Levensverhalen (pagina 813)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Homosexualiteit & vrienden

Khad een paar maanden geleden een vriend , kheb em bedrogn met m. maar m. had ook iemand (w.) , we kozen ervoor het op tebiechten . alles werd terug normaal tot mijn lief me dumpte , kwas wanhopig , kdacht er vaak aan ; ondertussn heb kmeer vriendjes ghad wr et niet mee ging . nu hbben m. en w. problemen . w. chanteerd m. door zyn grootste geheimn tevertelln als hy et zou gedaan makenn . khou van m. kwil em nie kwijt kbl em nu vaak en dn is hy ant snyden . hy wilt met my als ht akn nr d hemel wnt zondrm. geen Gerben ;( kwil weg hier mr kheb et lef niet .
Datum:
16-11-2009
Naam:
Gerbenn .
Leeftijd:
14
Provincie:
België

This voorbij

Mensen het verhaal wat ik jullie ga vertellen zal heel raar klinken!!
Mijn reden dat ik zelfmoord wil plegen is omdat ik problemen heb met praten.... Eigenlijk weet ik nooit iets te vertellen en klap altijd dich als mensen in mijn buurd zijn want dan zit ik constant te denken wat ik moet vertellen??? En het ergste is het komt gewoon niet in mij op ik zeg het liefste niks dan wel.En daarmee wordt ik elke keer geconfronteerd heb ook totaal geen vrienden en ben eigenlijk elke dag alleen.....Misschien zijn er mensen die het zelfde probleem als mij hebben?? En daar zouw ik graag snel mee in contact willen komen!!!!!!!! groetjes jim
Datum:
16-11-2009
Naam:
Jim
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

Wat liefdes verdriet met me deed

Ik heb een gevoel dat ik niks waard ben dat meisje was er maar je weet hoe het gaat als ze je niet willen je komt diep in de shit.Want eerst ging ze praten ik hou van jou en dit en dat je weet zelf.En als jij dan ook van haar gaat houden en dat tegen der zegt je vraagt verkering dat is simpel.Nou dan moet je aan horen dat ze al iemand anders op het oog heeft dat is niet fijn geloof me maar.Ze had een dag daarna ruzie op school en meteen toen ik thuis kwam ging ik op msn en kreeg weer te horen hou van jou.Nou ik ga weer van haar houden.Ik hou weer van der en wij krijgen ruzie.Mijn nijgingen zijn begonnen door dat ze op school dingen rond ging vertellen wat doet er niet toe en toen begon ik messen te pakken en wou ik mezelf afmaken maar ik weet dat ik dan veel te veel mensen pijn doe dat wil ik niet dus ik ben tog maar in leven gebleven en nu gaat het op school rond dat ik mezelf wou vermoorden wou ik ook maar hoe weet de school dat dan?
Datum:
16-11-2009
Naam:
niet voor jullie kom alleen ff mijn verhaal doen
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

(over)leven met borderline en P.T.S.S

ik ben al 17 jaar aan het vechten om overeind te blijven..17 jaar geleden had ik mijn eerste instorting en ben met veel hulp weer overeind gekabbeld om verder te kunnen met mijn leven.of is het zoals t in mijn jeugd ging,overleven?ik denk t laatste..mijn jeugd die vol met ellende is geweest,heeft er voor een groot deel voor gezorgd hoe ik nu ben(gepest worden op school,leraren die het niet snapte dat ik eieren voor mijn geld koos en zonder toestemming van de leraren het schoolplpein verlaten en daar dus weer een hoop ellende mee kreeg,mishandelingen thuis,lichamelijk maar ook geestelijk en nog meer maar dat kan iedereen met een beetje fantasie zelf ook wel invullen..)

