Levensverhalen (pagina 81)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik kan niet meer!

pff ik kan niet meer..
ma ik kan niet zelfmoordplegen iets houd mij tegen.. ma wat?
ik wil ook gelukkig worden ma alles loopt tegen
waarom doet iedereen zo gemeen tegen mij? ik doe niets fout ik probeer juist altijd het alle beste met iedereen tewillen
waarom ik? ik wil ook gelukkig zijn 😞elke elke dag wil ik het stoppen , het doet me zoveel pijn..
dit doet me even goed om me pijn met anderen tedelen .. en het doet me goed om telezen dat ik niet de enigste ben met deze gedachtes.
Datum:
21-06-2017
Naam:
demi
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Vrienden

Hi ik denk een beetje aan zelfmoord omdat ik geen vrienden heb op school. Ik had ook een moeilijke tijd achter de rug omdat ik bij verschillende pleegouders woonde en mijn moeder is niet helemaal goed in haar hoofd maar gelukkig woon ik nu wel bij een beter pleeggezin alleen ik vind het heel moeilijk om vrienden te maken...
Datum:
21-06-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Ik wil zelfmoord

Ik ben een meisje uit het tweede middelbaar en ik zit al 2 jaar met zelfmoord gedachten. Ik heb mezelf al meerdere keren gesneden omdat ik daardoor mijn andere pijn vergeet. Het is alsof ik Gwn nu al teveel van de wereld heb gezien en teveel heb meegemaakt thuis enzo dat ik vind da het nu wel genoeg is geweest en ik wil Gwn niet meer leven het gaat ook nie meer ik zit er hellemaal door en Niemand kan er iets aan doen, dat dacht ik toch 4maanden geleden werd ik verliefd op ene jongen en door hem vergat ik alle pijn en had ik terug hoop in men leven en ik dacht dat hij degine was waar ik mijn leven zou me kunnen delen. Maar nu heb ik al 1 maand lang niks meer van hem gehoord. Mijn hart is gebroken ma echt in 1000 stukken en nu is er niemand meer die me kan helpen. Het klint dom dat ik zelfmoord wil plegen voor een jongen maar er zit veel meer achter. Mijn zus is ongeneselijk ziek en zal binne 5maanden sterven. Ik zit et Gwn zo diep in dat ik niks meer wil ofzo. Dus zelfmoord is Gwn de beste oplossing
Datum:
20-06-2017
Naam:
Anoniem meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Mijn facking kut leven

Hoi, dit is mijn verhaal.... ik ben loner maar ja eigen schuld dikke buld. Ik ben raar, ik praat niet uit angst dat ik wat verkeert zeg of als iemand het niet boeit en gewoon wil dat ik weg ga. Ik heb alleen toekomst naar hell voed het of je een boom in de herst ben, al het leven valt op de grond. Ik had vrienden maar die kijken mij nu aan of ik een muur ben of zo. Ik zit vast in me eigen gedachte dat kan of ben. Ik ben 1 persoon van 7 miljard mensen op deze wereld, als ik dood ga dan draait de wereld nog steeds.
Er is een ding waarom ik hier sta; ik sta hier voor een hond 😔. Slecht he ik ben zo ego. Of ik niks om de mens geef.
Ik kan nog 80 jaar leven of zo, maar nee ik moet weer een stomme ik hebben waar ik nu 80 jaar mee moet leven of die kut 80 jaar van nog maar 5 jaar school en dam 50 jaar werken, wat weer een stom kantoor baan word, en facking de rest van je leven niks meer kan doe om dat je facking te oud ben voor allles. O ja en 80 jaar lang op je zelf boos en je zelf nuttenloos maken. Yeeey het facking leven.👍
Die eerste tiener jaren die zijn zo facking kut. Ik op de helft maar ik wil nu al stoppen. Ik facking hard studeren en dan ook naar school waar het hele scociale leven op je af komt.
Ik snap deze depressie maar ik kan het niet oplossen. als ik niet uit de gevangenis van onzekerheid en het leven kom, weet ik niet of hier wil zijn...

