Levensverhalen (pagina 83)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Ik wil zelfmoord plegen omdat de dingen die ik heb gedaan zitten allemaal in m'n gedachte niemand mag heb miss 2 goede vrienden die mij miss zouden helpen in nood ik weet niet zeker maar meer heb ik niet als ik zelfmoord wil plegen proberen ik altijd even goed te functioneren en denk ik even wie ik ga pijn doen en wat die mensen voor mij hebben gedaan maar als het echt zover moet gaan een meisje had een foto bewerkt en daar stond ik zogenaamd naakt op ze had hem naar iedereen door gestuurd en iedereen lachte me uit ermee dat moment ging ik naar huis en ging ik lichtjes dichtbij m'n slagaderen snijden ik kon die dag er niet meer zijn als ik niet goed ging functioneren maar ik denk
Datum:
07-06-2017
Naam:
Ano
Leeftijd:
14
Provincie:
België

zelfmoord door mensen rond om mij

hallo,
ik heb al lang zelfmoord gedachten maar dat komt door een paar mensen dus mensen hebben mij al een lange tijd zitten uitschelden en vandaag weer deze morgen ging ik met een vriendin naar de wc en er kwamen allemaal mensen op mij af en ook 2 vierdejaars die zaten dingen tegen mij te zeggen dat ik helemaal niet tof vind en dan waren er allemaal jongens in de wc gekomen die hebben mij zitten uitschelden dan nog meisjes die veel voor mij betekende die hebben mij ook zitten uitschelden en niemand hielp mij niemand durfde iets te zeggen ik stond daar alleen ik werd uitgescholden van hoer slet dik kind autistisch kind ge hebt geen vrienden meer ge zijt eenzaam ge pleegt beter zelfmoord en dat heeft mij echt op een punt gebracht en ik wil hier met iemand over praten die ik eigenlijk niet ken omdat ik dan mij hart kan luchten zonder dat die iemand alles gaat doorsturen naar andere mensen
Datum:
07-06-2017
Naam:
Kyenna
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Fock de wereld

Problemen in mijn leven
zolang ik mij al kan herinneren
ik ben nooit gelukkig geweest met wie ik ben
ik ben argwanend naar mensen
en sinds men 12de gewoont op internaten (uit huis plaatsing)
ik heb een crimineel verleden ditentie,psygiatrie,besloten,gesloten groepen
ik heb het allemaal moeten meemaken
binnen 9 jaar tijd ben ik ernstig verzwakt
het verleden achtervolgt me nog elke dag
ik zit aan de oxazepam nu
en durf nauwlijks de straat nog op
ik slaap smiddags en savonds actief
mijn leven is verdraaid in een negatief zelfbeeld
mijn vlam is gedoofd
ik heb geen zin meer
ik weet ook niet meer hoe ik dit nog vol moet houden
ik voel me niet helder meer
niemand is nog te vertrouwen in mijn ogen
mijn vrienden hebben mij door de jaren laten vallen
er is niemand die mij nog belt of een fock geeft om mijn gevoel
waar doe ik het voor is mijn vraag
waarom leef ik ?
en waarom moet ik leven met autisme en wanen
ik functioneer niet zoals het moet
in mijn hoofd zijn men intenties altijd goed geweest
maar mijn handelingen zijn ver weg van best
Werk oppakken lukt niet meer
sociaal geisoleerd
ik weet het echt niet meer
er is geen richting waar ik nog op kan
de reden dat ik mezelf nog niet gedood heb is omdat
ik religieus ben opgevoed met het christendom
maar als het aan mij lag ben ik weg
hoe erg het men familie ook pijn gaat doen
ik weet gewoon geen raad meer
ik heb zoveel wegen gezocht in mijn leven om succes te behalen
maar overal blokkeerd het
of het zijn mensen die mij het niet gunnen
of het komt weer door iets doms wat ik zelf doe
ik begrijp het leven gewoon niet
ik heb mensen niks te bieden
en hun mij ook niet
fock de wereld
Datum:
07-06-2017
Naam:
Jesse
Leeftijd:
22
Provincie:
Overijssel

