Levensverhalen (pagina 791)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

How did it come to this.

Sinds ik geen vriendin meer heb, lijkt alles zo nutteloos. Ik heb niet het gevoel dat ik alles ergens voor doe. Studeren, werken, noem maar op. En zelfs; stel je hebt veel bereikt in je leven, wie gaat zich dat nog herinneren na 10 jaar? Je bent gewoon een zuchtje wind die ook weer over gaat. Wat heeft het dan voor zin om te leven, denk ik.
Vandaag was ik bij een vriendin en heb maar mijn gevoelens uitgelegd. Ik kon niet geloven wat ik te horen kreeg; ze begreep me. Opeens voel ik me dan beter, voor eventjes. Ik vraag me af hoe lang dat goede gevoel gaat duren.

Ik wil redenen hebben, dat is het enigste.
Datum:
17-12-2009
Naam:
Rens
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Is dit nou hoe ik wil leven?

Heeft iemand dat ook wel eens?
Dat op één dag alles fout gaat.
Zelf heb ik dit bijna elke dag
Het is zo verschillend, de ene dag ben ik hartstikke vrolijk en de andere dag denk ik gewoon aan zelfmoord. Ik weet niet hoe het komt, ik ben ineens heel emotioneel om dingen geworden. Als er gelijk iets kleins gebeurt, reageer ik daar heel erg op. Het begon dit jaar. Ik had wel wat vriendinnen, maar ik was niet zo spontaan of breedmonds. Een paar maanden later deed iedereen heel vreemd tegen mij, net alsof ik veranderde. Ik ben nu veranderd, maar zelf vind ik dat het goed was. Ik zie nu mijn vriendinnen als een stelletje nepbarbies die alleen maar gezellig met elkaar kunnen doen en niet een woordje over een serieus onderwerp kunnen hebben. Toen ik dit ontdekte wist ik wel dat ik eerst ook zo was. Ik wist niet wat ik moest doen toen ik dit ontdekte. Wanneer het op school niet goed ging, vriendinnen deden onaardig en thuis was het een drama. Dacht ik gewoon aan een ding. Ik wil dood. Ook al meen ik het niet altijd, ik denk er wel aan. Na al die jaren vol onzin en ruzies, dacht ik.
Is dit nou hoe ik wil leven?
Datum:
16-12-2009
Naam:
Sophie
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Dood is meer lief dan leven!

Niemand houd van mij, er is geen houden van in mijn leven. Ik ben drugs en alcohol verslaafd, waarom maakt dat je helemaal stuk en kapot? Toen ik nog jong en aan het ontwikkelen was moest zonodig mijn broer en zijn vrienden regelmatig zich aan mij vergrijpen. Wat soms op verkrachting uit liep.....Ik werd vast gehouden door mijn bloed eigen broer en zijn vrienden konden op mij los gaan............Ik wil gewoon DOOD!
Datum:
16-12-2009
Naam:
Berend
Leeftijd:
35
Provincie:
Friesland

vriendin

nadat mn vriendin het met me heeft uitgemaakt hebk niks meer om voor te leven geen enkel meisje ziet iets in me ben ik lelijk ben ik dom is het mn karakter wa is er mis aan me ik weet datk nie de knapste ben maar ik zou alles doen voor mn vriendin maja kwil gwn dood byebye
Datum:
16-12-2009
Naam:
sjorven
Leeftijd:
14
Provincie:
België

alleen zijn

het begon allemaal op de basisschool, ik werd vaak gepest en hoorde r nooit bij, maar toen ik naar de middelbare school ging. ( die vervelende pestkoppen zijn naar een andere school gegaan ) kreeg ik vrienden, ik had het na me zin voor het eerst. maar nu volgend jaar gaan al mijn vrienden naar een anders school want die doen havo, en ik doe gt dus moet ik op deze school blijven. en die pest kinderen komen terug bij mij op school met nog heel wat andere kinderen die ze mee gesleurt hebben. en nu kan ik niet van het rot gevoel afkomen dat ik zo eenzaam zal zijn tegen die tijd. en daarom ben ik aan zelfmoord aan het denken
Datum:
16-12-2009
Naam:
Fabian
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

De Man Die Zelfmoord Wilde Plegen

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen.
Waarom precies, dat was hem zelf niet goed bekend.
Hij had die drang bij zijn geboorte meegekregen,
zoals een ander taalgevoel of zangtalent.
En in de lente had-ie enkel het verlangen,
om zich alleen met groene takken op te hangen.
Dat is een tamelijk bescheiden wens, nietwaar?
Een mens zijn lust dat is zijn leven, zeg ik maar.

Alleen hij kon het niet meteen, al niet als jongen,
toen hij na schooltijd dikwijls aan de spoordijk zat.
Och, hij was ziels en zielsgraag voor een trein gesprongen,
om te vergeten, hij wist niet nauwkeurig wat.
Hij wou zijn vader en zijn moeder niet verdrieten,
en daarom liet ie de gedachte steeds weer schieten.
Want een geweten is iets moois, maar als je 't hebt,
dan ben je wel ontzettend zwaar gehandicapt.

