Levensverhalen (pagina 804)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wrm heb ik zo nn leve .?

int begin was alles goed , men broer deed ni moeilijk over mn vriendjes , maar nu is hij eenn rasist :s als k een vriendje heb zeg hy da hy hem kapot ga make ,, kben et allemaal beu hy slaagt my , 1 keer heeft hy te veel gedaan , hij heeft en gat in mijn kop geslage ,, khad een hersenschudding ='( Màà mn moeder zegt er nix van , ze weet ni wie da heeft gedaan ik deed als of ik ni wist wie dat had gedaan , want als k et ging vertelle ging hij my vermoorde .. kweet gewoon ni meer wa ik moet doen .. kzou graag op een dag in eens weg zijn ,, mijn eige leve lijde zonder mijn familie alleen me vriende naar het buite land mààr ja daar hebde geld voor nodig e en kheb geen werk meer dus ..
Datum:
29-11-2009
Naam:
Robin
Leeftijd:
14
Provincie:
België

mijn pijnlijk verhaal

het is allemaal begonnen met de dna test van mijn vader.ik ben al van klein af aan een papaskindje toen ik op een dag een brief kreeg dat mijn vader me niet meer wou ik viel toen in een diepe put ik was depriesief ik had heel veel pijn ik huilde elke dag ik deed niets anders meer.dat heeft 2jaar geduurd.prate me mense wou ik niet omdat niemand mij verstond.nu is het al een jaar voorby maar de relatie tusse men papa en mij streft elke dag af ik word door iedereen weg geduuwt ze geve me geen aandacht meer ik zonder me af in mijn kamer .mijn mama breekt mij elke dag af dat ik een slechte dochter ben en dat ik geen vriendin waart ben ik heb een vriendje maar luistert ook al nimeer na mijn verhale .elke dag huil ik mij in slaap met de vraag wat er gebeurt met de rest als ik er niet meer ben .ik heb door mijn depressie slechte punten op school daarom ben ik al 3maand gestraft en mag ik mijn vriendje niet meer zien nog zoiet dat mij pijn doe .de mansen vragen aan je wat er scheelt maar ze trekken zich er niets van aan wat je zegt .ik heb al maanden niet meer gelachen ik weet zelf niet meer hoe het voelt.pillen pakken voor rustig te worden neem ik ook al anders haal ik de dag niet omdat er op 1simpele dag veel gebeurt voor mij.ik wordt afgestoten door mijn eige ouders .ik hoop dat jullie wel verstaan wat ik voel
Datum:
29-11-2009
Naam:
jolien
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Er was is een meisje....

Als eerst wil ik zeggen dat ik geen zelfmoord wil plegen.

ik had een meisje gezien in mijn buurt. En ik vond haar wel een leuk meisje.zag haar 1/of 2x in de week. En ik begon haar steeds leuker te vinden dus ik d8 ik ga een praatje probere te maken. maar dat deed ik niet. En toen.....uit het niets...was ik......verliefd op haar. Nou durfde ik helemaal niet met haar te praten, ik oefende gesprekken ,bidde god om hulp dat het goed zo komen. soms toen iik tegenover haar stond waren de woorden op het puntje van me tong.... Maanden gingen zelfs voorbij en had nog steeds niet me mond open gedaan. maar wel had ik met vrienden en in de buurt over haar gehad en na een tijdje..op 1 en ander manier kon een vriend van mij..Haar.
Dus had hij over mij gezegd.
En haar antwoord was:...............

Dat zou ik wel willen, maar ik heb al een vriend.

Ik had de toekomst zo ver voorspelt met haar en in 1 klap hoor je dit. Ik was helemaal kapot.

Ik zal haar nooit vergeten en de dag toen ze dat zei ook niet want het was 9/11.....2008
Datum:
29-11-2009
Naam:
Klaas
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Moedeloos

Ik zie geen toekomst meer voor mezelf. Mijn enige hoop was mijn studie, maar nog afgezien van de vraag of ik het studeren wel kan blijven opbrengen, vrees ik dat ik word tegengewerkt door een aantal mensen. Op mijn leeftijd word je geacht deel te nemen aan de arbeidsmarkt en als je dat niet doet, word je gezien als een profiteur.
Alles heb ik opgehangen aan die studie en ik heb mijn vriendenkring de laatste jaren daardoor zien afbrokkelen. Ik kon niet meer vrolijk zijn en had geen energie voor sociale activiteiten. Die studie leidt tot niets, dat weet ik eigenlijk al jaren. Ik zal nooit meer een normaal leven kunnen leiden, zoals de meeste mensen. Mijn leven is verpest, al sinds mijn twintigste. Het is nooit meer goed gekomen en ik werk mezelf steeds verder naar de afgrond, ook al krabbel ik soms even overeind. Ik bezie het leven met argusogen, te meer als ik besef dat het noodlot nog veel harder kan toeslaan. Het is niet mooi, het is in en in rot.
Datum:
27-11-2009
Naam:
Sara
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

