Levensverhalen (pagina 80)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil dat het allemaal gewoon stopt

Ik heb al jaren depressie, ik denk sinds ik al 12 was. Ik dacht altijd dat ik voor 18 al zelfmoord zal hebben gepleegd. Ik kon geen psychologiesche hulp vinden omdat ik in een land woonde waar het gewoon nog niet bestond. En het blijkt dat nu ik in NL woon dat het nog lang gaat duren voordat ik hulp krijg.
Ik denk dat veel van deze gevoelens kwamen van toen ik verkracht werd (12) en van get overleden van mijn vader (14). Veel komt ook van mijn moeder, die mij niet begrijpt en vaak verbaal mishandeld. Maar vaak voel ik gewoon als of ik het zelf allemaal groter maak dan het eigenlijk is. En dat ik niet dankbaar genoeg ben met wat ik al heb. Ik voel me waardeloos and dat ik een last ben voor iedereen om mij heen. Ik voel dat het beter zal zijn als ik er gewoon niet meer was.
Datum:
05-07-2017
Naam:
Fenn
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Mensen worden altijd ongelukkig als ik hun pad kruis

Ik hou dit niet meer vol zo.
Ik kom uit een disfunctionele gezin waarin ik me niet begrepen heb gevoelt en ik vanaf de dag dat ik geboren ben vanuit mijn gezin twee stappen al achter liep. Ik was niet gewenst. Ik was een pleister en inzet om onder de noemer huisje,boompje en beestje te leven. Op mijn 16 de kreeg ik van mijn vader te horen dat ik niets was, niets kan en nooit wat zou worden.
Dit had hij fout. Ik ben een lastpak en ik heb het gevoel dat ik mensen beter kan mijden omdat ik van alles een puinzooi maak. Ik wil gewenst en me geliefd voelen.
Zoveel therapie al gehad en nog steeds therapie.
Gevoelsmatig voelt mijn leven als lijden.
Contact met mijn ouders heb ik al vele jaren niet meer.
Om mezelf te beschermen.
Ik durf niet meer te geloven na alle jaren.
Ik geloof niet meer na alle jaren in mezelf en mijn kracht en kunnen. Ik voel me soms denkbeeldig net iemand die staat tegen een muur en op de muur undesirable en unwanted in grote rode letters staat gestempeld. Wat ik ook doe , dit gevoel gaat niet weg. Ik krijg dit niet vervangen voor een positieve enerverend gedachtengang.
Ik ben moe van alle dagen strijd om te kunnen functioneren. Ik zie geen toekomst.
Donderdag naar Therapie en dag voor dag verder leven.
Datum:
04-07-2017
Naam:
Mariska
Leeftijd:
37
Provincie:
Friesland

Vechtscheiding ouders

Hey,
Toen ik 12 was zijn mijn ouders uit elkaar gegaan.. daarvoor was ik een gelukkig meisje.. mijn papa zei dat ik niks te kort ging komen en dat alles oke ging worden maar hij had het mis.. mijn mama is veranderd en mijn papa.. ze hebben me allebei in de steek gelaten.. ik heb al een jaar de gedachte dat ik toch maar een last ben voor hun en ik beter weg kan gaan.. ik heb het ook al eens geprobeerd maar ik kan het niet doorzetten omdat ik een vriendin heb waar ik heel veel van hou! Zij is de enigste die me rechthoudt! Ik zit zo diep dat ik liever in mijn kamer blijf helemaal alleen.. ik zoek oplossingen maar ik vind er geen.. de beste oplossing voor mij is weggaan uit deze wereld.. 😔
Datum:
01-07-2017
Naam:
Tine
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Ze haten mij

Ik haat mezelf echt ik zit in het aso en heb nu dus b-attest en m'n ouders haten me nu ik mag niet mee op kazou en ik moet naar een kostschool kheb mezelf al gesneden maar het bloed gewoon niet genoeg om dood te gaan. Ik ga m'n vriendje nooit meer zien en inde vakantie mag ik niet afspreken😭 Wil iemand me alsjeblieft helpen wat ik moet doen
Datum:
29-06-2017
Naam:
Sarah
Leeftijd:
15
Provincie:
België

wat te doen?!

