Levensverhalen (pagina 787)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen zin meer

Ik heb een auto ongeval gehad door toedoen van andere mensen, mijn hele toekomst is kapot gemaakt, het enige wat ik nog kan doen is piekeren, en denken aan toe het nog allemaal goed was. Ik ben nog al een lomp persoon, die dan ook alles laat vallen daar kan ik ook niet tegen.. Ik heb de laatste jaren alleen maar ellende, en niks meer positiefs gehoord.. Ik maak nog eens met mijn stress mijn ouders kapot door mijn ellende, als ik er niet meer ben hebben m'n ouders geen last meer van me en een zorg minder. Ik zit er doorheen en wil er niet meer zijn.
Datum:
24-12-2009
Naam:
manoe
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Ik heb mezelf in een web verwikkeld..waar ik niet uit kan.

Ik zit hier nu, met pijn...verdriet, schuldgevoel, schaamte.

Het begon allemaal in maart dit jaar, mijn moeder overleed..ik was daarvoor gewoon gelukkig, ik had een relatie die al bijna 5 jaar goed ging. Hield me bezig met mijn werk..trainen, ik had nooit gedacht dat mijn wereld om zou draaien.
Nadat mijn moeder overleed viel ik in een diep dal, een stuk van mij stierf die dag ook...vooral de manier hoe het ging, mijn moeder was een vrouw met een verleden van psychische problemen, dit was al 20 jaar aan de gang, het verslechterde alleen maar...mijn moeder werd steeds ongelukkiger met het leven, verloor de lust en de kracht om nog verder te gaan..tot op een dag zij zoekend naar een manier op de pijn te stoppen zichzelf in het water liet vallen..die dag verloor ik voor mij het belangrijkste in mijn leven..

Ik gaf mezelf grotendeels de schuld omdat ik er niet genoeg voor haar was, anders was ze nooit zo eenzaam geweest..ik wilde geen steun van bekenden, ik koos er voor om alleen te zijn, en iedereen gaf me die ruimte.

Om mijn gedachten ergens anders op te richten had ik gesprekken met een meisje dat ik via internet had leren kennen, ik vertelde haar niets over mijn relatie..ik praatte alleen over mijn moeder..en algemene dingen over mijn leven.
Ik dacht dat het steeds beter ging, terwijl ik mijn moeders dood alleen maar wegstopte..we bleven chatten, dagen...terwijl mijn vriendin mij ruimte gaf om te hertellen misbruikte ik dit om contact te houden met dit meisje wat ik via internet had leren kennen.
Naarmate de maanden voorbij gingen begon de band steeds sterker te worden, er kwam zelfs verliefdheid bij kijken...ik had geen enkel moment stil gestaan bij de gevolgen die dit met zich kon meebrengen. Wij hebben elkaar ontmoet, en zijn intiem geweest, het kwam op een punt dat ik 2 relaties had..

Nu ging er een tidj voorbij waar ik keuze's moest maken, maar wat ik ook koos alles brak mij in stukken, ik kon niemand pijn doen, dus ik bleef mezelf aan beide personen vasthouden, met het nieuwe meisje kwamen er zelfs trouwplannen.

Na een hel te hebben meegemaakt van pijn, teleurstellingen, en nadat ik anderen zoveel pijn heb gedaan heb ik pas afscheid genomen van mijn relatie van 5 jaar...en het verhaal aan haar verteld.
Nu zijn er plannen om te trouwen met het andere meisje, maar ik kan het niet.

Ik voel me gebroken, ik dacht dat ik niet meer hield van het meisje waar ik altijd mee was, maar dit had ik verkeerd, ik heb altijd zoveel van haar gehouden, meer dan van wie dan ook..ik kon me niet meer normaal gedragen, of intiem zijn, door het schuldgevoel wat ik ontwikkeld had, ik voel me schuldig..ik voel me een slecht mens, ik schaam me....
Ik durf niet nogmaals iemand pijn te doen of te breken, dus ik zit hier...
En ik wil zo graag een eind eraan maken, het is niet makkelijk...ik heb niet genoeg lef..en ik ben bang, maar ik weet niet wat ik anders moet, ik kan niet meer leven met wat ik anderen heb aangedaan, ik wou dat ik iets terug kon doen, maar ik kan het niet vermijden dat er mensen door mij pijn hebben...ik weet dat tijd wonden heelt..maar het voelt alsof ik de tijd niet meer doorkom..

