Levensverhalen (pagina 805)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Problemen

Al sinds ik 8 jaar ben wordt ik gepest, ik heb al 8 jaar een eetverslaving.
Daar komt bij dat ik ook al meer dan 5 jaar een game-verslaving heb.

Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. M'n schoolcijfers zijn echt kut, en ik zit nog wel in m'n examenjaar, 5 havo.

Al die pesterijen hebben me gebroken.
Ik ben zelfs bedreigt toen ik een jaar of 12 was. Een jongen van rond de 20 wilde me vermoorden.

Ik heb nog nooit vrienden gehad, de enige mensen waar ik mee praat, zijn de mensen in world of warcraft, een computergame.

Soms speel ik dit spel wel meer dan 100 uur per week, ik weet gewoon niks anders te doen.

Sinds een paar weken heb ik een bijbaantje, maar dit is ook niks voor mij.

Ik zie gewoon geen positieve dingen meer in m'n leven, altijd maar die ruzies met m'n vader, de pesterijen op school, de dieëtisten, het spijbelen omdat ik bang ben voor pesters, kortweg, alles.

De band met m'n ouders is niet heel goed maar ook niet superslecht, ik kan praten met ze, maar ook heftige ruzie met ze hebben.

Ik doe niet aan sport, ik heb het wel geprobeerd, maar ik hou het gewoonweg niet vol; dan kruip ik maar weer achter m'n laptop om daarop te gaan gamen.

Ook, toen ik net begon te puberen, is onze hond dood gegaan. Ik was heel erg gesteld op hem, we hadden hem al vanaf dat ik 3 maanden oud was, hij was er altijd, en toen ineens was hij weg, dit was echt een diepe schok voor me.

Sinds een tijdje heb ik zelfmoord neigingen, ik snij m'n polsen niet door, dat is niets voor mij, maar zelfmoord lijkt nu wel de juiste oplossing.

Mensen hier proberen elkaar op te beuren door te zeggen dat er altijd wel iemand is die van jouw houdt, maar zo zie ik het niet.

Ik heb geen vrienden, de band met m'n ouders is niet optimaal, ik heb een broertje die niks van al m'n problemen weet. Ik weeg godverdomme 115 kg, en ik ben 16! M'n schoolcijfers zijn kut, en ik wordt al meer dan 8 jaar gepest. Ook speel ik elke week meer dan 80 uur computergames per week. Ik heb nog nooit verkering gehad, etc.

Kheb nu geen zin meer om door te gaan met dit dramaverhaal, en jullie worden er vast ook wel moe van.

Als er iemand tips heeft voor zelfmoord, of wat dan ook, vertel het me alsjeblieft, ik ben ten einde raad.
Datum:
27-11-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

waarom laten ze me niet gewoon gaan?

ik voel me zoo eenzaam..ik heb een hele goede lieve verloofde..toch voel ik me mijn hele leven alleen..altijd heb ik gedacht dat de dood beter is als het leven..leven doet pijn,terwijl dood zijn mij de ideale rust lijkt..ik heb 3 serieuse pogingen gedaan..het feit dat je er altijd alleen voor staat,behalve als je alleen thuis dood ligt te gaan..dan ineens heeft iedereen medelij..zo idioot,laat me lekker gaan..niemand ligt er over wakker,en ik zeker niet..waarom word je dan gered terwijl je dat helemaal niet wilt? en daarna? eenzaamheid wederom..vergeten..tot de volgende keer? geeez wat een maatschappij..je word zelfs gestraft terwijl ik gewoon rust wilde..nu? hmm terug bij af denk ik..ik denk er elke dag aan,maar weet je? het is niet zo makkelijk als iedereen denkt..niet als je serieus bent..want geloof me..het word met elke volgende keer moeilijker..het is nl niet pijnloos,en om 3x voor de poort te staan maar net niet binnenkomt,is bijna net zo erg als in het faalen,en door moeten gaan met leven..ps:ik hoop dat deze keer mijn verhaal wel word geaccepteerd..zou fijn zijn..voor iederreen wens ik verder het beste,zover dat mogelijk is..dank jullie voor het lezen.
Datum:
27-11-2009
Naam:
marcel
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

nooit suicidaal geweest...

Tot nu

Het leven. het kan zo mooi zijn, ookal ben je niet perfect.

Deze kennis heb ik, en toch is er voor mij niks meer waar naar verlang... Alles wat ik me in plaats of waar ik me in inleef, raakt gewoon corrupt.

