Levensverhalen (pagina 807)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom denk ik zo...

Waarom denk ik zo.... de ene keer gelukkig, ik draai me om en voel me weer depressief... waarom... Ik relativeer de dingen om me heen en besef wel wat ik heb, heb bereikt en wat nog te bereiken valt maar waarom denk ik zo....

Mijn meisje, wat is ze lief... ik voel me schuldig tegenover haar omdat ik me zo voel zonder dat zij het door heeft...ik wil haar niet bezorgd maken. Waar komt dit gevoel vandaan... waarom denk ik zo...

Heb veel leuke momenten en daar haal ik kracht uit maar zodra ik net het gevoel heb dat alles oké is, valt alles als een baksteen naar beneden. Ik denk vaak aan de dood en hoeveel rust me dat wel niet geeft, maar ergens diep van binnen zegt dan weer dat zelfdoding egoïstisch is en weglopen van je problemen..... waarom voel ik me zo...
Datum:
25-11-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

Druk

Ik ben begonnen in een havo/atheneum brugklas en hebhard gewerkt om naar atheneum te kunnen. ik had allemaal goede cijfers op de talen na daar haalde ik gem. tussen een 5 en een 6 oftewel voldoende om over te gaan. maar nu in 4 atheneum is het niveau zo ver omhoog dat mijn punten voor engels en frans onder een 3 ligen en ik werk me helemaal kapot maar mijn ouders blijven mij de schuld geven. ze denken dat het allemaal hartstikke makkelijk is en dat ik gewoon niet leer. ik leer nu bijna 3 weken aan één stuk voor een proefwerk en weet het gewoon niet meer. mijn als ik weer een slecht punt vertel aan mijn ouders krijg ik de reactie "ik heb al een hoop aan mijn kop en dan krijg ik er dit nog bij" ?denken ze dat ik het wel leuk vind? zelf hebben ze allebei mavo gedaan dus wat kunnen ze nou van deze druk weten. woordjes leren gaat nog wel maar wanneer ze grammatica gaan vragen wordt het een probleem.
Datum:
25-11-2009
Naam:
***
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ben op.

na 4jr verlaat m'n vriend me waarschijnlijk omdat ik soms zwaar op de hand ben. Dit is m'n derde partner. Het hoef voor mij nu niet meer. Waarom nog iemand tot last zijn.
Datum:
25-11-2009
Naam:
cyril
Leeftijd:
36
Provincie:
Limburg

lijden door andere mensen

omdat ik al vanaf 16 september 1988 lijd.
en omdat sommige mensen dwingen mij te vergeven terwijl het lijden door die mensen ondragelijk is.
Datum:
25-11-2009
Naam:
marike
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

Het einde ervan maken!

Geen gespring voor de trein, ik wil geen andere mensen pijn doen..
Ik wil gewoon zoals ik nu ben de kist in, me lichaam erin, geest erboven.

end
Datum:
24-11-2009
Naam:
Dead
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

is er een god ja of nee?

ik was een jaar of 9 toen ik het gevoel
al had dat ik hier niet thuis hoor.
ik ben er mee naar psychiater's geweest.
de een zegt dit, de ander zegt dat.
maar conclusie ze hebben gee flauw idee
van hoe ik me voel!
ik heb meerdere malen bij het spoor gestaan. ik snij mezelf om mijn geestelijke pijn tevergeten. me (stief)vader maakt het niet uit of ik er ben of niet. en me moeder is overgevoelig waardoor ik bijna niks mag omdat ze bang is dat er wat gebeurd.
ik ben niet bang voor de dood.
maar voor wat is er na de dood?
is er een hemel? waar ik wel gelukkig kan zijn?
Datum:
24-11-2009
Naam:
mister T
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Ik wil naar huis

Ik kan het niet. Ik kan mezelf niet doden. Maar ik wil het zo graag. Ik wil naar huis. Ik ben klaar met dit leven. Niets heeft meer zin, de dingen hebben hun magie verloren. Ik heb zoveel pijn van binnen. Gekwetst, verdriet, woede, haat. t Gaat maar op en neer. Ik heb een persoonlijkheidsstoornis en het zal nooit over gaan. Ik moet ermee leren leven. Maar ik wil het niet. Ik wil naar huis. Ik wil zweven en kijken op de mensen hier onder me. Wetend dat ik het kutleven niet meer in hoef. Maar dan kijk ik naar mijn kinderen en ik weet: ik kan het niet.
Datum:
24-11-2009
Naam:
Just me
Leeftijd:
32
Provincie:
Anders

Ik wil dood...

