Levensverhalen (pagina 793)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn leven is stuk

kweet nie wa er me mij gebeurt,
kan niet overweg met mijn leve,
zit al 3 weke elke avond me mes tege me keel,
wat gebeurt er met mij,
thalia houd mij levend,
wat gebeurt er als ik haar niet meer heb,
kmis haar elke dag enorm,
kan er niet meer tege,
elke dag gezaag an mn kop van wes,
kbn et gwn beu,
mn leve is na de klote,
kwil gwn weg,
iedereen heeft makelijk prate,
maar niemand weet wak meemaak elke dag,
zo'n pijn, zo'n verdriet, elke dag opnieuw,
de haat de pijn, kweet gwn nie meer wa doen me mijn leve,
wie moet mij nu nog, ruzie met pa, kan niet meer op school,
niemand kn mij begrijpen,
wilt iemand wij wel begrijpen :'(
ik kan er niet meer aan uit,
ik acteer overdag, maar al het verdriet ziet niemand,
ik laat het er 's avonds uit,
niemand begrijpt het toch,
pa straft mij vo mn punte, maar kn er niks an doen,
kweet nie meer wa doen,
steun kan ik bij niemand vinden,
alleen bij mezelf, maar het helpt geen klote,
mijn leve is eraan, zo kan ik niet langer verder leven,
k doe me stoer voor, maar mijn hart is veel te groot voor deze wereld ,
ik hoor hier niet thuis, de wereld is niet voor mij,
de keuzes worden te moeilijk, de beslissingen kan ik niet aan,
het gebeurt 1 van deze dage dat ik er volledig door ben,
wat gebeurt er dan met mij, kweet et zelf niet meer,
k heb het gevoel dat niemand me nog moet,
Datum:
19-12-2009
Naam:
anthony
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Trek het niet meer.

Het begon onschuldign een klein krasje in m'n arm. Daarna werdt het iets erger, voor elke keer dat me iets kuts overkwam weer een kras. nu is het zo een halve verslaving. Ik denk er al lang aan om zelfmoord te plegen want ik rek het niet meer. Vrienden heb ik nu niet bepaald behalve 1 vriendin. Heb dan wel een vriendj maar ik voel het aan alsof er iets mis is en hij beweerd van niet. trek ik ook niet meer. Mijn ouders zien mij niet staan. Weten zelfs niet eens da ik besta. Als ze dan toch eens iets zeggen tegen mij, is het pestend of spottend. trek ik helemaal niet meer. ik kan het allemaal gwn niet meer aan. Heb dit tegen 1 iemand verteld,, die persoon drngt erop aan om de hulp lijn te bellen, clb te gaan, gwn tegen iemand te zeggen wat mij dwarszit. Mar wat gaan die mensen doen? ik wil niemand anders laten opdraaien voor mijn miezerig leven. Sommige verdienen te leven en ander eniet, en ik zit in die 2 de groep. Een leven met als doel zitten wachten tot het over is noemik geen leven. ik trek het allemaal echt niet langer. ik heb in m'n nacht kasje een hele reeks pillen staan die er een eind aan kunnen maken en ik ben eried die te nemen. Ik trek het niet meer, al m'n kracht is op. ben klaar om het op te geven.
Datum:
18-12-2009
Naam:
LieverNietBekend
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Zinloos

Het leven is zo zinloos.
Ondraaglijk zelfs.
Niemand die mij begrijpt....
Zelfs mijn kinderen niet meer.
Wil er gewoon mee stoppen.
Het liefste na dit bericht!
Datum:
18-12-2009
Naam:
bennie
Leeftijd:
53
Provincie:
Gelderland

Niet normaal

Ik vind het werkelijk niet normaal dat, terwijl mensen hun verhaal vertellen, NIEMAND erop reageert! Iedereen is te druk met zijn eigen verhaal. Ik heb zelf ook veel dingen meegemaakt die deze mensen ook meemaken. Je moet gewoon de hoop blijven houden je realiseren dat je over een paar jaar de dingen kunt relativeren. Niemand is beter dan een ander, dus vijzel jezelf op en hou op met je zelfmedelijden. Dat zelfmedelijden drijft je tot zelfmoord. Ik zeg niet dat het niet logisch is dat mensen zo denken ( door wat ze hebben meegemaakt en meemaken) maar denk GVD NA. Over oplossingen. Ga mediteren ofzo... Of zoek iets. Zelfs in je eentje kun je de wereld aan!
Als je wordt gepest, zul je in de komende jaren merken waarom. Dat is om je sterker te maken, want dat ben je nu duidelijk niet. Lekker belangrijk, bijna iedereen die ik ken is gepest... in mindere of sterkere mate. Draai het om, hier word je sterker van. Zijn je ouders op een vervelende manier gescheiden? Ook lekker belangrijk, op een gegeven moment( heel langzaam) zul je je eigen weg vinden.