wast maar over

het begon al slecht, op de lagere school veel gepest en dat blijft me toch wel achtervolgen. Ik weet dat kinderen hard kunnen zijn, maar ik geef ze geen ongelijk. Op de middelbare school ging het wel beter, wel ben ik begonnen met automutilatie omdat ik geestelijke pijn wilden vertalen naar lichamelijke pijn. Ik kon simpel weg niet met mezelf leven en probeerde het zo snel mogelijk te verpesten. Ondanks vele complimentjes geloof ik ze nog steeds niet. Daarnaast lieg ik ook nog heel veel, vooral tegen mijn ex, over alles om mezelf maar interessanter te laten lijken, wat nog steeds niet lukt overigens. Maar ja, soms wil ik dat het over is. Dat ik er nooit was.
Datum:
27-11-2009
Naam:
lena
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Problemen

Al sinds ik 8 jaar ben wordt ik gepest, ik heb al 8 jaar een eetverslaving.
Daar komt bij dat ik ook al meer dan 5 jaar een game-verslaving heb.

Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. M'n schoolcijfers zijn echt kut, en ik zit nog wel in m'n examenjaar, 5 havo.

Al die pesterijen hebben me gebroken.
Ik ben zelfs bedreigt toen ik een jaar of 12 was. Een jongen van rond de 20 wilde me vermoorden.

Ik heb nog nooit vrienden gehad, de enige mensen waar ik mee praat, zijn de mensen in world of warcraft, een computergame.

Soms speel ik dit spel wel meer dan 100 uur per week, ik weet gewoon niks anders te doen.

Sinds een paar weken heb ik een bijbaantje, maar dit is ook niks voor mij.

Ik zie gewoon geen positieve dingen meer in m'n leven, altijd maar die ruzies met m'n vader, de pesterijen op school, de dieëtisten, het spijbelen omdat ik bang ben voor pesters, kortweg, alles.

De band met m'n ouders is niet heel goed maar ook niet superslecht, ik kan praten met ze, maar ook heftige ruzie met ze hebben.

Ik doe niet aan sport, ik heb het wel geprobeerd, maar ik hou het gewoonweg niet vol; dan kruip ik maar weer achter m'n laptop om daarop te gaan gamen.

Ook, toen ik net begon te puberen, is onze hond dood gegaan. Ik was heel erg gesteld op hem, we hadden hem al vanaf dat ik 3 maanden oud was, hij was er altijd, en toen ineens was hij weg, dit was echt een diepe schok voor me.

Sinds een tijdje heb ik zelfmoord neigingen, ik snij m'n polsen niet door, dat is niets voor mij, maar zelfmoord lijkt nu wel de juiste oplossing.

Mensen hier proberen elkaar op te beuren door te zeggen dat er altijd wel iemand is die van jouw houdt, maar zo zie ik het niet.

Ik heb geen vrienden, de band met m'n ouders is niet optimaal, ik heb een broertje die niks van al m'n problemen weet. Ik weeg godverdomme 115 kg, en ik ben 16! M'n schoolcijfers zijn kut, en ik wordt al meer dan 8 jaar gepest. Ook speel ik elke week meer dan 80 uur computergames per week. Ik heb nog nooit verkering gehad, etc.

Kheb nu geen zin meer om door te gaan met dit dramaverhaal, en jullie worden er vast ook wel moe van.

Als er iemand tips heeft voor zelfmoord, of wat dan ook, vertel het me alsjeblieft, ik ben ten einde raad.
Datum:
27-11-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

waarom laten ze me niet gewoon gaan?