maar goed,t leven gaat verder en na 17 jaar klapper ik weer onderuit in april dit jaar.veel gesprekken volgen,word opgenomen in een psychiatrich ziekenhuis waar ik helemaal de ''weg''kwijt raak en alles en iedereen wantrouw.ik ben na 15 jaar mijn vertrouwenspersoon kwijt omdat ik naar een andere kliniek werd gestuurd.en daar zit je dan,helemaal in de war,zonder vriend(dat jaar daarvoor zijn we uit elkaar gegaan),zonder kind want die woont nu bij haar vader omdat haar moeder(ik dus)weer helemaal de weg kwijt is..doodgaan wil ik al heel lang...maar ik ben moeder van een heel lief meisje van 4 en heb de verantwoordelijkheid over mijn kind en mijn 2 paarden.toch wil en kan ik niet meer!in de kliniek hebben ze nu ook vastgesteld dat ik er een depressie bij heb.nog meer een reden om te stoppen met leven.ben inmiddels ook werkloos omdat ik gewoonweg niet meer kon!!hoe graag ik ook wou want mijn werk was(totvoor kort)mijn passie..leven?hoe moet dat?ik heb alleen maar geleerd om te overleven...de gedachten speelt dagelijks door mijn hoofd en denk ook niet dat ik het einde van dit jaar mee ga /wil maken...niet meer hoeven voelen,denken,verantwoordelijkheden enz enz te hebben.dat lijkt mij zo lekker!!
Datum:
16-11-2009
Naam:
no name
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-holland

why ?

wat een site zeg,
mensen ik snap dat het leven soms moeilijk is, al ben je 13 of 90 het maakt niet uit, alles gaat met ups en downs. vandaag precies 9 jaar geleden is de moeder van een vriend van mij voor de trein gesprongen, ze zag het blijkbaar niet meer zitten, 2 kleine kindjes en een lieve man, iedereen had haar willen helpen.
het bericht kwam in huis en we waren allemaal in shock, waarom ? waarom uit het leven stappen als het nog zoveel te bieden heeft, mensen fucken elkaar op en pakken de makkelijke weg, de rest met je shit laten zitten, hoe denk je dat het is om iemand te moeten missen. zelfmoord is geen oplossing, en sommig mensen vragen er aandacht mee, nog een voorbeeld, bij ons in de stad heeft een meisje aandacht willen trekken door zogenaamd een zelfmoord poging te willen doen aan haar bed met een stuk touw, moeders kwam binnen, en dochter gleed uit, zo dood als een pier. kom op ik weet dat niet altijd alles vanzelf gaat of makkelijk is maar zelfmoord is wel heel over dreven. probeer er met iemand over tepraten maar dit kun je mensen niet aan doen, ik weet hoe het voelt en geloof me , nu 9 jaar later is de pijn en het verdriet nog net zo erg !

geen mama die er meer is als je thuis komt, geen moeder die mee gaat naar je examenuitrijking, of iets !

dat kan toch niet !!
Datum:
16-11-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

:(

ik ben 18 jaar oud ik heb nooit leuk in me leven geen familie geen ouders ik leef in een bezsorghuis ik word pisichies niemand die me helpt wat can i do zelfmoord..
Datum:
16-11-2009
Naam:
Randy
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Dit moest even...

Het blijft een rare uitdrukking: "Ik heb een druk hoofd" aangezien mensen gelijk denken dat je knettergek bent of dat je het gewoon chaotisch is omdat je dingen niet goed aan pakt of aangepakt hebt.

For the record; Ik ben niet gek, ik ben niet anders of meer gestressed dan een ander als het goed met me gaat. Ik heb gewoon een druk hoofd...

Ik heb gewoon.. een druk hoofd.

Het moeilijkste is dat het aan mijn eigen persoon ligt. Ik blijk langer na te denken over allerlei onderwerpen. Ik blijk gevoeliger voor uitspraken en visies van andere. Ik blijk me ook dusdanig te kunnen inleven in andermans situatie dat het niet goed is voor mezelf. Of het zo is, geen idee. Ik probeer me de laatste tijd onbewust voor te doen als iemand die daar geen last van heeft, terwijl het hoofd niet stil staat.

De dingen die ik hierboven heb neergezet zijn ook gelijk de dingen waar ik trots op mag zijn volgens vrienden. Sociaal, betrokken, luisteren, nadenken over onderwerpen en daar een mening over hebben.
Ik probeer mezelf daar zo netjes mogelijk in de positioneren om er geen last van te hebben maar het lijkt op het moment weer hopeloos te mislukken. Ik ben trots op wie ik ben, maar wie ik ben, is voor mezelf een absoluut onmogelijke gozer af en toe. Mijn hoofd staat letterlijk nooit stil..

Ik ben overigens geen makkelijke jongen. De positieve punten worden de laatste tijd overschaduwt door negatieve punten. Ik zou hier heel erg graag nog wat aan toe willen voegen zodat het wat duidelijker word maar ik klap eigenlijk gewoon dicht bij het schrijven van die zin.

Ik denk er wel eens over na hoe het zou zijn om er niet meer te zijn. Mezelf, en misschien ook wel de mensen om me heen, de rust te geven ondanks dat ik weet dat ik veel heb om voor te leven, zou ik het heel erg prettig vinden als het stil zou zijn.

