Levensverhalen (pagina 814)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

:(

ik ben 18 jaar oud ik heb nooit leuk in me leven geen familie geen ouders ik leef in een bezsorghuis ik word pisichies niemand die me helpt wat can i do zelfmoord..
Datum:
16-11-2009
Naam:
Randy
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Dit moest even...

Het blijft een rare uitdrukking: "Ik heb een druk hoofd" aangezien mensen gelijk denken dat je knettergek bent of dat je het gewoon chaotisch is omdat je dingen niet goed aan pakt of aangepakt hebt.

For the record; Ik ben niet gek, ik ben niet anders of meer gestressed dan een ander als het goed met me gaat. Ik heb gewoon een druk hoofd...

Ik heb gewoon.. een druk hoofd.

Het moeilijkste is dat het aan mijn eigen persoon ligt. Ik blijk langer na te denken over allerlei onderwerpen. Ik blijk gevoeliger voor uitspraken en visies van andere. Ik blijk me ook dusdanig te kunnen inleven in andermans situatie dat het niet goed is voor mezelf. Of het zo is, geen idee. Ik probeer me de laatste tijd onbewust voor te doen als iemand die daar geen last van heeft, terwijl het hoofd niet stil staat.

De dingen die ik hierboven heb neergezet zijn ook gelijk de dingen waar ik trots op mag zijn volgens vrienden. Sociaal, betrokken, luisteren, nadenken over onderwerpen en daar een mening over hebben.
Ik probeer mezelf daar zo netjes mogelijk in de positioneren om er geen last van te hebben maar het lijkt op het moment weer hopeloos te mislukken. Ik ben trots op wie ik ben, maar wie ik ben, is voor mezelf een absoluut onmogelijke gozer af en toe. Mijn hoofd staat letterlijk nooit stil..

Ik ben overigens geen makkelijke jongen. De positieve punten worden de laatste tijd overschaduwt door negatieve punten. Ik zou hier heel erg graag nog wat aan toe willen voegen zodat het wat duidelijker word maar ik klap eigenlijk gewoon dicht bij het schrijven van die zin.

Ik denk er wel eens over na hoe het zou zijn om er niet meer te zijn. Mezelf, en misschien ook wel de mensen om me heen, de rust te geven ondanks dat ik weet dat ik veel heb om voor te leven, zou ik het heel erg prettig vinden als het stil zou zijn.

Rustig, rust, waar dat dan ook mag zijn.

Ik snap overigens dat mensen boos en verontwaardigd kunnen zijn over de gedachtes van een suicidaal-denkend persoon, of iemand die zo nu en dan aan zelfmoord denkt door persoonlijke problemen, maar daar ligt exact het probleem. Ondanks dat er zoveel is om voor te leven is het een onmenselijk gevecht om te vechten tegen jezelf. Voor elke ruzie of probleem kun je kiezen om weg te lopen, te praten, aan tafel te gaan zitten en te overleggen, maar in een gevecht met jezelf heb je nooit die keuze. Je moet de keuze maken er iets aan te doen en met veel geduld, huilen, schelden, nadenken, praten, tekenen, gedichten schrijven, kilometers lopen om je hoofd rustig te krijgen en af en toe een gemeende knuffel te ontvangen van vriend/vriendin, familie of andere mensen die je dat gunnen en op die manier het gevoel weg te krijgen. Je MOET die keuze maken want de andere keuze is namelijk geen uitweg. Daar voel je je zoals je je nu voelt en dan zou het kunnen betekenen dat je het leven zoals het is niet meer aan kunt of wilt.

Er is dus maar één keuze mogelijk: Heel hard je best doen voor jezelf en werken aan betere tijden, hoe onmogelijk dat soms ook lijkt. Wie dit leest of gaat lezen met deze gedachtes. Ik weet dat het heel erg moeilijk is om vooruit te kijken en licht te ontdekken in de donkere tunnel waar je in loopt maar we zullen er beide aan moeten werken om er iets mooi's van te maken. We kunnen de geschiedenis niet veranderen maar we hebben wel controle over onze toekomst. Misschien niet elk aspect van die toekomst maar meer dan je best kun je niet doen..

