Levensverhalen (pagina 796)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het einde...

Hallo, ik ben een meisje van 14 jaar.
ik zit op de middelbare school en ik word gepest, ik gebruik drugs om me goed te voelen.
maar toen mijn ouders er achter kwamen dat ik aan de drugs zat hebben ze me weg gestuurd.
Ze zeiden: Je hoort hier niet.
en nee inderdaad, ik hoor hier niet.
ik hoor niet te leven.
ik heb al meerdere keren geprobeerd zelf moord te plegen.
als ik op school kom word ik uitgelachen door de littekens op me armen.

ik kan het niet meer.
ik maak er een einde aan..

Het is beter als iemand anders mijn plek inneemt op de wereld, een persoon die beter is dan ik.
want ik stel niks voor ..

Have a good life people,
im gone..
Datum:
14-12-2009
Naam:
Ashleey.
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Een Brief Aan ALLE Goden.......

Waarom kan ik niet gelukkig worden...WAAROM.
Waarom moet ik anders zijn, Waarom heb ik geen leven als hij,hij... of hij. Wat heb ik gedaan dat je me laat stikken. Ik was degene die U altijd naast me had. Je moest mij een leven met kleuren geven..........maar nee.Je hebt me gewoon alleen gelaten.Ik ben nu zo EENZAAM, dat ik depressief,gek, psychische aandoeningen,zelfmoord neigingen hebt gekregen. Is dit wat je van mij wilde. Die anderen hadden helemaal niks voor gedaan maar je hebt hun een betere leven gegeven dan mij.Na al die jaren wat ik voor je hebt gedaan. Je geniet gewoon van mijn aandacht omdat al die anderen je nix geven. WAAROM DOE JE DIT.....WAAROM. Het heeft me leven helemaal kapot gemaakt. Het heeft allemaal invloed op me dagelijks leven. Ik was eerst een engel KIJK WAT JE VAN MIJ HEBT GEMAAKT.HET IS JOU SCHULD.
Ik vroegde je alleen wat simpels, wat een man in zijn leven hoort te krijgen.
Ik vraag me af hoelang ik het nog kan volhouden.
Ik kropt het allemaal in me...een keer Explodeer ik gewoon.
Datum:
13-12-2009
Naam:
Klaas
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

waar blijf ik zelf

Na jarenlang zwijgen, na jarenlang doorgaan met het leven, na jarenlang de 'perfecte' burger te zijn geweest, kan ik niet meer. Nachtmerries van hoe het was verstoren mijn nachten . Overdag wordt ik geconfronteerd met de zelfde angsten en twijfels als vroeger...
Mijn vader pleegde zelfmoord toen ik 18 was. Hij was een probleemdrinker en werd erg argessief als hij gedronken had. Fysiek viel het nog wel mee, maar psychisch werden we wel degelijk mishandeld. Jaaarenlang is dit zo doorgegaan. Ik had twee vaders. Een ongelofelijk lieve vader, die alles voor ons zou over hebben als hij niet gedronken had, en een beest als hij wel gedronken had. En ondanks alles, de lieve vader mis ik, mis ik heel erg hard. De andere vader komt nog regelmatig terug in mijn dromen.... moeilijk.
Zelf ben ik met alle hulp van mensen die dichtbij me staan stilletjesaan de ergste schok te boven gekomen, al blijft het wel moeilijk, moet ik zeggen. Mijn broer, die enige jaren ouder is, heeft een stuk moeilijker. Hij worstelt ook met zelmoordgedachten en heeft hiervoor ook enige tijd voor in de psychiatrie doorgebracht. We hadden het idee dat het beter ging met hem, maar het is dansen op een slappe koord... Iedere dag opnieuw diezeflde stress als vroeger... hoe gaat hij zijn. Kan ik er gewoon mee praten of is het een muur...de angst dat hij terug zal zeggen dat hij dood wil...
En ondertussen... waar blijf ik zelf ondertussen. Ik ben zelf doodmoe. Ik wil zo graag rust, en denk om die reden steeds vaker dat ik er zelf tussenuit wil stappen. Niemand weet dit van mij, iedereen zou heel verbaasd zijn... maar waar sta ik zelf???? Gelukkig zijn lukt duidelijk niet. Ik wil zo graag een leven zonder constante angst, zonder constant op mijn hoede te zijn. Ik ben niet bang van de dood, in tegendeel. Ik ben wel bang om de mensen om me heen alleen te laten. Ik kan mama dit bv. niet aandoen. En mijn werk? Ik kan de mensen toch niet aan hun lot overlaten?? Maar waar blijf ik zelf ondertussen? Hoelang hou ik dit nog vol?
Datum:
13-12-2009
Naam:
tilke
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

help!!!

