Levensverhalen (pagina 802)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord? ja of nee

hoi ik ben man30 en denk veel aan zelfmoord,al sinds men 12de.maar even voorstellen wie ik ben of schetsen.op deze moment woon ik alleen op een studio en al jaren invalied,ik heb een persoonlijkheidsstoornis,schizofrenie en ptss volgens de testen bij de psych.ik noem het een reactie op gebrek aan liefde en een reactie op hetgene mij aangedaan is.ik heb geen vrienden (nooit had),geen relatie,geen band met ouders en geen sociaal leven;dat lukt me allemaal niet.wat ik wel heb? eten,kleren en een dak,een drugsverlaving,depressies,en een laptop om me de bevestiging te geven dat het leven rot is.maar nu mijn verhaal zoals ze zeggen,je levenswandel,het gekke verhaal.... ik ben geboren en naar wat ik hoord heb was dat een leuke dag voor vele mensen die me een leuk leven wensten.jammer dat ik te klein was om het te beleven en van te genieten.ik ben op de lage school veel gepest geweest en men schoolresultaten leden eronder maar voor de rest geen problemen tot ik van men 12de tot men 14de misbruikt ben door een neef.en hoe lang en hoe gruwelijk het ook was,ik was een kind en kon het wegsteken diep in mij dacht ik,immers ik was iemand vol levenslust,dromen,en hoop dat ik wel leuke dingen zou meemaken,los van het feit of er een god is want daar ben ik toen men eerste geloof verloren.jammer achteraf dat ik te bang was om het te zeggen,ik kan moeilijk inschatten of men leven zoveel anders zou zijn geweest.sindsdien is het steil bergafwaarts gegaan, probleemgedrag(zelfmoordgedachten en kinderachtige pogingen,zelfverminking) en drank en drugs worden men beste vrienden.gevolg;buiten op school en weggelopen thuis op men 18de notabene naar engeland,ver genoeg.daar twee jaar geleefd en gewerkt maar op men bek gegaan ondanks toen nog veel goeie moed,terug naar ouders en belgie,ze hebben de boodschap begrepen dat ik mischien wel begeleiding en steun nodig heb.ze zorgen voor een job,auto én hobby,maar jobs door conflicten met mensen relationeel gebied kan ik niet houden,zelfde met de hobbys,en de auto rijd ik wel dronken of gedrogeerd in de prak.mijn psychise problemen stijgen mee,er komt dissociatie bij waarrin ik telkens men trauma herbeleef,maw ik ben ergens gesnapt in men hoofd en ben volledig de controle verloren.om mezelf het ultieme gevoel te geven van reden van leven laat ik me maar gebruiken zoals een hoer.op men 28ste heb ik een psychose had door overmatig drugsgebruik en zo weer alles verloren wat ik had opgebouwd.toen om hulp gezocht,vele opnames,therapien gedaan maar het wordt niet beter. nou dat is in feite in het kort.maar ik vind de conclusies belangrijker om uit leggen. iedereen zegt maar los eerst zelf je problemen op en de wereld om jou zal veranderen.das gemakkelijk gezegt voor iemand die geen echte problemen moet aanpakken.ten tweede hoe goed je je leven ook probeerd te maken je blijft afhankelijk van de onbekende factor dat ongeluk op je pad komt,hoe goed je voorbereid of onschuldig bent.maar iemand die gelukkig is,is sterker en kan ongeluk beter ontwijken dat kan waar zijn. maar mijn hoop is afgenomen,en als ik niet mag verlangen op een wonder,geluk,liefde,een oplossing van iemand anders hoe moet je dan jezelf moed geven? juist dan zeggen ze leer terug van jezelf houden eerst,maar hoe kan je dat van het monster dat ze van je gemaakt hebben? nouja ik zit op een punt van het is duidelijk,geluk is mij niet gegund en geloof heb ik niet meer.voor mij zijn we allemaal beesten,en dat je je moet gedragen daar kan ik in komen maar het leven is zoals een loterij,je hebt geen problemen,je overwint ze,of je kan niet meer.het is gewoon niet eerlijk dat de wereld rot is en dat ik alleen maar verdriet ken en dan moet ik hoop houden dat ik men problemen overwin,de ware vind en nog x-aantal jaren gellukig zal zijn? dat kan ik niet meer,ik haat mezelf,vind mezelf zielig en niemand heeft me ooit echt graag gezien voor wie ik ben behalve men ouders en voor hen slijt ik men leven tot ze gaan en dan ga ik mee.ik ben gestorven toen ik twaalf was. soms ben ik gewoon bang dat ik nog gekker wordt en mensen meeneem dat ik men woede loslaat.ik heb begip voor zelfmoord maar diep in men hart zou ik zeggen stel het zolang mogelijk uit,zolang je geld hebt zet in op de loterij want meestal verlangd een mens zoveel maar het juiste schouderklopje of portie liefde kan voldoende zijn,we moeten toch gaan,denk aan de mensen die het erger hebben en niet opgeven,evenwicht helpt tegen depressie,praten lucht op en af en toe eens lekkere sex. fuck life when it fucks you. veel sterkte aan iedereen en al men liefde xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Datum:
02-12-2009
Naam:
bart
Leeftijd:
30
Provincie:
België

