Levensverhalen (pagina 780)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn vader

ik mis mijn vader hij is dood ik wil naar hem toe die hielp mijn oover al mee als me wat dwars zat ik kon allen met hem praaten nu is hij er niet meer en ik ken met niemand anders praaten ik zou wel willen maar het gaad niet mijn vriendin hep un boek voor me ge kogt het luk niet om hem te leezen ik wil het wel ze woort boos als het niet lukt weet iemand wat ik daar aan kan doen
Datum:
07-01-2010
Naam:
nico
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Ben zo moe

Ook ik zit al een jaar met zelfmoord of was ik maar dood in mijn hoofd,hopend op een hartstilstand zou het mooiste zijn.
Me hele leven me groot gehouden maar van binnen was ik eigenlijk maar een zielig jongetje,geen ouders tehuizen je weet het wel.
Nu ben ik 52 alles kwijt deze maand moet ik het huis uit me kinderen alles ben ik kwijt ,ik kan zo niet verder leven ,het gevoel van dood willen heb ik al een jaar bij me .
Maar hoe ! net stond ik met een mes op me buik maar ik durf niet.
Slaande ruzie met me zoon is de doorslag geweest vorige week ,blijkt dat hij 19 jaar ook met gevoelens loopt dat hij dood wil of er niks meer om geeft.
Ik wilde zo graag lief en aardig gevonden worden door hem ik deed echt alles ,maar nooit kreeg ik een vriendelijk antwoord van hem ,altijd maar WAAROM ,HOEZO ,WEET IK DAT NOU.
Als ik dan na zo vaak afgesnouwt te zijn weer eens boos werdt en hem/ hun verrot schold dan was ik het weer die fout was ,ik zeg dan ook echt hele lelijke woorden waar ik echt niks van meen ,maar ze zijn eruit voor ik het weet ( spijt).
Vraag me wel eens af is het depressief of overgang die boosheid ( mijn hele leven al)soms explodeer ik echt in grote kwaadheid door onrecht of vals beschuldigd en 2 minuten later denk je dan waarom maak je je zo druk om niks.
Ik ben moe ik wil dit leven uit MAAR WEET NOG NIET HOE.
Laatste 3 jaar echt iedereen tegen mij in het harnas gejaagd vaak wel door mijn eerlijkheid IK ZEG WAT IK DENK en dat komt niet altijd zo goed over .
Had alleen mijn gezin nog, nu dus niks meer.
Ik hoop dat ik de kracht heb ik wil zo graag weg ,ik zie er zo tegen op om na 31 jaar huwelijk alleen te komen staan.
Ben bang ja en dat is niks voor mij altijd zoveel vertrouwen in mezelf gehad maar het slipt weg ik voel het weg zakken.
Zal me kinderen missen ,maar ach ze praten toch niet meer tegen mij en me zoon komt pas weer thuis als ik het huis uit ben .
Ik weet best dat ik met mijn woorden niet altijd lief was maar bedoelde het echt niet zo, ik hou van mijn kinderen ik heb ze alles gegeven maar misschien wel niet de liefde die ik ze had willen geven.
De meeste spijt heb ik naar mijn zoon mijn grote trots was hij voor mij ,maar nooit kon ik wat goed doen, nu ik over mijn zoon praat huil ik op dit moment ,Ik hou zoveel van hem ,was ik maar anders geweest en liever ,SORRY RICO ook ik heb mezelf niet gemaakt.
Ik hoop dat ik het durf dan hebben jullie de rust die jullie verdienen ,nooit geen last meer van mij dan.
Alleen voor hun rust wil ik al weg hier van deze boze wereld.
BEN ZO MOE
Datum:
07-01-2010
Naam:
wil
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

ik wil dood

Ik wil alles ontvluchten, weg van de wereld. Ik heb het gevoel dat niemand mij ziet staan. Wat is er mis met mij? Ik heb wel vrienden, maar toch voel ik een leegte. Ik voel me somber en depressief. Ik wil niet meer vechten, ik kan het niet. Niks gaat goed. Ik heb geen enkele houvast. Mijn moeder is zelf geestelijk onstabiel, dus bij haar kan ik mijn verhaal niet kwijt. Alles spuug ik uit bij mijn beste vriendin, maar het is niet genoeg. Ik voel me totaal niet gelukkig. Zelfs school is geen houvast. Waarschijnlijk word ik er binnekort vanaf getrapt. Weg van al mijn vriendinnen. Ik zal weer opnieuw moeten beginnen op een andere school. Nee ik heb de kracht niet meer om dit allemaal te verwerken. Ik heb een kutjeugd gehad. Een dronken vader die ons uiteindelijk verlaten heeft. Ik verberg mijn verdriet achter al het gelach. Ik wil dood ik heb niets meer om voor te leven. Die negatieve gedachtes gaan maar niet weg. Alsjeblieft neem me mee.. ergens ver
Datum:
06-01-2010
Naam:
Angel
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer in het leven