Ik wil dood...
Dat denk ik zo vaak. Als ik de was ophang, aan het fietsen ben, ergens tussen de mensen zit. Ik wil dood.
Die gedachte blijft steeds in mijn hoofd. Terwijl ik alles heb! Sinds mijn puberteit is er zo veel veranderd. Ik heb zo hard gevochten om uit drugs, depressie, zelfmoordneigingen en een eetstoornis te komen. Met mijn ouders heb ik eindelijk een goede relatie, ondanks de scheiding gedurende mijn puberteit die hard aan kwam. Ik heb een verloofde, ik heb veel kennissen en enkele goede vriend. Mijn studie vind ik interessant, mijn bijbaan bied mij ook bevrediging. Toch voel ik mij zo slecht, zo rot van binnen.
Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik kan mijzelf niet doden omdat mij vroeger al is duidelijk gemaakt dat ik mijn geliefden meer pijn doe dan door blijven leven. Maar waarvoor leef ik? Ik wil dood zijn. Ik wil rust hebben. Ik wil niet slecht zijn, lomp zijn tegen mensen, mensen kwetsen.
Ik heb alles bereikt wat ik op mijn zeventiende bedacht tijdens therapie wat mij zou helpen, wat mijn leven zou verbeteren. En het helpt helemaal niks!
Geliefden, geld, het maakt mij niets uit. Ik haat mezelf.
Datum:
24-11-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
24
Provincie:
Anders

verdriet

ik had een relatie van 18,5 jaar na veel mee gemaakt te hebben besloot ze de relatie te beeindigen we hebben samen 2 mooie kinderen een zoon van 13 en een dochter van 9.eerst mog ik ze niet zien daarna met veel wegen en een advokaat mog ik ze zien.maar dat was maar voor korte duur.nu mag ik ze niet meer zien.de rede is tot ze gezecht heeft tegen haar advokaat tot ze bang is tot ik de kinderen wat aan zou doen.nu zie ik de kinderen niet meer.daarom denk ik vaak wat heeft mijn leven nog voor zin?ik loop vaak rond met zelfmoord ik heb het al een paar keer geprobeerd met tabletten wie heeft een goede oplossing voor mij?
ik lees het wel thnx voor jullie medewerking
Datum:
24-11-2009
Naam:
maurice
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

De koek is op

Ik heb gestreden, gedacht dat ik wel kon surviven, confrontaties aangegaan, mezelf weggecijferd, en nu, nu ben ik moe. De koek is op.
Ik ben zo verdomd moe. Mijn kind van 17j is aan t zwerven omdat Jeugdzorg en Kompaan hun werk niet goed doen. En ik heb maar EEN kind. Toen hij een half jaar was, zijn we in de steek gelaten door de vader (een zeer agressieve man). Steeds probeerde ik een vader voor mijn zoon te vinden maar ik trok de verkeerde mannen aan terwijl ik alleen maar t huisje-boompje-beestje wilde. Na een zoektocht van jaren vond ik mijn prins op t witte paard; Roger Broek. Maar die ging dood! Wat kan het leven toch wreed zijn. Nu heb ik eindelijk weer een nieuwe partner maar die ziet mijn zoon niet te zitten en andersom, mijn Roel heeft een hechtingsstoornis (kijk maar op de div. sites wat dit inhoudt). Aan de buitenkant zie je dus niks. Mijn omgeving begijpt NUL komma NUL van hem. Eerst deed ik geen zelfmoord omdat ik er voor hem moest zijn ondanks dat hij uit huis geplaatst was, maar nu hij toch zwerft ....
Datum:
24-11-2009
Naam:
katootje
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.