Hallo,

Ik zie het niet meer zitten!!!
Ik woon sinds 1 week apart van mijn expartner, wij hebben 1 kind samen van 2 jaar en een heleboel schulden, doordat mijn ax al nu met mij voor de 3e maal gescheiden is! Nu krijg ik van alles de schuld! Zijn familie stuurt mails met scheldingen, publiceren veel op facebook om mij zwart te maken,.... Ik ben alles zo beu!! Ik doe mijn job niet meer graag, voel mij alleen, heb het gevoel dat ik de zorg van mijn kind niet meer aankan.... Ik kan alles gewoon niet beschrijven! Mijn familie probeert alles om mij op te pepen, en ik vertel dat het wel gaat om hen te sussen,maar eigenlijk zou ik liever van alles en iedereen verlost zijn!!! Ik voel mij alleen, belogen, bedrogen,... ik ben gewoon mijzelf gaan haten!! Ik ben gewoon ten einde raad, en aan de woorden, je bent jong alles komt in orde heb ik zo veel al gehoord!! Al goed en wel, maar ik zit nu in een moeilijke situatie en kan echt niet denken aan de toekomst! Ik hou van mijn kindje, maar hoe kan ik een goede moeder zijn als ik mij zo voel?? Hoe kan ik hem gelukkig maken als ik dat zelf niet ben? Een psycholoog kost teveel geld voor mij nu! Ik zou gewoon het liefst iedereen doodschieten die al die leugens en valse aantichtingen verspreid, maar dat kan niet! Ik weet het gewoon niet meer...
Datum:
13-12-2009
Naam:
v
Leeftijd:
23
Provincie:
België

Na die jaren..

Na 2 een half jaar,voel ik verbetering.
Niet meer zo'n zelfhaat,
meer zelfvertrouwen,ik kom er wel door heen denk ik dan.
Maar dan die momenten dat je je zo goed voelt,word het wel eens verpest door iets heel kleins.
Waarom kan ik toch niet genieten zoals anderen dat doen op mijn leeftijd,vaak denk ik dat deze wereld fake is.
Je leeft,maar waarom?Je gaat terug dood,je moet mooie momenten beleefd hebben,maar op deze leeftijd heb ik al zoveel meegemaakt dat genieten er niet meer in zit.Dagcentrum,instelling,binnen 2 maand weer iets nieuws,psychiatrische instelling.Ik hoop zo dat het iets gaat helpen,ik wil hoop hebben,ik wil een toekomst ,om naar uit te kyken.
Ik streef ernaar,ik wil het halen,en dat ga ik ook!
Datum:
13-12-2009
Naam:
Annelies
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Zo is het leven

zo is het leven je doet niks en je krijgt altijd de schuld en ik ben het altijd
soms heb ik geen zin meer voor het leven
maar ik heb heb al 1jaar in mijn pols gesneden en nu nog maar om duur raak je leven kapot ik heb hulp nodig heb zelf familie die mij niet wil helpen