De laatste tijd denk ik steeds vaker dat het misschien beter is als ik er niet meer ben. Toen ik naar de eerste klas ging praatte niemand met mij. In de tweede maakte ik vrienden die me inmiddels al pijn hebben gedaan en me hebben verlaten. Mijn ouders zijn gescheiden en het boeit ze niks meer wat ik doe. In mijn nieuwe klas praatte weer niemand met mij. Afgelopen weken begonnen ze me ook te pesten en me te ergeren zodat ik boos zou worden. Momenteel denk ik dat het beter is dat ik dood ben en ik weet niet wat ik moet doen...
Datum:
28-06-2017
Naam:
Amber
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Mijn 3 belangrijkste tips die mij hebben weten te redden

Ik kies ervoor om niet mijn hele levensverhaal te vertellen. Ik zal vertellen hoe ik over mijn zelfmoordgedachtes heen ben gekomen, en hopelijk helpt dat als je dit leest. Kort gezegd: ik ben depressief geworden van een klas op de basisschool die me raar vonden en wilden dat ik veranderde en me pestten en omdat mijn oma overleed en ik zelfmoord wilde plegen om bij haar te zijn. Toen ik naar de brugklas ging en wegging van mijn oude klas, kreeg ik eindelijk de kans om overnieuw te beginnen en kreeg ik de ruimte om weer sterk te worden. Dus ik raad je aan om als het om je klas gaat, eens goed na te denken om naar een andere klas te gaan. Ik zit nu bijna een jaar op de middelbare school met mijn nieuwe klas en wat mij sterker heeft gemaakt zijn een paar dingen: tijd om aan te sterken en om na te denken (tip: muziek helpt dat geweldig bij), mensen om tegen te praten en mijn Word bestand op mijn laptop waar ik in schrijf als ik iets heb meegemaakt, me wel of niet goed voel en als ik conclusies kan trekken over waarom ik me beter begin te voelen en dat soort dingen. 3 dingen die zo veel helpen. Als eerste tijd. Denk je aan zelfmoord? Wacht er mee en geef jezelf tijd om alles uit te denken. Minstens een jaar. Van tijd word je sowieso sterker want je leert elke dag hoe je beter om kan gaan met jezelf. Dus alsjeblieft, wacht en denk totdat je helemaal hebt uitgepluisd waarom je je voelt zoals je je voelt en wat ervoor zorgt dat je je beter voelt. Als tweede mensen om tegen te praten. Ik vind persoonlijk dat dat tegen iedereen mag zijn waarmee je wilt praten. Tuurlijk is het het beste om dat te doen met iemand die dichtbij staat zoals je familie of vrienden, maar ik weet uit ervaring dat je dat waarschijnlijk niet wilt. Het kan ook online of bij een dokter of specialist. Het maakt niet uit, maar zoek iemand om aan te vertellen wat je denkt want zij zullen hun mening, kennis en advies laten weten en daar leer je ontzettend veel van. En als laatste een soort van dagboek. Je hoeft niet per se elke dag wat op te schrijven want er gebeurt niet elke dag iets, maar elke keer als je iets leuks of minder leuks meemaakt of iets wat je niet snapt, schrijf het dan op. Schrijven is dé manier om jezelf te begrijpen. Als je je gedachtes verwoord begrijp je jezelf veel beter en wordt je helderder over je gedachtes. Dit werkt echt fantastisch dus probeer het. Nog een pluspunt, als je het opschrijft kan je het makkelijk aan iemand laten lezen als je het te moeilijk vindt om te vertellen. Er zijn zoveel dingen die je gelukkig kunnen maken, maar dat zijn dingen die je zelf moet ontdekken :p. Ik hoop dat je wat hebt gehad aan mijn tips en weet dat het littekens zijn die je niet kan laten verdwijnen en die je altijd zult blijven merken, maar het zijn ook littekens waar je aan kan wennen en kan weten hoe je ermee om kan gaan. Neem de tijd om dat te leren en ik weet zeker dat iedereen sterk genoeg is om zichzelf te redden. Ik wens je ongelofelijk veel sterkte en ik hoop dat je het gaat gebruiken. Liefs van een 13-jarige meisje
Datum:
26-06-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Bejegend en gepest

Vroeger toen ik een jaar of 12 was, werd ik gepest op de middelbare school. Ik werd fysiek mishandeld middels slaan en schoppen. Ik werd uitgemaakt als iemand die heel dom was (kan ik me niet voorstellen, want ik hield zowat de hoogste cijfers van de klas) en men moest mij altijd hebben om te pesten. Ik was de zondebok. Dit had heel veel effect op mijn gesteldheid. Ik lag zowat elke dag te huilen in bed en ik vroeg mij af waarom deze mensen in vredesnaam dit konden doen. Dit was ook de eerste keer dat ik dacht aan zelfdoding. Ik had het uiteindelijk niet gedaan, omdat ik dat een te makkelijke oplossing vond en ik zou bij mijn ouders veel verdriet veroorzaken.

