Levensverhalen (pagina 84)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waardeloos

Als je er telkens maar weer achter komt dat het onmogelijk is voor iemand anders om iets om mij te geven.
Als dat zelfs voor je ouders teveel gevraagd is.
Wat heeft het voor nut dan?
Datum:
06-06-2017
Naam:
ano
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

hoe ik me voel

Ik voel me vanaf mijn 9/10 jaar slecht in mijn vel Ik kreeg op een dag een kat Diesel en die leek mij goed te begrijpen ik was zo gelukkig iemand die er altijd voor e was en altijd naar mijn verhaal luisterde.
ze is nu al enkele maanden overleden en ze was nog zo jong nu ze er niet meer is weet ik niet meer tegen wie ik het nog zo kunnen vertellen ik krop alles op en ik kan er niet meer tegen heb vaak ruzie met mijn familie voel me overbodig weet niet wat ik hier nog doe en niemand die weet hoe ik me voel ik krop alles op en kan er niet meer tegen ik wil echt weg niemand zal me missen ik voel dat ik iedereen pijn doe om e heen en als ik er niet meer ben het beter zal zijn voor iedereen
Datum:
05-06-2017
Naam:
angel
Leeftijd:
13
Provincie:
België

pathetisch

Dus om maar mijn verhaal ergens kwijt te raken, zal ik dat maar hier doen...
Het begon vanaf mijn geboorte dat niet al te soepel verliep...

Na tig operaties en een spoed beademing heb ik mijn jeugd "overleeft" en kwam ik uiteindelijk op de basisschool. Hier had ik weinig vrienden en werd ik altijd buiten gesloten. Dit maakte mij niet uit maar de docenten vertelden mij dat dit niet goed was en dat er iets "mis" was met mij. Dus dacht ik dat ik raar was ofzo...

Uiteindelijk verhuist ik en vond er een verbouwing van mijn school plaats. Hierdoor moest ik dag in dag uit met de bus met een groep anderen van andere klassen reizen naar school. Dit resulteerde in een drukke bus. Ik leerde daar mensen kennen waar ik aardig mee overweg kon.

Tot op een dag iemand vertelde dat ik de zusje van iemand uit de bus waar ik in reis een hoer/homo had genoemd...(wat niet waar was, maar ik werd helaas niet gelooft..)
Dus dag in dag uit werd ik gepest buiten gesloten en bedreigd door een groep van 6 kinderen. Als 9-jarige ga je vervolgens naar je ouders.. Had dit maar effect. Mijn vader hielp niet omdat hij het druk had met werk en mijn moeder kwam enkel langs om te "praten" en vragen of dit allemaal "echt" gebeurde...

Na 3jaar lang gepest te zijn gingen we eindelijk verhuizen.

Andere dingen zoals eigen misstappen slechte resultaten jarenlange heftige ruzies tussen mijn ouders en mijn ouders en ik hebben uiteindelijk zijn tol geëist.

Ik ben liever alleen en wordt nu als homo beschouwt en uitgelachen omdat ik nog steeds single ben t.o.v. mijn neven en ooms.

Uiteindelijk heb ik 2x gefaald met mijn opleiding en ben ik inmiddels met mijn 3e opleiding bezig. Nu heb ik besloten om een einde aan mijn leven te maken als deze ook mislukt.

Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb gekregen en welke dingen ik heb t.o.v. anderen. Ik zie alleen niet meer het nut om een bestaan te hebben waar ik blij ben weer in bed te liggen en dan de volgende ochtend te hopen op het einde van de dag.

see you on the other side...:^ )
Datum:
05-06-2017
Naam:
heteindeisinzicht
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Te mooi maar te moeilijk.

Ik wil het, maar het kan niet. Mijn ouders hebben al een zoon verloren. Ze verdienen dit niet weer. Er zijn wel honderd mensen waarmee ik hierover kan praten. Mijn leven is zo slecht nog niet. twee baantjes, genoeg vrienden en ouders die super veel van je houden. Maar ik verlang zo erg naar het einde. Rust, waar ik niet meer hoef na te denken, keuzes hoef te maken en te luisteren. Klinkt als de droom, toch? Ik voel me verwend, want mijn situatie is normaal. Het is wel eens anders geweest. Ik zou juist van dit moment moeten genieten. Ook dat sluit ik uit. Ik raak in paniek, ik zie mijn vader weer een kist zagen en maken. Ik zie hem de kist dicht maken.
Datum:
05-06-2017
Naam:
D
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

verdriet

ik zit al lang in me hoofd dat ik er niet wil zijn met veel verdriet mensen hebben me gepest dat ikeen hoer ben en toen zijn ze heel ver gegaan . thuis js mijn moeder niet makkelijk altijd doen want zij wil en als ik iets doe is het niet goed ik zie mijn vader en denk ja als ik jarig ben en de dood is mijn wens doe ik hun er veel pijn mee ik heb een opa en oma als mijn tweede vader en moeder maar er zijn veel mensen die mij verdrietig maken zelfs op school word er niks aam gedaan help wat moet ik doen
Datum:
04-06-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Niet zo geweldig leven

