het begon toen ik de liefde van me leven vond. ik hield meer van haar dan wat dan ook.
maar zoals alles in het leven is het niet zo mooi als het lijkt.
ze werd gestalkt, lastig gevallen door andere jongens. Ik wilde ze allemaal vermoorden, omdat ik niks mocht doen van me vreindin deed ik dat niet. Ik hield van haar en had zoiets nog nooit eerder gevoelt.
maanden lang hebben die gasten dingen bij me vreindin gedaan, gezegt en mij bedreigt via haar. Het waren meer dan 20 gasten die mijn leven hebben verpest. 5 van die gasten hebben wapens, geweren en messen. :( ik wilde alleen een leven met mijn grote liefde en zij met mij. na 7 maanden lang was ik het zat. ik werd gek, ik was kapot, moe, ik kon niet meer vechten en niks doen. Ik heb toen 2 van die jongens aangevallen door de aggressie die ik meer dan een half jaar heb lopen opkroppen. Mensen begrepen me niet, mensen bemoeide zich met mij en stopte me alleen verder in de put waar ik al in zat. ze hebben mijn leven verpest.
het enige wat ik wilde was mijn meisje :( waarom snappen mensen het niet als een meisje tegen je zegt: ophouden, ik heb al een vreind, opkankeren sukkel, ik wil jou niet, laat me voor altijd met rust en ik wil niet meer met je omgaan dat ze moeten ophouden. het leven drukt op me schouders en het word steeds zwaarder. ik kon er niet meer tegen. ik was verrandert, zwaar verrandert. Me vreindin wilde me niet meer, ik deed zelfs rot tegen haar omdat ik niet meer normaal kon denken zonder aggressie, het is moeilijk verranderen en het heeft tijd nodig zei ik. Ik kon niet verranderen ik hield iedereen voor de gek. toen ging ze weg wat niet raar was omdat ik elke dag boos was. ik geef de jongens die mijn leven hebben verpest de schuld, ze hebben me maanden lang uitgescholden en bedreigt het heeft me van binnen kapot gemaakt, als iemand je zolang uitscheld over dingen en dat je haar niet waard bent enzo, dan ga je je ernaar voelen, je gaat kapot.
ik had gewild dat ik al eerder dood was, dat ik niet had geleefd. ze heeft me geluk laten kennen en ik wil niks adners dan haar, maar de pijn die ik erbij kreeg was niet het leven waard. ik heb eerder aan zelfmoord gedacht, ik had al een ketting om me nek. Ik kon het niet, ik kan het nog steeds niet. hoe ik me voel is als een ziekte die elke dag erger word en niet kan worden genezen, alsof ik elke dag van een gebouw aan het afvallen was. het leven heeft geen zin als je met zoveel pijn zit, het leven heeft geen zin als je hart er elke dag uitgehaald word en word fijngeknepen tot het bijna stil staat. het leven heeft geen zin, als mensen elkaar en elkaars wensen neit respecteren.
als iedereen respect voor elkaar in de wereld, dan was er geen probleem geweest. dan had ik deze problemen niet, ik kan niet met problemen omgaan en zocht een uitweg in verkeerde richtingen, ik begon met vechten, drinken, blowen, roken. ik wou dat mensen gewoon met elkaar om konden gaan. mensen verzieken elkaar leven.
life is hard, the people that are living in it make it harder
ik ben bang dat als ik doodga, dat ik mensen pijn doe, mensen dit ook laat doen, mensen achterlaat, het voelt alsof niemand meer van me houd en om me geeft, het zou zonde zijn als dat wel zo is en ik dan weg ben.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.