Later toen ik naar het mbo ging, dacht ik dat de problemen zouden stoppen, maar ik het mis. Het werd zelfs erger. Ik kan me nog herinneren dat ik door een raam werd gedrukt en dat ik glasscherven in mijn lichaam had zitten. Ik had het geluk dat een slagader niet werd geraakt, al scheelde dat niet veel.
Ook werd ik zowat elke dag geslagen, wilde men mij laten struikelen en kreeg ik te horen dat ik een mongool was. Hier werd ik opnieuw verschrikkelijk emotioneel van en kreeg ik opnieuw de gedachte van zelfdoding.

Tijdens stages op het mbo had ik ook veel moeite met de omgang van de mensen waarmee ik dagelijks te maken had. Ik had soms het idee dat deze mensen mij pesten en daarom reageerde ik nogal raar, soms agressief tegen ze. Voor al mijn stages resulteerde dit in een onvoldoende. Echter werd in mijn laatste stage gezegd dat ze dachten dat ik autisme had. Ik ben naar de psycholoog geweest en daar hadden ze niets geconstateerd!

In het eerste en tweede jaar van het hbo heb ik gelukkig geen last van pesterijen.

Nu zit ik in het derde jaar van het hbo en ik loop stage. Vooraf aan de stage had ik het doel gesteld om geen onvoldoende te halen. Opnieuw had ik veel moeite met de beginfase van deze stage. Niet met de mensen, maar hoe ik moest functioneren.
In het begin had ik wel moeite met mijn stagebegeleider. Er zijn diverse gesprekken tussen ons geweest waarin hij overkwam als een boosaardige man en een klootzak. Hier raakte ik van in paniek en wist ik niet wat ik fout deed. Even later is dit goed gekomen. Ik besloot toch mijn docent in te lichten over deze situatie. Er zijn diverse gesprekken tussen de docent en ik geweest waarin hij concrete tools gaf die ik kon implementeren. Echter merkte ik wel dat de laatste gesprekken tussen ons slechter werden. Hij had het idee ontwikkeld dat ik autisme heb en hij vergeleek mij met zijn zoontje (die ook autisme heeft). Hij vond dat ik dat zou moeten laten testen bij de docentendecaan. Ik had dit probleem bij mijn stagebegeleider neergelegd en hij vond dat ik totaal geen autisme heb. Op zijn advies was ik niet naar de docentendecaan gegaan.

Twee weken geleden had ik mijn stagerapport ingeleverd. Ik kreeg vrijdag een telefoontje van mijn docentbegeleider. Met een Theatraale en harde stem begon hij aan zijn verhaal. Hij vond het rapport van een bedroevend niveau en hij vond dat ik geen hoofd en bijzaken kon onderscheiden. Hij houdt zijn hart vast, want hij heeft het idee dat dit niet meer goed komt. Hij zei dat ze zich zorgen maken en dat ik minstens drie maanden nodig heb om het rapport goed te krijgen. Ook dat ik niet op hbo niveau functioneer. Verder vond hij dat ik te optimistisch was dat het goed zo komen, hij vond het echt heel slecht.

Hij linkte dit aan autisme en hij vond het echt raar dat ik nog geen contact had gezocht met de docentendecaan. Hij zei dat hij woensdag een killer presentatie verwacht en dat ik daar moet laten zien dat ik op hbo niveau kan presteren. Ik kan het verslag pas volgend schooljaar weer inleveren, waardoor ik nu een half jaar achterstand heb opgelopen.

Ik was na dit gesprek helemaal van slag en dat ben ik nog steeds. Ik herhaal voor mijzelf steeds dat gesprek weer in het hoofd en ik wordt er gek van. Ik had vele dromen en doelen opgesteld voor dit leven en dat zie ik nu in rook opgaan. Ik vind mijn docentbegeleider echt een klootzak op dit moment en ik wil eigenlijk geen presentatie houden op woensdag.
Integendeel, ik wil de docentbegeleider eens flink de waarheid vertellen. Hoe hij mijn weekend heeft verpest, mij ontzettend veel stress heeft bezorgd en ik eigenlijk geen 'purpose' meer in dit leven zie. Het liefst wil ik die presentatie niet houden en gewoon helemaal niet komen opdagen. Ik zie het op dit moment echt somber in, want zijn gesprek heeft heel veel pijn gedaan.