Doe je best.. en dan komen we er wel.
Datum:
16-11-2009
Naam:
Niels
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

weet het niet meer hoe verder.

hallo mensen ,nou waar zal ik beginnen ik voel me in de steek gelaten gebruikt en ja er zijn verschillende die ik niet kan uit leggen want dan wodrt het verhaal te lang hellaas.heb eerst een relatie gehad daar heb ik een kind mee dan ben i hertrouwd en die man is verongelukt ja was zeer tramatich en ik was net 8 weken getrouwd met hem en heb er ook een kind mee.nu dat was het een heftig tijd.ik was er zo wel boven o alleen mijn oudtse zoon nog nog niet .heb niet echt een leuk verleden en nu heb ik dus het volgende nu is mijn oudste zoon weg gelopen en nu ben ik er oook achter gekomen dat ik ook door mijn moeder niet gewenst ben,ook in deze vervelende tijd.zowiezo heb ik geen sterke band met haar maar nu dit alles maakt het mij nog moeilijker en zaar.alles komt nu ook naar boven en heb er zo geen zin meer in eerlijk gezegd maar ik moet verder voor de jongste die ik hier nog heb wat moet ik waarom moet ik dit mee maken wie kan me raad geven ik wil geen zelfmoord doen maar voel me zo alleen en niet begrepen door mensen.wat moet ik mensen???????vriendelijke groet sonja.
Datum:
16-11-2009
Naam:
sonja
Leeftijd:
36
Provincie:
Limburg

alles verpest.

ik heb het verpest.
ik kan het niet meer goed maken.
ik ben mezelf niet meer, als ik me laat helpen door een psycholoog.. het maakt niet uit, het komt allemaal niet meer goed
hij wilt me niet meer.
Datum:
16-11-2009
Naam:
iemand
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Waarom

Twee dagen geleden is mijn zus in Amerika betrokken geweest in een ongeluk. Ze zat in een cabrio en een 4x4 verongelukte frontaal aan de kant waar zij zat. Ze was net 16. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht maar overleed later daar. Ik heb het gevoel dat dit ongelooflijk oneerlijk is en ik wil kappen met verderleven. Vroeger was het altijd gezellig, nooit ruzie, het was een echte droomzus. Ze hielp me altijd met alles. Ze was bij familie in de Verenigde Staten. Ik vind het ongelooflijk kut. Ik weet niet wat ik moet doen. Zelfmoord lijkt mij de enige uitweg om weer bij mijn zus te zijn. :(
Datum:
15-11-2009
Naam:
Joshua
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

opgesloten

ik ben een jongen van 19 jaar, ik ben jarenlang mishandeld en vernederd, me ouders zien me niet staan. ik heb 2maanden een vriendin gehad maar zelfs die sloeg me.. ik heb zelfs een tijd in de kast opgesloten gezeten, ik heb het helemaal gehad, ik kan geen zelfmoord plegen daar ben ik te laf voor, dan sta ik bekend als dat zielige jongentje, ik hoop dat ik op het rechte pad kom zonder nog mishandeld of verkracht te worden..
Datum:
15-11-2009
Naam:
emoboy
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

bang

ik heb al zoveel meegemaakt. mooie dingen, stomme dingen
het meest rotte dingen, alles gaat mis
ja speel wel gitaar en kan met een paar mensen goed praten over mijn problemen
maar ben bang voor morgen, bang voor de week, bang voor het leven...
heb zelfmoord proberen te plegn, wat toen helaas is mislukt
kan het niet meer aan
genoeg mensen die me willen helpen, maar thuis..?
nee, laat mij maar
het is genoeg
misschien morgen nog afwachten, mss biedt dat een beetje hoop
met mijn mentor praten. over het weekend, over hoe nu verder
en of ik nog wel verder wil
het spijt me, voor iedereen die van me houdt, dat ik ze dit aandoe
ik beloof ze een ding, ik wacht morgen even af.
als ik dit red?
Datum:
15-11-2009
Naam:
c
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

moeilijke tijd

Beste mensen,

Ik zit nu in een moeilijke tijd. Er gebeuren veel dingen en voel me rot. Elke keer weer zo veel pijn van binnen en niemand die ziet het of merkt het.

Ik durf het eigelijk tegen niemand te vertellen. Bang ben om er gepest of zoiets te worden daardoor.

Heb pas een keer gezoend en heb het idee dat ik een beetje apart ben vergeleken met de rest. het was nog en eens lang.

Ik heb vorig jaar veel gerookt en was net over veel geblowd ook. Ben net over naar de volgende klas van havo.

Me ouders hebben altijd ruzie en me vader heeft de ziekte kanker. Iedereen op school scheld ermee en heb daar het erg moeilijk mee. Niemand begrijpt dit. Mijn moeder zit nu in een depressie en mijn vader is licht autistisch en weet hier moeilijk mee om te gaan.

Ik zelf heb ADHD heb moeite met vrienden maken. Heb er wel een aantal maar op afstand. Niet echte vrienden waarmee je overal mee kan praten.

Ik hoor net dat me opa op sterven ligt ook dit doet me erg pijn!

