Ik kwam de school iedere dag met dezelfde gedachten in. "Ben ik wle goed genoeg?" "Kan ik niet gewoon spijbelen?" Ik ging iedere dag naar school en voelde me niet fijn. Ik heb 1 keer in het jaar er iets van gezegt dat ze op moest houden met mij te pesten. De jongens noemden mij lesbisch en de meisjes ook. (Geen scheldwoord maar dat kan hard aankomen) En als ik thuiskwam zat mijn moeder op de bank TV te kijken. Ze vroeg niet hoe het ging. 1 keer ben ik thuisgekomen met bloed in mijn gezicht. Mijn moeders reactie daarop was "Doe er maar wat make-up overheen" Na een jaar alle pesterijen te zijn ondergaan,kwam ik in de 2de klas. Het ging hetzelfde door. In de vakanties als mijn vader ook vrij was gingen we niks doen. Mijn moeder vond de tv belangrijk en mijn vader zijn motor. Zo is het dus nog 1 jaar doorgegaan. Heb in die 3 jaar 2 zelfmoord pogingen gedaan,maar durfde niet. 1 keertje met pillen en 1 keer met een mes. Ben 1 jaar ook begonnen met snijden maar ben er snel mee gestopt. Ik probeerde er dagelijks over te praten maar mijn moeder kerde zich snel naar de tv of naar het eten. Mijn vader keerde zich naar zijn motor.

Ik heb nog steeds zulke gedachten en ik weet niet wat ik ermee moet doen.
Kan iemand mij helpen?
Groeten,
Sanne.
Datum:
26-05-2017
Naam:
Sanne
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Vaak denk ik aan dood gaan

Vaak denk ik aan dood gaan,
Dood gaan is het leven
Soms wil je dood, al is het maar voor heel even

Dood is geen mens vreemd
De waarheid is 'dood', dat zal je leven lang blijven kleven

Dood is angstig het is voor altijd
De dood is voor alles wat leeft met een ziel zo teer
De dood kent geen spijt

De dood doet weten dat je leeft
De dood mist een ziel, mijn ziel zweeft

Dood gaan is soms wat ik zou willen
Geen pijn of verdriet, dat is zeker of toch niet!
De dood dood geen ziel of een gedachte
De dood is onmacht maar toch bij machte
Vergeef mij dood, vergeef mij het leven

Dood doet leven
Leven met de waarheid
Mijn ziel, mijn gedachte

Ik machtig de waarheid, de waarheid is leven, hand in hand met de dood
Al is het maar voor even...
Datum:
25-05-2017
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-holland

Heeft iemand enig idee

Ik word vgm geestelijk mishandeld door mijn ouders en ik kan het echt niet meer aan. Ik denk al sinds mijn 10e aan zelfmoord maar had mezelf beloofd om het niet te doen maar ik kan er echt niet meer tegen. Ik wil hulp om gewoon ergens anders te wonen maakt niet uit waar. Ik had contact opgenomen met ggd maar zij zeiden dat ik me aanstelden. Iemand enig idee hoe ik dit kan oplossen?
Datum:
25-05-2017
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

Ik begrijp mezelf niet...

Ik weet echt niet bij wie ik terecht kan met mn probleem, ik heb lieve familie, lieve vrienden, een lieve vriend en een leuk leven. Ik heb geen enkele reden om te klagen, echt gewoon 0, maar toch voel ik me slecht. Met ups en downs. Ik verberg het voor iedereen, maar het eet me op van binnen uit. Ik voel ook vaak angst, kan het niet goed uitleggen. Angst voor alles ineens. Ik was vroeger ontzettend productief en nu doe ik niets meer. Ik zet me nergens meer toe, 1001 ideeën, maar daar houdt het op. Het allerliefst zou ik er niet meer zijn, maar ik wil niemand pijn doen... Het zit gewoon in mijn hoofd..
Datum:
25-05-2017
Naam:
Iemand
Leeftijd:
32
Provincie:
Anders

Ik wil dood al vanaf mijn geboren

Ik wil dood al vanaf mijn geboorte. Ik vind dat heb niets met te wereld.Ik voel me hier niet nodig en niet gelukkig en wil gewoon niet zijn.Ik vroeg me waroom ik ben hier? Ik moest nooit geboren zijn en ik ga zeker niet lang leven .Ik ben van plan alle medicijnen innemen maaroer ik nog wachten totdat mijn hond leef want ik houd ontzettend veel van mijn hond en blijf leven totdat mijn hond is.Daarna ga ik die alle pillen innemen. Zelf die gedacht maak me al vrij en gelukkig
KAN NIET WACHTEN eindelijk word ik vrij en weg van hier.ik weet niet wat daar te wachten staan maar heb gevoel dat daar ergens zou ik me weer gelukkig en thuis voelen. Ik ben niet ziellig maar zo voel ik me zoals ik dat weet vanaf kind.ik voel mee als fout dat ben hier ben geboren
Datum:
23-05-2017
Naam:
Agnissa
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