Ik ben nooit suidiciaal geweest. Mijn persoonlijkheid staat er namelijk niet na. Ondanks dat ik duidelijk mijn imperfecties heb had ik altijd gelooft in een betere toekomst.

En aan deze betere toekomst heb ik ook altijd aan gewerkt, hoe kleinzalig het ook zou zijn.

Ik ben een extreem introvert persoon, en ben nooit eigenlijk echt over mijn verlegenheid gekomen. Ja, en ik ben daarnaast ook gewoon lelijk. Erom heen draaien heeft weinig zin.

Mensen zijn goed zoals ze zijn, daar geloof ik ook in... en ik keur ook mensen niet af omdat ze lelijk zijn. Tenminste, dat denk ik. Het zou waarschijnlijk zo zijn dat ik onbewust andere "lelijkerts" van me afduw omdat ik het gevoel heb zelf ook zo behandeld te zijn geweest.

Ik heb mijn hele pubertijd ongeveer besteed aan het ontdekken van mezelf. Vooral astrologie trok me aan. Ben daarnaast ook een vaste blower geworden, maar dat is ondertussen alleen om de pijn te verzachten.

Ben geconstateerd met sociale fobie. Ben afstandelijk tegen mn naasten inclusief vrienden en familie en angstig voor vreemden. Ben thuis de oudste van een redelijk groot gezin - (ga geen vaste nummers of wat dan ook geven want ben bang dat naasten op een of andere manier hier achter gaan komen en me nog gestoorder gaan vinden..) - en ik WEET gewoon dat ik het slechste voorbeeld ooit ben van hoe een "normale" broer zich hoort te gedragen.

Nu zeggen mensen vaak... je bent nog jong, er kan nog zoveel gebeuren. Maar niet voor mij, want ik ben ondertussen zelf gewoon een slecht persoon geworden. Ik zie mezelf persoonlijk niet als slecht, maar ik ben het wel dat moet zo zijn anders reageren mensen niet zo op mij. Mijn leeftijd is 19, maar ik lijk en gedraag me als een 50 jaar oude gedetineerde.

Mijn uitdunnende en kalende haar helpt ook niet veel bij mijn uiterlijk. Ik had tot een jaar geleden lang dik haar. Niet iedereen geageerde er positief op, maar mij kon het niets schelen. Je kan namelijk best veel met lang haar.. dreadlocks als voorbeeld.

Ben vroeger wel een gepest, maar nooit te veel dat het te veel was voor me, ik ging altijd door. Ambitie heb ik ook nooit echt gehad, maar ik ben jong dacht ik.. ik vind mn plek wel en geld heb ik toch niet nodig, zolang ik maar gelukkig ben.

Geluk heb ik nooit gevonden, en mocht ik een kans erop krijgen verpestte ik het altijd. Ben daarom ook zeker dat ik het nooit zal vinden... en aangezien me redelijk goede gezondheid, zou ik het makkelijk nog zo'n 70 jaar op deze manier vol moeten houden...

Maar ik wil dit niet. Er zijn misschien mensen die van me houden, maar niet voor het gene in mij waar gehouden van moet worden. Ben ondertussen volwassen genoeg om dit mij allemaal te kunnen realiseren...

Mijn vrienden begrijpen me steeds slechter sinds kort. Ben vaag en afstandelijk naar ze, en kan niks interesants inbrengen. Terwijl ik vroeger nog redelijk bekend stond om mijn enthausiasme...

Mijn ouders begrijpen mij niet. Dit is niet puberaal gedrag, want elke keer als ik mijn hart probeer te luchten bij ze, val ik nog dieper in de shit door de adviezen die ze me proberen te geven. Ga werken, zorg voor afleiding... is meestal het antwoord.

Afleiding... ook zon leuk woord, alsof je opeens niks meer kan voelen. Alles, en dan echt alles om me heen zorgt ervoor dat ik me slechter over mezelf ga voelen. Ik heb geen idee waarom ik dit allemaal typ, want ik WEET dat er niemand is die hier een fuck om geeft.

Het is bijna grappig hoe onbelangerlijk een mensen leven is geworden. Ik denk ook dat ik weet hoe iedereen gaat reageren mocht ik zelfmoord plegen... Ik denk dat alleen mijn ouders blijvende problemen eraan gaan houden, de rest van de wereld zal en moet me maar beter zien als een loser.

Toch nu ik mn verhaal weggetypt heb denk ik dat ik het uiteindelijk niet doe. Het is alsof de duivel zelf mij hier wil laten, zodat hij een lichaam heeft waarmee hij zn wensen kan vervullen. Ik heb ook angsten dat ik waarschijnlijk op een dag vermoord word...