hallo allemaal ik ben een jonge man van 23 alleen ik heb geen zin meer in mijn leven ik heb anderhalf jaar geleden een ongeluk mee gemaakt waardoor ik in een coma ben beland een maal uit de coma ben ik totaal verandert ik ben niet meer mijzelf daardoor is dus nu ook mijn gezin kapot gemaakt door mijn gedrag en agressie ik leef voortduurend in woede ik ben altijd boos op iedereen nu wil mijn vrouw van me scheiden en ook nog eens mijn kinderen van me afnemen. mijn kinderen zijn het enigste wat ik nog heb ik kan niet zonder ze en ik will ook niet zonder ze maar zonder hun wil ik niet meer leven heel mijn leven is naar de klote heb geen geld geen werk meer niks meer en ik raak steeds meer kwijt ik weet niet meer wat ik moet doen
Datum:
06-01-2010
Naam:
buschauffeur
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

pijn

Bijna tien maanden gelden heb ik een jongen leren ontmoeten op school. Na een paar dagen waren we een stel geworden, en ja hij zit bij mij in de klas en kwas nogal jaloers. Hij kwam constant aan andere meisjes en behandelde mij zoals ne vriend van hem ipv zijn lief. Op een anvond heb ik ne jongen leren ontmoeten op netlog en ik vond hem nogal leuk enal. Toen opeens die jongen zijn liefde verklaarde aan me, ik wist niet meer wat doen! Heb dan afgesproken met die jongen en het klikte nogal goe. Die jongen pakte me opeens vast en begon me te kussen, heb die jongen weggeduwd. De volgende dag vertelde ik da aan men lief. Hij was natuurlijk kwn oe boos en zei dat ik geen contact meer mocht hebben. En ik natuurlijk niet willen luisteren. Een paar dagen gelden voor nieuwjaar heeft hij het uitgemaakt voor iemand anders. Constant als ik hem zie in de les of als ik aan de leuke tijden denkt begin ik constant te wenen. Hij doe nu helemaal anders tege me, ben het echt beu kwil een hanse tijd van het raam springen of een mes nemen en in mijn aders snijden. Hij dee me zoveel pijn!
we waren samen op 12/03/09 en eindigde op 26/12/09 dus negen maanden waren we samen
Datum:
06-01-2010
Naam:
cynthia
Leeftijd:
16
Provincie:
België

This is my life:)

Ik ben Jayden 18 jaar oud heb een zus van onderhand 20 maar hieraan kan ik mij niet relateren omdat zij alles "zoveel beter" kan volgens onze vader

Lets start with the beginning!:)

Ouders gescheiden toen ik 2 was.. Dit kan ik mij niet herinneren dus vind het opzich wel best!

Toen ik 4 was heeft mijn vader zijn nieuwe vrouw ontmoet (Had 3 kinderen), die hadden blijkbaar een hekel aan mijn zus mn zus had hele erge eczeem en daarop is m'n zus behoorlijk afgerekend door bv express dingen te geven waarvoor ze allergisch was.

Op ons 6e is ons verteld dat mijn vader onze vader niet meer wou zijn en dat we maar een nieuwe moesten zoeken:/? (fijne papa!:O
Datum:
06-01-2010
Naam:
Jayden
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

wanneer.

Ik voel me al een hele tijd KUT.
Iedere dag, een paar keer per dag.
Wanneer ik me KUT ben gaan voelen weet ik eigelijk niet precies.
Ik heb een hoop ellende meegemaakt & dat zal er vast wel in meespelen.
Mijn vader liet ons in de steek, mijn broer heeft mij mishandeld, geestelijk & lichamelijk. Ik wil mezelf niet zielig vinden een hoop kindjes maken dit mee. Maar dat wil niet zeggen dat het niet erg is. Dat het zomaar mag gebeuren. Dit maakt heel wat levens kapot. Ik zou zo graag anders willen zijn dan dat ik nu ben. Ik ben egoistisch, ik heb een kort lontje, ik huil ONWIJS veel. ik huil om van alles. om van alles! als ik boos ben huil ik, als ik verdrietig ben huil ik, ik kan zelfs om een reclame huilen die ik niet leuk vind.
Soms loop ik over straat en dan denk ik, hopelijk rijd die auto me over, beter stort die brug in. Ik ga het zelf niet doen. Dat durf ik niet. maar de dood mag mij wel overkomen. ik wil het niet meer. ik ben in niemands voordeel hier. Ik word toch niet rijk, succesvol, gelukkig. ik ben nou eenmaal zo;n iemand die alles negatief bekijkt. Of dat nog gaat veranderen? Ik hoef er niet op te wachten. ik hebbet gehad hier.

Datum:
06-01-2010
Naam:
indeknoop
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

..

Nooit gedacht dat ik ooit op een site als deze mijn verhaal zou doen, ook geen idee wat ik ermee bereik.Misschien dat het oplucht, mensen zeggen immers dat het helpt om je gevoelens van je af te schrijven.Dus bij deze..

