Het is nu ongeveer tien maanden geleden dat ik opgenomen werd met een zware depressie, persoonlijkheidsproblemen en een angst- en paniekstoornis. Ik heb twee dochtertjes van 3,5 en 16 maanden, en hen toe te vertrouwen aan de zorg van anderen was een haast onmogelijke taak. Hoewel ik nu tien maanden verder zit, heb ik het gevoel dieper te zitten dan ooit. Ik zie geen uitweg meer, als ik puur en alleen naar mijn eigen mogelijkheden kijk. Ik ben moe, uitgeput, verslagen en heb geen vertrouwen in de toekomst. Ik wil niet dood, maar doorleven op deze manier vergt teveel van mijn uithoudingsvermogen. Vijf weken geleden heeft een jonge vrouw van onze groep zelfmoord gepleegd. 26 jaar, en dan zo'n beslissing te nemen: vrijwel de enige beslissing in je leven die onomkeerbaar is! Vandaag heeft een andere jonge vrouw van onze groep haar leven beeindigd. Ze laat een man en twee kinderen van 13 en 9 jaar oud na. De angst die dit met zich meebrengt grijpt me naar de keel. Hij wil bezit van me nemen, om me door radelooaheid ook in de armen van de dood te drijven. Als je moedeloos en radeloos bent, lijkt het alsof een zelfgekozen einde de rust brengt waar je zo naar verlangt. Je snakt naar liefde, naar vrijheid, naar vrede, naar geluk, naar troost. Maar 1 ding weet ik zeker: deze dingen zijn niet te verkrijgen door een eind aan je leven te maken!
Het leven is het kostbaarste wat je ooit is gegeven. Jij hebt jezelf niet gemaakt, en je hebt er niet zelf voor gezorgd dat je groeide. Ik geloof dat wij ons leven uit Gods hand hebben ontvangen. En ik geloof ook dat ik niet het recht heb om aan dat leven een einde te maken. Maar waarom dan zoveel ellende, pijn en verdriet, waar we geen uitweg mee weten? Wil God ons straffen of heeft Hij er plezier in om ons te zien lijden? Ik geloof van niet. Ik geloof dat God ons wil 'testen', Hij wil dat wij met al onze zorgen naar Hem toegaan: "Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijn, en Ik zal Uu rust geven!" Wat is er mooier: genezing te vinden bij de Bron van al het Leven, en in Zijn dienst en tot eer van Zijn Naam te mogen leven en getuigen, of er abrupt een einde aan maken en in de vergetelheid verdwijnen?
Kies niet de weg van de minste weerstand. Vecht voor je leven, en zoek troost bij je Schepper! Zonder hoop is er geen leven, maar zolang er leven is, is er hoop!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.