Doe ik het niet zelf, dan doet een ander het wel voor me. Ik ben letterlijk gestoord en ongebalanseerd... Mocht iemand de moeite hebben genomen om dit allemaal te lezen... dan is dat het teken dat er toch nog goede mensen op de wereld bestaan. Waar ik nog steeds in geloof.

Iedereen heeft het recht om te leven. Ik ben alleen mijn recht kwijtgeraakt.
Datum:
26-11-2009
Naam:
Anonymous
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

Geen zin mmeer

wat gebeurt er als je iets goed doet?
denk je egt dat je beloont word?!
ik heb geen zin meer me 'aardig' te gedragen
waarom zou ik moeten glimlachen
als ik niet wil?!!
waarom word ik gestraft
als ik zou glimlachen of niet
ik weet al wat er gaat gebeuren
waarom mag ik niet eens mijn mmening zeggen?
of ik nu sterf of later is geen verschil
niemmand zal het zelfs merken
als ik zal zaken neem ik iemmand mee
bij mmoord denkt men
gellukig was ik die 'doode' niet!!!
men doet wat het beste is voor zichzelf
tussen 2 keuzes kiest hij voor zichzelf
iedereen gaat naar ....
Datum:
26-11-2009
Naam:
-_-Vaarwel
Leeftijd:
12
Provincie:
België

pff

Hey,

ik ben een jongen van 15 en woon in Brussel.
Ik heb thuis 3 broers en 2 zussen, mijn ma drinkt nogal veel dus we slapen bij mijn pa, Mijn grootste zus is zwanger en ze is zo blij :) .
mijn broer is verpleger en leeft zijn eigen leventje, daarnaast heb je nog een broer, hij woont in Spanje nu, dan heb je nog een broer, hij zit nog op school en heeft goeie punten, dan mijn zus, ook op school, ook goeie punten, dan kom ik, de kleinste.. ik zit al 2 jaar in dezelfde school op het internaat, één van mijn beste vriend heeft dit jaar een vriendin probere te verkrachten en erna geprobeerd om zelfmoord te plegen,, wat mislukt is, een goed begin van een schooljaar niet?

Alles gaat fout, thuis, op school, op het internaat, ..
mijn punten op school zijn slecht maar ik probeer toch mijn best te doen, ik snap het niet.. op het internaat gaat het er het zwaarst aan toe, ze verdenken mij en nog een vriend van drugsgebruik.. waarom ? weet ik niet, ik heb juist ruzie gehad met de opvoeder en hij zei da ik alles mocht inpakken om te vertrekken :(
NEE !
mijn pa zou mij dan in een rotslechte school zetten en hij zou er zich niks meer van aantrekken :(
ik hou vn mijn pa, hij is de enige die er ooit voor mij was.. ik ben het beu.. ik kan er met niemand over praten, ik rook af en toe wel een jointje, maar daarna voel ik mij zo verdrietig éh..

Alles gaat fout,
alles :(

Mijn vriendin heeft mij al 2 jaar geleden gedumt, maar hoe weet ik niet, maar ik hou nog steeds vn haar.. ze haat mij
ik kan het niet meer aan

:(

Peace and love
Datum:
26-11-2009
Naam:
J.A.
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Afgewezen

Eeey

Vandaag was een leuke dag,er mochten er zo meer zijn..
Tot dat ik een sms'je stuurde naar iemand waar ik een oogje op heb,ik vroeg haar of alles goed was,en ze antwoordde,ja ik ben verliefd,ik zei dan heel lomp,heel leuk..
ze vraagt waarom ik dat vroeg,wel ik antwoorde heel schuw,omdat ik met je wil,toen zei ze,jij kan de boom in,en laat mij zijn,ik ga naar mijn vriend!

Toen kreeg ik zelfmoordgedachten...
Datum:
26-11-2009
Naam:
Wim
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Wat heeft het leven nog zin?

Mijn ouders zijn gescheiden ik woon nu met mijn moeder en stiefpa, ik haat mijn pa en mijn stiefpa. Maar ik moet toch van mijn kut ouders elke week naar m'n vader, maar ik wil dit niet. Het is mijn vader toch? Misschien wil ik hem niet zien, ik krijg er zo'n stress van :@
Soms wil ik wel m'n pols eraf snijden of een mes in me muis of heel veel medicijnen innemen of zoiets.

