Levensverhalen (pagina 818)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood

ik wil dood,
omdat ik lelijk ben
en veelste dik.
echtwaar, niemand begrijpt me.
ons mam ziet het niet
en ons pap doet er niets aan.
ik ben verliefd maar ben dus totaal kansloos.
mijn leven is doelloos
ik wil dood.
x
Datum:
12-11-2009
Naam:
Danielle
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

pijn die niet over gaat

Na ruim 30 jaar huwelijk moest ik hier een
eind aan maken;om dat ik er zelf aan onder door ging.
Ik had een gezin met 2 volwassen kinderen en een man die manisch depresief was.
Als mijn man manisch was is hij erg agressief.
Deze fases kwamen steeds vaker op elkaar.
S nachts slapen durfde ik niet meer,bang dat hij met een mes boven me stond.
Dit heb ik nog 12 jaar volgehouden.
Mijn kinderen hadden al vaker gezegt mam als je niet meer aan kunt moet je gaan.
Dit heb ik dan ook gedaan.
Mijn kinderen zijn al jaren boos en teleur gesteld in mij.
Nu zie ik mijn kinderen en kleinkinderen nooit meer.
Mijn hart is kapot ik kan dit niet langer verdragen.
Mijn liefde voor mijn kinderen en kleinkinderen is groot;maar wat doet dit pijn.
Ik doe er alles aan om door te gaan ,
maar steeds vaker zie ik het leven niet meer zitten.
oo wat doet dit pijn, mijn hart bloed.
Datum:
12-11-2009
Naam:
petra
Leeftijd:
55
Provincie:
Noord-brabant

leegte

als ik dit zo allemaal lees, is iedereen leeg. Ze hebben geen doel. Mensen leven maar voor 1 ding, GOD. God is DE doel waarvoor mens er is. Als dat je doel is, wil je helemaal niet dood. Juist leven.

Verdiep eens in het geloof. Laat duidelijk zijn dat je niet MOET maar MAG geloven.

Nog 1 ding GOD houd van je!
Datum:
12-11-2009
Naam:
Arjan
Leeftijd:
23
Provincie:
Drenthe

ik weet het ook niet meer........

Ik heb het heel moeilijk met het leven, en denk heel vaak aan zelfmoord.
Ik heb het ook geprobeert maar het is mislukt, mij verhaal is dat, mijn heleleven
Alles al mis gaat ik ben verkracht in mijn jeugt, toen gingen mij ouders uit elkaar.
En ik bleef achter me me ma maar die wert heel ziek,dus ik moest voor haar zorgen, maar ik was zelf nog een kind. Dus kon ik er niet mee omgaan, omdat ze zieker en zieker werd. Een paar jaar later kwam mij broer weer bij ons maar die woond in belgie, en besloot mij moeder ook daar heen tegaan maar ik bleef achter in noordholland, maar ik heb in mij jeugt geen vriendinen kunnen maken dus bleef ik in mijn eentje achter. Maar op me werk was er een jonge die ik wel leuk vond en hij mij ook wel, maar hij had een vriedin die ook nog eens zwanger was van hem, maar toch heeft hij toen voor mijn gekosen. Maar naar 3 maanden willde hij zijn kind zien. En toen wist hij wat hij misste, en begon mij de schuld tegeven dat hij zijn kind niet zag omdat hij bij was. Dus nu ben ik weer alleen, en ik denk nu weer 90% van de dag aan zelfmoord. Maar ik weet niet of dat wat oplost dus doe ik het niet
Datum:
12-11-2009
Naam:
Ik wil niet meer....
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

