Levensverhalen (pagina 797)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het witte licht komt steeds dichter bij

ja.. hoe moet je nou beginnen met een verhaal dat je al heel lang wil vertellen, maar niet wist van hoe moet ik het uitleggen.

15 jaar oud, maar al heel wat te verduren gehad. keer op keer opstaan van de grond, maar er komen dagen dat je blijft liggen want opstaan is te moeilijk.

toen ik 6 jaar was ben ik aangeramd door mn oppas, als 6 jarige weet je niet hoe je hier mee om moet gaan wat moet je tegen je ouders zeggen ?? als je niet eens weet wat hij doet. een paar jaar later was mn buurmeisje door de zelfde jongen verkracht en zo doende vroeg mijn moeder of die ook wat bij mij had gedaan, ik schaamde me om het te vertellen je voelt je dom en lelijk.

mijn broer is gehandicapt en dat is toch af en toe een hele klus om mee te leven, het kost veel tijd en gaat soms ten kostte van anderen maar je heb het er voor over want je leert er mee leven en het is jou broer, het is vervelend om in je achter hoofd altijd te hebben van hij word nooit uit en mijn kinderen zullen geen oom hebben van mij kant.

sinds eind de 2e kreeg ik een vriendje alles ging zo goed de eerste 6 maanden nooit ruzies en hij was er voor me met alle steun en begrip voor me problemen, niks hoefde overhaads alles was goed wanneer het kwam. maar door dat hij het veel drukker kreeg was er eigenlijk geen tijd meer voor mij en dat liep steeds fout en fout tot na 1 jaar en 3 maanden is het uit gegaan we zijn vechtemd uit elkaar gegaan ik ben nu zo bang voor die jongen maar toch wil ik hem terug.

alle problemen blijven maar komen en komen ik heb laatst bijna zelfmoord gepleegd en lijd deels aan een eedstornis
ik heb me polsen besneden en me lijf verminkt. ik wil er niet meer zijn en dat heb ik ook tegen hem gezegt, maar hij lijkt of het hem niet veel kan schelen ik kan het mn ouders niet aan doen want k weet zeker dat zij ook in een diep gat vallen en misschien er niet uit komen maar ik kan niet meer ik ben op.

kapot gemaakt emotioneel loos.

als je je waare liefde verliest en de rest van mijn problemen zie je steeds sneller het witte licht naar de hemel komen

van anoniem
Datum:
12-12-2009
Naam:
-
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

zelfmoord,pesten....

Ik ben nu n meisje van 15 jaar, en heb al veel zelfmoordpogingen achter de rug, .. Toen ik 11 jaar was, zei me moeder dat we gingen verhuizen en dat ze iemand had leren kenne, wij zijn dan verhuisd en zij is dan opnieuw getrouwd geweest, in het eerste jaar dat i hier naar school ging, ben ik erg gepest geweest, ik had N I E M A N D , ze zette iedereen tegen me op, ik kreeg slage, werd mishandeld, kreeg dreigementen via de gsm & internet.. ze probeerde me meerdere malen van de trap te duwen , wed achtervolgd na school en nog veel dingen, als dit al 2 maand duurde, heb ik dat es allemaal gezegt aan mijn zus en al mijn blauwe plekke getoont, ik stond gewoon VOL ! zij heeft achter mijn rug alles gezegt aan mijn mama. & niex hielp, directrice niet, geen clb. niets; uiteindelijk zijn we dan besloten vr een klacht in te gaan dienen, en in het middelbaar zatte die terug in mijn klas, maar ik 'toonde me sterk, toonde me groot' en LIET ME NIET MEER DOEN, nu 3 jaar latert ben ik agressief en zie die beelden elke dag maar voorbij flitsen, zelf ga ik naar een psycholoog en er kome steeds meer en meer dinge bij, me papa bekijkt me niet meer, myn mama heeft een trombose opgelopen, myn zus eeft onlangs te hore gekrege dat ze kanker heeft, ik wil hier echt nietmeer zijn, wnt hoe het ernu uitzie, .. ik kan et nie beschrijve...
Datum:
11-12-2009
Naam:
..
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Praten is een middel...

Dit bericht is bedoelt voor alle mensen die overwegen of hebben overwogen om een einde aan hun leven willen (laten) maken.

Realiseer je heel goed, dat beroving van het leven, waarvan je slechts één exemplaar hebt, betekend dat je voorgoed zal verdwijnen met alle gevolgen van dien. Denk eens aan je ouders, vrienden, familie, geliefden enz.

Vooral de jonge generatie moet zich heel goed realiseren wat het betekend dat je jezelf van het leven wilt gaan beroven.

Pijn, verdriet, schande, schulden, ruzie, noem het maar op zijn verschrikkelijke dingen om mee te moeten maken, maar denk na ... ook al zie je geen uitweg, wees dan zo sterk om voor jezelf een uitweg te creëren... wis alle negatieve gedachten, hoe moeilijk dat het ook lijkt, maar er zijn altijd mensen die van je houden, of je nodig hebben, denk juist dan aan deze mensen !