Dankje.
Bart - 12 Jaar.
Datum:
26-11-2009
Naam:
Bart
Leeftijd:
12
Provincie:
België

gewoon klote

ik ben 16 jaar en ben zwanger!
Mijn vriend, kan nu even geen kindje erbij hebben .
Vandaag ik ging naar de dokter kijken of ik zwanger was, en ja hoor! al 9 weken .
Waarvan ik dus niets wist!

Ik heb dit mijn vriend dus nog niet vertelt want die werkt tot savonds laat.
Maar naar zijn keuze heb ik het helaas moeten weghalen.
Dit verdriet, deze pijn.
Mijn polsen doen verschrikkelijk pijn.

ik weet het gewoon niet meer.

het enige wat ik nu nog wil is naar mijn kindje...

Datum:
26-11-2009
Naam:
isabella
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Tja

Eerst vond ik de mensen maar zwak die aan zelfmoord dachten heb een vriend gehad toen ik zelf nog 20 was die er zelf een eind aan heeft gemaakt wat een zwakkeling ! Maar nu kan ik het allemaal goed begrijpen somige dingen gaan je gewoon niet in de koude klere zitten vooral als je je in de steek gelaten voelt. Alles zit tegen niks loopt zoals je wil en je moet maar met de stroom mee stel je niet zo aan daar sta je toch boven en nog meer van zo'n kut opmerkingen. Ik weet het niet meer heb drie kids (zijn super )en een kut vrouw waar ik geen kant meer mee op kan als er problemen zijn geeft ze haar ouders notabene de schuld omdat ze zo'n slechte jeugd heeft gehad en altijd op de laatste plaats kwam. Maar werkelijk oplossingen zoeken of gewoon je ouders een keer konfronteren ho maar.
Natuurlijk iedereen heeft zijn verhaal en allemaal hebben we wat maar denk eens heb je net als ik dit aan je zelf te danken ik probeer toch eerlijk te zijn tegenover anderen maar niemand zal je zeggen of vertellen hoe ze tegeover jou staan allemaal huigelaars je hebt het toch goed een leuk huisje leuke kids en nog meer van zo'n shit krijg je dan te horen maar als je dan eens over je gevoelens praat dan meot je je maar niet zo aanstellen want je bent tenslotte de man van het gezin. Ja ik weet het niet meer mijn hoofd ontplofd blijf maar als een trein denken en dat is niet goed krijg geen rust meer .Ben alleen bang dat mijn kids me niet kunnen vergeven. Want nu is er pas wat gebeurd en voel me nu echt in de steek gelaten kan het gat niet meer dichten .Maar wat nu kan iemand me helpen tja maar wie wat hoe nee ik weet het echt niet meer ik kom er gewoon niet meer bovenop sorry !
Datum:
26-11-2009
Naam:
T
Leeftijd:
40
Provincie:
Limburg

ben zo moe

in 1994 stierf mijn vrouwtje zij was 50 en ik was 52. waren getrouwd van af 1962.sinds dien ben ik alleen, heb een zoon, die werkt over de hele wereld , is meestal erg ver weg bv china, mexico. algiers, qatar . of koeweit. ben daar door erg eenzaam. woon in spanje in een klein dorpje, hielt het niet meer uit in nederland. heb dit jaar 2009 in julie een hersen infarct ( beroerte ) gehad, en zie het niet meer zitten. lijd veel pijn mijn rechter arm kan ik niet meer bewegen, mijn rechter been kan daar mee zeer moeilijk open, slik tabletten wegens mijn beroerte, moet ik doen om in leven te blijven mijn hele verdere leven, wil er mee stoppen, maar of dat de weg is , dat weet ik ook niet, leef van een minimum aow uitkering, en door mijn beroerte ben ik op een kamer gaan wonen , waar de eigenaar mij iets bijstaat. daar ik zelf niet meer in staat was om op mij zelf te wonen, van een hoog gebouw springen lijkt me ook niets. voor een trein springen al helemaal niets , dat is erg moeilijk daar ik niet zo goed lopen kan, en springen al helemaal niet. hoe kan een mens dan uitstappen op een verantwoorde wijze uit het leven stappen. zonder veel te lijden voor anderen en voor mijn persoon. ik heb er ergt veel moeite mee. dan voor jullie aandacht. wens iedereen veel geluk en liefde in het leven, maar voor mij kan de stekker wel er uit getrokken worden. dat was het wat ik van mijn borst kwijt wilde. nog een mooie dag verder.
Datum:
26-11-2009
Naam:
Louis
Leeftijd:
67
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.