Levensverhalen (pagina 790)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wat moet ik doen

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik heb een lange tijd alleen maar ruzie gehad met mijn momenteel nog mijn man.
En vandaag is het 1 kerstdag, de eerste kerst van onze dochter en wat doen wij...MEGA ruzie maken.
En normaal met elkaar praten kunnen weniet meer.
Het enige dat er bij mij speelt is de pijn en verdriet dat door mij kerst verpest zou zijn.
Ik voelde mij vandaag namelijk niet zo lekker. Mijn moeder is in 2007 overleden. En tuurlijk is al weer tijdje terug maar ik heb met haar nooit kunnen delen dat ik nu getrouwd ben en een kleine meid hebben gehad.
Niks hier van heeft ze mee kunnen maken.
En dat doet mij veel pijn en deze dagen voel ik dat gewoon heel erg veel.
Alleen mijn man vind dat ik mij aanstel en dat ik niet zo zielig moet doen.
Vorig jaar was ze er namelijk ook al niet zegt hij dan.
Op die momenten wens ik mijzelf dood. En daarbij wens ik dat hij zijn moeder kwijt was en dat hij het eindelijk eens voelde en dat ik hem dan zou laten voelen wat hij mij aan doet.
Dan zal ik al die dingen bij hem doen. En dan zal hij eens leren dat hij gewoon te ver gaat!!!
Ik ben ook druk opzoek naar andere woon ruimte.
Ik kan alleen mijn kleine meid niet mee nemen want ik heb geen werk niks.
Ik ben maar een mislukkeling. Tenminste zo voel ik mij door hem.
En ik kan me dochter niks bieden.

Dus dan zal ik haar ook moeten verlaten.
Ik heb haar al gedag gezegd. En laten weten dat ze mij maar snel moet vergeten.
Ik moest alleen mijn pijn en verdriet nog even van mij afschrijven en ik vond toen deze site en dacht miss helpt het.
Me dochter zal het alleen nooit terug kunnen lezen dat ik eigenlijk ONWIJS veel van haar hou en dat het mij juist veel pijn doet dat ik haar moet verlaten.

Ik ga nu weg
Datum:
25-12-2009
Naam:
Little angel
Leeftijd:
24
Provincie:
Utrecht

PFFFFF

MEN OUDERS MAKEN CONSTANT RUZIE.
MEN GROOT OUDERS ZYN ALLE 2 GESTORVEN.
IK HEB NIETS MEER OM TE LEVEN.
VOLGENS MY WAS IK GWN EEN ONGELUKJE.
EN WILLEN ZE DAT NU KWIJT.
IK KAN NIETS MEER GOED DOEN.


IK KAN HET NIET MEER AAN IK WIL GWN EVEN RUSTEN MISCH VOOR ''' ALTYD ''''
Datum:
25-12-2009
Naam:
het ongelukje
Leeftijd:
13
Provincie:
België

geen zin meer

Ik heb een auto ongeval gehad door toedoen van andere mensen, mijn hele toekomst is kapot gemaakt, het enige wat ik nog kan doen is piekeren, en denken aan toe het nog allemaal goed was. Ik ben nog al een lomp persoon, die dan ook alles laat vallen daar kan ik ook niet tegen.. Ik heb de laatste jaren alleen maar ellende, en niks meer positiefs gehoord.. Ik maak nog eens met mijn stress mijn ouders kapot door mijn ellende, als ik er niet meer ben hebben m'n ouders geen last meer van me en een zorg minder. Ik zit er doorheen en wil er niet meer zijn.
Datum:
24-12-2009
Naam:
manoe
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Ik heb mezelf in een web verwikkeld..waar ik niet uit kan.

Ik zit hier nu, met pijn...verdriet, schuldgevoel, schaamte.