Moe...

Ik ben gewoon zo moe.....
Datum:
02-12-2009
Naam:
C
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoordneigingen

hallo allemaal ik loop de laatste tyd rond met zelfmoordgedachten voorbeelden zyn op myn werk sarcastische opmerkingen waar ik moeilyk mee om kan gaan en myn relatie met myn ouders vooral met myn moeder dat gaat niet zo goed ze is nogal egoistisch ga wel een cursus volgen gedachten en gevoelens onderscheiden ik heb wel een leuk leven hoor ben in aug de confrontatie aangegaan met myn moeder aangegaan op de verjaardag van myn zwager ton ze my zei dat ik moest opruimen ze heeft me 4uur genegeerd daarna heb ik hulp gezocht by de ggz als ik by myn ouders ga eten word ik aan het werk gezet dat kan niet zei myn therapeut verder heb ik leuke hobbys zoals vakantie elk jaar als ik een vakantie boek en zeg tegen myn ouders breekt de hel los vorig jaar heb ik zware migraine gehad door vooral myn moeder was bang te vertelllen dat ik op vakantie ging heb eemn nacht in het ziekenhuis gelegen ze dachten dat het een hersenbloeding was
Datum:
01-12-2009
Naam:
michel
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

pijn

hey,
ik ben een meisje van 14 jaar en ik heb redelijk veel al meegemaakt, de scheiding van mijn ouders , gepest in het lager , ik ben tot nu toe nog maar alleen gekwetst geweest en op momenten kan ik er echt niet meer tegen. vele zeggen dat ik over mijn gevoelens moet praten maar praten is moeilijk . ik heb het gevoel dat de pijn die ik vanbinnen voel maar niet weggaat . al die zelfmoord gedachten , ik heb gewoon geen hoop meer . mijn armen staan ook vol met krassen. ik herinner mij niets meer van monenten dat ik mezelf kras, wat ik wel weet is dat het mijn pijn verzacht maar de pijn vanbinnen wordt erger met de die voorbij gaan . ik lig nachten te huilen en te huilen, ik doe de laatste tijd niks anders maar gelukkig krijg ik hulp en dat is ook goed want anders zou ik het niet halen .
tips zijn altijd welkom :-)

-xxx-jes
Datum:
01-12-2009
Naam:
astrid
Leeftijd:
14
Provincie:
België

weet niet

Voor iemand die dit leest, die wel 'gezond' is.
Ik ben ik: veel te dik. maar afvallen dat kan ik niet. Nooit niet, gelogen tegen dieëtistes en nu zit ik onder de acné. Ik was mooi, ooit. Nu krijg ik littekens op mijn borst, mijn rug, mijn gezicht en mijn hart. Nooit meer zal ik het zelfde zijn. Nooit meer zonder de pijn die de mensen je aandoen door te kijken van ; wat heb jij? Vies zijn ze van je, maar je kunt niks doen. Helemaal niks. Behalve pillen slikken, zalfjes smeren, en je kut voelen, van de bijwerkingen, van de pijn in je ziel.
Ik weet het niet, misschien is het wel klaar voor mij, want ik kan mezelf neit meer zijn. Mensen zien mij ook niet zoals ik bén. Ze denken dat ik alles kan, dat ik dapper ben en doorvecht. Maar ik heb het allang opgegeven. Ik ben niets waard.
Zeg het maar eerlijk, want zelfs de tranen die in mijn ogen prikken durven niet over mijn wangen te rollen omdat ik het niet waard ben om te huilen, om opgelucht te zijn...
Liefs van een meisje
Datum:
01-12-2009
Naam:
ano
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

anorexia.