O voor de mensen die het niet zijn op gevalle ik heb nog dyslexie. Yyeeey nog meer leukheid in dit leven.
Datum:
20-06-2017
Naam:
Het Beertje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

In de steek gelaten

Nou, ik heb al 2 dagen in gedachten om mezelf pijn te doen en of zelfmoord te plegen. Ik word in de steek gelaten door mijn beste vriendinnen en kom ik erachter dat ze achter mijn rug om praten, en steeds meer mensen beginnen mij ineens te haten. Ik vraag me af of er wel iemand is die van me houd. Nou ik ga niet erg dramatisch doen , mn moeder en mn broertje houden van me, maar er beginnen steeds meer mensen op mij te haten en ik krijg steeds vaker het idee om mezelf pijn te doen.
Datum:
20-06-2017
Naam:
S
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Zo moeilijk

Zo moeilijk, is praten in je verhaal.Zo moeilijk is begrijpen wat je zelf voelt. Zo erg is het wat je daardoor aanricht, terwijl je het zo goed bedoelt. Liefhebben is niet moeilijk, althans dat denken velen.Maar wijnigen voelen of weten, welke waarde liefhebben behoeft. Zoveel zware herineringen en gedachten, brengen me tot een keuze die misschien niemand zal verwachten, maar het is een bewuste keuze.Tijd heb ik genomen(zou wensen dat deze nog langer kon) maar kan niet langer wachten om..te doen wat ik vroeger niet kon.Het is laf om te zeggen, ik kan niet meer, zal je vertellen, het doet meer zeer, dan te wachten op de moment die komt

Tom
Datum:
18-06-2017
Naam:
Tom k
Leeftijd:
54
Provincie:
België

Mijn verhaal

Me vader keek nooit naar me om, waarom weet ik met de dag van vandaag nog steeds niet.
Het begon toen ik klein was een jaar of 5/6 was,me vader beloofden een heleboel cadeautjes langs komen tot hij me moeder op belde en vertelde dat hij niet kwam. Ik vond het erg vervelend en was overstuur me moeder wou het niet meer dat ik zo overstuur was dus zei ze dat het beter was als hij me verlopen niet meer zou zien.
Me oma was ook nog erg ziek ze had kanker in der hele lichaam en was erg dement. Me opa was toen mijn vader figuur hij bracht me vaak naar school.
Omdat mijn moeder altijd aan het werk was of omdat er ruzie was tussen me moeder en zus.
De ruzies waren zo erg dat er soms politie aan de deur kwam.
Me zus heeft me moeder bedreigd met een mes.
Vandaar dat ik vaak bij me opa en oma.
Op een avond kwam me zus bij me opa en oma en vertelde me dat ze uit huis moest door die ruzies.
Toen ging het beter tussen me moeder en zus en had ze een nieuwe vriend die goeie invloed op me zus had.
Loop der jaren moesten veel familie leden naar het ziekenhuis me tante had een hartinfarct me oom 3 hartstilstanden.
Hoe ouder ik werd hoe meer ik geïnteresseerd raakte in meiden hoort bij de leeftijd.
Sommige meiden waren aardig voor me andere niet soms was het zo dan deed ik moeite maar was ik gewoon te lief
Of waren ze bezig met andere jongens
Sommige vertelde ik me verleden omdat ik van hen hield sommige gebruikte het tegen me om me pijn te doen wat een meisje een keer zei was( was je moeder maar weg gegaan zoals je vader deed)
Toen kreeg me moeder een hartinfarct ik zat op school en me zus belde me toen moest ik naar huis en zag nog veel spullen liggen zoals naalden enz toen besefte ik dat het misschien wel afgelopen kon zijn dat ze zal overlijden en ik wist als dat zou gebeuren dat ik gewoon niks meer had want je familie kon niet voor me zorgen me oom had een hartstilstand gehad me tante hartinfarct me andere oom 3 hartstilstanden me zus woonde bij me opa om me voor me opa te zorgen want een oom was zeg maar de baas over me opa als hij iets fout deed schreeuwde hij tegen me opa tot hij een keer perongeluk de verkeerde boodschappen mee nam en me oom gaf me opa een duw waardoor zijn knieschijf verbrijzeld was dus daarom zorgt me zus voor me opa dus daar kan ik ook niet naartoe.
Toen kreeg me tante een herseninfarct en is nu aan aan 1 kant verlamd