Datum:
13-12-2009
Naam:
Tatjana
Leeftijd:
19
Provincie:
België

pijn liefde

Man heeft twee jaar geleden voor mij heel onverwachts verteld dat hij niet meer verleidf op me was na een huwlijk van17 jaar. 3 maanden later is hij vertrokken en ingetrokken bij vriendin in Duitsland die hij 4 maanden daarvoor heeft leren kennen. In de tussen tijd hebben we elkaar nog regelmatig gezien en gesproken en gaf hij steeds aan dat h ij van me hield en niet wist wat hij moest. heb hem regelmatig gevraagd of hij me alleen als vriendin zag maar hij vèrtelde me steeds dat hij meer voelde een sterke band . In al die tijd heeft hij drie keer tegen mij en de kinedre gezegd dat hij terug komt. Zijn auto zat vol zelf auto met kindere weer uitgelaaid. maar steeds weer vertrok hij weer binnen 1 of twee , afgelopen november een ultimatum gesteld of hij komt terug of blijft weg. Ook nu weer hebben we uitgebried met elkaar gesproken en voor mij voelde het weer heel goed aan ( ik hou van hem en mijn liefde is intens groot voor hem anders had ik het niet zo lang volgehouden) . Bij deze geprekken heb ik hem nog eens gevraagd of hij wel meer voelde voor me als vriendin en hij vertelde me dat dit het geval was vriendin was onvoldoende hij voelde veel meer.Hij zou bij haar weg gaan en we zouden samen de draad op pakken. Ook hebben we samen de kinderen weer ingelicht. Die week heeft hij met z'n vriendin proberen te praten maar dat liep niet v ertelde hij me vandaar dat hij zondag nog eens langs wilde gaan bij haar om dat hij het netjes wilde afsluiten. Die zondag is hij vertrokken en niet meer terug gekomen. Kreeg maandag sms dat hij haar niet los kon laten en dat hij in de put zat. Dinsdag een uitgebreide mail gekregen dat hij gevoel van liefde en verliefdheid bij mij niet heeft en me alleen ziet en voelt als een zus. Hij Vraagt in belang van kinderen, mijzelf en hem gewoon met elkaar om te gaan. Ik ben kapot hoe kan ik een man waarvan ik ziels veel hou confronteren en zien dat hij gekozen heeft voor een ander. Ik ben geheel geflipt heb kinderen de angs van hun leven bezorg zit de hele dag te janken ook geen goede omgeving voor je kinderen. Met de feestdage zijn ze bij hem ga dan opzoek naar rust . wil slapen en niet meer wakker worden heb genoeg van de pijn en wil mijn kinderen niet in deze sfeer en omgeving verder laten opgroeien . Kinderen hebben vrolijkheid en geborgenheid nodig en dit kan ik hun niet meer geven en dit doet heeeeeeeel erg veel zeer om dit te beseffen dat je dit niet meer kunt. Maar voor hun moet het geen leidens weg worden met hoop dat ik het weer op de rails krijg. Heb dit nu twee jaar geprobeert maar mijn liefde voor hem is te groot en zal hier nooit van af komen. Met dat inzicht en die pijn wil ik niet meer verder en denk echt dat het ook in het belang van mijn kinderen is om eruit te stappen zodat ze bij hun vader met z'n vriendin in een fijne en gelukkige omgeving kunnen opgroeien zonder dat zo ooit een keuze moeten maken tussen mij en mijn man. Want dat kun je je kinderen niet aandoen. De kracht om normaal om te gaan met hem heb ik niet moet ook eerlijk zijn . Dus ben echt van mening dat mijn keus op langere termijn ook beter is voor hun en ik heb eindelijk rust en geen pijn meer. besef me heel goed dat mijn kinderen hier zeker in het begin psychisch bij moeten worden ondersteund en dat ik ze ook door deze keus heeeeeeel wat aandoe. Maar dit is snel en hard en lijkt me beter dan traag en langzaam leiden wat de ander weg zou zijn voor hun. Mijn man neem ik absoluut niks kwalijk ik kan ook niet boos of kwaad zijn ben alleen heel verdrietig met het feit dat hij niks voor mij voelt en dat dit het einde is tussen ons.
.
Datum:
13-12-2009
Naam:
prive
Leeftijd:
45
Provincie:
Anders

pesten pesten pesten

ik zal het maar meteen zeggen, ik denk erover om mezelf te vergiftigen. ik word op mijn school echt letterlijk doodgepest door die kutkinderen! weet je wat ze zeggen: "hee, nicolientje! heb je nou al een kiendje!" dat betekent dus dat ze denken dat ik neuk! of ze zeggen: nico! je doet "het" veel te wild!
Datum:
13-12-2009
Naam:
nicolette
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Ik wil niet meer leven

Elke dag weer zie ik ertegen op om op te staan,
Ik ben geestelijk
Kapot,moe en zie geen uitweg meer. Sinds mijn 18 de ben ik zwaar depresief,
En gokverslaafd.
Het begon allemaal met blowen ik werd er paranoide van en kreeg angstaanvallen,
Soms durf ik niet eens naar de supermarkt te gaan ik ben antisociaal en zit altijd maar thuis.
Heb ook schulden zo'n 15ooo,- euro
ben net mijn baan kwijtgeraakt, ik woon alleen en heb geen vrienden meer.
Elke dag verlies ik weer een beetje van mijzelf. Ik wil dood,weet geen andere uitweg meer.
Datum:
13-12-2009
Naam:
E
Leeftijd:
26
Provincie:
Groningen

voor bereiding

'bugs'in mijn hoofd de baas kan. ik heb me lang tegen laten houden door de gedachte dat ik mijn vrienden en mijn ouders dit verdriet niet kan aandoen. het spijt me maar ik zie er geen gat meer in in leven te blijven om hen verdriet te besparen terwijl ik mijn leven on dragelijk vind. ik heb alles gegeven om meer van mijn leven te maken en het is me niet gelukt. het spijt me..
ik wil niet dat iemand zich daar schuldig over voelt,niemand treft blaam, maar ik breng de kracht niet meer op.

.
Datum:
13-12-2009
Naam:
doet er niet toe
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.