Het begon allemaal in maart dit jaar, mijn moeder overleed..ik was daarvoor gewoon gelukkig, ik had een relatie die al bijna 5 jaar goed ging. Hield me bezig met mijn werk..trainen, ik had nooit gedacht dat mijn wereld om zou draaien.
Nadat mijn moeder overleed viel ik in een diep dal, een stuk van mij stierf die dag ook...vooral de manier hoe het ging, mijn moeder was een vrouw met een verleden van psychische problemen, dit was al 20 jaar aan de gang, het verslechterde alleen maar...mijn moeder werd steeds ongelukkiger met het leven, verloor de lust en de kracht om nog verder te gaan..tot op een dag zij zoekend naar een manier op de pijn te stoppen zichzelf in het water liet vallen..die dag verloor ik voor mij het belangrijkste in mijn leven..

Ik gaf mezelf grotendeels de schuld omdat ik er niet genoeg voor haar was, anders was ze nooit zo eenzaam geweest..ik wilde geen steun van bekenden, ik koos er voor om alleen te zijn, en iedereen gaf me die ruimte.

Om mijn gedachten ergens anders op te richten had ik gesprekken met een meisje dat ik via internet had leren kennen, ik vertelde haar niets over mijn relatie..ik praatte alleen over mijn moeder..en algemene dingen over mijn leven.
Ik dacht dat het steeds beter ging, terwijl ik mijn moeders dood alleen maar wegstopte..we bleven chatten, dagen...terwijl mijn vriendin mij ruimte gaf om te hertellen misbruikte ik dit om contact te houden met dit meisje wat ik via internet had leren kennen.
Naarmate de maanden voorbij gingen begon de band steeds sterker te worden, er kwam zelfs verliefdheid bij kijken...ik had geen enkel moment stil gestaan bij de gevolgen die dit met zich kon meebrengen. Wij hebben elkaar ontmoet, en zijn intiem geweest, het kwam op een punt dat ik 2 relaties had..

Nu ging er een tidj voorbij waar ik keuze's moest maken, maar wat ik ook koos alles brak mij in stukken, ik kon niemand pijn doen, dus ik bleef mezelf aan beide personen vasthouden, met het nieuwe meisje kwamen er zelfs trouwplannen.

Na een hel te hebben meegemaakt van pijn, teleurstellingen, en nadat ik anderen zoveel pijn heb gedaan heb ik pas afscheid genomen van mijn relatie van 5 jaar...en het verhaal aan haar verteld.
Nu zijn er plannen om te trouwen met het andere meisje, maar ik kan het niet.

Ik voel me gebroken, ik dacht dat ik niet meer hield van het meisje waar ik altijd mee was, maar dit had ik verkeerd, ik heb altijd zoveel van haar gehouden, meer dan van wie dan ook..ik kon me niet meer normaal gedragen, of intiem zijn, door het schuldgevoel wat ik ontwikkeld had, ik voel me schuldig..ik voel me een slecht mens, ik schaam me....
Ik durf niet nogmaals iemand pijn te doen of te breken, dus ik zit hier...
En ik wil zo graag een eind eraan maken, het is niet makkelijk...ik heb niet genoeg lef..en ik ben bang, maar ik weet niet wat ik anders moet, ik kan niet meer leven met wat ik anderen heb aangedaan, ik wou dat ik iets terug kon doen, maar ik kan het niet vermijden dat er mensen door mij pijn hebben...ik weet dat tijd wonden heelt..maar het voelt alsof ik de tijd niet meer doorkom..

Ik zit in wanhoop, ik wou dat ik de tijd kon terug draaien..en op het moment dat mijn moeder overleed de warmte van de mensen om mij heen had opgezocht...ik heb nooit gedacht dat ik gevoelens voor een ander kon krijgen maar op dat moment was ik zo zwak en zoekend naar liefde en hulp..ik kan het niet goedmaken, maar wat moet ik doen..
Datum:
24-12-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

gelukkig toch nog iets

ik heb geen leven, elke keer als ik weer denk aan mijn bloederige verleden wil ik stoppen met het heden. maar als het me even te veel word, bel ik me maatje op, die dan voor een paar euro mdma komt brengen of een paar goede xtc pillen, dan kan ik er weer effe tegen aan, tot ik het weer zat word.
Datum:
24-12-2009
Naam:
martijn
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Dit kan je geen leven meer noemen.