Een paar dagen voor de kerst

Ik was helemaal dol op sport. Elke dag reed ik met mijn pony. Vlak voor kerst werd zij verkocht. Toen heb ik met drank en pillen een poging gegaan om mezelf te doden. Het was in een opwelling. Thuis was er veel ruzie. En ik voelde me erg alleen. Misschien was het een soort wanhoopskreet. Een roep om aandacht. Of misschien was het een opwelling, was het iets fysieks doordat ik was gestopt met sporten. Ik ben in ieder geval blij dat ik nog leef en daarover erg gelukkig. Ook heb ik daarvoor een ongeluk gehad en vond ik het moeilijk om te accepteren dat ik daarna beperkt was in mijn mogelijkheden. Nu begrijp ik dat dat niet het belangrijkste is. Dat je niet perfect hoeft te zijn. En dat het er niet om gaat dat je heel goed in de dingen bent maar dat je doet waar je veel plezier aan beleeft. Ook wilde ik van het dak springen. Ik heb het nooit gedurfd. En ook daar ben ik blij om. Ik zou de mensen in mijn omgeving vreselijk veel verdriet hebben gedaan. Het is soms moeilijk om te geloven dat je het waard bent om te leven. En soms voel je je zo een vreselijke mislukkeling. Ook had ik het gevoel dat ik ten onrechte in leven was gehouden. Ik was een kind van de technologie. Ik had er eigenlijk niet meer moeten zijn. Het zijn rare gedachten. Vooral ook omdat ze een bepaalde rationaliteit kennen. Maar er is meer dan dat. Het leven is niet puur rationeel. Het leven is ook affectie, voelen en houden van. Dat is iets wat ik nu leer, dat dat het belangrijkste is. Dat dat het fijnste is. Geven om anderen. En er zijn voor anderen. Anderen supporten, ook in moeilijke tijden. Daar gaat het nu echt om. Mijn oma heeft dat altijd begrepen, zij zorgt voor twee gehandicapte jongens en draagt zo haar steentje bij. Het leven kent een intrinsieke waarde. Of je nu gehandicapt bent of niet, zonder iets te doen mag je er al zijn. Je hebt jouw functie in het geheel, anders zou je er wel niet meer zijn. Met veel verdriet heb ik het verhaal gelezen over de Duitse keeper die zelfmoord heeft gepleegd. Iemand die zo succesvol lijkt. Maar niet over het verlies van zijn dochtertje heen kan komen. En daardoor depressief raakt. Er niet over durft te praten en zich schaamt voor de buitenwereld. En dat is erg, vind ik. Dat de schaamte hem ervan heeft weerhouden om naar de kliniek te gaan en dat dit hem het leven heeft gekost. Want rouwen neemt tijd. En die tijd zou je gewoon moeten nemen. Of het nu om een verlies in jezelf gaat of of je iemand anders in je nabije omgeving verliest. Er zijn hele goede therapieën, zoals de EMDR traumatherapie en ze kunnen echt goed werken. Je kunt er over heen komen. Een mensenleven duurt lang. Soms ben ik heel erg bang dat ik zo iets in een opwelling nog eens zou doen. Of als ik teveel gedronken heb of iets dergelijks. En daar ben ik dan erg voorzichtig van geworden. Maar ik realiseer me nu dat ik niet alleen ben op de wereld. En dat, alhoewel ik soms erg eenzaam ben er meer mensen zijn met verdriet, pijn, handicaps en die zich ook wel eens eenzaam voelen en dan voel ik met hen mee en dan begrijp ik waarom ik er nog ben, waarom ik hier doorheen heb moeten gaan. Zodat ik anderen meer kan begrijpen. En dat is het allerbelangrijkste op deze wereld. Proberen elkaar een beetje te begrijpen.
Datum:
12-11-2009
Naam:
alice
Leeftijd:
35
Provincie:
Friesland

ik wil niet meer..

ik wordt thuis geslagen door me ouders en me vader misbruikt me ook regelmatig..
ik kan hier niks aan doen,,
ma ik heb het helemaal gehad!!!

dus dag,,
vaarwel
Datum:
12-11-2009
Naam:
bobbie
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

mijn verhaal

hallo.

op 28 jarige leeftijd is mijn moeder overleden aan zelfmoord. Ik zelf was toen 10 weken en een paar dagen oud (nog een baby dus). Het gevolg daarvan is dat ik bij mijn opa en oma groot gebracht ben, maar het nadeel was, Dat ik vanaf de tijd dat ik naar school ging, altijd gepest. Waarom ik zou het niet weten. Ik heb de pech gehad, omdat ik sexueel misbruikt ben door mijn vader, broer en mijn voogd van de kinder bescherming. Dit zijn allemaal redenen om een meisje in de groei zodanig te beschadigen om te denken ik wil niet meer, en als ik hier weg ben van deze aarde, dan heb ik geen elende meer en heb ik rust.

