Levensverhalen (pagina 822)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom zij!

op 30oktober 2009 is mijn vriendin aangereden in Spanje we hadden die dag precies een jaar. nu heb ik heel veel verdriet en elke dag wel 7 tot 12 zelfmoord gedachten. het maakt mij nu toch niks meer uit mijn grootste bezit heb ik verloren.ik heb toch niks erger te missen.
Datum:
05-11-2009
Naam:
piet
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Huisje..Boompje..Beestje

Elke dag voel ik me alleen.
Ik heb geen vrienden geen vriendinnen.
Ga ook nooit naar buiten, gaat nooit uit, NIKS
Op school altijd in me eentje niemand die me aanspreekt en als ik het doe krijg ik geen normaal antwoordt.
Op me werk ben ik een saai iemand, word er gezien als een klein kind.
Nog nooit een vriendin gehad, niemand heeft me ook ooit met een meisje gezien.
Ik word nu ook als een sukkel/sufkop gezien, maar het is gewoon omdat ik levensmoe ben.
Ik ben nu al 24 gaat het nog goed komen,want ik ben nu al bijna kaal en grijs.
En ik wil graag nog een meisje voor mezelf.
Dat mooie kleurige leven...............
Huisje..Boompje..Beestje.
Of blijft dat voor mij maar een droom, dan hoop ik echt dat god me gaat nemen anders draai ik echt door.


Datum:
05-11-2009
Naam:
Klaas
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

bergafwaarts

ja ook ik.
ja ook ik had iedereen voor gek verklaart als ze me 2 maanden hadden gezecht dat ik zelfmoord zou plegen.
maar 1.5 maand geleden was het daar ineens.
kut jeugd gehad.
eidelijk een stabiele relatie met twee schatten van kinderen, na 10 jaar haar ten huwlijk gevraagt en ze zij ja.
maar 3 maaanden later alles geregeld en toen was het ineens nee.
nog twee maanden afwachten of ze wel met me verder wou.
dat was ja. gelukig maar trouwen nooit meer.
nu heeft ze in 11 jaar 5 anderen gehad in de relatie met mij.
en van het een op het ander moment was het over.
een berg financele probleemen en kinderen die er aan onderdoor gaan.dat was de druppel , volgende dag hebben ze me op de bank gevonden en ben ik afgevoerd naar de paas.
4 weken intern en nu 3 weken in deeltijd.
nog steets samen in 1 huis zij al een andere vriend en ik nog steets met mijn hart bij haar.
nu weer zover dat ik in staat ben om me voor de trein te gooien, het eenige waar ik op doorkan zijn mn kids.
maar toen die 3 dagen weg waren en me weer zagen was de blijdschap minimaal.
dus ik zal wel de eewige eikel zijn en als dat dan zo is wat doe ik hier dan nog?
ik leef al 11 jaar voor mn gezin en heb mijn vader ook nooit vergeven dat hij bij ons is weggegaan.
dus waarom zullen mij kids dat wel doen?
ik ben het niet waard om hier op deze planeet te zijn dus is het maar beter dat ik ga.
niemand die nog last van me heeft.
niemand die nog rekening met me moet houden.
en ik hoef de lijdensweg niet aan te zien om de vrouw van wie ik hou en mijn kids bij een andere man te zien komen.
ik weet het niet meer.
ik had meer van het leven verwacht.
maar blijkbaar mag het geluk niet voor iedereen zijn.
praten met de vrouw van wie ik hou is er ook niet meer bij ja als ze sex wil dan kan het ineens wel.
beseft ze dan echt niet wat ze met me doet? ik ga kapot.
ik wil haar niet kwijt maaar in mijn achterhooft weet ik dat binnenkort is afgelopen.
nou mijn besluit is gemaakt, dan is mijn leven dus ook voorbij.

iedreen sterkte vanuit hier.
ik kies dan wel de weg van de meeste weerstand maar ook de weg naar pijnvrij.
Datum:
04-11-2009
Naam:
a.m.
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

Waarom?

Ik heb mij na jaren ellende,een paar jaar op en top gevoeld! Ik dacht"mij krijg nooit meer iemand stuk en als dat lukt zie ik het niet meer goed komen!!! En dat laatste is gebeurd!!! Ik kan de emotionele en lichamelijke pijn niet meer aan!
Datum:
04-11-2009
Naam:
Lies
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

ik wil niet meer!!

Ongelukkig

Wie zal het zeggen
Wie zal het kunnen weten
Wat gaat er allemaal in mijn hoofd rond?
Weet ik het?