Wat moet ik nu verder doen met mijn leven?
Datum:
25-06-2017
Naam:
Stefan
Leeftijd:
22
Provincie:
Drenthe

Zelfmoord

Hallo
Ik wil zelfmoordplegen omdat ik word gepest op het internet maar op school sluiten ze meetsal buiten .
Iedereen haat mij . Ze zeggen dat ik adhd heb en dat ik arm ben en dat ik een einde moet maken want ik ben niks waard dat zeggen ze op internet als ik het niet doe dan komen ze me in elkaar slaan
Datum:
24-06-2017
Naam:
Elise
Leeftijd:
12
Provincie:
België

geestelijke mishandeling...funest voor je hele leven

Al niet welkom bij de geboorte, altijd moeten aanhoren van mijn moeder. Afgezeken worden door je moeder, er deugde niets van je volgens haar, voor schut gezet worden bij je vriendinnetjes, van alles naar je hoofd gesmeten gekregen. Nooit eens goedkeuring, maar wel aardig doen in het bijzijn van anderen. Dat maakt het nog moeilijker want geen hond heeft het in de gaten gehad, en twijfelen aan mij. Een broer die je betast heeft al op jonge leeftijd. Heeft niet lang geduurd ..maar toch. Steekt net als mijn moeder lekker zijn kop in het zand.....en ik ben de gek!!
verlaten na een huwelijk van 36 jaar, wederom een afkeuring voor mij. vastgelopen in mijn leven door faalangst en altijd iedereen pleasen en jezelf vergeten. Nooit geleerd hoe je voor jezelf moet zorgen. het gezin is totaal uit elkaar gevallen. En dat was nu juist mijn doel om mijn gezin wel happy te maken.
Doet pijn.....heel veel pijn!!!! wat zou het een opluchting zijn om eindelijk eens rust te krijgen!! Leven in je eentje en afgewezen zijn door je moeder en je ex en uiteindelijk ook door je kinderen. Pfffff....zo zwaar. Waar moet ik nog moeite voor doen? voor mezelf??? mijn hersenen staan op negativiteit en angst. Dat is geen leven maar elke dag een gevecht om de dag door te komen.mIk,hoefde mij voor de toekomst financieel nooit zorgen te maken. Numzit ik zonder baan met een uitkering. Durf geen baan meer aan te gaan, omdat ik alleen maar fouten maak, en niet meer kan werken met mensen die op mijn handen kijken.
Heb al een paar keer met pillen voor mijn neus gezeten, maar vlucht dan mijn huis uit uit angst voor mezelf dat ik het doe. Ik mag het niet doen voor mijn kinderen, dat zou een trauma voor ze zijn!!!! ,Dus ik moet deze pijn ook nog eens dragen....blijven leven voor mijn kinderen, terwijl het leven een kutzooi is. Met zulke beschadigde hersenen. Tot er een moment komt dat ik het toch een keer doe. Het leven is zo eenzaam in je eentje. Durf echt never nooit meer een relatie aan te gaan, oh nee ...en dan weer verlaten te worden....dat wordt echt mijn dood.
sterkte iedereen...alleen wij weten hoe het voelt als je leven een hel is geworden.
Datum:
24-06-2017
Naam:
jolanda
Leeftijd:
54
Provincie:
Flevoland

De juiste ouder

ik ben sinds mijn geboorte mishandeld door mijn moeder. toen ik twee was werd ik uit huis geplaatst. ik kwam toen bij een vrouw terecht die mij ook mishandelde lichamelijk en geestelijk, zoals mijn moeder. toen ik vier was werd ik daar ook uit huis gehaald. ik kwam toen weer bij nieuwe pleegouders. ook zij hebben mij mishandeld geestelijk en lichamelijk, 14 jaar lang... ik weet momenteel niet wie ik kan vertrouwen of wat liefde inhoud
ik voel me verloren..als ik naar school ga sta ik te wachten op de trein en dan denk ik: een stap en al mijn problemen zijn weg.
Datum:
23-06-2017
Naam:
H
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.