Toen ik ongeveer 13 was speelde ik een spelletje en was altijd op zoek naar iets nieuws zo vond ik de kattenbak van mijn oma's auto heel interressant, ik wilde weten of die open kon vande binnenkant uit. Helaas dat ging niet althans ik kon het niet vinden. Ik heb er ongeveer 3 uur in gezeten en ik heb geroepen en gegild, maar mijn oma hoorde mij niet (ze hoorde wel wat maar dacht dat het kinderen waren die aan het spelen waren) Totdat ze bij de garage aan kwam en ik nog net de kracht had om nog een paar keer te roepen. het punt was ik had de sleutels van de auto dus duurde het nog een tijdje want ze ging de rezerve sleutels zoeken. Uiteindelijk kwam oma weer, bevreide me uit dat benauwde ding. De condens druppels stonden gewoon op de klep, en ik denk dat het niet lang meer had hoeven duren of ik was er niet meer geweest.

Vanaf die tijd ben ik anders gaan denken. Ik dacht he mijn tijd is het nog niet, en ik moet proberen me er niet onder te krijgen. Ik ben toch wie ik ben Het heeft een hele tijd geduurd, maar uiteindelijk ben ik wel geworden wie ik nu ben.

Het is niet erg om hulp te zoeken van instanties van bijv het riag of het ggz. Het is niet erg om een cursus zoals bijv sociale vaardigheden te gaan volgen. Daar leer je best veel van. En vaak zeggen mensen ach dat helpt toch niets. Weet je waarom...... Die mensen kunnen jou niet helpen, maar doordat jij praat en praat en praat. is het de bedoeling om door te praten op een oplossing te komen.

Het heeft mij geleid tot een sterke vrouw van nu 27 jaar. En ik heb echt nog helemaal geen zin om zelf uit het leven te stappen.

Maar mensen 1 tip probeer als je anti depressiva gebruikt, zo min mogelijk ervan te gebruiken want dat is een van de middelen die je heel makkelijk op die gedachten gaat brengen, het middel zorgt er voor dat je je niets meer interresseerd, je kan niet echt helder meer denken omdat die pillen dat onderdrukken. Maar soms is het juist goed dat je piekert. Maar als je je vast houd op 1 zin komt het vaak wel goed.

HET KOMT GOED HOU VOL

Iedere keer in de shit. Iedere keer wel wat, Mensen die me niet begrijpen.

1 ding is belangrijk. Geloof in je zelf

Iedereen is uniek

heel veel liefs anja

Datum:
12-11-2009
Naam:
anja verbruggen
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

onzin

graag wil ik reageren op somebody, die denkt dat wanneer je in materieel opzicht niet te klagen hebt het leven goed is, en dat dit geen rede tot zelfmoord mag zijn
zelf heb ik geen god, en vind ik het zot om te denken dat we na dit aardse leven nog verder gaan. het leven lijdt dus nergens naar toe, enkel en alleen naar de dood, wie ben jij dan om dit uit te stellen? uit te stellen met onzin geleerd op school,maatschappij en waar dan ook, kracht halen uit schijn, waarde hechten aan geld, seks, waar zijn wij nog als gecreeerde mens als deze zaken weg vallen? ik zie geen rede om zelfmoord te plegen, maar ook geen rede om het niet te doen, het leven is een lachertje, en toch net niet zo erg dat ik eruit stap, maar om dit nu van menselijke verzinsels af te laten hangen???
Datum:
12-11-2009
Naam:
nebus
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

?

ik heb altijd gehad dat ik voor iedereen klaar sta en alles voor iedereen doe. Maar ik weet nu dat dat niet wederzijds is. Ik zit al een tijd in een `kut" positie, en weet echt geen weg uit meer. Ik voel me niet begrepen, heb er al met verschillende mensen over gepraat (zelfs mijn ouders en beste vrienden) die zeggen dat ik me niet zo aan moet stellen en het leven moet leven zoals het is.
Datum:
12-11-2009
Naam:
danielle
Leeftijd:
22
Provincie:
Groningen

Zelfmoord

Ik vind niet dat mensen hun mening mogen geven over of iemand wel of geen zelfmoord moet plegen. Ik heb gespeeld/speel met de gedachte om zelfmoord te plegen en dit is niet iets waar je over kunt oordelen als je het nog nooit heb meegemaakt. Veel mensen zeggen tegen iemand die een poging gedaan heeft dat zelfmoord geen enkele zin heeft of is kwaad op deze persoon. Een maat van mij heeft dit ook na een poging gedaan. Ik wil hem en vele andere 1 goede raad geven. Praat niet over de reden van zelfmoord maar probeer het probleem op te lossen door deze persoon te helpen met zijn problemen. Met het afkraken van zijn zelfmoord-ideeën help je hem niet!
Datum:
12-11-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.