Ik wens iedereen veel kracht en gezonde gedachten toe en denk eraan, hulp is altijd in de buurt !!!
Datum:
11-12-2009
Naam:
Mark
Leeftijd:
29
Provincie:
Overijssel

nog even wachten

al jaren depressief verschillende medikatie,maar het hoeft niet meer,elk jaar lijkt wel of het erger wordt voornamenlijk s,winters dit keer is het erger met lichamelijke pijn,mijn gedachtens elke dag hoe kan ik het stoppen,hoe ga ik het doen,ik wil mijn zoon naar zijn moeder sturen in het buitenland,maar moet wachten tot na de feestdagen,dan kan hij pas terecht,toeval?anders was het al gebeurt,ik weet het heb geen voorbereiding nodig,het gebeurt toch wel impulsief daar ben ik van overtuigt,ja nog even wachten jammer.
Datum:
11-12-2009
Naam:
nico
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

oud

vandaag ben ik bij de begravenis geweest van anne zij was pas 51 jaar en is aan kanker overleden.ik kende haar niet zo goed behalve dan dat zij mijn overbuurvrouw was is.er werden wel veel verhalen verteld over haar dat ze het leven zo lief had maar zij kon niet verder leven vanwege haar terminale ziekte.daardoor schaamde ik mij vandaag nogal omdat ikzelf al 30 jaar aan zelmoord denk .ondanks dat ik leesblind ben mijn studie lees havo. nooit afgemaakt heb heb ik samen met mijn vrindin wel een huis in de randstad en een huis in frankrijk gekocht dit is allemaal aarts slijk maar we leven nog dus niet zuren .naar ramses
Datum:
10-12-2009
Naam:
niels
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

Nooit meer over.

Het gaat nooit meer over.
Nooit.
Waarom ik? Ik weet het niet.
Haat aan mij.
Dood aan mij. (alsjeblieft?)
Datum:
10-12-2009
Naam:
MonsterMe.
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Mijn heftige verhaal.. MCDD& sociale fobie, psychoses

Ik leef al mijn hele leven met angst. Ik heb een angststoornis, ik heb MCDD. dat is een stoornis waarmee je constant moeite hebt met emoties en je bent erg kwetsbaar wanneer je dat hebt. Toen ik jong was, kon ik niet naar een gewone school, ik moest persé naar een kinderdagverblijf. Wanneer mijn moeder me heen bracht gilde ik alles bij elkaar, en wou ik bij mama blijven. Omdat ik thuis gewend was, was het voor mij onzettend moeilijk om daar te zijn. En daar heb ik nu nog steeds last van. Allerlei mensen riepen dat ik uit huis geplaatst moest worden, en dat ik vooraltijd in een soort van ziekenhuis moest leven. Verschrikkelijk toch? Gelukkig heb ik het een hele tijd weten vol te houden. Alhoewel ik wel naar het speciaal onderwijs ging, heb ik toch een leuke tijd gehad. Maar sinds mijn 16e jaar is het verschrikkelijk geworden. Ik heb een sociale fobie erbij gekregen, ik durf niet meer uit huis. Ik durf de dingen niet meer aan te gaan. Ik ga niet naar school, ik spreek niet af met vrienden, ik durf niet naar winkels, niet naar restaurants, kortom mijn wereld is zo enorm klein. En mijn sociale leven zit op het internet. Ik praat bijna elke dag op msn, en ik leer mensen via het internet kennen omdat ik lid ben van veel verschillende site's. omdat ik toch een gezellige meid ben vinden ze mij erg aardig. Alleen in het echt durf ik het gewoon niet. Ze vragen mij of ik wil afspreken, maar ik kan het gewoon niet. Ook heb ik wel vrienden in real life, Maar die heb ik nu ook al maanden niet meer gezien. Ik sluit me af van heel de wereld.. En dat doet me zo'n pijn. telkens lees ik hoe anderen het naar hun zin hebben, leuke school, leuk baantje, sportverenigingen, lekker uitgaan. Kon ik dat maar. Waarom moet ik elke dag in deze fucking huis zitten? Ik wil er gewoon uit!! Lekker genieten! Maar constant voel ik me angstig wanneer ik dingen aanga, ik begin te rillen te beven en ik ben bang dat mensen zien hoe angstig en onzeker ik ben. Ik weet gewoon geen raad meer. Ik ben gewoon machteloos. Vandaag de dag, heb ik mijn moeder de zoveelste mail gestuurd dat ik echt hulp nodig heb, alleen mijn ouders hebben me nu naar mn oma gestuurd, ze huilen en huilen en huilen, niemand weet raad meer. Ik wil mijn ouders geen verdriet doen, maar ik wil tegelijkertijd ook heel graag hulp, ik wil graag weer plezier, ons hele gezin gaat kapot zo. En dat komt allemaal door mij. Ookal weet ik dat mijn ouders mij geen schuld willen geven, maar toch is het wel zo.. Ik ben 5 maanden lang opgenomen geweest, maar het hielp helemaal niet, nouja het enigste wat ik nu wel weer kan is naar de winkels, dat durf ik nu wel weer een beetje. maar voor de rest zit ik nog steeds in huis. Ik volg nu een school traject en ben ongeveer 5 keren een les op school geweest, maar het was een hell. Ik zat er als een gespannen angsthaas bij. En ik durfte niks te zeggen. Ik weet nooit hoe ik een gesprek staande moet houden, dus daaromv oel ik me soms net een leeghoofd die niks kan uitten. Maar op msn ben ik juist een echte kletser, en tegen mijn ouders ook. ik weet niet waarom ik deze angst heb, dat vraag ik me nog altijd af, maar het maakt me ziek. zo zo ziek. Ik wil gewoon een beter leven, en dat iedereen weer gelukkig is, ik wil zelfs mensen gaan helpen die dit moeten ondergaan, alleen hoe moet ik mensen gaan helpen als ik mezelf niet eens kan helpen? Ik denk zo onwijs negatief. Ik wou dat ik net als mijn opa altijd lachte, en het zonlicht zag.
Mijn probleem is zo heftig dat ik bang ben dat het nooit meer over zal gaan. Ik wil gewoon geluk en mijn leven leiden. Maar ik durf niet meer... Ik ben nu ookal bang wat mensen hier van gaan denken op deze site, maarja. Ik ben gewoon zo in de war.
Datum:
10-12-2009
Naam:
S.
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