Het kan ook anders

Ik heb heel wat meegemaakt in mijn leven. Teveel voor ��n mens wordt er vaak tegen me gezegd. Ik heb altijd gedachten gehad aan zelfmoord, over er niet meer zijn. Ik heb nog steeds gedachten over zelfmoord, maar niet over "het niet meer zijn" maar om verdriet voor diegene die dachten en voelden dat dit hun enige optie was. Verdriet omdat ik ze niet (meer) kan helpen. Verdiet omdat ik ze niet (meer) kan zeggen dat er licht is aan het einde van de tunnel. Verdriet omdat ik ze niet (meer) heb kunnen laten weten dat het leven vol ellende kan zitten maar ook vol prettige verrassingen. Verdriet omdat ik ze niet (meer) kan overtuigen dat uit het leven stappen niet hoeft maar dat het ook anders kan.
Datum:
23-05-2017
Naam:
Ackasha
Leeftijd:
44
Provincie:
Friesland

Wanhopig om hulp schreeuwen, maar niemand die het hoort.

Zondag 21 mei 2017

Afgelopen dinsdag ben ik ontslagen uit het Paaz, na dit keer een week ging ik weer naar huis. Elke avond/nacht belde ik de crisisdienst, omdat ik paniekaanvallen had voor de angst van het leven.

Zondag was ik om 06.00 in paniek wakker geworden, maar dit keer was het heftiger dan de afgelopen dagen. Gelijk heb ik de crisisdienst gebeld, ik kreeg als reactie : ʻ Neem een Lorazepam en ga maar slapen ʻ. Dat advies had ik opgevolgd, maar het hielp niet. Toch 113 gebeld om advies te vragen, hun reactie : ʻ Neem een Lorazepam en ga maar slapen ʻ . Nog meer Lorazepam genomen. Maar ik werd niet rustiger, dus heb ik de huisartsenpost gebeld en daar kon ik langskomen om even te praten. Met mijn laatste beetje hoop heb ik me naar de huisartsenpost gesleept. Ik kreeg weer hetzelfde antwoord : ʻ Neem een Lorazepam en ga maar slapen ʻ . Dus nog maar weer Lorazepam genomen.

In totaal heb ik 17 keer gebeld, elk advies heb ik opgevolgd. Dus met 17 Lorazepam op en nog geen rust, heb ik hier ook een handje Promethazine bij genomen. Ik ben naar het park gelopen en heb me hondje uitgelaten. Ik voelde dat ik niet lekker werd en het niet goed ging, toch maar weer 113 gebeld. Een andere reactie dit keer : ʻ Loop naar de buitenkant van het park en bel 112! ʻ . Ik durfde niet zo goed 112 te bellen, dus maar weer de huisartsenpost. Ik moest per direct komen dit keer, zo snel mogelijk.

Dus ik heb op me gemak mijn hondje thuis gebracht en ben rustig naar de huisartsenpost gaan lopen. Aangekomen in het ziekenhuis heb ik me gemeld, maar ik werd meteen doorverwezen naar de spoedeisende hulp. Met de gedachte dat ze alleen maar even mijn vitale functies zouden nakijken, ben ik erheen gelopen. Maar niets was minder waar!

Ik kreeg gelijk een polsbandje om (voor opname) en werd ook gelijk uit de wachtkamer gehaald. Ik hoefde geen gesprek voordat ik hulp kreeg, dit doen ze altijd in dat ziekenhuis, een soort intake waarvoor je komt. De verpleging en dokter verwachtten van me dat ik een heel vies zwart drankje ging opdrinken, dat konden ze mooi vergeten. Voordat ik het wist, zat er een infuus in me rechter arm, een slangetje die me bloeddruk meette in mijn linker arm, allemaal stikkertjes overal op mijn lichaam en werd ik naar de Intensive Care gereden. Ik zei nog dat ik best zelf kon lopen, maar dat mocht niet. Ik trok het deken over me heen en heb het maar geaccepteerd. Kracht om ertegenin te gaan, had ik al niet meer.

Op de Intensive Care ben ik elk uur wakker gemaakt en schenen ze met een lampje in me ogen. Overal lagen slangetjes en draden, ik mocht niet mijn bed uit en dus ook niet roken. De volgende ochtend (na een stabiele nacht) mocht ik na een gesprek met de afdeling psychiatrie naar huis. Wel met een afspraak voor Woensdag bij mijn eigen psychiater en behandelaar.

Ik kon niet wachten tot Woensdag!! Dus ik bellen, niemand die ik kon bereiken. Dit keer mijn vader me naar het Paaz gebracht, hij nam me echt niet meer mee naar huis.

Nu lig ik in een bed in het Paaz, ik mag wel 2 dagen blijven. De dokters zeiden dat ik daar heel blij om moet wezen, omdat er voor de rest helemaal geen lege bedden zijn in Nederland. Ik heb het allerlaatste lege bed in heel Nederland, maar ik heb net op de afdeling gekeken en er zijn hier al 3 bedden vrij. Dus weer heel veel woorden, maar geen daden.