Hij nam zich voor z'n ouders sterven af te wachten,
en had geluk, ze werden geen van beiden oud.
Maar zie het leven wordt bepaald door vreemde krachten,
en in de tussentijd was hij gewoon getrouwd.
Hij had een uitgebreide voorraad slaaptabletten,
die hij vaak telde als de schemering aan kwam zetten.
Och, hij kon makkelijk bereiken wat hij wou:
hij deed het niet, hij had een brave vrouw.

En toen die eindelijk gestorven was na jaren,
zag hij de kans tot zijn verdriet nog steeds niet schoon,
om zelf die lang verbeide haven in te varen:
hij was de vader van een dochter en een zoon.
Maar zijn geduld begon zo langzaamaan te slinken.
Hij was nu vastbesloten zich te verdrinken
en had de plek al uitgezocht, 't was bij de brug.
Hij dacht: hier doe ik het, en God, maak 't toch vlug.

Het duurde lang voordat hij klaar was met zijn taken,
maar toen hij voor zijn kinderen nauwelijks meer bestond,
ging hij er op een avond blij een eind aan maken.
En bij die brug vond hij toen een zieke hond.
Hij had het dier het liefst ter plekke willen wurgen.
Maar nee, hij bleef er tot zijn laatste snik voor zorgen,
en gaf toen eigenlijk met tegenzin geest.
Hij dacht: wat gaan ze met hem doen, het stomme beest.

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen,
waarom dat wist hij niet, al zijn er redenen zat te geven.
Ik weet er zo al uit mijn hoofd een stuk of negen,
al heb ik zelf die aandrang nooit zo sterk gehad.
Ach, om iets waar te maken van zijn liefste dromen,
had ieder ander het vast niet zo nauw genomen.
Maar hoe dan ook, dat heeft die man dus wel gedaan:
hij is gewoon als ieder ander doodgegaan.
Datum:
16-12-2009
Naam:
Herman Van Veen
Leeftijd:
64
Provincie:
Utrecht

wat iedereen voelt

..Altijd al skeptisch geweest, nooit echt me gevoel in situaties kunnen leggen. Altijd de gedachtes van had ik maar..

De wereld bestaat alleen in mijn hoofd en ooit zal er een dag komen dat iedereen er in geloofd.

2 jaar terug had ik de kans de baan van me leven! & die ben ik kwijt geraakt,kortweg omdat ik niet goed genoeg was. Zo simpel is het geen diploma's niks plus mijn referentie naar de kloten.
Werkzoekende, levendzoekende naar mezelf opzoek...? Ik dacht dat ik die zo goed kende.?

Altijd die gedachtes van: mij overkomt het niet ik ben hier gekomen om iets speciaals te doen! Na al die jaren ploeteren en werken en er voor gaan!! Ben ik nu op een moment om heen te gaan..

Ik ben 22 jaar kom uit brabant heb flinke gok schulden ( 5.000 €) geen werk geen ( echte ) diploma's, geen vooruitzicht..

Ik wou dat de mensen die van mij hielden geen gevoel in mij hadden gestopt zodat ik nu zorgeloos aan me einde werd gedropt.......

Datum:
16-12-2009
Naam:
Anomien
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

de uitweg, de oplossing die ik vond voor depressie en gedachten

Ik heb vroeger geworsteld met zelfmoord. Ik wil graag vertellen hoe ik uit mijn depressie ben gekomen. Ik voel me nu heel erg gelukkig namelijk en ik gun anderen dat ook!

Het idee van zelfmoord heeft jarenlang in mijn hoofd gezeten. Nooit heb ik de stap durven nemen om echt een poging te doen, omdat ik het gevoel had dat ik dan zou falen in een hoger doel. Ik heb altijd geloofd dat er meer is dan wat wij kunnen zien en was bang voor het onbekende van de dood. Zelfmoord zag ik als lafheid, als opgeven, en ik had het gevoel dat ik moest 'strijden', al wist ik niet waarvoor.

Ik ben veelvuldig aangerand geweest en er was agressie in het gezin. Mijn zusje heeft ook een zelfmoord poging gedaan maar dat mislukte toen. Ik heb veel geblowd een tijd lang en ben op seksueel gebied totaal de verkeerde kant op gegaan en ben bijna in de prostitutie beland.

De bron van dit alles waren demonen die mij lastig vielen, van jongs af aan heb ik last van ze gehad. Eerst wist ik niet wat ze waren, wie ze waren. Maar ze zijn slecht en ze hebben veel meer schade in mijn leven aangericht dan ik vroeger besefte.

Alle gedachten die ik had over zelfmoord, maar ook over hoe ik mezelf haatte, waren LEUGENS. Ik kon soms in woede ontsteken jegens mezelf, dan wilde ik mezelf kapot hebben en dan krabde ik mijn lichaam helemaal open. Dit waren allemaal aanvallen van demonen. Ze fluisteren in je oor en zeggen je dat je niets waard bent, dat je nergens toe dient, dat er niets is in dit leven wat ertoe doet, dat het allemaal zinloos is, dat niemand om je geeft.