Ik zit in wanhoop, ik wou dat ik de tijd kon terug draaien..en op het moment dat mijn moeder overleed de warmte van de mensen om mij heen had opgezocht...ik heb nooit gedacht dat ik gevoelens voor een ander kon krijgen maar op dat moment was ik zo zwak en zoekend naar liefde en hulp..ik kan het niet goedmaken, maar wat moet ik doen..
Datum:
24-12-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

gelukkig toch nog iets

ik heb geen leven, elke keer als ik weer denk aan mijn bloederige verleden wil ik stoppen met het heden. maar als het me even te veel word, bel ik me maatje op, die dan voor een paar euro mdma komt brengen of een paar goede xtc pillen, dan kan ik er weer effe tegen aan, tot ik het weer zat word.
Datum:
24-12-2009
Naam:
martijn
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Dit kan je geen leven meer noemen.

In een leven kan alles goed verlopen, maar ook alles mislopen.
Bij mij is het meer 'mislopen'.
De meeste waar ik mijn verhaal aan doe zeggen: Je bent een puber, dat komt allemaal wel inorde.
Ik denk er anders over!
En ik zit met heel veel problemen die zouden ''opgelost'' moeten worden.
Maar dat is echter niet simpel!
Daarom kies ik maar voor de gemakkelijkere weg.
Dit zijn ook waarschijnlijk mijn laatste woorden.
De mensen waar ik mijn verhaal aan deed,
weten nog niet eens de helft van, waar ik mee zit.
Ik zal je even kennismaken met mijn leven..
Ik heb 2 oudere broers en 1 stiefzus...
Mijn moeder is al 3 keer hertrouwd.
Ze heeft al veel "vriendjes" gehad.
Mijn vader, daar in tegen, is hertrouwd.
Deze vrouw heeft nog 1 oudere dochter.
Mijn oudste broer (12 jaar ouder dan mij) omschrijf ik als een oude puber. Hij heeft een vriendin, één zoon en 2 stiefkinderen. Maar hij gaat nog elke week uit... Ook is hij erg racistisch.
Mijn moeder werkt, heel hard zelfs.
Maar ze kan zich totaal geen beeld vormen van mij. Ze kent mij niet, met andere woorden.
Ze is heel grof tegenover andere mensen.
Dan heb je mijn andere broer, die maar 1 jaartje verschilt met mij.
Hij is een populaire jongen en zet zijn reputatie niet graag op het spel. Dit doet hij door drugs.
Hij woont niet meer bij mijn vader. Daarom geeft mijn moeder alle aandacht aan hem.
Ze weet van de drugs, maar wilt dit niet geloven.
Mijn broer werkt ook.
Daarom blijft hij de perfecte jongen!
Niemand, buiten 1 beste vriendin, weet dat mijn broer mij 4 jaar geleden heeft ''misbruikt''.
De details hou ik liever voor mezelf ;-)
Ik heb alleen aan mijn beste vriendin verteld.
Maar steeds als ik hem zie, haat ik hem.
Aan mijn ouders kan ik dit echt niet vertellen. Ze zouden me nooit geloven.
Dan heb ik een hele lieve bomma,
waar ik zo goed mee kan praten,
maar ik zie haar nooit!
Bellen kan ik haar ook niet,
want ze woont te ver.
En dat kost te veel geld, volgens mijn moeder...
Even dacht ik mijn verdriet in mijn hele lieve vriend te vinden.
Maar de dag na dat we seks hadden (mijn eerste keer) maakte hij het gedaan, voor zijn ex. Ik hield echt heel veel van hem! We waren 4 weken samen, maar we kende elkaar al lang... Ik mis hem nog steeds, hij was mijn ware!
Maar nu, een paar dagen geleden, leerde ik een hele lieve jongen kennen...
A. is een jongen met een andere huidskleur.
Dat stoort mij niet.
Maar toen ik dit thuis, bij mijn moeder, zei reageerde ze zo:
Je gaat toch niet met een bruine weg!
Mijn broers gingen hierin mee.
En ondanks mijn moeder een roddelaar is,
wisten vrienden van haar, het ook.
Ik kreeg het van iedereen te horen..
Gelukkig heb ik nog een vader en zijn vrouw, die normaal reageren.
Maar ze zien niet dat ik binnenin kapot ga.
Niemand ziet dit.
Er bestaat een zin:
* Overdag acteer ik, 's nachts huil ik.*
Deze klopt bij mij.