En het gekke is mensen zien niet dat je het moeilijk heb ze zien je lachen en als je zegt ja gaat goed geloven ze je ook gewoon en dan op een gegeven moment ga je steeds onzekerder voelen en dat ziet ook niemand.
Ik loop echt al lang met het gedachten rond van zal ik stoppen met het leven ik hoop deze ochtend gewoon niet wakker te worden of hopelijk krijg ik een ernstig ongeluk en word ik niet meer wakker en dan denk ik wat als ik weg was wie zouden er dan staan moeder me zus en wie verder want er is niemand die echt ziet dat ik het niet vol hou er is niemand die zegt hier kom maar op mijn schouder laat alles maar gaan laat het lopen er is niemand die je een helpende hand bied en het gekke is als je vraagt om hulp vinden mensen je gek en zeggen ze aah joh moet je niet doen ze weten niet hoe ik me voel ze weten niet wat er in me hoofd omgaat
Datum:
18-06-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

louise hay legt uit dat elke gedachten je leven creeert

ik ben ondertussen al wat ouder dan de meeste van jullie hier,maar ik begrijp precies wat jullie meemaken en ik maakte net hetzelfde mee als jullie.gepest en belachelijk gemaakt op school en mn ouders hielden nooit van me,nog steeds niet trouwens .ik wilde ook dood.daarom wil ik nu mn steentje bijdragen met wat ik intussen heb geleerd van louise hay en wil dat graag delen met jullie.weet dat als je met negatieve gedachten rondloopt je net die mensen aantrekt die ookmet zulke gedachten rondlopen ,ga je anders en positiever denken dan trek je positievere situaties en mensen aan.https://www.youtube.com/watch?v=hgvKbefP2_U
Datum:
16-06-2017
Naam:
debby
Leeftijd:
43
Provincie:
België

Zelfmoord

Hallo iedereen,

ten eerste wil ik graag zeggen dat ik het fijn vind dat jij naar mijn verhaal wil luisteren. Bedankt.

Ik ben een 14 jarige jongen en ik ben al mijn hele leven gepest. Ik had altijd wel wat vrienden, maar ik werd altijd wel gepest.

Ik zit nu een aantal jaar op het VWO. Ik heb ook een groep overgeslagen dus ik ben wat jonger dan de meeste in mijn klas. Ik fiets altijd alleen naar school en in de klas zit ik altijd bijna in mijn eentje.

Ik heb groep 7 niet gedaan en toen ik in de nieuwe klas kwam, heb ik het gevoel gehad dat niemand meer mijn vriend was.

Ik zit ook op een sport en in de winter van de eerste klas werd ik ineens vrienden met iemand uit mijn team, wat ik echt, echt heel fijn vond. Nu, 2 jaar later, praat hij ineens niet meer met mij omdat hij zijn oude vrienden niet wil kwijtraken. Ook zeggen mensen tegen hem: "Ga niet met hem om". Toen wij weer een keer spraken, zei hij dat tegen mij. Ik barste in huilen uit. Ik vroeg hem wie het zei, maar hij zei dat hij niets doorverteld.

Ik heb veel voor die andere persoon gedaan, hij ook voor mij. Hij meer voor mij. Maar hij liet me ineens gaan.

Ik heb heel veel mensen, zoals mijn ouders, verloren in mijn leven, en in de tweede kreeg mijn voogd ook nog eens kanker. Ik was gelukkig nog net overgegaan dat jaar.

Ik heb altijd het gevoel dat vrienden mij verlaten. Dat doen ze meestal ineens. Een groot probleem is dat veel voor een vriend doe. Als hij ruzie met iemand heeft die ik niet heel onaardig vind, sta ik gelijk aan de kant van m'n vriend. Ik sta dan samen met mijn vriend, voor mijn vriend, tegen de andere persoon.

Dan verlaat die persoon mij ineens en heb ik niemand over, want die andere persoon wil natuurlijk ook niet meer met mij praten.

In mijn dorp sta ik slecht bekend. Ik heb het gevoel dat ik daar nooit meer uitkom.
Datum:
15-06-2017
Naam:
Zelfmoord
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

My life, my rollercoaster, my hell.

Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, mijn wereld is grijs, eenzaam en zo voel ik mij al jaren.
Nadat mijn vader overleed aan kanker toen ik 9 was, stortte mijn wereld in. Ik heb dan ook weinig herinneringen, omdat ik alles heb verdrongen, het is beter om niks meer te weten dan constant met pijnlijke herinneringen en gemis rond te lopen.
Op school werd mij verteld dat ik de reden was dat hij dood was gegaan, maar goed ik was onderhand al gewend geraakt aan het gepest.

Twee jaar laten had ik eindelijk vriendinnen, ik voelde me geaccepteerd. Tot de dag dat zij mij vastbonden en begonnen te experimenteren, helaas voelde dat voor mij niet zo. Het voelde als uren, ik raakte in shock, kon niks meer zeggen of voelen, ik lag alleen maar.

