Levensverhalen (pagina 817)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Veel pijn

Goedendag.
ik heb vele tijden gedacht aan zelfmoord.
omdat ik sins klein meisje al men hele leven aan veel pijn lijdt, ik was nog maar net geboren en heb mijn vader nooit gezien omdat mijn moeder bij hem weg ging omdat hij me wou verkopen voor drugs dan was ik nu dus dood of hoer geweest! we hebben en hele tijd in een zervershuis gewoont. toen 5 jaar later kwam me moeder bij een andere man en kregen ze men zusje dat gaf me weer wat hoop maar toen ze gingen scheiden kwamen ik en me zusje van 1 elke weekend bij die vader maar tot mijn schrik werd me zusje van 1 elke avond in de kast opgesloten en werd ik verkracht en overdags werden we zwaar mishandelt en mochten we nooit van onze kamer waar enkel 1 matras en een kastje stond waar 3 boekjes inzaten. de kamer was ongeveer 4 bij 6 meter. ging door toen ik 7 was toen heb ik het met angst tegen me moeder gezecht want als ik dat zou doen zou hij ons allemaal vermoorden me moeder wou me niet geloven een tijdje erna kreeg me moeder met een andere vent die is aardig en die heb ik nog steeds als vader na een half jaar nog steeds naar me zusjes vader te gaan wou ons dit keer niet naar huis brengen (wij woonden in stadskanaal en hij in oude pekela) dus ging onze nieuwe vader ons ophalen met een ruige achtervolging zijn we thuis gekomen me nieuwe vader nu dus gewoom vader had zijn hele hand onder het bloed omdat de ruiten waren ingeslagen we hebben alles aan de politie moeten vertellen met veel moeite heb ik alles uitgelecht hij de oude vader hoe je het kan zeggen heeft de dagen erna nog een aantal keren proberen in te breken ik heb vanaf mijn 7 tot nu nog steeds therapie en me ouders hebben me na die tijd en hele lang tijd ( tot me 14ste ) behandelt als uit vuil omdat ik niks had gezecht toen die tijd kwam ik er echter ook achter dat ik helderzient ben ik kon aura,s horen van mensen om me heen en ik zag werkelijk gewoom geesten rond lopen en voelden hun messteken in me eigen lichaam veel pijn en angst heb ik die dagen door me heen gesleept en was het leven behoorlijk zat en me aantalen keren gesneden en mezelf proberen te vermoorden maar ik kon het niet toen ik geleerd van de therapeute die ik heb om me verleden achter me te laten en de toekomst voor me te zien daar ben ik hard aan bezig geweest en het is gelukt maar als ik mensen over zelfmoord hoor praten heb ik af en toe wel neigingen maar dan heb ik 1 tip ( gekregen van een ex helpt echt) ga in een hoekje van je kamer zitten in het donker met je hoofd tussen je benen of onder een hete doeche en denk goed na over alle posetiefe dingen in je leven je verandert gelijk
Vg Chantien
Datum:
12-11-2009
Naam:
chantien
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

word niet geaccepteerd

ik heb allemaal acne littekens, ik word nie meer geaccepteerd me toekomst beeld is weg (gezinnetje, kinderen) . niemand wilt me kunnen want ik ben toch maar de jongen met de littekens in me gezicht.

tevens kan ik het me familie niet aandoen, de gedachte is er maar kan het gewoon niet.
Datum:
12-11-2009
Naam:
piet
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Het leven is best mooi.

Om op de sombere site, weer eens het licht te laten schijnen. Ze zeggen wel eens dat je het allemaal zelf in de hand hebt. Dit is ook maak het beste van, je leeft namelijk maar 1x
Datum:
12-11-2009
Naam:
`anoniem`
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Snap er niks meer van!!!

Hey iedereen,

Sorry maar moet het toch ff kwijt, ben een jonge vrouw van 31 en voel me de laatste tijd weer erg down. Vanaf mijn 2de heb ik alleen maar in tehuizen en pleeggezinnen gezeten en heb nooit de liefde en steun gehad werd alleen maar geslagen. Ik ben toen ik 9 was verkracht door iemand van school en toen begonnen de gedachtens over zelfmoord pas echt maar toen ik 12 was heb ik voor het eerst geprobeerd om zelfmoord te plegen en wilde toen voor een auto springen maar een vriendin hield me tegen, daarna ben ik heel veel gaan drinken en gebruikte drugs gewoon om alles te kunnen vergeten ( wat helaas niet werkt ) toen ik 23 was heb ik een 2de zelfmoord poging gedaan dat is dus niet gelukt helaas want ben er nog steeds maar goed, nu heb ik sinds 2 en een half maand een vriend die heel erg lief is en mij begrijpt en ook de eerste vriend die echt alles van me weet dus jullie zullen wel denken wat het probleem is. Nou het zit zo de laatste tijd voel ik me weer erg down en heb weer zelfmoord gedachten, mijn vriend weet hier niks van en durf het hem eigenlijk ook niet te vertellen en weet ook niet of ik het hem moet vertellen. Dus please als er iemand is die me advies kan / wil geven dan zou ik het graag willen horen. Alvast bedankt.

