In een leven kan alles goed verlopen, maar ook alles mislopen.
Bij mij is het meer 'mislopen'.
De meeste waar ik mijn verhaal aan doe zeggen: Je bent een puber, dat komt allemaal wel inorde.
Ik denk er anders over!
En ik zit met heel veel problemen die zouden ''opgelost'' moeten worden.
Maar dat is echter niet simpel!
Daarom kies ik maar voor de gemakkelijkere weg.
Dit zijn ook waarschijnlijk mijn laatste woorden.
De mensen waar ik mijn verhaal aan deed,
weten nog niet eens de helft van, waar ik mee zit.
Ik zal je even kennismaken met mijn leven..
Ik heb 2 oudere broers en 1 stiefzus...
Mijn moeder is al 3 keer hertrouwd.
Ze heeft al veel "vriendjes" gehad.
Mijn vader, daar in tegen, is hertrouwd.
Deze vrouw heeft nog 1 oudere dochter.
Mijn oudste broer (12 jaar ouder dan mij) omschrijf ik als een oude puber. Hij heeft een vriendin, één zoon en 2 stiefkinderen. Maar hij gaat nog elke week uit... Ook is hij erg racistisch.
Mijn moeder werkt, heel hard zelfs.
Maar ze kan zich totaal geen beeld vormen van mij. Ze kent mij niet, met andere woorden.
Ze is heel grof tegenover andere mensen.
Dan heb je mijn andere broer, die maar 1 jaartje verschilt met mij.
Hij is een populaire jongen en zet zijn reputatie niet graag op het spel. Dit doet hij door drugs.
Hij woont niet meer bij mijn vader. Daarom geeft mijn moeder alle aandacht aan hem.
Ze weet van de drugs, maar wilt dit niet geloven.
Mijn broer werkt ook.
Daarom blijft hij de perfecte jongen!
Niemand, buiten 1 beste vriendin, weet dat mijn broer mij 4 jaar geleden heeft ''misbruikt''.
De details hou ik liever voor mezelf ;-)
Ik heb alleen aan mijn beste vriendin verteld.
Maar steeds als ik hem zie, haat ik hem.
Aan mijn ouders kan ik dit echt niet vertellen. Ze zouden me nooit geloven.
Dan heb ik een hele lieve bomma,
waar ik zo goed mee kan praten,
maar ik zie haar nooit!
Bellen kan ik haar ook niet,
want ze woont te ver.
En dat kost te veel geld, volgens mijn moeder...
Even dacht ik mijn verdriet in mijn hele lieve vriend te vinden.
Maar de dag na dat we seks hadden (mijn eerste keer) maakte hij het gedaan, voor zijn ex. Ik hield echt heel veel van hem! We waren 4 weken samen, maar we kende elkaar al lang... Ik mis hem nog steeds, hij was mijn ware!
Maar nu, een paar dagen geleden, leerde ik een hele lieve jongen kennen...
A. is een jongen met een andere huidskleur.
Dat stoort mij niet.
Maar toen ik dit thuis, bij mijn moeder, zei reageerde ze zo:
Je gaat toch niet met een bruine weg!
Mijn broers gingen hierin mee.
En ondanks mijn moeder een roddelaar is,
wisten vrienden van haar, het ook.
Ik kreeg het van iedereen te horen..
Gelukkig heb ik nog een vader en zijn vrouw, die normaal reageren.
Maar ze zien niet dat ik binnenin kapot ga.
Niemand ziet dit.
Er bestaat een zin:
* Overdag acteer ik, 's nachts huil ik.*
Deze klopt bij mij.
Ik hoop deze pijn te verzachten,
door de dood...
En dat alles maar snel voorbij is.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.