Al jaren lang heb ik ups en downs, op 1 of andere manier ben ik hier ook wel gewend aan geraakt en door het vele praten met meerdere mensen heb ik hier tot voor kort ook mee om kunnen gaan.
Langzamerhand merk ik dat negatieve gedachtes, zorgen en me continu druk maken over o.a. financien die voor geen meter lopen de overhand gaan nemen.
Ik begin me steeds meer af te vragen hoe lang ik nog door kan gaan met de schijnvertoning op m'n werk dat alles maar goed is, het afsnauwen van mijn vriend en de constante angst voor wat er nu weer gaat komen.
Ik heb financiele problemen, behoorlijke financiele problemen..lange tijd heb ik hiervoor mijn kop in het zand gestoken. Niet handig, maar ik kon en wilde er niet meer omgaan.
Nu begint de boel te escaleren, het is zo erg dat het mijn hele leven beheerst.Alleen op zondag heb ik rust; geen brievenbus, geen telefoontjes en geen deurwaarders die aan de deur kunnen komen. In mijn ogen is het uitzichtloos. Zonder te overdrijven, de hele dag loop ik rond met de gedachte; is dit het nou?
Ik ben 24, met in mijn ogen totaal geen toekomstbeeld. Ik ga naar m'n werk, in angst dat er loonbeslag is gelegd.Ik ga naar huis, in angst voor wat ik nu weer in de brievenbus ga aantreffen. Ik word er zo moe van.Het is verschrikkelijk dat ik niet zie wat ik wel heb; een leuk huisje en een lieve vriend waarvan ik weet dat hij ontzettend veel van me houdt. Dat is ook het enige wat me er nu van weerhoudt om er een einde aan te maken.
Ik wil hem niet achterlaten..maar verlang tegelijkertijd zo naar die (geestelijke) rust....
Datum:
06-01-2010
Naam:
Ik
Leeftijd:
24
Provincie:
Anders

Het lef

De titel zegt alles al.
Ben als angstig kind geboren en dat is ook nooit meer over gegaan. Had het geluk dat ik geweldige feestvrienden had toen ik vanaf mijn 14e ging voetballen. Mijn vader pleegde zefmoord toen ik 10 was en daarna was het echt een ramp thuis. Mijn moeder maakte er een enorme puinhoop van. Als kind werd je dan 's nachts uit bed gehaald om haar emoties aan te zien op 11 jarige leeftijd en ouder. Dit ging door tot mijn 22e en ging toen op mijzelf wonen, de beste beslissing ooit in mijn leven. Mijn zus had al eerder die keuze gemaakt, door met 18 jaar zwanger te raken, terwijl ze nog op het vwo zat.....
Zo ging het leven verder en mijn moeder overleed in 1999 door overmatig drankgebruik op 54 jarige leeftijd. Natuurlijk wist ik dat dit ooit ging gebeuren, maar niet wat voor een impact dit had op een latere leeftijd. Heb zeer veel vrouwen en relaties gehad en kon daarover niet klagen, menigeen was jaloers zelfs. Toch mislukten alle relaties, door mijn toedoen. In 2003 kwam het echt tot een dieptepunt en kwam onder behandeling van een physiotherapeut. Het hielp even, maar niet echt. De angst en pijn bleven. Toch had ik nog een paar mooie relaties ook 1 in die tijd en nadat ik verhuisd was naar mijn huidige woning zo'n 2 jaar geleden was het einde echt zoek. Een andere baan en ik raakte de grip op het echte leven steeds meer kwijt. Financieel heb ik geen enkel probleem, zodat eenieder ook maar inziet dat dat niet de moraal van het verhaal is.
Heb sinds ik verhuisd ben, geen normale relatie meer gehad en de angst en alleengevoel is ook dankzij mijzelf alleen maar groter geworden.
Mijn hele leven (na mijn ongeveer 18e) denk ik al aan zelfmoord. Gelukkig heb ik de moed niet om het via een gruwelijke weg te doen, maar geef toe dat als ik de pil van drilon in huis had het allang fini was.
Ik wil niet leven met medicijnen en alle ellende van dien en geef het ook niet zomaar op, maar deze tijd heeft me weer enorm doen terugslaan naar het oude gedrag. Alhoewel oud niet het juiste woord is. Het zat er altijd al in. Sterker nog, het zit in onze familie, hoe kan dat?
Hoop nooit dat het zover zal komen, maar besef dat ik er steeds dichter bij ben.

Liefs voor iedereen die met hetzelfde probleem worsteld.

Marcel
Datum:
06-01-2010
Naam:
Marcel
Leeftijd:
43
Provincie:
Overijssel

DOOD

hallo mensen ik ben een jongen van 14
en word elke dag gewoon door mijn ouders gepest en geplaagd en wil ik liever in huilen uitbarsten
op school word ik ook alleen maar gepest en wil liever de moed opgeven en gewoon mezelf doodsteken want ik kan er niet meer tegen

en krijg elke keer als zo iets gebeurt de gedachten van dood,internaat,lijden en ik wil dat niet
Datum:
05-01-2010
Naam:
jeffrey
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.