Levensverhalen (pagina 819)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik denk er te vaak aan.

elke dag denk ik wel om zelfmoord te plegen, maar dan denk ik aan me zusje en broertje en me moeder die ik met veel pijn achter zou laten. we hebben samen best veel meegemaakt en me moeder met mij ook het klinkt raar. maar ik voel niet echt dat ik in mijn lichaam zit dat een leven leef . ik kan nooit me gevoelens uitleggen omdat het voelt dat ik leeg van binnen ben. ik ben ik niet ik voel mezelf niet. zo vaak vraag ik me af wie ben ik. me moeder en me zusje en broertje staan altijd wel voor me klaar. met hun heb ik ook altijd wel leuke tijden. maar als ik met hun lach doe ik het meer voor hun. ik wil ze niet laten zien dat ik verdriet heb dat ik pijn heb. in me 1tje heb ik ook heel veel dingen meegemaakt van alles wel. ik was altijd heel erg gepest, aangerand,geslagen,bedrogen noem maar op. ik weet niet meer wie ik ben wat ik moet doen hoe ik moet leven.
Datum:
11-11-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

GENOEG!

Het was 2005, 12 februari rond de voormiddag, vertrok mijn papa. Hij ging weg.. Ze hadden teveel ruzie met elkaar, ik hoorde het toen allemaal, ik stond bij de trap te luisteren of het niet over ons (ik, mijn broer en zus)ging. Ik was bang, zo bang. Ik wou niet dat hij weg ging.
Toen begon het allemaal,
Ik had problemen op school, thuis, bij vrienden, ik kreeg alleen steun van mijn mama.
En nu.. schrijf ik hier een verhaal omdat ik godverdomme met zelfmoord gedachten zit! Ik weet niet waar ik anders heen moet met al mijn emoties.. Al mijn vriendinnen snappen het niet! Niemand luistert ..
Ze vinden het maar niks, scheiden gebeurt zoveel zeggen ze. Maar denken ze wel eens aan de anderen hun gevoelens?! Neen! Nooit! De enige bij wie ik terechtkan is mijn mama, stiefpapa en mijn spychologe.
Niemand kan die pijn weghalen..
Moest ik nu opschrijven wat mijn papa allemaal in de afgelopen 4 jaar heeft gedaan, zou dit een lang verhaal zijn .. heel lang..
Ik heb de afgelope 4 jaar VEEL meegemaakt; ik ben 2 exhibisionisten tegengekomen, een vader die niet van zijn kinderen houd, problemen op school.
Daarom zit ik nu met zelfmoord gedachten..
Maar toch mis ik hem zo, ik mis mijn papa die vroeger zo leuk was, die vroeger nog bij ons was. Hij heeft ondertussen al een nieuwe vrouw en 3 kinderen (die niet van hem zijn) ik wist zelf niet eens dat hij hertrouwd was. Ik zag het opeens; Hij droeg een ring .. achteraf heb ik gevraagt aan zijn mama (mijn oma) of het waas was, dat hij is hertrouwd. ''Ja, hij is hertrouwd, maar zeg het niet aan je mama'' Mijn mama mocht nooit iets weten, toch.., wij zieden alles, alles wat daar gebeurde.
Soms haat ik hem zo, maar soms mis ik hem verschrikkelijk.
We zien hem amper .. Hij komt ons gewoon niet halen als het zijn weekend is ..
Hij heeft een keer mijn mama willen slaan, hij komt nooit naar het ziekenhuis als er iets is met ons, hij belde niet als ik jarig was of mijn broer noch mijn zus, Hij kwam zelf niet naar mijn lentefeest .. =(
Ik ga nu al een jaar naar de psychologe, en elke keer als ik ga, gaat het over mijn papa.. altijd.
Soms zit ik met de vraag; waarom leef ik eigenlijk. Ik heb zoveel problemen. Maar soms.. vind ik mijn leven zo mooi en leuk..
maar waarom wil niemand mij helpen! Of kan niemand mij helpen ..
Datum:
11-11-2009
Naam:
Sarah
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Cheer up

Het valt me op dat heel veel verhalen hier van pubertjes komen die denken dat diens leven slechter is dan die van een ander.

Jongens/Meisjes: CHEER UP!!
Doe niet zo emotioneel, ga niet vragen naar aandacht door zielig te doen.
Ik ook ben een puber geweest en ik ook ben een periode depressief geweest: wie niet???
Ga niet denken dat jullie de enigen zijn met problemen, want geloof me schatjes: iedereen heeft zijn eigen problemen.

Jullie hebben nog een heel leven voor jullie! Maak wat van je school en je zult zien dat het leven je toe zal lachen.