Rustig, rust, waar dat dan ook mag zijn.

Ik snap overigens dat mensen boos en verontwaardigd kunnen zijn over de gedachtes van een suicidaal-denkend persoon, of iemand die zo nu en dan aan zelfmoord denkt door persoonlijke problemen, maar daar ligt exact het probleem. Ondanks dat er zoveel is om voor te leven is het een onmenselijk gevecht om te vechten tegen jezelf. Voor elke ruzie of probleem kun je kiezen om weg te lopen, te praten, aan tafel te gaan zitten en te overleggen, maar in een gevecht met jezelf heb je nooit die keuze. Je moet de keuze maken er iets aan te doen en met veel geduld, huilen, schelden, nadenken, praten, tekenen, gedichten schrijven, kilometers lopen om je hoofd rustig te krijgen en af en toe een gemeende knuffel te ontvangen van vriend/vriendin, familie of andere mensen die je dat gunnen en op die manier het gevoel weg te krijgen. Je MOET die keuze maken want de andere keuze is namelijk geen uitweg. Daar voel je je zoals je je nu voelt en dan zou het kunnen betekenen dat je het leven zoals het is niet meer aan kunt of wilt.

Er is dus maar één keuze mogelijk: Heel hard je best doen voor jezelf en werken aan betere tijden, hoe onmogelijk dat soms ook lijkt. Wie dit leest of gaat lezen met deze gedachtes. Ik weet dat het heel erg moeilijk is om vooruit te kijken en licht te ontdekken in de donkere tunnel waar je in loopt maar we zullen er beide aan moeten werken om er iets mooi's van te maken. We kunnen de geschiedenis niet veranderen maar we hebben wel controle over onze toekomst. Misschien niet elk aspect van die toekomst maar meer dan je best kun je niet doen..

Doe je best.. en dan komen we er wel.
Datum:
16-11-2009
Naam:
Niels
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

weet het niet meer hoe verder.

hallo mensen ,nou waar zal ik beginnen ik voel me in de steek gelaten gebruikt en ja er zijn verschillende die ik niet kan uit leggen want dan wodrt het verhaal te lang hellaas.heb eerst een relatie gehad daar heb ik een kind mee dan ben i hertrouwd en die man is verongelukt ja was zeer tramatich en ik was net 8 weken getrouwd met hem en heb er ook een kind mee.nu dat was het een heftig tijd.ik was er zo wel boven o alleen mijn oudtse zoon nog nog niet .heb niet echt een leuk verleden en nu heb ik dus het volgende nu is mijn oudste zoon weg gelopen en nu ben ik er oook achter gekomen dat ik ook door mijn moeder niet gewenst ben,ook in deze vervelende tijd.zowiezo heb ik geen sterke band met haar maar nu dit alles maakt het mij nog moeilijker en zaar.alles komt nu ook naar boven en heb er zo geen zin meer in eerlijk gezegd maar ik moet verder voor de jongste die ik hier nog heb wat moet ik waarom moet ik dit mee maken wie kan me raad geven ik wil geen zelfmoord doen maar voel me zo alleen en niet begrepen door mensen.wat moet ik mensen???????vriendelijke groet sonja.
Datum:
16-11-2009
Naam:
sonja
Leeftijd:
36
Provincie:
Limburg

alles verpest.

ik heb het verpest.
ik kan het niet meer goed maken.
ik ben mezelf niet meer, als ik me laat helpen door een psycholoog.. het maakt niet uit, het komt allemaal niet meer goed
hij wilt me niet meer.
Datum:
16-11-2009
Naam:
iemand
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Waarom

Twee dagen geleden is mijn zus in Amerika betrokken geweest in een ongeluk. Ze zat in een cabrio en een 4x4 verongelukte frontaal aan de kant waar zij zat. Ze was net 16. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht maar overleed later daar. Ik heb het gevoel dat dit ongelooflijk oneerlijk is en ik wil kappen met verderleven. Vroeger was het altijd gezellig, nooit ruzie, het was een echte droomzus. Ze hielp me altijd met alles. Ze was bij familie in de Verenigde Staten. Ik vind het ongelooflijk kut. Ik weet niet wat ik moet doen. Zelfmoord lijkt mij de enige uitweg om weer bij mijn zus te zijn. :(
Datum:
15-11-2009
Naam:
Joshua
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.