Levensverhalen (pagina 829)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Blij zijn dat je het niet gedaan hebt

Ik ben 26, afgestudeerd Msc, goeie baan (aldus mijn omgeving), leuke vriendin (dito), auto onder m'n kont, (zo'n net niet bak) en ik sta m'n mannetje (don't f*ck with me idee zeg maar). Maar ale er nog 1 keer iemand tegen me zegt jij komt er wel, dan doe ik hem wat. Ken je dat, dat je er nu niet bent, maar dat het wel goed komt. En als het nu niet goed komt? Ik ben het allemaal helemaal zat, Ik ben in de overtuiging dat als je dood gaat je er niet meer bent. Als er iemand overlijdt, dan is ie gewoon weg, Punt. Ik ben alleen altijd een beetje jaloers als ik mensen hoor die een dodelijk ongeluk hebben. Ik las laatst een verhaal van een meisje die "reredt" was door haar viend (in het nieuws) en dan loop ik een half uur met een hartslag van 200 rond, uit pure plaatsvervangende frustratie. Ik stel blijkbaar veeeeeel te hoge doelen aan mijn leven, maar waarom niet, 80 jaar uitzitten is gewoon onzin, als het sowieso nergens heengaat, dus why bother, datis het probleem dat ik heb. Dus wat gaan we er aan doen.

Ik heb vanavond besloten hier te laten zien dat ik dat ga omdraaien. Ik heb geen shit meegemaakt zoals sommigen hier (ok, gescheiden ouders, geen band met vader, niet echt houden van je vriendin, en niet tevreden met je leven) maar dat verbleekt een beetje bij de rest heb ik het idee.

Dus ik ga dat het komende jaar stukje bij beetje oplossen. Ik ga bepalen voor mezelf wat het minst nodige is om mezelf een beetje gelukkig te maken.

Ik heb ooit gelezen dat er een psycholoog was die van al zijn suicidale clienten uiteindelijk heeft gehoord dat die blij waren dat ze het toch niet hadden gedaan. Ik wil bij die groep horen en vanuit mijn beleving, over 70 jaar weet ik hier niets meer van, maar dan kan ik het net zo goed volbrengen.

Ik wens jullie allemaal een knettergrote bak relativering! Ik ga besluiten waar ik morgen gelukkig van wordt. Ik denk de schuur eens leegmaken, moet al een jaar, is super simpel, maar lucht me denk ik wel enorm op.

Als iemand mee wil doen met het stellen van haalbare doelen en relativerend gelukkig worden. mail maar eens op mijn naam atGmail. Ik ga er in ieder geval voor!

Succes allemaal!
Datum:
23-10-2009
Naam:
theduke26
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

j'en ai marre

kzal het kort houde
kheb een ziekte da nooit meer wegga
ik haat mijn vader
ik haat mijn zus nog meer
ik heb nooit het nut van leven gezien
ik ben elke dag ziek
ik snij mezelf
ik heb slechte punten op school
ik mis mijn ex zo hard
ik heb geen vrienden
dus waarom zou ik blijve leven ?
help mij gewoon !
Datum:
22-10-2009
Naam:
hopeloze ik
Leeftijd:
13
Provincie:
België