In een leven kan alles goed verlopen, maar ook alles mislopen.
Bij mij is het meer 'mislopen'.
De meeste waar ik mijn verhaal aan doe zeggen: Je bent een puber, dat komt allemaal wel inorde.
Ik denk er anders over!
En ik zit met heel veel problemen die zouden ''opgelost'' moeten worden.
Maar dat is echter niet simpel!
Daarom kies ik maar voor de gemakkelijkere weg.
Dit zijn ook waarschijnlijk mijn laatste woorden.
De mensen waar ik mijn verhaal aan deed,
weten nog niet eens de helft van, waar ik mee zit.
Ik zal je even kennismaken met mijn leven..
Ik heb 2 oudere broers en 1 stiefzus...
Mijn moeder is al 3 keer hertrouwd.
Ze heeft al veel "vriendjes" gehad.
Mijn vader, daar in tegen, is hertrouwd.
Deze vrouw heeft nog 1 oudere dochter.
Mijn oudste broer (12 jaar ouder dan mij) omschrijf ik als een oude puber. Hij heeft een vriendin, één zoon en 2 stiefkinderen. Maar hij gaat nog elke week uit... Ook is hij erg racistisch.
Mijn moeder werkt, heel hard zelfs.
Maar ze kan zich totaal geen beeld vormen van mij. Ze kent mij niet, met andere woorden.
Ze is heel grof tegenover andere mensen.
Dan heb je mijn andere broer, die maar 1 jaartje verschilt met mij.
Hij is een populaire jongen en zet zijn reputatie niet graag op het spel. Dit doet hij door drugs.
Hij woont niet meer bij mijn vader. Daarom geeft mijn moeder alle aandacht aan hem.
Ze weet van de drugs, maar wilt dit niet geloven.
Mijn broer werkt ook.
Daarom blijft hij de perfecte jongen!
Niemand, buiten 1 beste vriendin, weet dat mijn broer mij 4 jaar geleden heeft ''misbruikt''.
De details hou ik liever voor mezelf ;-)
Ik heb alleen aan mijn beste vriendin verteld.
Maar steeds als ik hem zie, haat ik hem.
Aan mijn ouders kan ik dit echt niet vertellen. Ze zouden me nooit geloven.
Dan heb ik een hele lieve bomma,
waar ik zo goed mee kan praten,
maar ik zie haar nooit!
Bellen kan ik haar ook niet,
want ze woont te ver.
En dat kost te veel geld, volgens mijn moeder...
Even dacht ik mijn verdriet in mijn hele lieve vriend te vinden.
Maar de dag na dat we seks hadden (mijn eerste keer) maakte hij het gedaan, voor zijn ex. Ik hield echt heel veel van hem! We waren 4 weken samen, maar we kende elkaar al lang... Ik mis hem nog steeds, hij was mijn ware!
Maar nu, een paar dagen geleden, leerde ik een hele lieve jongen kennen...
A. is een jongen met een andere huidskleur.
Dat stoort mij niet.
Maar toen ik dit thuis, bij mijn moeder, zei reageerde ze zo:
Je gaat toch niet met een bruine weg!
Mijn broers gingen hierin mee.
En ondanks mijn moeder een roddelaar is,
wisten vrienden van haar, het ook.
Ik kreeg het van iedereen te horen..
Gelukkig heb ik nog een vader en zijn vrouw, die normaal reageren.
Maar ze zien niet dat ik binnenin kapot ga.
Niemand ziet dit.
Er bestaat een zin:
* Overdag acteer ik, 's nachts huil ik.*
Deze klopt bij mij.