Iedereen om me heen heeft een gelukkig leven
Maar ik
Ik moet maar zien wat ik ervan maak
Ik moet maar zien wat er allemaal op mijn pad komt

Zoveel ongelukkigheid in mijn leven
Maakt mij tot een negatief persoon
Een persoon die ik niet wil zijn
Een persoon die het beter kan hebben

Lang zal ze leven wordt er elk jaar gezongen
Wanneer zal het de laatste keer zijn?
Dat heb ik zelf voor het kiezen
Het liefst nooit weer

Het liefst zou ik er niet meer zijn
Niet meer lastig zijn voor anderen
Niet meer ongelukkig leven
Niet meer op aarde zijn

Ik weet dat het niet goed is
Ik weet dat er veel mensen zijn die ik er pijn mee doe
Maar op het moment dat ik het wil doen, denk ik daar niet aan
Op dat moment denk ik maar aan één ding..

Was ik er maar niet meer
Was ik maar in de hemel
Dan zou ik misschien rust vinden
Dan zou ik over anderen kunnen waken

Anderen zijn voor mij heel erg belangrijk
Belangrijker dan mezelf
Ze zijn beter dan ik
Ik ben maar een stom, dik meisje die alles fout doet

Vaak moet ik huilen
Huilen van verdriet
Van alles wat ik meemaak in het leven

Alles van dichtbij meemaken
En tot het diepste tot je door laten dringen
En voor eeuwig met je meedragen
En niet meer loslaten
Je er zorgen over maken
Het maakt je leven tot wat het nu is

Of je het nu wilt of niet
Je zult ermee moeten leven
Alleen of met hulp van anderen
Doorknokken tot je niet meer kan
Streven naar wat je zelf wilt
Datum:
04-11-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

zelfmoord

nou ik ben een meisje van 15 jaar oud
ik snij mij wel vaker en dat doe ik ook al best lang
maar sinds een paar dagen wordt het alleen maar erger.
ik voel me in de steek gelaten door een vriendin
ik vond een jongen heel leuk maar nu heeft zei hem van mij afgepakt.
ik heb nu niemand meer
wie wil me helpen
want dit komt zo niet meer goed
Datum:
03-11-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

ik kan het leven niet meer aan

ik heb al sins mijn 7 last van zelfmoord pogingen maar iedereen doet me zeer en dan heb ik er steeds meer zin in om zelfmoord te plegen me bestevriendin heeft me in de steek gelaten ik heb een heel rot gevoel en ik weet soms helenmaal niet meer welken emoitions ik heb ik heb een heel naar gevoel over mezelf ik ben bang en moet heel vaak uit me zelf huilen of heb ergen buikpijn ik heb het al 10 keer geprobeert nu wil ik het delen en zorgen dat ik dat gevoel niet meer heb -xx- Jasmijn
Datum:
03-11-2009
Naam:
Jasmijn
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Alleen

5 Jaar geleden heb ik meerdere pogingen gedaan om me op te hangen maar niet gelukt. Uiteindelijk had ik wel een juist moment gevonden dat er niemand thuis was of snel kwam. Dit had ik verteld aan mijn neef en die heeft dat natuurlijk weer gelijk door gespeeld en kon het toen niet waar maken.
De rede dat ik het toen wou omdat ik vanaf mijn 8 tot men 14 echt overal gepest werd waar ik kwam. Op school in de straat en op de vereniging. Dat heeft echter zijn littekens achter gelaten.
De 4 jaar daarna ging opzich wel goed. Had namelijk 4 jaar dezelfde klas dus dan ga je elkaar wel wat kennen en wist ik ook wie ik kon vertouwen en wie niet. Alleen klaar met school en niks meer om handen.
Thuis niks te doen geen werk of iets want de bedoeling was om 17 november naar Australië te gaan maar ergens aangenomen worden werd ik dus niet. En toen ben ik veel gaan denken. Weinig contact met mensen want men de vrienden die ik heb hebben namelijk wle gewoon school of werk. Dus heel veel alleen. En kwam steeds dieper en werd steeds depressiever. Hobby's had ik geen zin meer in. Enige wat ik deed was de honden uit laten 1 keer per week naar de fysio en 2 keer badmintonnen en een keer uitgaan. Dat was al het contact wat ik heb met mensen.
Geef toe ben "bang" van mensen en ook hartstikke onzeker zodra ik iemand voor het eerst ontmoet. Maar had graag wat meer contact gehad. En door het vele denken zag ik dus geen uitweg mee. En had alles ook al voorbereid om er vandaag een eind aan te maken.
Tot ik aan de afscheidsbrieven begon. Toen kwam er ergens een gedachte dat dit niet de uitweg was maar nu zit ik wel in de problemen. En ben ook echt bang dat als ik daad werkelijk weg ga. Ik de eerste maand ben ik veel op mezelf en ben bang dat ik mezelf dan echt wat aandoe.
Datum:
03-11-2009
Naam:
Ashwin
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