En maak je maar geen zorgen om die knappe jongen/meisje van school die het uit heeft gemaakt: Ik weet het, het lijkt the end of the World!! Je denkt dat je nooit meer van een ander gaat houden en dat je niet kunt verder leven zonder hem/haar in je leven, maar geloof me: er zijn nog zoveel (betere) jongens/meisjes die jullie in de toekomst zullen ontmoeten. Tijd heelt alle wonden, dus ook een gebroken hart.

En voor diegenen die zichzelf lelijk vinden en die gepest worden: Ik verzeker jullie dat jullie achteraf een beter leven zullen lijden dan de poopiejoopies die jullie het leven zuur maken.
Zij hebben misschien veel vrienden, chickies en mooie merkkleding: maar dat is slechts in hun schooljaren zo. Na hun schooljaren zijn ze stratenmakers of werken ze in een fabriek (omdat ze meer aandacht besteden aan vrienden en meisjes i.p.v. aan hun studie) en de populaire meisjes zullen eindigen als een ordinaire sletjes die nergens goed voor zijn, alleen voor in bed =)
Geloof me nerdjes, zo willen jullie niet eindigen. Jullie worden misschien in jullie schooljaren gepest, maar dat is slechts een kleine deel van jullie leven.
De poopiejoopies genieten van hun schooljaren, maar zullen d'rna echt niet meer zo blij zijn hoor.

Dus jaa, ik hoop dat ik jullie kleintjes wat gemotiveerd om gewoon verder te gaan met jullie leven. Want het zou zonde zijn om jullie niet te zien opgroeien naar iets moois.

Nou de ballen he, check jullie laterzz, je weet tochh (haha jaa jaa ik spreek het nog altijd)
Datum:
11-11-2009
Naam:
F
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

PIJN EN VERDRIET

Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen..
Het is alleen dat het me zoveel pijn doet al dat gezijk van iedereen en al dat gepest en geruzie en het vreemd gaan of mensen verliezen. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Of die school die alleen maar leugens verteld over mij tegen mijn ouders waardoor ik ook weer ruzie met ze krijg. Ik ben miss ugly..
Ben heel erg dun lang een lelijke neus lelijke gebit enz...
ik word vaak gepest op school er zijn wel mensen die voor me opkomen maar ....
pff ik weet zelfs niet eens meer wat ik moet schrijven ben alles kwijt
Ik ben al best veel vrienden verloren..
IK bedoel met verloren het kwijtraken overlijden enzo..
Dat doet me echt pijn het waren niet zomaar vrienden maar vrienden waar ik echt mee ben opgegroeid en waar ik alles mee deed.
Wie ik het meeste haat van mijn leven is mijn vader. Ik kan het niet meer aan hij mishandeld me zo vaak en hij heeft me ma zoveel pijn gedaan zovaak vreemd gegaan met andere meiden in bed toen me ma het ondekte en die foto's van hem en al die meiden liet zien aanme ik wist nie wat ik zag ik werd gek maar blijkbaar heeft zij hem vergeven..
Maar omdat hij weet dat ik hem haat neemt hij wraak op mij
Wanneer mijn moeder van huis is komt hij mijn kamer binnen en begint hij me overal aan te raken en me te beginnen te zoenen op raarste plekken ik wil dit niet
ik kan hem niet aangeven want het blijft me vader....
en als ik niet meewerk dan slaat hij me verrot ik word er echt gek van ik kan bij niemand terrecht .. mn vrienden zeggen van wel maar wie moet je nou in het leven vertrouwen en wie heb vaak mn vertrouwen kwijtgespeelt mensen die zeggen dat je ze kan vertrouwen en dan als je ze echt nodig hebben laten ze je echt hard vallen en lachen je in je gezicht uit..
Famillie die woont in het buitenland daar kan ik ook niet bij terrecht mag ook geen gesprek met hun opnemen ...
Ben nachten lang buiten op straat geweest omdat ik dacht dat dat beter was dan thuis zijn. Maar daar is het nog enger dan thuis..
Ik weet echt niet wat ik moet doen
Ik sta er echt helemaal alleen voor
Datum:
11-11-2009
Naam:
M.Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Antwoord op Somebody/So What.-----Webmaster wilt U a.u.b dit ver

Somebody/So What,

Over die klasgenote van jou is een hele andere levenssituatie. Kijk van waar hij komt Azerbajcan.
Dat noem je hardeleven/Overleven.

Wij hier leven in Nederland. Je MOET hier met de omgeving mee gaan, anders ben je dan al kapot.
En waar wil je heen als je anders bent dan iedereen(ook familie).
Ook wij kunnen leegte hebben.
Plus dit is een NL-Site, gaat over ons omgeving.