Afz. Just Want Too Be An Angel
Datum:
12-11-2009
Naam:
Just Want Too Be An Angel31
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

wil zo snel mogelijk dood gaan.

Ik wil liever dood.
Omdat ik een drukte heb in me hoofd.
Alles gaat door maar.
ik kan dit zwaarte niet meer dragen.
ik ben het zat ik ga me op het laast
gewoon doden met veel pijn .
ik heb al veel pijn van binnen.
altijd gehuil in bed elke dag elke seconden.
ik ben zo ongelukig:(
ik heb veel pijn van binnen
ik kan het niemand vertellen
niemand kan er iets aan doen.
Ik zelf ook niet .
ik ga me het laast doden.
iets zeg van binnen.
maak je dood.
of nee leef hoe lang je kan leven
wat moet ik kiezen ,.

Datum:
12-11-2009
Naam:
tuce....
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

dood

ik wil dood,
omdat ik lelijk ben
en veelste dik.
echtwaar, niemand begrijpt me.
ons mam ziet het niet
en ons pap doet er niets aan.
ik ben verliefd maar ben dus totaal kansloos.
mijn leven is doelloos
ik wil dood.
x
Datum:
12-11-2009
Naam:
Danielle
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

pijn die niet over gaat

Na ruim 30 jaar huwelijk moest ik hier een
eind aan maken;om dat ik er zelf aan onder door ging.
Ik had een gezin met 2 volwassen kinderen en een man die manisch depresief was.
Als mijn man manisch was is hij erg agressief.
Deze fases kwamen steeds vaker op elkaar.
S nachts slapen durfde ik niet meer,bang dat hij met een mes boven me stond.
Dit heb ik nog 12 jaar volgehouden.
Mijn kinderen hadden al vaker gezegt mam als je niet meer aan kunt moet je gaan.
Dit heb ik dan ook gedaan.
Mijn kinderen zijn al jaren boos en teleur gesteld in mij.
Nu zie ik mijn kinderen en kleinkinderen nooit meer.
Mijn hart is kapot ik kan dit niet langer verdragen.
Mijn liefde voor mijn kinderen en kleinkinderen is groot;maar wat doet dit pijn.
Ik doe er alles aan om door te gaan ,
maar steeds vaker zie ik het leven niet meer zitten.
oo wat doet dit pijn, mijn hart bloed.
Datum:
12-11-2009
Naam:
petra
Leeftijd:
55
Provincie:
Noord-brabant

leegte

als ik dit zo allemaal lees, is iedereen leeg. Ze hebben geen doel. Mensen leven maar voor 1 ding, GOD. God is DE doel waarvoor mens er is. Als dat je doel is, wil je helemaal niet dood. Juist leven.

Verdiep eens in het geloof. Laat duidelijk zijn dat je niet MOET maar MAG geloven.

Nog 1 ding GOD houd van je!
Datum:
12-11-2009
Naam:
Arjan
Leeftijd:
23
Provincie:
Drenthe

ik weet het ook niet meer........

Ik heb het heel moeilijk met het leven, en denk heel vaak aan zelfmoord.
Ik heb het ook geprobeert maar het is mislukt, mij verhaal is dat, mijn heleleven
Alles al mis gaat ik ben verkracht in mijn jeugt, toen gingen mij ouders uit elkaar.
En ik bleef achter me me ma maar die wert heel ziek,dus ik moest voor haar zorgen, maar ik was zelf nog een kind. Dus kon ik er niet mee omgaan, omdat ze zieker en zieker werd. Een paar jaar later kwam mij broer weer bij ons maar die woond in belgie, en besloot mij moeder ook daar heen tegaan maar ik bleef achter in noordholland, maar ik heb in mij jeugt geen vriendinen kunnen maken dus bleef ik in mijn eentje achter. Maar op me werk was er een jonge die ik wel leuk vond en hij mij ook wel, maar hij had een vriedin die ook nog eens zwanger was van hem, maar toch heeft hij toen voor mijn gekosen. Maar naar 3 maanden willde hij zijn kind zien. En toen wist hij wat hij misste, en begon mij de schuld tegeven dat hij zijn kind niet zag omdat hij bij was. Dus nu ben ik weer alleen, en ik denk nu weer 90% van de dag aan zelfmoord. Maar ik weet niet of dat wat oplost dus doe ik het niet
Datum:
12-11-2009
Naam:
Ik wil niet meer....
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