Ik heb Woensdag om 10.30 mijn ontslaggesprek en dan moet ik hebben bedacht wat voor plan ik voor thuis heb dat het goed gaat tot me behandeling begint. Begin Augustus hoor ik de wachttijd van mijn behandeling (ja je leest het goed, dan hoor ik de wachttijd).

Heb ik al vermeld dat ik een plan moet bedenken om mijn chronische depressie en ernstige borderline goed te handelen tot mijn behandeling begint over een paar maanden/jaren? De chronische depressie en ernstige borderline waar ik vanaf mijn 8ste al last van heb?! Maar volgens de psychiater en crisisdienst is hier een plan voor te bedenken in 2 dagen zodat het weer goed gaat en ik goed mijn behandeling in kan..

ps. Probeer geen zelfmoord te plegen door middel van een medicatie overdosis, ik garandeer je dat je hier waarschijnlijk spijt van gaat krijgen omdat de kans heel erg groot is dat je weer wakker word! In minimaal 99 van de 100 gevallen mislukt het (in mijn ogen en uit mijn ervaring). Door mijn overdosissen is mijn lever kapot, heb ik slechte nieren, een veel te hoge bloeddruk en een slecht spijsvertering. Deze manier is dus NIET aan te raden..

Datum:
22-05-2017
Naam:
Wanhopig
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Ik kan niet meer.

Hallo,
Mijn naam is A.B en ik zie het leven niet meer zitten. Te beginnen met de band tussen mijn moeder en ik. Ik heb een erg slecht verleden achter de rug waardoor ik veel wantrouwen heb opgewekt. Ik probeer het terug te krijgen alleen ik ver****** elke kans die ik krijg. Het vertrouwen en hoop in mij is weg. En zo voelt het voor mezelf ook. Voor mij is er geen hoop...

Ik zie het leven niet zitten ookal heb ik de meest geweldige vriendinnen, maar toch ben ik eenzaam en voelt het alsof niemand om me geeft. Alsof ik er alleen bij hang. Eenzaam en ongelukkig.

Ik zie het leven niet meer zitten door dagelijkse gedachtes aan hoe de wereld zou zijn zonder me. Waarschijnlijk weinig verschil want ik tel niet mee hier. Wat zou het dan uitmaken als ik weg zou gaan? Niks.

Ik wil gaan maar weet niet hoe. Ik ben laf... Één van de redenen dat ik hier nog ben is de liefde van mijn leven, die alles voor me overheeft en op wie ik dolverliefd ben. Maar lieve schat zelfs jij hebt me pijn gedaan. Je hebt me bedrogen en respectloos behandeld.

Ik denk dat er weinig redenen nodig zijn om zelfmoord te plegen. De enige reden hiervoor is als je denkt dat jij nooit blijer zal zijn dan dat je je op dit moment voelt. Maar er zijn duizenden redenen nodig om te bedenken dat zelfmoord de verkeerde oplossing is.

Helaas denk ik niet dat ik aan deze duizenden redenen kom.

Maar ik probeer het.

A.B. ( initialen die wss niet nog een keer op deze site komen te staan )
Datum:
22-05-2017
Naam:
A.B.
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Dit is hoe ik mij voel vanbinen

Hallo ik ga jullie m'n verhaal vertellen ik ben de oudste van 4 en ik voel me slecht
En dik en dom omdat ik de enige ben thuis die naar een buitengewoon onderwijs gaat en
Omdat ze op school zeggen dat ik dik ben ik wil niet meer eten en​ ik kan niet meer slapen ik voel me echt rot vanbinnen en ik weet niet wat ik er aan kan doen
Datum:
21-05-2017
Naam:
Cynthia
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Zelfmoord gedachtes

Hooii, ik ben een meisje van 13 en denk vaak aan zelfmoord waarom ik zelfmoord wil plegen? Nou ik heb het gevoel dat ik nergens voor leef ik heb niet veel vrienden geen leuke familie ik doe het slecht op school mensen schelden me uit op school me leraren mogen me niet tja zo kan ik nog wel doorgaan ... een vriend van mij heeft poging tot zelfmoord gedaan en heeft het nog maar net overleeft met hem praat ik er wel vaak over maar omdat hij geen zelfmoord gedachtes meer heeft wil hij er niet meer over praten dus ja ik dacht ik ging maar naar deze site ik weet niet hoe ik mezelf zou moeten dood maken ik durf het niet ( btw ik snij mezelf niet) eig. Praat ik verder hier met niemand over omdat iedereen zegt dat ik me aanstel of me nier begrijpen ik lijd gewoon teveel pijn ik heb een depressie en tja ik ga binnekort mezelf van deze aardbol laten verdwijnen hoe weet ik niet ... maar ik nog aan jullie meegeven : ik wens jullie Suc6 in het leven ik hoop dat jullie het ver schoppen :) ik vind het fijn dat ik
Me verhaal kwijt kon aan jullie nou ik denk tot nooit meer want dan ben ik al weg denk ik doeiii bedankt voor het lezen .
Datum:
21-05-2017
Naam:
Griezemann fan
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.