Ik hoop deze pijn te verzachten,
door de dood...
En dat alles maar snel voorbij is.
Datum:
24-12-2009
Naam:
C.
Leeftijd:
16
Provincie:
België

zelf moordt waarom

ik ben een meisje en ik ben 4 dagen gelden mijn vriendin kwijt geraakt aan zelf moordt waarom pleeg je zelf moordt ze werdt altijd gepest en zo ...
waarom ben je gesprongen je was mooi en je was lief aardig en GEZOND
kijk wat je de naabestaande aan hebt gedaan .
je bent egoistsch geweest om dat de doen een slappeling ik had zeker verwacht dat je zou vegten voor je leven samen met de mensen die wel om je gavan we hadden er uit kunnen komen maar nu hebben we alleen maar verdriet en pijn en heb je niet aleen je zelf dood gemaakt maar ook een stukje van ons ....
sorrry maar ik moet mijn hart even luchten
Datum:
24-12-2009
Naam:
chantal
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Waarom?

Waarom leef ik, is de vraag wat ik mezelf vaak afvraag. Waarom leef ik op deze aarde. Als ik dan al die verhalen hoor van goede mensen die vreselijk doodziek zijn, denk ik waarom zij, laat mij dan gaan. Ik offer mezelf wel op. Ik loop nu bijna 7 jaar met een whiplash. Heb elke dag veel pijn en zie het vaak niet zitten. Hoe alles in een fractie van een minuut je hele leven in puin kan lopen en je van een vrolijke meid ineens kan veranderen in een wrak.

Daarbij ben ik ook nog is hooggevoelig. Alles om me heen voel ik sterk aan. Van sterke geluiden, geuren maar ook gevoelens. Deze wereld is zo hard, dat ik mij zo alleen voel, zo onbegrijpelijk en eenzaam. Elke dag kan ik wel in tranen uitbarsten. Ik snap het leven niet op deze aarde. Ik snap de mensen niet hoe gemeen en hard ze kunnen zijn. Waarom leef ik hier? Wat is mijn doel hier? Wat doe ik hier, als mensen je toch alleen maar teleurstellen of in de steek laten. Ik ben toch alleen maar chagerijnig, heb geen fut, geen energie, veel pijn letterlijk en figuurlijk, wat doe ik dan hier? Ik wou altijd zo graag een kind, maar steeds meer ga ik twijfelen. Ik had veel doelen voor het oog, maar door de pijn en angst valt alles in duigen.

Engel, help mij toch, neem mij toch mee. Deze wrede aarde is niet voor mij weggelegd....
Datum:
23-12-2009
Naam:
Myra
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

ik houd het niet langer vol!!!

Mijn vader had eerst een ander, ik durfde het met niemand te delen, omdat ik me ervoor schaamden. Het ergste was dat ze me helemaal niets vertelde, ik heb er vaak over gehuild. Het is allemaal wel weer goed gekomen. Maar ik heb de laatste tijd erge ruzie met m'n moeder. Ik huil er vaak over in bed en ik denk heel vaak aan zelfmoord.. Ook vind ik mezelf heel erg dik, maar iedereen zegt van niet en dan zeggen ze dat ik me aanstel omdat ik gewoon wil horen dat ik dun ben, maar dat is echt niet zo ik zie me heel dik. Mijn zus wordt ook voor getrokken. Ik wil echt geholpen worden. Ik hoop dat jullie dat kunnen!
Datum:
23-12-2009
Naam:
waterman,
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ik wil gewoon dood