Alle mensen die hier hun verhaal vertellen.... ik vind het allemaal vreselijk maar het is van tijdelijke aard.

Wie heeft gezegd dat iedereen ten alle tijden gelukkig moet zijn? Sommige dingen moet je zien als levenslessen, lekker belangrijk als jouw levenslessen harder zijn als die van een ander.

HOU OP met zelfmedelijden, jouw tijd komt wel. Die komt niet als je er nu een einde aan maakt.
Datum:
18-12-2009
Naam:
Marieke
Leeftijd:
31
Provincie:
Gelderland

wat is dit toch?

Ik kom deze site tegen en ben diep geschokt. Wat is dit toch een macabere webpagina. Al die jonge mensen die dood willen, de dood wensen net alsof iemand die op vakantie wil. Ik heb zelf een goede vriendin aan zelfmoord verloren, weet maar al te goed wat het betekent voor de achterblijvers. Ik vind nog steeds dat het een egoistische daad is, uiteraard pure wanhoop, maar toch. Lieve zelfmoordaanbidders, het leven is niet altijd leuk, mooi, makkelijk!! Accepteer dat nou eens, want dood zijn is ook niet alles!!
Datum:
18-12-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil rust.

Hallo,
Het begon allemaal toen ik hoorde dat we naar België gingen verhuizen.
Ik was er kapot van, ik hou van Nederland, van mijn vrienden en familie. En in België heb ik niemand. Een tijdje later zijn mijn 2 oudere zussen en ik naar de politie gegaan om aangifte te doen. Want mijn vader sloeg ons vroeger, vooral mijn oudste zus. We waren aan de winnende kant, maar uiteindelijk moesten we toch naar België. Mijn oudste zus was 19, dus zij bleef. Mijn andere zus vvan 15 en ik 14 moesten gaan. We lieten onze oma achter, onze zus, familie en vrienden. Mijn school ging heel goed in België, maar die van mijn zus niet. dus zij mocht teruggaan naar Nederland. Nu zit ik hier in mijn eentje, zonder familie, zonder vrienden op school. En verdorie zonder mijn zussen en oma. school gaat niet goed, ik haat mijn vader, ik heb alleen mijn stiefmoeder. Ik ben kapot, ik ben altijd verdrietig al laat ik dat niet altijd zien. Ik wil gewoon dood. Weg van de stress, verdriet, pijn en eenzaamheid. Mijn vader wilt ook niet terug, want hij heeft erg veel geld verloren door naar België te verhuizen, dus geen koophuis, maar een huurhuis. En dat is erg moeilijk in deze tijd. Hij wilt niet gaan en heeft gezegd dat hij NIET gaat. Ikzelf kan niet wachten tot mijn achttiende. Niemand begrijpt hoe ik me voel, iedereen zegt dat ik het moet volhouden, maar ik KAN HET GEWOON NIET! Ik wil zelfmoord plegen, maar eerlijk gezegd durf ik het helemaal niet. Ik heb altijd gedroomd van een gezin, een mooie vrouw, leuke kinderen. Maar ik kan niet wachten, ik hou het geen vier jaar vol. Ik ben alleen en achtergelaten. Gebeurde er nu maar een wonder.
Datum:
17-12-2009
Naam:
S
Leeftijd:
14
Provincie:
België

geen zin meer om te leven

woon nu al 5 jaar in Nederland vanuit Indonesië, m'n ma was overleden toen ik 2,5 jaar oud was door bevalling van m'n kleine zusje.

m'n vader .. ik ken m'n vader nooit goed.. ik kon hem nooit leren kennen omdat hij was ongeduldig wachten voor hertrouw, of was het de ouders van m'n ma / m'n grootouders wou ons hebben omdat ze hadden hun dochter verloren....