Een paar dagen voor de kerst

Ik was helemaal dol op sport. Elke dag reed ik met mijn pony. Vlak voor kerst werd zij verkocht. Toen heb ik met drank en pillen een poging gegaan om mezelf te doden. Het was in een opwelling. Thuis was er veel ruzie. En ik voelde me erg alleen. Misschien was het een soort wanhoopskreet. Een roep om aandacht. Of misschien was het een opwelling, was het iets fysieks doordat ik was gestopt met sporten. Ik ben in ieder geval blij dat ik nog leef en daarover erg gelukkig. Ook heb ik daarvoor een ongeluk gehad en vond ik het moeilijk om te accepteren dat ik daarna beperkt was in mijn mogelijkheden. Nu begrijp ik dat dat niet het belangrijkste is. Dat je niet perfect hoeft te zijn. En dat het er niet om gaat dat je heel goed in de dingen bent maar dat je doet waar je veel plezier aan beleeft. Ook wilde ik van het dak springen. Ik heb het nooit gedurfd. En ook daar ben ik blij om. Ik zou de mensen in mijn omgeving vreselijk veel verdriet hebben gedaan. Het is soms moeilijk om te geloven dat je het waard bent om te leven. En soms voel je je zo een vreselijke mislukkeling. Ook had ik het gevoel dat ik ten onrechte in leven was gehouden. Ik was een kind van de technologie. Ik had er eigenlijk niet meer moeten zijn. Het zijn rare gedachten. Vooral ook omdat ze een bepaalde rationaliteit kennen. Maar er is meer dan dat. Het leven is niet puur rationeel. Het leven is ook affectie, voelen en houden van. Dat is iets wat ik nu leer, dat dat het belangrijkste is. Dat dat het fijnste is. Geven om anderen. En er zijn voor anderen. Anderen supporten, ook in moeilijke tijden. Daar gaat het nu echt om. Mijn oma heeft dat altijd begrepen, zij zorgt voor twee gehandicapte jongens en draagt zo haar steentje bij. Het leven kent een intrinsieke waarde. Of je nu gehandicapt bent of niet, zonder iets te doen mag je er al zijn. Je hebt jouw functie in het geheel, anders zou je er wel niet meer zijn. Met veel verdriet heb ik het verhaal gelezen over de Duitse keeper die zelfmoord heeft gepleegd. Iemand die zo succesvol lijkt. Maar niet over het verlies van zijn dochtertje heen kan komen. En daardoor depressief raakt. Er niet over durft te praten en zich schaamt voor de buitenwereld. En dat is erg, vind ik. Dat de schaamte hem ervan heeft weerhouden om naar de kliniek te gaan en dat dit hem het leven heeft gekost. Want rouwen neemt tijd. En die tijd zou je gewoon moeten nemen. Of het nu om een verlies in jezelf gaat of of je iemand anders in je nabije omgeving verliest. Er zijn hele goede therapieën, zoals de EMDR traumatherapie en ze kunnen echt goed werken. Je kunt er over heen komen. Een mensenleven duurt lang. Soms ben ik heel erg bang dat ik zo iets in een opwelling nog eens zou doen. Of als ik teveel gedronken heb of iets dergelijks. En daar ben ik dan erg voorzichtig van geworden. Maar ik realiseer me nu dat ik niet alleen ben op de wereld. En dat, alhoewel ik soms erg eenzaam ben er meer mensen zijn met verdriet, pijn, handicaps en die zich ook wel eens eenzaam voelen en dan voel ik met hen mee en dan begrijp ik waarom ik er nog ben, waarom ik hier doorheen heb moeten gaan. Zodat ik anderen meer kan begrijpen. En dat is het allerbelangrijkste op deze wereld. Proberen elkaar een beetje te begrijpen.
Datum:
12-11-2009
Naam:
alice
Leeftijd:
35
Provincie:
Friesland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.