Ik hoop deze pijn te verzachten,
door de dood...
En dat alles maar snel voorbij is.
Datum:
24-12-2009
Naam:
C.
Leeftijd:
16
Provincie:
België

zelf moordt waarom

ik ben een meisje en ik ben 4 dagen gelden mijn vriendin kwijt geraakt aan zelf moordt waarom pleeg je zelf moordt ze werdt altijd gepest en zo ...
waarom ben je gesprongen je was mooi en je was lief aardig en GEZOND
kijk wat je de naabestaande aan hebt gedaan .
je bent egoistsch geweest om dat de doen een slappeling ik had zeker verwacht dat je zou vegten voor je leven samen met de mensen die wel om je gavan we hadden er uit kunnen komen maar nu hebben we alleen maar verdriet en pijn en heb je niet aleen je zelf dood gemaakt maar ook een stukje van ons ....
sorrry maar ik moet mijn hart even luchten
Datum:
24-12-2009
Naam:
chantal
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Waarom?

Waarom leef ik, is de vraag wat ik mezelf vaak afvraag. Waarom leef ik op deze aarde. Als ik dan al die verhalen hoor van goede mensen die vreselijk doodziek zijn, denk ik waarom zij, laat mij dan gaan. Ik offer mezelf wel op. Ik loop nu bijna 7 jaar met een whiplash. Heb elke dag veel pijn en zie het vaak niet zitten. Hoe alles in een fractie van een minuut je hele leven in puin kan lopen en je van een vrolijke meid ineens kan veranderen in een wrak.

Daarbij ben ik ook nog is hooggevoelig. Alles om me heen voel ik sterk aan. Van sterke geluiden, geuren maar ook gevoelens. Deze wereld is zo hard, dat ik mij zo alleen voel, zo onbegrijpelijk en eenzaam. Elke dag kan ik wel in tranen uitbarsten. Ik snap het leven niet op deze aarde. Ik snap de mensen niet hoe gemeen en hard ze kunnen zijn. Waarom leef ik hier? Wat is mijn doel hier? Wat doe ik hier, als mensen je toch alleen maar teleurstellen of in de steek laten. Ik ben toch alleen maar chagerijnig, heb geen fut, geen energie, veel pijn letterlijk en figuurlijk, wat doe ik dan hier? Ik wou altijd zo graag een kind, maar steeds meer ga ik twijfelen. Ik had veel doelen voor het oog, maar door de pijn en angst valt alles in duigen.

Engel, help mij toch, neem mij toch mee. Deze wrede aarde is niet voor mij weggelegd....
Datum:
23-12-2009
Naam:
Myra
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

ik houd het niet langer vol!!!

Mijn vader had eerst een ander, ik durfde het met niemand te delen, omdat ik me ervoor schaamden. Het ergste was dat ze me helemaal niets vertelde, ik heb er vaak over gehuild. Het is allemaal wel weer goed gekomen. Maar ik heb de laatste tijd erge ruzie met m'n moeder. Ik huil er vaak over in bed en ik denk heel vaak aan zelfmoord.. Ook vind ik mezelf heel erg dik, maar iedereen zegt van niet en dan zeggen ze dat ik me aanstel omdat ik gewoon wil horen dat ik dun ben, maar dat is echt niet zo ik zie me heel dik. Mijn zus wordt ook voor getrokken. Ik wil echt geholpen worden. Ik hoop dat jullie dat kunnen!
Datum:
23-12-2009
Naam:
waterman,
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ik wil gewoon dood

niemand begrijpt my niemand ziet dat ik het moeilijk heb
ik wil dood ik heb zelfmoord gedaan, als t aan my lag was ik nu dood
maar myn beste vriendin kwam toen binnen en zij zag dat ik moest haar beloven dat ik t nooit meer zou doen
het is moeilijk om me aan die belofte te houden.
het liefste pakte ik een mes en.... nou ja je weet wel
ik begin t steeds moeilijker te krijgen daarmee maar niemand kan me helpen ik durf het aan niemand te vertellen

ik heb nu ook nog andere problemen erbij zoals dat ik niet meer kan(en wil) stoppen met afvallen ik eet steeds minder en val nu per week ongeveer 2 kilo af
ik word steeds slapper enzo maar niemand merk het
van my hoeven ze het ook niet te merken laat my nou maar gewoon doodgaan

maar ik heb graag iemand die me kan helpen die met me erover kan praten

xxx my
Datum:
23-12-2009
Naam:
lisa
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.