Levensverhalen (pagina 777)

ik voel me echt alsof ik geen reden meer heb om te leven. alles wat ik doe word gezien als een misdaad, en ik huil meer dan dat ik slaap
ik heb het echt helemaal gehad

ik ben een jongen van 14 jaar maar zie nu al het leven niet meer zitten.
het begon toen mijn oouders gingen scheiden toen ik 8/9 jaar was.
mijn vader had bijna altijd ruzie met mijn moeder en als hij boos was deed hij haar pijn , in die periode haatte ik hem .
mijn moeder ging ergens anders wonen en ik ook samen met mijn tweelingbroer en mijn zusje , we zouden 1 x in de 2 weken bij mijn vader komen , maar dat wou ik echt niet en op een gegeven moment werd ik gewoon de auto ingesleurd ik had echt dikke ruzie met mijn vader , en dan sloeg hij mij of sloot hij me buiten op. maar ik moest erheen.
maar toen is het zo erg geworden dat ik een periode van 3 jaar niet bij hem geweest. maar bij mijn moeder was het contact barrerslecht en ik haatte mezelf.
ik was te dik en toen ik 12 jaar was werd ik gepest omdat ik te dik was ik ging niks meer eten en was toen erg veel afgevallen .
ik had geen enkele vriend op mijn basischool.
toen ik 13 jaar oud was kregen mijn vader en moeder beide een nieuwe aanhang.
mijn vader heeft echt een schat van een vrouw en ik beschouw haar als de beste stiefmoeder ze heeft zelf ook 3 kinderen een zoon van 19 dochters van 15 en 16 zij waren ook redelijk aardig maar mijn vader kreeg ruzie met ze , ze waren volgens hem te assiociaal en hadden een grote bek ! en toen ik 14 was is mijn stiefbroer uit het huis vertrokken , met hele ruzie met mijn vader . ik ging trouwens weer naar mijn vader omdat de zweer toen gezellig was hij ging niet schelden en slaan omdat er anderen waren.
maar nu heeft hij ook ruzie met mijn jongste stiefzus (ze drink, rookt en heeft tatoe en piericng) ze is te ascociaal en heeft een te grote bek. zij hebben nu zo'n ruzie dat ik bang ben dat mijn stiefmoeder weggaat en dan is de zweer weer barrerslecht.
op school was het nog steeds niet beter ik werd elke dag gepest en ik haatte nog steeds mezelf ik werd harstikke onzeker en ik durf nooit met iemand te praten of ik word rood .
met mijn stefvader heb ik altijd ruzie hij si het tegenpool van mij en hij dreigt dat ik het huis uitmoet, maar hij heeft wel goed contact met mijn tweelingbroer en zusje maar niet met mij , ik vind ht zo oneerlijk ik heb altijd rzie met hem nou durf ik niks meer tegen hem te zeggen want hij mishandeld me dan ook als hij boos is maar hij heeft epilepsie en als hij boos is krijgt hij een aanval en dan voel ik met ontzettend schuldig . wat nu? ik heb sinds korte tijd ontdekt dat ik ook op jongens val ik ben hmo , ik durf het mijn ouders niet te vertellen en niemand uit mijn klas , daar schelden ze me toch al uit voor homo ,
ik ben ook cristelijk
dus ik snap niet waarom god mij dit heeft aangedaan (ik ben onzeker heb ruzie ben mishandeld word gepest) en ik ben homo waarom ik , ik kan dit niet vertellen ik wil dood ik heb geen enkele vriend waarom ik en niet iemand anders die homo is waarom ik Ik haat mezelf ik wou dat ik dood was en daarom wil ik zm plegen dood zijn wat kan iemand het schelen toch............

hallo ik ben een meisje van 14
ik kan niet meer met mij vrienden over dit probleem praten. ik ben voor 5 jaar terug verkracht en kan er met niemand over praten of ik huil al weer.

