Nee, ik wil niet sterven. Ik wil alleen dit leven niet langer. Het leven is loodzwaar voor mij geworden.
Ik heb jaren al psychische problemen problemen, steeds maar terugkerende angstklachten en ook depressie. En nu, na al die jaren en ook al die therapieen die ik afliep (Haptonomie/lichaamswerk/psychotherapie/alternatieve behandelingen) blijkt dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. Oftelwel ik moet er mee leren leven. Ik heb constant een hoog spanningsnivo, voel me nooit lekker ontspannen of veilig. En dat is zo vermoeiend. Een mokerslag dat het me ook nooit zal lukken om dat te vinden.
Elke dag me staande gehouden, op mijn werk, in relaties. Nooit een dag, een uur dat makkelijk ging.
En dat in deze tijd, waarin we constant op onze verantwoordelijkheid worden aangesproken, alles is maakbaar, alles is te krijgen zolang je maar wilt en je best doet.
En dit is zo'n misvatting en ook miskenning van wat ik heb.
Mij lukt het niet meer om staande te blijven, omdat ik er niet meer in geloof.
Ik wil dan ook niet verder. Maar niemand steunt mij hierin. Iedereen, familie/partner/vrienden wil dit niet met mij aan. Vinden dat ik nog een therapie, nog een medicijn moet proberen. Maar dat wil ik niet meer.
En dan gebeurt het dus: je moet als een dief in de nacht dodelijke medicijnen bestellen, deze allemaal anoniem (met een gelogen verhaal) laten testen (sommige medicijnen die ik besteld had, bleken niet goed te zijn). Ik vond dat heel stressvol.
Moet je je voorstellen dat een kankerpatient dat moet: achter zijn eigen medicijnen aan.
Ik heb de medicijnen binnen! ze zijn goed.
En nu: nog een plek zoeken, waar ik ze kan innemen.
Want dan gaat het volgende spelen: iedereen probeert je te redden. Dus heb je tijd nodig. Dat betekent een huisje of hotel huren.
En dat is zo naar! je kunt niet in je eigen omgeving het doen, vanwege het onbegrip.
Je moet wegsluipen als een dief in de nacht.
En dan maar hopen dat je niet gevonden wordt, en vastgebonden in een ziekenhuis wakker wordt. Waar krankzinnige psychiaters (pseudo wetenschappers, die de arrogantie hebben, dat ze iedereen moeten en kunnen redden) plotseling over je lot gaan beslissen (opname!).
Het is gebeurd. En ik ga het op mijn manier afhandelen. Ja ik zal iedereen vergeven, maar ik ben erg teleurgesteld over hoe ik mijn eigen sterven moet regelen.
Dit mag niet in een beschaafd land! En zal hopelijk snel veranderen.
Ps kort geleden liet ik mijn hond inslapen. De dierenarts gaf haar een spuitje. Ik streelde haar en stelde haar gerust. De dierenarts zei: soms zeggen mensen, dat ze wilden dat het bij een mens ook zo zou kunnen.
Ja, ze moest eens weten.!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.