mama

hallo allemaal ik ben een meisje van 16 jaar ik kijk veel op deze site en lees alle verhalen. ik ben mijn moeder verloren toen ik 12 wasmen ben sinsds die tijd niet meer compleet en een heel ander mens , ze was alles voor mij en ik was alles voor haar.
ze is op zo een vreselijke manier overleden aan die smerige longkanker, ik heb veel van haar geleerd namelijk dat je veel kunt betekenen voor anderen en dat je door een positieve instelling ver kan komen verder heb ze me alleen maar onvoorwaardelijke liefde gegeven en alleen een band die een moeder en dochter kan hebben. nu ik haar langer kwijt ben ga ik haar steeds erger missen en ga ik besffen dat ze cht nooit meer bij me terug komt. ik heb veel problemen met mezelf bij het volwassen worden, ik eet heel veel en ben ook erg dik, verder heb ik borderline en heb ik het heel erg moeilijk om een keuze te maken voor een opleiding of beroep.
ik heb net als jullie ook heel vaak zelfmoordneigingen maar ik durf het niet er is altijd iets dat me tegen houdt om het te doen, ik heb heus niet veel te klagen ik heb een aardige stiefvader, ik heb een leuke opleidng en klas , ik heb kleren en alles maar voor mij is mijn mama belangrijk omdat ik zonder haar niet zo goed weet wat ik moet en omdat ik zonder haar leeg ben en half dood, toen ze overleed voelde het of ik ook dood ging ik heb geschreeuwd, gehuild alles kapotgemaakt mezelf geslagen niets gegeten en andere dingen het voelde alsof ik zelf dood ging ik kon haast niet ademen. toen ze net dood was ben ik bijna van een brug afgesprongen en wilde ik zelfs geesten oproepen om met haar te praten ik was helemaal gek geworden en kon niet meer voor mezelf denken. 2 jaar later ging ik vechten waarom weet ik niet ik kreeg een vriendin amy ze was bijna een 2de ik, ze was ook haar moeder verloren en ik had het idee dat mama amy gestuurd had omdat ik anders mezelf iets zou aandoen. door amy leerde ik dat je wel door kon gaan en ik besefgte dat mama gewild had dat ik iets van me leven maken en ze zou niet gewild hebben dat ik dit met mijn leven deed en dat ik zelfmoord zou plegen, ze heeft me niet voor niets opgevoed nu moet ik het zelf doen en goed af maken ook. ik zei altijd tegen haar dat ik ook dood wilde als ze doo zou zijn maar dat is zo naief achteraf. ik zou niets willen dan bij haar zijn en ik zou er alles voor geven maar op deze manier moet ik het niet doen. ik kreeg een leuke klas en vond het geweldig op de middelbare school terwijl ik anders nooit naar school wilde. amy en ik zijn al 5 jaar vriendinnen en ze is nog steeds mijn reddertje al weet ze dat niet. ik heb mijn vmbo diploma gehaald voor mama en ik was de beste van de school en ik weet dat ik mama bij me heb en alles kan doen als ik er maar voor ga. ik ben heel onzeker en zonder haar ben ik een verlegen en onzeker meisje. ze was mijn vlinder en mijn leven ze was mijn zon en mijn maan en mijn dag en mijn nacht. we zouden nog zoveel doen samen maar dat komt er niet van ik kan alleen gaan en dan plezier maken voor ons 2en .

ik wil jullie zeggen al weet ik dat jullie dit niet allemaal lezen, dat jullie geen zelfmoord moeten plegen je weet niet wat je je nabestaanden aandoet en ook wat jejezelf aandoet. ik begrjp wat jullie voelen en hoe leeg jullie je voelen ik zat ook met pillen en met de schaar klaar maar ik weet nu dat het geen zin heeft om het te doen.
vandaag is me oma jarig en ze is zo ziek geweest ervan ik vind het zo erg om haar zo te zien. mama zei altijd vergeet me niet maar leef wel verder en ze zij dat ze er altijd zou zijn voor me als ze er niet meer was. ik heb tegen haar gezegd dat zer altijd mijn moesje blijft en dat ik van haar hou.
mama: slaap nog maar even lekker je hebt het verdient, en op een dag kus ik je wakker lieverd!!!
bedankt voor het lezen allemaal
Datum:
22-10-2009
Naam:
tessa
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

zo anders

vroeger het vrolijke meisje , voor sommige nu nog, maar die zien de pijn binnen in me niet of willen die niet zien. ik weet niet waar alles misliep maar opeens voelde ik me niet meer goed genoeg voor deze wereld, niet meer geliefd door vele mensen. ik heb werkelijk alles gedaan ik heb gepraat (maar mensen verliete me) ik heb mezelf verminkt (weer verliete mensen me) ik heb positief gedacht en mij niets meer aangetrokken (maar weer verliete mensen me). misschien komt het door 1 persoon die zoveel voor mij betekende en nog altijd veel betekend maar soms ben ik het leven zo moe. wil ik niets liever dan gewoon voor altijd slapen, niets meer voelen, niet heelder nachten liggen wenen. vroeger het vrolijke meisje en misschien later weer.
Datum:
21-10-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

vaarwel

iedereen verwacht zoveel van mij
maar wie ben ik
ik doe mijn best
maar niemand blijkt da te snappe
meschien ben ik wel gewoonn geboren voort ongeluk
ja maar wie ben ik om da te zeggen
ik heb gewoon het gevoel da niemand mij begrijpt
ze hebbe mij gewoon van hier naar daar ge dumpt
al heel mij leve lang
sow wat als ik nie goe ben in school scruw it
sow wat da ik liever alleen ben scruw it
sow wat da ik niets goe kan scruw it
meschien verdien ik het niet te leve
als ik et verdien zou ik dan nie gelukkig zijn
zou mijn moeder dan bij mij zijn
wie weet
da zullen we dan nooit weten he
maar ja wa ben ik
niets
alleen ongeluk en miserie
niets dan een hoopke elende da van hier naar daar wordt verschoven
meschien verdien ik da wel meschien ook nie
wie gaat het zegge
ik nie
maar ja dit ws da mijn leven e
een hoppke elende
van hier naar daar verschoven alle gedumpt
Datum:
21-10-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

aleen.