In mijn tienerjaren kwam ik erachter hoe misselijkmakend deze wereld is, mannen die denken dat ze jou zomaar mogen aanraken. Als je vriendelijk bent flirt je en ja, dan heb je er zelf om gevraagd en dat geloofde ik. Jarenlang heb ik het mijzelf kwalijk genomen, alles wat mij is overkomen was mijn eigen schuld.

In die zelfde tijd kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. ik kende hem al mijn hele leven en was dus ook ontzettend blij voor haar. Maar helaas was er sprake van een agressieprobleem. Voornamelijk verbaal, maar soms ook fysiek. Die blik in zijn ogen is mijn grootste angst, als ik mensen buiten hoor schreeuwen kruip ik onder mijn deken. Jarenlang was het een continue strijd, tegen hem, tegen mijzelf, tegen de hele wereld. Bang om thuis te komen, verlamd van de angst of ik weer iets verkeerd had gedaan. Thuis dat niet als thuis voelt. Alles moest volgens zijn regels en er was geen tegenwoord mogelijk. En dan vragen mensen waarom ik dit jaren heb gepikt... Het is geen questie van iets pikken, het is vrezen voor je leven.

Daarnaast ben ik hoogsensitief, ben ik snel emotioneel en dat botste altijd erg met mijn stiefvader. Door het constant corrigeren heb ik nu last van OCD. En door alles bij elkaar leef ik nu met een angststoornis. In mijn pubertijd was ik zo onzeker dat ik boulimia kreeg, mijn vorm van controle houden en tot de dag van vandaag heb ik nog steeds een probleem met eten.

Vervolgens raakte ik zwanger op mijn 18e, na lang wikken en wegen besloten het weg te laten halen, omdat ik geen stabiel leven had. Mijn vriend kon het niet aan en besloot die dag thuis te blijven. In mijn woede en verdriet en pijn had ik mijn beste vriend een liefdeverklaring gestuurd en dit had ik mijn beste vriendin gestuurd. Zij verteld het tegen mijn vriend en loog tegen mijn beste vriend. Mijn vriend maakte het de avond na de abortus uit, mijn twee beste vrienden was ik kwijt en ik was mijn kind verloren. Ik denk dat ik me nooit zo alleen heb gevoeld.

En dan de jongen die dacht dat het leuk was om gebruik te maken van het feit dat ik gezopen had, na 30x nee te hebben gehoord toch zijn gang gaat... Op een gegeven moment heb je er de kracht niet meer voor, alles werd wazig, m'n geluid viel weg, ik voelde niks meer. Jarenlang gedacht dat het mijn schuld was, ik moest niet zoveel drinken, ik had niet mee moeten gaan. Maar zo werkt het niet...

Binnen een jaar overleed mijn beste maatje op een festival, mijn wereld stortte voor de zoveelste keer in. Maanden gerouwd, maar wederom geen resultaat. Binnen een half jaar werd mijn nichtje vermoord door haar vriend, het hele proces was slopend. Helaas zat ik tijdens beide gevallen in mijn examenjaar, geen diploma, kan er ook wel bij.

Vervolgens ben ik uit huis gegaan, raakte verslaafd aan drugs en had geen eigen huis. De liefde van mijn leven was zo doorgedraaid met de drugs dat ik onze vriendschap op het spel zette om zijn leven te redden. Toen waren we nog vrienden. Toen we een relatie hadden loog hij er echter over en toen besloot ik weg te gaan, kreeg gevoelens voor mn huidige vriend en ben bij hem ingetrokken.

Sinds ik bij hem woonde zat ik in een zware depressie, constant ruzie met zijn ouders (hij) en aan het eind werden wij eruit getrapt. Een half jaar op een luchtbed geslapen met z'n tweeën in de woonkamer van een vriendin van mij die ik net kende. Begonnen op het HBO, ik wil mensen helpen die net zo'n zwaar leven hebben gehad, ik zit nu al een jaar in therapie en alsnog heb ik er geen zin meer in. We wonen nu samen, ik ben zo verschrikkelijk ongelukkig en weet niet of ik daar wel het recht toe heb.

Maar zo goed gaat het niet, de paniekaanvallen worden erger, ik lig alleen maar in bed met het ligt uit, ik kan urenlang zonder te stoppen huilen en zelfs mijn grootste trots (mijn zusje) is niet genoeg meer om het te winnen van de nadelige dingen.

Ik heb de moed niet om er een eind aan te maken, maar de gedachten maken mij gek. En mijn grootste angst is dat het me een dag zoveel wordt dat het toch gebeurd. Ik voel me hopeloos, niemand begrijpt het en ik sta er helemaal alleen voor.
Datum:
13-06-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.