ik voel me zoo eenzaam..ik heb een hele goede lieve verloofde..toch voel ik me mijn hele leven alleen..altijd heb ik gedacht dat de dood beter is als het leven..leven doet pijn,terwijl dood zijn mij de ideale rust lijkt..ik heb 3 serieuse pogingen gedaan..het feit dat je er altijd alleen voor staat,behalve als je alleen thuis dood ligt te gaan..dan ineens heeft iedereen medelij..zo idioot,laat me lekker gaan..niemand ligt er over wakker,en ik zeker niet..waarom word je dan gered terwijl je dat helemaal niet wilt? en daarna? eenzaamheid wederom..vergeten..tot de volgende keer? geeez wat een maatschappij..je word zelfs gestraft terwijl ik gewoon rust wilde..nu? hmm terug bij af denk ik..ik denk er elke dag aan,maar weet je? het is niet zo makkelijk als iedereen denkt..niet als je serieus bent..want geloof me..het word met elke volgende keer moeilijker..het is nl niet pijnloos,en om 3x voor de poort te staan maar net niet binnenkomt,is bijna net zo erg als in het faalen,en door moeten gaan met leven..ps:ik hoop dat deze keer mijn verhaal wel word geaccepteerd..zou fijn zijn..voor iederreen wens ik verder het beste,zover dat mogelijk is..dank jullie voor het lezen.
Datum:
27-11-2009
Naam:
marcel
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

nooit suicidaal geweest...

Tot nu

Het leven. het kan zo mooi zijn, ookal ben je niet perfect.

Deze kennis heb ik, en toch is er voor mij niks meer waar naar verlang... Alles wat ik me in plaats of waar ik me in inleef, raakt gewoon corrupt.

Ik ben nooit suidiciaal geweest. Mijn persoonlijkheid staat er namelijk niet na. Ondanks dat ik duidelijk mijn imperfecties heb had ik altijd gelooft in een betere toekomst.

En aan deze betere toekomst heb ik ook altijd aan gewerkt, hoe kleinzalig het ook zou zijn.

Ik ben een extreem introvert persoon, en ben nooit eigenlijk echt over mijn verlegenheid gekomen. Ja, en ik ben daarnaast ook gewoon lelijk. Erom heen draaien heeft weinig zin.

Mensen zijn goed zoals ze zijn, daar geloof ik ook in... en ik keur ook mensen niet af omdat ze lelijk zijn. Tenminste, dat denk ik. Het zou waarschijnlijk zo zijn dat ik onbewust andere "lelijkerts" van me afduw omdat ik het gevoel heb zelf ook zo behandeld te zijn geweest.

Ik heb mijn hele pubertijd ongeveer besteed aan het ontdekken van mezelf. Vooral astrologie trok me aan. Ben daarnaast ook een vaste blower geworden, maar dat is ondertussen alleen om de pijn te verzachten.

Ben geconstateerd met sociale fobie. Ben afstandelijk tegen mn naasten inclusief vrienden en familie en angstig voor vreemden. Ben thuis de oudste van een redelijk groot gezin - (ga geen vaste nummers of wat dan ook geven want ben bang dat naasten op een of andere manier hier achter gaan komen en me nog gestoorder gaan vinden..) - en ik WEET gewoon dat ik het slechste voorbeeld ooit ben van hoe een "normale" broer zich hoort te gedragen.

Nu zeggen mensen vaak... je bent nog jong, er kan nog zoveel gebeuren. Maar niet voor mij, want ik ben ondertussen zelf gewoon een slecht persoon geworden. Ik zie mezelf persoonlijk niet als slecht, maar ik ben het wel dat moet zo zijn anders reageren mensen niet zo op mij. Mijn leeftijd is 19, maar ik lijk en gedraag me als een 50 jaar oude gedetineerde.

Mijn uitdunnende en kalende haar helpt ook niet veel bij mijn uiterlijk. Ik had tot een jaar geleden lang dik haar. Niet iedereen geageerde er positief op, maar mij kon het niets schelen. Je kan namelijk best veel met lang haar.. dreadlocks als voorbeeld.

Ben vroeger wel een gepest, maar nooit te veel dat het te veel was voor me, ik ging altijd door. Ambitie heb ik ook nooit echt gehad, maar ik ben jong dacht ik.. ik vind mn plek wel en geld heb ik toch niet nodig, zolang ik maar gelukkig ben.

Geluk heb ik nooit gevonden, en mocht ik een kans erop krijgen verpestte ik het altijd. Ben daarom ook zeker dat ik het nooit zal vinden... en aangezien me redelijk goede gezondheid, zou ik het makkelijk nog zo'n 70 jaar op deze manier vol moeten houden...

Maar ik wil dit niet. Er zijn misschien mensen die van me houden, maar niet voor het gene in mij waar gehouden van moet worden. Ben ondertussen volwassen genoeg om dit mij allemaal te kunnen realiseren...

Mijn vrienden begrijpen me steeds slechter sinds kort. Ben vaag en afstandelijk naar ze, en kan niks interesants inbrengen. Terwijl ik vroeger nog redelijk bekend stond om mijn enthausiasme...