Ik ben een man van 40 en wil het leven niet meer. In mijn leven door mijn ex vrouw gemanipuleerd en vernederd, het gevoel gevend dat je niets waard bent. 17 jaar Getrouwd en 2 mooie dochters gekregen. 3,5 jaar geleden gescheiden doordat ik het hoeren en snoeren van mijn ex vrouw zat was. Gevochten voor mijn kinderen om co ouderschap en nog steeds ging mijn leven door een hel.

nieuwe relaties geprobeerd maar te bang om je helemaal te geven en weer belazerd te worden.

Half jaar geleden verliefd geworden op een man. zien elkaar bijna elke dag. Afgelopen week mijn geaardheid geuit naar familie en buitenwereld.

Als ik nu naar mijn leven kijk!! leven met mijn ex nog steeds een hel, 2 dochters die liever niet meer bij mij komen, fallissement en schulden wat boven mijn hoofd hangt en de liefde van mijn leven met een man wat ook niet lijkt te gaan lukken.

Ik heb gestreden maar kan en wil nu niet meer. Eeuwige rust is mijn wens.

mijn vriendin,mijn maatje
na veele jaren komt het kruispunt ?
jij zij net dat je niet meer wist of je van me hield.
me wereld storten in.
na 5 jaar alles gedaan te hebben samen.
je ups en downs.
ik heb je zien bloeien.
ik heb even geen idee wat ik moet doen.
ben ik straks kwijt wat voor mij het meest belangrijke is en wat er voor mij was.?
we hadden nog zoveel mooie plannen,
samen op vakantie,samen naar een huisje kijken,en uiteraard kinderen zaten we all over te fantaseren.
ik weet gewoon niet hoe het zou voelen.
geen mooie blonde haren en die mooie ogen naast mij in bed.
die liefdevolle zoen voor als ik je zie.
je was de geene die me uit de put haalde als ik erin zat.
schat alsjeblieft... we hebben alles wat ons hartje wil

weett je waarom ??? mensen maken misbruik van me al vanaf me 5 jr en nu nog steeds het stopt niet !!!! ik word misbruik door verschillende mannen altijd ik nu word ik ook gedwongen !!! heb eetprobleem heb ook nog borst k gehad bla bla ik kan echt niet meer ik snij me zelf opnieuw ik heb zo veel pijn en ik word elke keer in de steek gelaten ik haat me lichaam ik haat me zelf ik ben een hoer ik ben dik lelijk en vies mensen doen me pijn ik wil en kan niet meer heb geen hoop mmeer ik ben alleen maar goed voor de seks enzzzzzzzzzzzz ik heb ook vervelende mensen in me hooft die me gek maken me dwingen me gedachten slaan op hol ik kan niet meer denken ik weet het niet meer lief marjan

ik heb het gevoel dat me moeder me haat.
alles wat ik doe is fout in haar ogen, ik heb bijna elke dag ruzie met haar, ze doet me zoveel pijn, sinds ze die nieuwe vriend heb kijkt ze niet meer naar me om, en al doet ze dat wel is het om op me te zeuren..

sinds het begin van de basisschool kan ik nooit met kinderen, en andere mensen opschieten. toch heb ik altijd geprobeerd om er wat van te maken en mensen op te zoeken. maar ik word tot vandaag de dag nog steeds door iedereen afgewezen.
ik zit nu inmiddels in de 4e het examenjaar en ik heb eindelijk vrienden gekregen. maar deze zie ik helaas alleen soms buiten school en daarbij wonen ze ver weg.
de examens komen eraan + ik heb nog steeds geen vrienden op school + ik weet niet eens wat ik wil worden ( of welke richting) terwijl ik over 3 maanden examen heb.
ik heb een vmbo opleiding, en ik kan er niks mee bereiken. en als ik me ervoor inzet kan later waarscheinlijk ook geen leuk beroep vinden.
daarbij wil ik helemaal niet leven. want ik heb er niet voor gekozen. en er word maar van je verwacht dat je met de maatscappij meegaat. nou ik ben dus net wat anders en ik moet daar gewoon tegen in gaan, ik wil niet naar schoool en of werken ik kan daar gewoon niet tegen.
maar dit komt waarscheinlijk ook door een autistische en/of syndroom van asperger. ( vandaar dat ik geen vrienden had op de basischool... en nu ook nog niet).
dit wou ik even kwijt. want ik kan het tegen niemand anders vertellen.