Dit geldt niet alleen voor mij. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die zulke gedachten heeft, aangevallen wordt door demonen.
En ik hoop dat jullie kunnen beseffen: het zijn LEUGENS, en je moet ze NIET geloven. De mens haat zichzelf van nature niet, zo zitten we niet in elkaar. Het is tegen natuurlijk om jezelf te haten. Het is niet waar dat je nergens toe dient, dat niemand om je geeft.

Want waar ik ben achter gekomen, is dat er Iemand is die HEEL erg veel om ons geeft. Om ieder van ons heel persoonlijk. En dat is God.

Hoe kwam ik hierop? Nou, een vriend van mij vroeg al langer of ik eens mee wilde naar de kerk bij hem. Ik ben fel tegen het christelijk geloof geweest vroeger en wilde daarom ook nooit mee. Op een dag heb ik me toch laten overtuigen, na jaren ruzie die tussen onze vriendschap in stond.

En wat ik daar ervaarde was dit. De demonen in mij... ze werden BANG. Doodsbang. Ze wilden me tegenhouden. Vanaf het moment dat ik had besloten om naar de kerk te gaan, kreeg ik heel veel aanvallen. Tijdens een les Nederlands raakte ik zo in paniek dat ik zomaar huilend de klas uitrende en toen zijn er twee klasgenootjes, waar ik eigenlijk altijd een hekel aan had omdat ze christenen waren, achter me aan gelopen.

Ik wist echt niet wat er met me gebeurde. Ik was bang voor de kerk en ik wilde er niet naartoe, maar ik begreep niet waarom. En ik liet die meisjes mijn armen zien en zei dat ik demonen zag en hoorde. Ze zeiden toen dat het logisch was dat de demonen mij tegen wilden houden, want hun grootste vijand is God zelf. Ze hebben toen voor mij gebeden.

Die dag dat ik naar de kerk ging zijn er demonen gevlucht. Niet allemaal, maar wel een paar. En ik besefte dat het inderdaad zo was dat die demonen bang waren dat ik naar de kerk zou gaan, en dat ze mij die angst probeerden te laten voelen. Ik wilde me daar niet door laten beïnvloeden.

Ik ben nu bevrijd van demonen. Er zijn soms nog aanvallen van buitenaf, maar ik weet nu hoe ik mezelf ertegen moet wapenen. Hierover staan dingen geschreven in de Bijbel.

Jezus Christus is aan het kruis gestorven voor onze fouten. Hij is voor ons gestorven, wij hoeven niet te sterven. En belangrijker nog: Jezus heeft ook de dood overwonnen, want Hij stond op uit de dood. Hij heeft de duivel, de demonen overwonnen. Want de geestelijke strijd in deze wereld is hartstikke echt.

God houdt heel erg heel erg veel van ons. Van jou. Van mij. Van ieder heel persoonlijk. Hij kent ons, door en door, beter dan wij onszelf kennen. Je bent kostbaar in Zijn ogen, heel waardevol, heel erg geliefd. Daarom heeft Hij zijn leven voor jou gegeven.

Dit heeft echt mijn leven veranderd. Ik hoop echt dat er meer mensen zijn die hiervoor open willen staan, want ik heb ervaren hoe God mij echt uit de shit heeft getrokken. Hij heeft me uit de duisternis in Zijn licht gezet. En daar zijn demonen heel bang voor, want in het licht worden leugens zichtbaar, en dan zie je hun ware aard. En het licht kunnen ze niet verdragen, en dan vluchten ze! In de Bijbel staat dat Jezus de weg, de waarheid en het leven is.

God wil je redden! Hij staat met zijn armen klaar, wijd geopend. Je hoeft alleen maar Zijn hand aan te pakken, Hij tilt je uit je ellende, als jij "ja" zegt tegen God. Bid tot Hem, en Hij zal je redden. Houd moed!!!!!!
Datum:
15-12-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

dood

ik zie het leven niet meer zitten.
ik heb elke dag ruzie thuis en wordt geslagen door me moeder.
ik heb mezelf al een keer in me polsen gesneden maar dat is mislukt
ik weet dat dit niet de oplossing is maar niemand kan mij helpen.
ondertussen praat ik met een man die mij misschien kan helpen maar helpen doet het nog niet echt.
ik kan er thuis ook niet over praten want dan worden me ouders boos en dat gaan ze weer slaan.

greetz Jeroen
Datum:
15-12-2009
Naam:
jeroen
Leeftijd:
87
Provincie:
Zeeland

heftig verhaal..

mijn verhaal omschreven in het(kort)

ik heb heeel vaak rara gekke gedachten en moet heeel veel denken!!
daar heb ik al een hele lange tijd erge last van.
((als ik niet zon sterke wil gehad had was ik alang dood geweest!!

in mijn verhaal omschrijf ik in het kort hoe heftig het elke dag voor mij is!!!
Datum:
15-12-2009
Naam:
bart
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.