ik weet echt niet omdat ik haat hun allebei, ik woonde bij hun huis tot ik 10 jaar oud was tot m'n vader had mezelf naar privé kostschool in Indonesië gestuurd tot ik 17 werd,

ben altijd jaloers op m'n maatjes in kostschool als hun ouders aan het bezoek waren met hele gezin en zag het echt gezellig uit.. maar moi.. rien... alleen maar geld en geld en geld werd naar mij gestuurd..

toen ik klaar was met kostschool moet ik op m'n eigen leven omdat ben ik niet welkom thuis door stiefmoeder

ik heb veel tantes en ooms maar ze zijn alleen maar bezig met hun eigen gezin en bezitten,
terwijl m'n oudere zus heeft meer geluk omdat m'n grootouders hadden haar gesteund tot ze hoogste diploma gehaald en eigen kantoor krijgen in golden triangle in Jakarta
et moi... rien !!

terwijl m'n vrienden en maatjes die ouders hebben, ze hebben nu mooi carrière en mooie leven

toen besloot ik om te vluchten naar buitenland, Nederland was de keuze omdat heeft veel verband met Indonesië

maar sinds m'n vorige werkgever failliet ging, en al 7 maanden zonder baan en geen uitkering en nog m'n verblijfsvergunning is in gevaar...

dus ik had paar keer gedacht om zelfmoord te plegen omdat niemand, echt niemand zou mij gaan missen
Datum:
17-12-2009
Naam:
Ferdi
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

How did it come to this.

Sinds ik geen vriendin meer heb, lijkt alles zo nutteloos. Ik heb niet het gevoel dat ik alles ergens voor doe. Studeren, werken, noem maar op. En zelfs; stel je hebt veel bereikt in je leven, wie gaat zich dat nog herinneren na 10 jaar? Je bent gewoon een zuchtje wind die ook weer over gaat. Wat heeft het dan voor zin om te leven, denk ik.
Vandaag was ik bij een vriendin en heb maar mijn gevoelens uitgelegd. Ik kon niet geloven wat ik te horen kreeg; ze begreep me. Opeens voel ik me dan beter, voor eventjes. Ik vraag me af hoe lang dat goede gevoel gaat duren.

Ik wil redenen hebben, dat is het enigste.
Datum:
17-12-2009
Naam:
Rens
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Is dit nou hoe ik wil leven?

Heeft iemand dat ook wel eens?
Dat op één dag alles fout gaat.
Zelf heb ik dit bijna elke dag
Het is zo verschillend, de ene dag ben ik hartstikke vrolijk en de andere dag denk ik gewoon aan zelfmoord. Ik weet niet hoe het komt, ik ben ineens heel emotioneel om dingen geworden. Als er gelijk iets kleins gebeurt, reageer ik daar heel erg op. Het begon dit jaar. Ik had wel wat vriendinnen, maar ik was niet zo spontaan of breedmonds. Een paar maanden later deed iedereen heel vreemd tegen mij, net alsof ik veranderde. Ik ben nu veranderd, maar zelf vind ik dat het goed was. Ik zie nu mijn vriendinnen als een stelletje nepbarbies die alleen maar gezellig met elkaar kunnen doen en niet een woordje over een serieus onderwerp kunnen hebben. Toen ik dit ontdekte wist ik wel dat ik eerst ook zo was. Ik wist niet wat ik moest doen toen ik dit ontdekte. Wanneer het op school niet goed ging, vriendinnen deden onaardig en thuis was het een drama. Dacht ik gewoon aan een ding. Ik wil dood. Ook al meen ik het niet altijd, ik denk er wel aan. Na al die jaren vol onzin en ruzies, dacht ik.
Is dit nou hoe ik wil leven?
Datum:
16-12-2009
Naam:
Sophie
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Dood is meer lief dan leven!

Niemand houd van mij, er is geen houden van in mijn leven. Ik ben drugs en alcohol verslaafd, waarom maakt dat je helemaal stuk en kapot? Toen ik nog jong en aan het ontwikkelen was moest zonodig mijn broer en zijn vrienden regelmatig zich aan mij vergrijpen. Wat soms op verkrachting uit liep.....Ik werd vast gehouden door mijn bloed eigen broer en zijn vrienden konden op mij los gaan............Ik wil gewoon DOOD!
Datum:
16-12-2009
Naam:
Berend
Leeftijd:
35
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.