depressief

hello ik wil dood gaan door league of legends mensen pesten mij erop en ze zeggen dat ik slecht ben en geen vrienden heb hierdoor word ik heel erg salty waardoor ik dood wil
Datum:
06-06-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Flevoland

waardeloos

Als je er telkens maar weer achter komt dat het onmogelijk is voor iemand anders om iets om mij te geven.
Als dat zelfs voor je ouders teveel gevraagd is.
Wat heeft het voor nut dan?
Datum:
06-06-2017
Naam:
ano
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

hoe ik me voel

Ik voel me vanaf mijn 9/10 jaar slecht in mijn vel Ik kreeg op een dag een kat Diesel en die leek mij goed te begrijpen ik was zo gelukkig iemand die er altijd voor e was en altijd naar mijn verhaal luisterde.
ze is nu al enkele maanden overleden en ze was nog zo jong nu ze er niet meer is weet ik niet meer tegen wie ik het nog zo kunnen vertellen ik krop alles op en ik kan er niet meer tegen heb vaak ruzie met mijn familie voel me overbodig weet niet wat ik hier nog doe en niemand die weet hoe ik me voel ik krop alles op en kan er niet meer tegen ik wil echt weg niemand zal me missen ik voel dat ik iedereen pijn doe om e heen en als ik er niet meer ben het beter zal zijn voor iedereen
Datum:
05-06-2017
Naam:
angel
Leeftijd:
13
Provincie:
België

pathetisch

Dus om maar mijn verhaal ergens kwijt te raken, zal ik dat maar hier doen...
Het begon vanaf mijn geboorte dat niet al te soepel verliep...

Na tig operaties en een spoed beademing heb ik mijn jeugd "overleeft" en kwam ik uiteindelijk op de basisschool. Hier had ik weinig vrienden en werd ik altijd buiten gesloten. Dit maakte mij niet uit maar de docenten vertelden mij dat dit niet goed was en dat er iets "mis" was met mij. Dus dacht ik dat ik raar was ofzo...

Uiteindelijk verhuist ik en vond er een verbouwing van mijn school plaats. Hierdoor moest ik dag in dag uit met de bus met een groep anderen van andere klassen reizen naar school. Dit resulteerde in een drukke bus. Ik leerde daar mensen kennen waar ik aardig mee overweg kon.

Tot op een dag iemand vertelde dat ik de zusje van iemand uit de bus waar ik in reis een hoer/homo had genoemd...(wat niet waar was, maar ik werd helaas niet gelooft..)
Dus dag in dag uit werd ik gepest buiten gesloten en bedreigd door een groep van 6 kinderen. Als 9-jarige ga je vervolgens naar je ouders.. Had dit maar effect. Mijn vader hielp niet omdat hij het druk had met werk en mijn moeder kwam enkel langs om te "praten" en vragen of dit allemaal "echt" gebeurde...

Na 3jaar lang gepest te zijn gingen we eindelijk verhuizen.

Andere dingen zoals eigen misstappen slechte resultaten jarenlange heftige ruzies tussen mijn ouders en mijn ouders en ik hebben uiteindelijk zijn tol geëist.

Ik ben liever alleen en wordt nu als homo beschouwt en uitgelachen omdat ik nog steeds single ben t.o.v. mijn neven en ooms.

Uiteindelijk heb ik 2x gefaald met mijn opleiding en ben ik inmiddels met mijn 3e opleiding bezig. Nu heb ik besloten om een einde aan mijn leven te maken als deze ook mislukt.

Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb gekregen en welke dingen ik heb t.o.v. anderen. Ik zie alleen niet meer het nut om een bestaan te hebben waar ik blij ben weer in bed te liggen en dan de volgende ochtend te hopen op het einde van de dag.

see you on the other side...:^ )
Datum:
05-06-2017
Naam:
heteindeisinzicht
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Te mooi maar te moeilijk.