my story

Een jaar geleden hebben mijn ouders beslist om te scheiden... alles ging nog goed, men mama kreeg een nieuwe vriend en men papa een nieuwe vriendin. met men mama haar vriend kom ik goed overeen, met die van men papa minder, veel minder. ik heb ruzie met mijn papa, hij scheldt mij uit dat ik arrogant en egoïstisch ben enzo... Ik woon nu bij mijn mama, men papa heeft me aan de deur gezet. een maand later stierf mijn grootmoeder, Ik hou zeer veel van haar. en ik mis aar verschrikkelijk. Tussen mijn beste vriend en ik botert het ook niet meer zo goed en ook de band tussen mama en ik is niet meer. Ik heb met iedreen constant ruzie, alsof ik niets meer kan goed doen. Ik zie het echt niet meer zitten, zou er iemand mij wel missen als ik er niet meer ben? Ik wil zo graag naar mijn grootmoeder, zij was degene die mij begreep, nu heb ik niemand meer. Zonder mijn beste vriend kan ik al niet leven en ik weet echt niet meer wat ik moet doen, maar ik ben zelfs te laf om zelfmoord te plegen... Soms vraag ik me echt af waarom ik hier nog ben, wat houdt mij tegen?...
Datum:
10-12-2009
Naam:
secret
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Wat kan ik eraan doen :(

Ik ben een meisje van 13 jaar. Op de basisschool had ik allerlei leuke vrienden. Maar nu zit ik op de middelbareschool, en ik word alleen maar gepest. Over mijn cijfers terwijl die niet zo laag zijn ze lachen me telkens uit als ik lage cijfers haal. Of ze lachen me uiit als ik 1 ding niet meer weet en zeggen ze dat ik dom ben. En daarom ben ik bang om naar school te gaan. Niemand bergijpt me in deze wereld ik word alleen maar gepest ik wil dood! Me ouders begrijpen ook helemaal niks. Ik heb maar 2 of 3 vriendinnen buiten Zij begrijpen me een beetje. Maar ik word ook gepest op straat over mijn uiterlijk over mijn gedrag alles! Help me alsjeblieft ! wie heeft hier verstand van telkens als ik verdrietig ben wil ik dood gaan! Ze zeggen ook dat ik een manwijf ben al die jongens! :(

Ik wil dood niemand begrijpt me ! waarom besta ik eigenlijk!
Datum:
09-12-2009
Naam:
Kefser
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

verrot van binnen

ik voel me al jaren verrot van binnen vraag me al jaren af waarom ik besta en wat ik op deze debiele aardkloot doe.

er zijn mensen die zijn lief tegen me maar is ook alles mee gezegd echte liefde of houden van bestaat niet (zelfs neit als vrienden)

voel me al jaren alleen en zinloos en een echte loser heb eigenlijk totaal geen zin meer om te leven maar houd vol omdat er misschien toch ergens mensen zijn die me dan wel missen.

er zijn veel mensen die zeggen maak je neit zoo druk en jou tijd komt nog wel
maar dat zijn altijd dingen die mij worden beloofd, maar dit zijn woorden waar ik neit meer in geloof.

ik zet door xx
Datum:
09-12-2009
Naam:
meeeeeeeeeeeeeeeeeeeel
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.