ik heb zo vaak aan zelfmoord gedacht omdat ik waanhoopig ben ik heb ruzie met me vrientje en ik wil hem eht niet kwijt omdat ik echt van hem hou maar hij gaat soort van vreemd ik zei al niet doen anders maak tik het uit maar hij doet het nog steeds iedereen zegt tegen mij maak ht uit ik zeg elke keer nee ik wil dat niet maar nu zit ik te twijfen geeft hij iets om mij houd hij nog van mij zou hij het erg vinden als ik dood was en ik wil echt dat het voorbij is maar ik wil het niet uitmaken duss de einige oplossing is ZELFMOORD!!

Ik ben het zo moe!!! Ik was uit mijn diepe put gesukkeld en ik had eindelijk een deftige jongen gevonden! Dat dacht ik toch! Maar jammer genoeg net gedaan en slechts maar 4 maanden geduurd. Ik zie hem graag maar hij mij niet meer en dat doet me zo pijn. Want ik kom telkens hetzelfde neer dat jongens me laten zitten , omdat ze liever vrijgezel zijn of me niet meer graag zien. Ik vraag me af waarom ik telkens sukkel in dezelfde situatie. Ik kan gemakkelijk een jongen krijgen, zeker op fuiven. En ik voel me er rot om dat er geen enkel serieuse meer tussenzit.
Ik ben zwaar psychotisch depressief geweest 2 jaar geleden nadat ik enorme stress had op het werk en me minder voelde door dat ik me niet gelukkig voelde in mijn vel en in mijn lange relatie. En het ergste van al in mijn leven was dat mijn allerliefste wegliep van mij en me liet staan omwille van mijn zware depressie. Nu sukkel ik met ups en downs na dat voorgeval, ik leef heel tijd met een soort levensmoeheid. Ik wil zo graag gelukkig zijn en ik ben misschien een korte periode gelukkig, als ik enkel een vriend heb of werk heb en dan wordt ik weer gekwetst verlies mijn job, of maten of een lief. Ik hoop nu echt dat mijn hart het begeeft tijdens mijn slaap en dat ik ergens gelukkig kan zijn. Tijdens mijn psychose had ik één moment dat ik tijdens de nacht gestorven was (ik dacht dit), ik voelde helse pijn, heel mijn lichaam kwam stijf, overal enorme pijn over gans mijn lijf! En ik zei god sorry dat ik niet in je geloof en u vergelijk met een slecht persoon en de dag erachter had ik het gevoel dat ik supergelukkig wakker kwam. Het was net of ik herboren was, en nu ben ik niet psychotisch meer. Maar ik denk dat ik gestraft werd door god omdat alles in mijn psychose ging over dat ik god haatte en dat hij mensen kapot heeft gemaakt in het verleden, brandstapel en zo. Psychose is een ziekte, maar de vraag is soms is het bij iedereen een ziekte? Een mens die zogezegd god heeft gezien of geesten ziet is psychotisch volgens de geneeskunde. Is dit voor alle gevallen wel zo? Psychose is inderdaad medisch te verklaren door een tekort aan dopamine in de hersenen en ik ben biochemist en ik geloof daarin. Ik heb daar zoveel vragen over, want over psychoses weet men nog enorm weinig. Gelukkig bestaat er nu een deftig geneesmiddel, anders liep ik nu nog rond zoals een zombie, blijvend getekend van de zware anti-psychoticum.
Ik heb een ex had, die enorm gelovig is en de bijbel leest. Die gelooft niet in psychoses.