En een partner geeft meer kleuren in je leven dan geld,dak,en voedsel. Dat zal je merken als je zelf opje 30ste nooit een partner hebt gehad.

En heb respect voor degene die zelfmoord willen plegen(of nadenken) Wij zijn VERDRIETIG.

Geniet van het leven, HOE- alles in me eentje.

Je bent echt zo iemand die het goed heeft.
En je bent pas 17, dus kom mij niks uitleggen over wereld/en emoties.

Ik hoop dat je dit leest Somebody/So What, want je hebt ons ook al gekwetst.
Datum:
11-11-2009
Naam:
Klaas
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

moe van het strijden

Door incest en een vervelende en moeizaam huwelijk, krijg ik het niet voor elkaar om te strijden voor een beter leven. Elke dag denk aan zelfmoord, nog even dan ben ik vrij van mijn leven. Het is niet zo leuk voor de kinderen. maar ik ben zo moe, ik haat mezelf, waarom begrijpen zij mij niet. zou het boven in de hemel rustig zijn voor mij.
Datum:
11-11-2009
Naam:
moe
Leeftijd:
63
Provincie:
Zuid-holland

IK!

Ik heb echt een topleven ik voel me goed en kan me geen beter leven voorstellen.

ik hou van mezelf
Datum:
11-11-2009
Naam:
Frank
Leeftijd:
23
Provincie:
Groningen

beter dood dan levend...

ik wordt uit men huis gzet dr men ouders ...men vriendin dumpt me voor iemant anders ... mensen gewoon op straat mense die ik ken bginne naar me te roepen hangt u op mk u af dr mijn uiterlijk ..... niemand die nog naar me omkijkt .. kben aleen ,eenzaam volgns iedreen beter dood dan levend ... mss moetk hen mr geven wat ze willen ... het leven heeft toch geen zin meer..
Datum:
10-11-2009
Naam:
...
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let me tell you

Sommige mensen zeggen dat zelfmoord plegen laf is. 'Weglopen van je problemen zonder een oplossing ervoor te zoeken.' ik vind dat FOUT.
Anderen zeggen dat je er veel lef voor moet hebben. Wel, laat me zeggen, niet dat ik het ooit al gedaan heb (maar wel zou willen proberen), maar je moet es op een brug staan, opt puntje, en kijken naar beneden.. Denken: ' zo zo, nu ga ik springen, dan ben ik dood, dan ben ik verlost van al mijn pijn. ' Ik denk dat je verdorie toch wel véél lef moet hebben om écht werkelijk te springen. Niet? Of een touw rond je nek en op een stoel staan, en dan met je hand het touw omhooghouden en denken: ' wat als ik nu eens echt omhoog hing, en ik de stoel wegduwde.. ? Ik denk.. Als je op zo'n moment eens nadenkt, dat je weet of het waard is om je leven te beëindigen of niet. En dat je beseft.. dat ook al wil je het wel, het verdomd moéilijk is om werkelijk die stoel weg te duwen op het moment je er 'klaar' voor bent.
eff mijn theorie tot hiertoe..
Ik wens iedereen veel sterkte toe die met deze donkere gedachten in hun hoofd zitten.
Datum:
10-11-2009
Naam:
You can call me Miss
Leeftijd:
16
Provincie:
België

..

dit is mijn verhaal

mijn ouders zijn al sinds mijn 5e gescheiden
dat opzich maakt mij nix uit
maar het feit dat ik op mijn 10 weg gelopen ben bij mijn moeder na mishandeld te zijn door de vriend van mijn moeder
slaat de vriend van mijn moeder mijn vader in elkaar
mijn vader houd hier ernstige verwondingen aan over
door dapper intreden van mijn oom (die op een vrije dag naar mijn vader was gekomen ivm het weglopen)leefd mijn vader nog en mijn moeder zie ik niet meer en is vervolgens met die vriend getrouwd

vervolgens heb ik een geweldige tijd met mijn vader en mijn zus die ook bij mijn vader woont.
tot mijn vader met een vriendin heefd waar ik en mijn zus bijde een hekel aan hebben omdat zij al het beetje aandag voor zich neemt en vervolgens gaat mijn vader ook nog eens raar doen
hij gaat slaan en bedreigen
ik heb mijn zus meerdere keeren van de zelfmoord kunnen redden omdat ik het nut er niet van inzag
ik ben daar wat dat betrefd een doorbijter in
maar momenteel zie ook ik het niet meer zitten
dit is mijn verhaal
Datum:
10-11-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.