Hee, Ik had gelezen dat een jong meisje zat met anorexia. ik wil er ook even wat over kwijt.
ik was ook 8 toen ik mezelf dik vond. Ofja, zoeits. ik wist nooit hoe ik met mijn emoties om moest gaan.Moet ik het laten zien? of moet ik het verbergen?
als mensen zien dat ik verdrietig ben gaan ze anders doen. ze gaan anders denken. ze vinden me dan zielig! Ik ben niet zielig! ik dacht Het gaat wel weg als ik even ben afgevallen en mezelf kan accepteren. maar nu.. ik ben nog steeds op zoek naar die acceptatie van mezelf.
en ik GELOOF nog steeds dat mezelf te verhongeren me gelukkig maakt.
ik heb ong. een halfjaar in een anorexia kliniek gezeten. het liep uit de hand. ik wilde naar huis. ik mocht me famillie alleen zien als ik vooruit ging. maar dat ging ik niet dus heb ze lang niet gezien.het werd steeds moeilijker ik wist niet wat ik met mijn emoties aanmoest. dus hebben ze me naar huis gestuurd omdat het beter ging thuis. en nu. iedereen denkt dat het goed gaat.
maar alleen ik.. weet dat ik lieg.
onelove.
Datum:
01-12-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
99
Provincie:
Noord-brabant

tip

Denk hier eens over na: je kunt nog zoveel doen met je leven! denk maar zo je leeft maar EEN KEER pak die kans ook en veprust die niet. Je hebt het hier goed, een hele toekomst voor je denk daar maar eens over na.
Datum:
01-12-2009
Naam:
geheim
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Hoe moet je verder?

Ik wil niet meer. Geen pijn meer hebben. Keer op keer word ik door mijn ex vriendin voor de gek gehouden. Het doet echt zo'n pijn. Ik ging na onze breuk door een hel. Ik heb er zelf voor in een psychiatrische inrichting gezeten. Keer op keer blijft ze me hoop geven. Laat ze met weten dat ze me mist en dat ze van me houdt. En net voordat ik bij haar in de buurt kom word ik weer afgestoten als een speelballetje. Hoe kan het toch zo zijn dat ik mezelf geen leven zonder haar kan voorstellen? Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik hier nog jaren mee rond blijf lopen. Wat kunnen mensen gemeen zijn. Niet standvastig zijn in hun beslissing en daar iedere keer op terug komen. Zo blijf je bezig toch? Ik heb geen zin om jaren met deze pijn rond te lopen en denk er echt aan om mezelf iets aan te doen. En dat weet ze, en toch blijft ze me iedere keer die hoop geven. Radeloos word je ervan. Hoe kan ik ooit gelukkig worden?? Ik bid god:,, ontferm u over mij". Maar is dat voldoende. Wie kan me helpen?
Datum:
01-12-2009
Naam:
Ad
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

Illuminati

Zeer vervelende gedachtes die mij het moeilijk maken verder te \"leven\".

Ik ben er stellig van overtuigd dat wanneer mijn buikje niet zo goed gevuld zou zijn, ik ook niet met deze gedachten zou kampen. Dan was ik nog puur met overleven bezig,,, ik weet.

Maar waarom zelf(moord)(doding)... dat zou zonde zijn en je helpt niemand. Ik zal proberen het uit te leggen.

Voor mij voelt het redelijk normaal dat ik kamp met die gedachten omdat als ik kijk naar wat er gebeurt in de wereld (nederland is wel genoeg )voornamelijk uncool is.
Je zou denken dat politiek geschoolde mensen verschil zouden kunnen maken. Maar waar ben ik mee opgegroeid: met een kabinet wat constant hetzelfde is: CDA ofwel: Christus Deed het Anders.
Wij van het gewone klootjes volk moeten ons bezig houden wat een goedkope zorgverzekering is of we kunnen rondkomen iedere maand. terwijl een CDA zich bezig houdt met oorlog, mensen dood maken, JSF en de kloof van ongelijkheid in geld --> kapitaal alleen maar groter maakt.
Nogal logisch dat ik kamp met zelfmoordgedachten.
Peace-out
Datum:
01-12-2009
Naam:
Rek-nak
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

Een ander wereld

Het leven is hard en niet weggelegd voor iedereen. Al die tijd dat ik heb geleefd was er alleen maar tegenslag.

In het lager onderwijs was ik altijd alleen. H
Datum:
30-11-2009
Naam:
Bob
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.