Ook met sport gaat het de laatste tijd niet goed. Mensen maken me daardoor onzeker. En maak daardoor veel fouten. Vorig jaar had ik geen leuk team. Ik dacht dit jaar wel maar waarschijnlijk weer niet.
Licht dit aanmezelf of is het gewoon zo dat mensen me willen accepteren?

Ik denk er pas sinds kort aan zelfmoord. Gewoon omdat het kan! Het is makkelijk je bent overal vanaf. Al die zorgen moeilijkheden.

Het is allemaal zo in gewikkeld voor me en denk dat ik het allemaal niet aan kan.

Ik denk dat ik ga terug vallen naar roken enz. Dat me ouders me gaan haaten.

Ik hoop dat mensen zich in mijn situatie voelen. Elke keer als er weer iets gebeurd breekt er steeds iets af. Iets wat je niet voelt maar later merkt. Het is gewoon zwaar klote om dit te zeggen maar ik haat me leven op dit moment.
Datum:
15-11-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Ik hou van jou

Ik hou van mij. Dat is iets wat ik altijd al heb willen denken. Ik heb bewondering voor mensen die dat kunnen. Als je jezelf dat gevoel toe eigent denk ik dat je ontzettend veel waard bent voor deze wereld. Je straalt tevredenheid uit. Met jezelf. Met je geliefden. Met de wereld. Je straalt energie uit, die anderen kunnen gebruiken. Die uitstraling, die tevredenheid, die energie, die zou ik willen hebben.
Niet een constante onvoldaanheid, lusteloosheid en verdriet. De liefde voor de mensen die ondanks dat onverklaarbare verdriet van je houden is intens. De liefde voor deze mensen wordt groter en groter en mijn hoop is dat er op een gegeven moment een punt komt waarop je de wereld die aan je voeten ligt aan kan en niet aan je voorbij laat gaan. Maar ik begin me steeds meer af te vragen of de liefde voor anderen voldoende is. Het voelt alsof ik besta voor de mensen die me op de wereld hebben gezet, voor broers, zusjes, nichtjes, vrienden. De belangrijkste persoon in dat rijtje mist. De afgelopen zeven jaren lijken een eeuwigheid en de geringe hoeveelheid energie die ik nog bezit wordt steeds minder..
Mezelf van kant maken lijkt zelfs zinloos en vermoeiend. Misschien is dat het ook wel. Ik geloof in geen enkele god of in leven na de dood, maar ergens voelt het alsof zelfs de dood niets oplost. Wat ik daar precies mee bedoel weet ik eigenlijk niet. Misschien wel dat het slechts een verplaatsing en vergroting is van mijn problemen naar mijn geliefden..
Datum:
15-11-2009
Naam:
A
Leeftijd:
20
Provincie:
Anders

I Don't Care Anymore

als klein meisje had ik al veel problemen op school ik werd altijd gepest omdat ik anders was dan anderen. thuis was alles nog goed maar dat werd daarna ook anders, thuis was er alleen nog maar ruzie. ik dacht dat het aan mezelf lag dus ik zat elke dag met gedachten in mijn hoofd, vooral vragen. Hoe zou alles wezen als ik gewoon weg was?, Zou alles thuis en op school beter wezen als ik weg was. ik heb meerdere pogingen op zelfmoord gedaan. ik heb mezelf proberen op te hangen, ik heb me gesneden en ik heb vaak veel tabletten bij elkaar gespaard om die allemaal tegelijk in te slikken en dan gewoon dood neer vallen. Niks maakte mij meer uit, ik had een gevoel dat ik van binnen al dood was. Ik kon nergens meer om lachen. het veranderde toen ik naar een andere school ging mensen waren aardiger ze gaven mij het gevoel dat ik wel wat waard ben. uit die vriendengroep is 1 iemand die gewoon mijn beste vriendin is. ik ben haar zo dankbaar want zonder haar zat ik hier niet meer. maar alles ging goed tot ik een jongen heb ontmoet een paar maanden geleden. hij was voor mij mijn hele wereld. toen het voorbij was wou ik alleen maar dood. ik denk er nu nog vaak aan dat ik gewoon niet meer wil. maar als jij dat ook hebt ga dan naar de goede dingen in je leven kijken en niet naar de negatieve er zal een hele nieuwe wereld voor je open gaan. er zullen altijd negatieve dingen zijn en je zult nog wel vaak denken dat je de wereld zult beter maken als je er niet meer bent maar dat is niet zo je maakt het erger. Ik heb hier eigenlijk nog nooit over durven te praten ik schaamde me er gewoon voor maar ik hoop dat jullie je in de verhaal jezelf kunt vinden en dat je je realiseert dat zelfmoord niks oplost. xx Carienne
Datum:
15-11-2009
Naam:
Carienne
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.