Mijn ouders begrijpen mij niet. Dit is niet puberaal gedrag, want elke keer als ik mijn hart probeer te luchten bij ze, val ik nog dieper in de shit door de adviezen die ze me proberen te geven. Ga werken, zorg voor afleiding... is meestal het antwoord.

Afleiding... ook zon leuk woord, alsof je opeens niks meer kan voelen. Alles, en dan echt alles om me heen zorgt ervoor dat ik me slechter over mezelf ga voelen. Ik heb geen idee waarom ik dit allemaal typ, want ik WEET dat er niemand is die hier een fuck om geeft.

Het is bijna grappig hoe onbelangerlijk een mensen leven is geworden. Ik denk ook dat ik weet hoe iedereen gaat reageren mocht ik zelfmoord plegen... Ik denk dat alleen mijn ouders blijvende problemen eraan gaan houden, de rest van de wereld zal en moet me maar beter zien als een loser.

Toch nu ik mn verhaal weggetypt heb denk ik dat ik het uiteindelijk niet doe. Het is alsof de duivel zelf mij hier wil laten, zodat hij een lichaam heeft waarmee hij zn wensen kan vervullen. Ik heb ook angsten dat ik waarschijnlijk op een dag vermoord word...

Doe ik het niet zelf, dan doet een ander het wel voor me. Ik ben letterlijk gestoord en ongebalanseerd... Mocht iemand de moeite hebben genomen om dit allemaal te lezen... dan is dat het teken dat er toch nog goede mensen op de wereld bestaan. Waar ik nog steeds in geloof.

Iedereen heeft het recht om te leven. Ik ben alleen mijn recht kwijtgeraakt.
Datum:
26-11-2009
Naam:
Anonymous
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

Geen zin mmeer

wat gebeurt er als je iets goed doet?
denk je egt dat je beloont word?!
ik heb geen zin meer me 'aardig' te gedragen
waarom zou ik moeten glimlachen
als ik niet wil?!!
waarom word ik gestraft
als ik zou glimlachen of niet
ik weet al wat er gaat gebeuren
waarom mag ik niet eens mijn mmening zeggen?
of ik nu sterf of later is geen verschil
niemmand zal het zelfs merken
als ik zal zaken neem ik iemmand mee
bij mmoord denkt men
gellukig was ik die 'doode' niet!!!
men doet wat het beste is voor zichzelf
tussen 2 keuzes kiest hij voor zichzelf
iedereen gaat naar ....
Datum:
26-11-2009
Naam:
-_-Vaarwel
Leeftijd:
12
Provincie:
België

pff

Hey,

ik ben een jongen van 15 en woon in Brussel.
Ik heb thuis 3 broers en 2 zussen, mijn ma drinkt nogal veel dus we slapen bij mijn pa, Mijn grootste zus is zwanger en ze is zo blij :) .
mijn broer is verpleger en leeft zijn eigen leventje, daarnaast heb je nog een broer, hij woont in Spanje nu, dan heb je nog een broer, hij zit nog op school en heeft goeie punten, dan mijn zus, ook op school, ook goeie punten, dan kom ik, de kleinste.. ik zit al 2 jaar in dezelfde school op het internaat, één van mijn beste vriend heeft dit jaar een vriendin probere te verkrachten en erna geprobeerd om zelfmoord te plegen,, wat mislukt is, een goed begin van een schooljaar niet?

Alles gaat fout, thuis, op school, op het internaat, ..
mijn punten op school zijn slecht maar ik probeer toch mijn best te doen, ik snap het niet.. op het internaat gaat het er het zwaarst aan toe, ze verdenken mij en nog een vriend van drugsgebruik.. waarom ? weet ik niet, ik heb juist ruzie gehad met de opvoeder en hij zei da ik alles mocht inpakken om te vertrekken :(
NEE !
mijn pa zou mij dan in een rotslechte school zetten en hij zou er zich niks meer van aantrekken :(
ik hou vn mijn pa, hij is de enige die er ooit voor mij was.. ik ben het beu.. ik kan er met niemand over praten, ik rook af en toe wel een jointje, maar daarna voel ik mij zo verdrietig éh..

Alles gaat fout,
alles :(

Mijn vriendin heeft mij al 2 jaar geleden gedumt, maar hoe weet ik niet, maar ik hou nog steeds vn haar.. ze haat mij
ik kan het niet meer aan

:(

Peace and love
Datum:
26-11-2009
Naam:
J.A.
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.