Ik zag ook plots mensen die er niet waren. Ik vond dit enorm raar, ik dacht dat mijn pa de duivel was en dat ik kwam uit duivelgezin omdat mijn pa enorm tegen het katholiek geloof is. Hij vindt dit sever en zo! Maar dit kan niet want wij zijn superlieve mensen en doen geen vlieg kwaad é! Ik dacht omdat we niet geloven dat mijn psychose en mijn pijn een straf was van god. Voor mijn psychose leefde ik met een enorme frustratie en zo, ik vind de maatschappij te katholiek en te klote. En in mijn psychose wou ik strijd aangaan met god. Ik schreef brieven naar mijn vriend wat hij allemaal moest doen om de mensen te doen beseffen welke miserei god heeft aangericht. Kijk maar naar de rijke kerken en de arme mensen? Geld werd afgepakt door god! Dit noem ik een echte duivel! Hij is tegen homo’s, heksen werden verbrand en zo….
Ik bega nu een strijd met mezelf aan, ik ben continu aan het vechten of ik nu wil verder leven of niet. Ik wil gewoon gelukkig zijn en sommige mensen denken dat er hemel en een slechte onderwereld is. Ik heb vroeger Latijn gevolgd en die Latijnse verhalen zijn zo prachtig over de onderwereld. Ik vind het machtig die beschrijving van de goede onderwereld, het is net een paradijs van geluk é en dan de slechte onderwereld die zo wreed is. Maar mijn vraag is of ik die kan maken in mijn huidig leven waar ik geen geluk heb, ik ben al half verkracht geweest en veel gedumpt en zo, geen geluk in een vaste job en weinig maten. Ik ben een gevoelig persoon en een vechter beetje. De vraag is echter, moet je leven stop zetten door mensen die je kwetsen en vernederen en die je niet graag zien? Ik voel me ongelukkig maar moet ik niet gewoon fuck zeggen, ik ga verder en ik ben een persoon die het waard is om een goede man te hebben en geluk! Ik ben niet sterk genoeg om alleen door het leven te gaan, de liefde van een man heb ik nodig. Ik kan het niet aan om alleen te wonen, of moet ik proberen om alles zelf te doen en fuck mannen, ik wil geen enkele man en ik doe alles alleen. Zelf huis kopen en zelf alleen een kind op de wereld te zetten.
Mijn turnen en sporten zijn soms mijn geneesmiddel, ik stort me er dan daar in. Maar het is echt moeilijk om zoveel pijn te hebben…want je hebt geen moed, het zijn al verplichtingen die ik moet doen momenteel. Ik wil weg, maar kan het niet. Ik ben bang om de pijn te voelen tijdens het sterven…En mijn ouders zouden het niet aankunnen,mijn ma slaapt nu soms al niet als ik me slecht voel. En ze drinken meer porto’s dan anders,…Ze moeten me telkens tegenhouden tijdens heftige huilbuien, dat ik al wenend zeg ik wil weg. Laat me gerust, ik wil niet eten, ik wil niet tv kijken,…Ik wil alleen maar dood! Op die momenten wil ik echt dood. Mijn pa komt dan razend, mijn ma sleurt me telkens uit mijn bed. Sorry niemand die me kent buiten mijn familie weten niet hoe het is hoe ziek ik ben geweest…en beseffen echt hoe het is om ziek te zijn in het hoofd. Kanker is erger zeggen ze telkens, maar moest ik kunnen kiezen heb ik liever kanker gehad…Psychose is heel raar, ik was mezelf niet. Ik had doodsangsten, had het gevoel dat ik telkens moest weglopen van moordenaars, blackouts, huilbuien, wanen….Het wordt veel te veel onderschat , daarom dat er zoveel mensen zelfmoord plegen!!!! Het is erger dan kanker! Sorry mijn standpunt.