niemand begrijpt my niemand ziet dat ik het moeilijk heb
ik wil dood ik heb zelfmoord gedaan, als t aan my lag was ik nu dood
maar myn beste vriendin kwam toen binnen en zij zag dat ik moest haar beloven dat ik t nooit meer zou doen
het is moeilijk om me aan die belofte te houden.
het liefste pakte ik een mes en.... nou ja je weet wel
ik begin t steeds moeilijker te krijgen daarmee maar niemand kan me helpen ik durf het aan niemand te vertellen

ik heb nu ook nog andere problemen erbij zoals dat ik niet meer kan(en wil) stoppen met afvallen ik eet steeds minder en val nu per week ongeveer 2 kilo af
ik word steeds slapper enzo maar niemand merk het
van my hoeven ze het ook niet te merken laat my nou maar gewoon doodgaan

maar ik heb graag iemand die me kan helpen die met me erover kan praten

xxx my
Datum:
23-12-2009
Naam:
lisa
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

invalide

mag niet meer werken , heb geen vrienden meer, huwdelijk kapot wil zelfmoord plegen maar als ik dat doe vi
ndt ik da egoistisch tegenover mijn man.
Datum:
23-12-2009
Naam:
Lucinda
Leeftijd:
29
Provincie:
België

geen zin meer

ik ben een meisje van 14,ik heb suikerziekte en een rot leven
ik word gepest op school als hoer en als emo ik krijg slaaag en ik haat ale scholen op gene ene school ben ik welkom dus blijf iik maar op mijn school in zele wara ik toch nog wat vrienden heb... mijn punten zijn rotslecht ik haal constand buizen en ik zit i beroeps verkoop ik ben al vaak gesgorst en ik krijg heel veel notas en strafstudie
alleen thuis is het niet zo anders ik ga niet graag naar huis in tegendeel ik wil gewoon niet naar huis.men ouders zijn gescheiden ik woon bij men mama, en men papa die woont in antwerpen
om de 2weken gana we naar men papa
er is maar en iemand waar ik echt iets tegen kan zeggen men zus carmel,
haar ka ik vertrouwen en alles zeggen
maar eigelijk snapt ze ook niet veel van wat er gebeurt thuis, als ik op staa zaaagt men mama over alles wat ik doe
als ik iets terug zecht draait ze helemaal dooor ze slaacht me maar niet in men gezicht want andere mense mogen dat niet zien , ze slaaacht me voor school na schoool en snachts ik heb haar een keer terug geslagen en dan moets ik naar ene instelling daaar vertelde zij dat ik haar geslaan had zonder rede zij is de goeie altyd en ierdeen gelooft haar niet iemand van 14 die eruit ziet ls een gestoorde gotchik'al ben ik dat niet ik heb al veel bij de politie gezten door men mama en ik ben al veel weggelopen van huis maaar men ma vind me toch met de hulp van de politie en dan sluit ze me 3weken op op men kamer en paar keer in de week geeft z eme eten voor de rets moet ik er zelf maar me etoekomen met het geld dat ik krijg 10euro per week van men papa men papa weet hier helemala niks van niemand weet dat , en niemand snapt dat
soms word ik snachts uit men bed getrokken en moet ik in de garage slapen ik was eergisteren bijna dood gevroren het is zo koud en als ik vraga voor bij ùmen papa te wone wil men papa dat niet en ik wil ook geen last zijn voor men papa
en dat is nog niet een sde helft elke dag is het wel iets anders ik heb ene lieve eerlijke vriend bram maaar di zie ik 1keer op d emaand die woont te ver,
ik haat men leven het klinkt allemaala niet zo erg maar het is veel erger dan het lijkt ik wil zelfmoord doen en men mama laten inzien dat het haar fout is maaar ik wete niet hoe ik snijd ierde dag men polsen open maar das niet genoeg ik heb geen geweer en van ene gebouw springen durf ik niet verdrinken lukt niet , en middelen voor te sterven in je slaap kan ik niet betalen of durf ik niet vragen
Datum:
23-12-2009
Naam:
laurelotte
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.