Het begon al toen ik geboren werd. Ik had 2 keer de naverstreng om mijn nek en stikte bijna. Ik leef nog, al weet ik niet zeker of dat zo lang nog blijft. Ik heb eigenlijk nooit veel vrienden gehad en ben ook nooit populair geweest. In groep 5 werd ik ook 'dik' of 'dikzak' genoemd, maar ik zei er niks van, want ik was niet sterk en bang voor problemen. In 2015 is mijn opa overleden. Dat kwam toen voor een grote schok voor mij. Ik kon daar altijd goed mee opschieten, en kreeg altijd de slappe lach als we weer eens geweest zijn. Op kerstavond 2014 is hij opgenomen in het ziekenhuis voor een melanoom. Hij was toen aan het hallucineren, maar ik kon er toen nog om lachen. Ik vergeet die zin van 'Maya de bij' nooit weer. Het ging toen heel slecht en we wisten allemaal dat het goed zo was. Hij werd toen overgezet naar een of ander gebouw, weet zo gauw niet meer hoe dat heet. Ik wou toen ook nooit mee, want ik wist dat ik in tranen zou uitbarsten. Toen s'morgens op 8 januari 2015 kreeg ik te horen dat hij de dag ervoor overleden was. En weet je wat hij altijd zei? Hij zei: 'Als het zover komt, dan zeg ik niks meer.'. Hij zei ook niks meer en at of dronk ook niet meer. Het was ook vreselijk om naar de begrafenis te gaan. In groep 7 vond iemand het leuk om heel onaardig tegen mij te doen en mijn vriendin af te pakken. Ze deed erg onaardig tegen mij en aan het begin van groep 8 heb ik er ook wat van gezegd, maar mijn vriendin geloofde dat eerst niet en toen werd ze boos op mij. Later in groep 8 werd ik weer dik genoemd door 3 jongens. Ik werd toen heel onzeker. Ben toen eindelijk ook naar onze juf gegaan. Was wel zo slim, dacht ik. Maar 1 van hun denkt dat het zielig was. Ik haat hem ook. En die jongen, die als laatste mee deed, ben ik verliefd op geworden. Ik weet niet waarom, maar ik kan er niks aan doen. Vind het ook hartstikke stom. Paar maanden geleden ben ik ook paar dagen heel slecht gaan eten, want ik vond mijzelf lelijk en dik. Ik heb ook al therapie voor gehad en ik ben daar nu nog steeds mee bezig. En nu heb ik weer problemen met die vriendinnen en nu ook de ouders. Ik weet helemaal niet wat ik verkeerd heb gedaan, maar ik heb geen zin meer in dit leven. Het klinkt misschien minder erg dan anderen, maar toch ben ik overgevoelig en reageer ik anders op dingen. De therapie helpt voor een paar dagen en dan gaat het helemaal weer over. Ik wil pijnloos het leven uit gaan. Iemand tips?
Datum:
04-06-2017
Naam:
Vera
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

De dood is de beste oplossing !!?

Mijn verhaal :
Is de dood de beste oplossing voor mijn bv. Wel ik heb toch geen leven dus leven of dood maakt niet uit het blijft hetzelfde maar als je dood ben hoef je die FUCKING momenten in je leven niet te beleven . De reden wrm ik dood wil simpel mijn leven was al niet leuk zeg maar ,maar sinds dat die fucking gast van een vriend van mijn moeder hier is,is mijn leven helemaal veranderd maar na 2 jaar kan ik het echt niet meer volhouden dood gaan is vwn de beste oplossing !!! Dat is echt mijn diepste wens .ik zou er alles aan doen op hier niet meer te zijn overal is het beter van waar ik nu ben zelf al was ik gevangen genomen en worden verkracht zou in daar beter zijn

Oceane b
Datum:
03-06-2017
Naam:
Oceane B
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Mijn leven faalt

Mijn leven is gefaalt, ik kan niets en heb nergens zin meer in. Ik wil dood. Ik denk er regelmatig aan om een overdosis te nemen of mezelf voor de trein te gooien. Mijn enige vriendin waartegen ik dit zeg, maakt er grappen over en ik doe maar vrolijk mee. Maar eigenlijk wil ik wel echt dood. Ik voel me niet gehoord en ik zie het nut van mij niet. Wat voeg ik nou toe aan deze wereld? Niets. Er zijn ook dagen dat ik me net even iets vrolijker voel, dot is meestal in de vakantie. Dus nu probeer ik me daar aan vast te houden, maar dit zijn te eeinig dagen om voor te blijven leven...
Datum:
03-06-2017
Naam:
Sanne
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

wat moet ik doen?

ik ben niet oké.
iedereen vind me waardeloos, mijn ouders denken dat ik waardeloos, respectloos, gek in mijn hoofd ben en onnodig. ik snap niet wat ik fout doe de hele tijd. ik voel me niet goed. ik heb gewoon het gevoel dat iedereens leven beter af is zonder mij. sel ik me aan? ik weet gewoon niet wat ik moet doen. kan iemand alsjeblieft advies geven?
Datum:
02-06-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Klaar

Hallo ik ben een meisje van 21 jaar
Ik heb het al heel mijn leven zwaar, soms denk ik wat doe ik hier eigenlijk, wil ik hier wel zijn, op het moment dat ik er over denk weet ik van mijn eigen dat ik hier niet graag ben. Iedereen die ik tegenkom raak ik kwijt ik doe alles fout bij iedereen en wordt constant voor gelogen en alleen gelaten en ja na een tijd denk je dat het je eigen fout is, de gedachtes gaan maar rond in mijn hoofd elk minuut van de dag bedenk ik me zou het niet makkelijker zijn als ik hier niet meer was, niemand kan ik dan nog kwetsen, niemand kan mij nog eens kwetsen. Waarom zou ik het gewoon niet opgeven want zelf ben ik niet gelukkig en niemand meer die mij gelukkig kan maken.
Datum:
31-05-2017
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.