Ik wil het, maar het kan niet. Mijn ouders hebben al een zoon verloren. Ze verdienen dit niet weer. Er zijn wel honderd mensen waarmee ik hierover kan praten. Mijn leven is zo slecht nog niet. twee baantjes, genoeg vrienden en ouders die super veel van je houden. Maar ik verlang zo erg naar het einde. Rust, waar ik niet meer hoef na te denken, keuzes hoef te maken en te luisteren. Klinkt als de droom, toch? Ik voel me verwend, want mijn situatie is normaal. Het is wel eens anders geweest. Ik zou juist van dit moment moeten genieten. Ook dat sluit ik uit. Ik raak in paniek, ik zie mijn vader weer een kist zagen en maken. Ik zie hem de kist dicht maken.
Datum:
05-06-2017
Naam:
D
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

verdriet

ik zit al lang in me hoofd dat ik er niet wil zijn met veel verdriet mensen hebben me gepest dat ikeen hoer ben en toen zijn ze heel ver gegaan . thuis js mijn moeder niet makkelijk altijd doen want zij wil en als ik iets doe is het niet goed ik zie mijn vader en denk ja als ik jarig ben en de dood is mijn wens doe ik hun er veel pijn mee ik heb een opa en oma als mijn tweede vader en moeder maar er zijn veel mensen die mij verdrietig maken zelfs op school word er niks aam gedaan help wat moet ik doen
Datum:
04-06-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Niet zo geweldig leven

Het begon al toen ik geboren werd. Ik had 2 keer de naverstreng om mijn nek en stikte bijna. Ik leef nog, al weet ik niet zeker of dat zo lang nog blijft. Ik heb eigenlijk nooit veel vrienden gehad en ben ook nooit populair geweest. In groep 5 werd ik ook 'dik' of 'dikzak' genoemd, maar ik zei er niks van, want ik was niet sterk en bang voor problemen. In 2015 is mijn opa overleden. Dat kwam toen voor een grote schok voor mij. Ik kon daar altijd goed mee opschieten, en kreeg altijd de slappe lach als we weer eens geweest zijn. Op kerstavond 2014 is hij opgenomen in het ziekenhuis voor een melanoom. Hij was toen aan het hallucineren, maar ik kon er toen nog om lachen. Ik vergeet die zin van 'Maya de bij' nooit weer. Het ging toen heel slecht en we wisten allemaal dat het goed zo was. Hij werd toen overgezet naar een of ander gebouw, weet zo gauw niet meer hoe dat heet. Ik wou toen ook nooit mee, want ik wist dat ik in tranen zou uitbarsten. Toen s'morgens op 8 januari 2015 kreeg ik te horen dat hij de dag ervoor overleden was. En weet je wat hij altijd zei? Hij zei: 'Als het zover komt, dan zeg ik niks meer.'. Hij zei ook niks meer en at of dronk ook niet meer. Het was ook vreselijk om naar de begrafenis te gaan. In groep 7 vond iemand het leuk om heel onaardig tegen mij te doen en mijn vriendin af te pakken. Ze deed erg onaardig tegen mij en aan het begin van groep 8 heb ik er ook wat van gezegd, maar mijn vriendin geloofde dat eerst niet en toen werd ze boos op mij. Later in groep 8 werd ik weer dik genoemd door 3 jongens. Ik werd toen heel onzeker. Ben toen eindelijk ook naar onze juf gegaan. Was wel zo slim, dacht ik. Maar 1 van hun denkt dat het zielig was. Ik haat hem ook. En die jongen, die als laatste mee deed, ben ik verliefd op geworden. Ik weet niet waarom, maar ik kan er niks aan doen. Vind het ook hartstikke stom. Paar maanden geleden ben ik ook paar dagen heel slecht gaan eten, want ik vond mijzelf lelijk en dik. Ik heb ook al therapie voor gehad en ik ben daar nu nog steeds mee bezig. En nu heb ik weer problemen met die vriendinnen en nu ook de ouders. Ik weet helemaal niet wat ik verkeerd heb gedaan, maar ik heb geen zin meer in dit leven. Het klinkt misschien minder erg dan anderen, maar toch ben ik overgevoelig en reageer ik anders op dingen. De therapie helpt voor een paar dagen en dan gaat het helemaal weer over. Ik wil pijnloos het leven uit gaan. Iemand tips?
Datum:
04-06-2017
Naam:
Vera
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.