ophoping van verschillende dingen

Hoe begin je hieraan.. lig nu naast mijn vriend in bed.. de enige waar ik nog moeite voor doe.. myn vrienden ben ik kwyt.. myn familie ligt in ruzie.. myn ouders lopen op de toppen van hun tenen.. elke keer ik iets misdoe of miszeg kryg ik op m'n kop.. ik ben 3 jaar misbruikt en mishandelt geweest door een pedofiek.. daar loopt nu een proces voor dat telkens de dag van de zaak komt weer uitgesteld word.. ik was gelukkig in verwachting maar dat liep ook mis.. huilen kan ik alleen als niemand kijkt want niemand heeft me al zien huilen.. ik ben op en leef elke dag met de gedachte om er een eind aan te maken maar myn vriendje houd me tegen..
Datum:
02-11-2009
Naam:
river of tears
Leeftijd:
18
Provincie:
België

ben mezelf kwijt

ik ben al 10maanden met mijn vriend, maar de helft ervan ongeveer was compleet kapot , omdat hij depressief werd wegens omstandigheden en ghij kreeg het moeilijk , en begon dat uit tewerken op mij, op zijn ouders, enz, huilde iedere keer en hy had het moeilijk gewoon, maar we hadden daardoor altijd ruzie omdat ikdaar niet mee om kan gaan met depressie , je moet opletten wat je zegt , en opletten wat je doet enz om maar geen conflicten te krygen en dat was moeilijk want daardoor hadden we altijd ruzie , ik steunde hem wel altijd ,

hy deed ook veel voormij ,altijd als ik belde en er iets sgeelde met me kwam hy aan mijn deur, kwam er iemand aan mij, dan beschermde hy mij, hy zei me altijd dat ik meer betekende dan zyn famillie, hy wou dat ik hem nooit verliet, en dat wou ik ook niet hy zei altijd dat alsik hem zou laten dat hy domme dingen ging doen maar dat wou ik niet geloven , tot op de dag dat het mij allemaal beu was, ik begon zelf zo te worden , en onze ruzies waren erger en erger , voor de stomste en kleinste dingen begon het al, ik huilde elke dag , ging vroeg naar bed en huilde me daar in slaap , ik was het zat echtwaar dus had ik de relatie stop gezet, niet omdat nietmeer van hem hield maar omdat ik gewoon tijd wou voor mezelf ,om na tedenken, en voor hem ook, dat hy moet genezen van alles en nog wat, die dag had hy in zyn polsen gesneden en zyn zyn ouders met hem naar spoed geweest, hy moest naar de pschygoloog en kreeg pillen, hy moest wekelijks gaan, en hy begon inte zien dat hy fout was en dat hy mensen kwetste ,..

elke dag zat hy me te smsen en te bellen te smeken dat ik hem terug zou nemen,ik was er eerst nietmeert op ingegaan, maar ik had het moeilijk ik miste hem ik had hem nodig ik had nog nooit zo iemand gehad in mijn leven, hy was alles voor me hy vocht voor me, was altijd lief , gaf me alles wat ik nodig had ( voor hy depressief was) daarna was het wat verminderd , en gwn zoals ik al zei , elke dag ruzie, miserie met alles, dus ik zette het stop , het was ongeveer 3/4 weken uit, hy is me komen opzoeken en we hebben een beetje gepraat daarna hadden we gekust, ik had dat eigenlijk nooit mogen doen infeite want het was dus aan, opnieuw, want hy was bly en hy deed echt lief terug en hy zei dat er geen ruzie meer ging zijn dat we opnieuw gingen beginnen , ik gaf toe, en nu zyn we opnieuw samen al 3weken ongv, en ik ben paar keer bij hem geweest en er was geen ruzie ofniks, en lachten wel hadden gevreeën, toch..alles is anders , we hebben nietmeer zo diezelfde band als de eerste 5maanden als het goed ging, we praatten nietmeer over dingen , na het vryen is het gwn niets, kleren aan enja iets eten beneden , het is allemaal anders , en dat doet me pijn, gisteren was ikby hem blyven slapen, er was opnieuw geen ruzie tot snachts hadden we een conflict. en ik was er zo van verschoten , dat ik huilde bij hem, en hy huilde mee, ik wil niet dat het opnieuw zo word, niet opnieuw, alles is zo anders, ik heb het hem gezegd dat het anders was, en hy vond dat zelf ook , maar wat nu ? hoe moet ik verder, we zyn byna een jaar samen, ik wil geen ring dragen (hy gaat my ene geven) die het niet waard is.. ik wil gelukkig zijn met hem , zoals in het begin van onze relatie... helpme aub wat moet ikdoen ? ..ik heb echt slechte gedachten denk steeds aan zelfmoordpogingen ,

spyt me voor het lange leeswerk ,ikhoop dat jullie me begrypen
Datum:
02-11-2009
Naam:
E.
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.