Ik voel me telkens zo aleen,alsof er niemand is die echt om me geeft.
Niemand die ook maar iets met me in zit.
Niemand die echt naar me luisterd.
Ze doen allemaal alsof,iedereen is zo egoistish dat ze aleen aan hunzelf denken,hun toekomst is het belangrykste,nooit van een ander.
Ik ben het allemaal zo beu,ik wil niet meer vechten,ik wil geen pijn meer voelen.
al die dagen,al die maanden.jaren.
De tranen stroomden,maar tegenwoordig gaat het niet meer,ik voel dat ik moet huilen,maar ze komen niet.misschien zijn ze op.
Ik kan mijn verleden niet loslaten,niet vergeten.Soms vraag ik me af waarom het allemaal met mij moet gebeuren,maar op deze site zijn er zoveel mensen die dit alles herkennen in zichzelf.Was er maar iemand die me kon helpen.Al zoveel geprobeerd,maar niets helpt.
Er is maar één uitweg,maar waarom ben ik toch zon zwakkeling?
een zwakkeling die het al zolang wilt doen,maar het niet durft te doen,bang voor de pyn te voelen.Ik wil niet meer leven in onzekerheid.Elke dag die gedachten hebben met de vraag wat ik hier nu doe,voor wie of voor wat ik moet verder leven,niemand dat me het perfecte antwoord zal geven.Ik vecht al 2 jaar tegen dat zelfvertrouwen,maar waar ik ook ga of waar ik ook sta,ik word er telkens weer met geconfronteerd.
waarom maak ik er niet gewoon een einde aan,dan zou alles opgelost zijn.
Datum:
21-10-2009
Naam:
beforeyourlove
Leeftijd:
16
Provincie:
België

waarom in godsnaam al deze miserie

ik wil dood.. het heeft geen zin meer... het is echt te veel..
Datum:
21-10-2009
Naam:
maakt ni uit
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Ik weet het niet meer

Ik ben moe van het zoeken naar geluk.
Ik ben bang om mensen te vertrouwen.
Ik ben bang om mensen verdriet te doen.
Ik ben bang om er een einde aan te maken
Ik ben bang om zo verder te gaan
Datum:
21-10-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

nooit een arm om me heen

Hey,

Ik ben een vrouw van 44 jaar en tja het leven heeft dat nog zin.
Heb een man tja lief voor de buiten wereld maar nooit eens een arm om me heen
Een zoon van 15 die het beter weet en vrienden eigenlijk niet meer die komen zelden nog tja wat wil als je een man heb die zo stug is ben al vreemd gegaan maar helaas durf niet weg te gaan thuis hij maakt me af nu denk ik had het maar gedaan zo is het ook niets altijd pijn in je hard en altijd alleen tja je heb een kind en daar moet je voor verder maar wat heeft hij aan een moeder die zich elke avond in slaap huilt als een klein kind
Datum:
21-10-2009
Naam:
eenzaam
Leeftijd:
44
Provincie:
Limburg

ze gafen niks om mij

ik was op school
er was iets met mij bff en ik vroeg wat er is zegt ze niks en daarna vroeg ik weet omdat ze echt moest huilen maar ze zij heel hard niks!. ik schrok en d8 laat maar
zitten joh ze zegt het wel
maar daarna zag ik dat alle mensen naar der kwamen en vroegen of der wat is ze had alles al vertelt ales ales ales ! hallo als of ik niet eens bestond ik had alles voor der gedaan al die jaren
en nu opeens vertrouwt ze mij niet meer!
dat was niet echt leuk voor mij ik was echt heel diep gekwetst
VOLGEDE DAG !
eidelijk was het zo wer
maar ik voelde me niet lekker omdat me vriendin me zo iets aan heeft gedaan
daarna kreeg ik een telefoon dat me vader in de zieken huis lag ik d8 wat een ongeluks dag zeg
ik zat op school helemaal aleen aan de tafel niemand die naast me wou zitten e
en praten het was gwn een waardeloos dag voor mij .
tot dat ik op gefe moment het zal werd!
de ene keer werd het
ruzzie
geroddel
spullen stelen
schuled geven het werd maar erger
en erger
toen kwam ik eindelijk thius met een traan op mij gezicht
en me moeder was niet thuis pakte een mes uit de keuken en wou me zelf MOORDPLEGEN
de mes die had ik in me handen en stokte in me kill en lag op de grond!
3uurtjes latr lag ik in de zieken huis ik kwam al weer bij
ik vondt het niet leuk dat ik nog leefde wou dood gwn dood gaan meer niet
kon toch wel maarja
daarna kwamen mij vriendinen bij mij op bezoek en ze zijden dat ze er altijd voor me zullen zijn enzz ik kreeg cadootjes en alles make-up
ik werd gwn blijjjjjjj
toen ik beter werd kwam ik op school met vriendinen om me heen
ol was gwn blijjj
me vriendin was weer de oude en nou gaat alles gwn goed
............................EINDE......................
Datum:
20-10-2009
Naam:
amerie-bella
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.