Levensverhalen (pagina 783)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

tip

Jongens, alles wat ik hier lees, herken veel gevoel erin terug en denk zelf ook vaak na over dood maar kheb een soort eigen therapie er voor gemaakt.
Het is op dit moment moeilijk zoals veel mensen schrijven en mis. komt er een beter tijd aan?! Maarja, als je nu opgeeft maak je die niet meer mee. Maar.. zul je zeggen ik wil niet meer nu omdat ik het niet meer trek.

Wat te doen..?!

Wat zou kunnen helpen is voor jezelf op een rijtje te zetten hoe je dood wilt. Heb je die keuze gemaakt en het lef ervoor klinkt heel vreemd maar dat kan een bepaalde rust geven. Je hebt het nu in eigen hand. Je kan gaan als je wilt..
Juist als je dat vasthoud heb je grote kans dat je het wel vol gaat houden omdat je met jezelf bijvoorbeeld afspreekt: morgen ga ik. Maar dan word je wakker en denk je, oke nog een dagje want ik wil nog dit of dat doen, en voordat je het weet heb je weer een stuk van je leven opgebouwd en kan je opeens weer positieve dingen zien.
Ik zag laatst op tv. een man die 70 jaar oud is. Hij wilde 6 jaar ervoor zelfmoord plegen want hij had kanker. Het pilletje waarmee hij dit wilde doen had hij thuis liggen. Maar hij heeft hem niet geslikt... simpelweg omdat het hem rust gaf dat hij wel kon gaan wanneer hij wilde. Het gaf hem regie over zijn eigen leven, hij had het in de hand.

Ik hoop dat jullie hier misschien iets aan hebben.
Sterkte allemaal
Datum:
03-01-2010
Naam:
.
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

voor anderen

waarom ik zelfmoord wil plegen is niet voor me zelf. nou ja . eigenlijk ook wel. ik kan het niet meer aanzien dat mijn leven anderen verdriet doet. het is niet zo dat ik altijd depressief ben. ik ben iemand die echt kan genieten als ik alleen al naar de mooie bomen buiten kijk. als puber heb ik wel eens aan zelfmoord gedacht, maar dat doet iedereen wel eens denk ik. mijn geloof in god en dat wanneer je zelfmoord pleegd je naar de hel gaat heeft me er van weerhouden. maar nu weet ik het niet meer. want ik geloof dat het pijn doen van andere mensen erger is dan me zelf en als ik dan door god nog steeds naar de hel wordt gestuurdt dan is het maar zo. want daar ga ik toch al naar toe denk ik.....
ben een moslim die verliefd is op een ongelovige. hij houdt onzettend van me en ik weet na zoveel jaar dat ik al met hem om ga dat ik met hem wel gelukkig kan zijn. maar mijn familie is er op tegen. ik heb eigenlijk een hele lieve familie, die best vrij zijn maar wel nog steeds goede moslims zijn en een moslim meisje mag niet met een ongelovige trouwen want dan gaat ze naar de hel. en geen een goede ouder wil het slechte voor zijn kinderen. zij geloven echt dat ik hier mee een fout bega en dat ik echt ongelukkig zal worden later. ze denken echt dat ze het beste met me voor hebben. we hebben er ruzie over en soms praten we er ook over maar ik kan ze niet van andere gedachten brengen. mijn ouders hebben hun leven lang geprobeert goede ouders te zijn. mijn ouders zijn nooit echt verliefd geweest. ze houden van elkaar dat kan je goed zien. maar ze zijn getrouwd met de gedachte dat de ander een goed kandidaat was en liefde kwam later. en nu ik wil trouwen met een niet moslim, ze snappen het niet ze denken dat ik een moslim niet eens de kans heb gegeven ze snappen niet dat ik gewoon ontzettend van hem houd en dat ik het gewoon niet in mijn hand heb. en nu geven ze zelfs hun zelf de schuld. dat ze mij toch te vrij hebben opgevoed. het is moeilijk om te zien dat de mensen om je heen echt pijn hebben met de keuze´s die jij maakt. mijn vriend waar ik nu al weer ruim 6jaar stiekem al mee omga snapt het ook niet hij laat aan mij de keuze. hij heeft het er moeilijk mee dat hij er niet echt over kan praten. hij vind dat ik moeilijk doe en dat als ik dat soort ouders heb die het niet wil begrijpen ik gewoon weg moet gaan en met hem moet trouwen. dat ik al 27 ben en ik nu mijn eigen keuzes moet gaan maken. maar in een moslim familie ben je een kind tot je getrouwd bent en heeft de leeftijd er niks mee te maken. ik ben nu al een tijdje bezig en ik zie dat ik er toch niet uit ga komen. heb ooit gevraagd aan hun wat meer pijn zou doen; mijn keuze voor de ander of mijn dood. en hoewel mijn ouders niet vaak hetzelfde denken. kreeg ik van beide kanten dezelfde antwoordt. mijn dood zou makkelijker te verwerken zijn......
vond het heel erg dat ik dat moest aan horen. heb al jaren zitten bidden dat god mij tot zich neemt. maar ja ik ben er nog steeds. het is nu bijna een jaar geleden dat ik het mijn ma enzo heb verteld en er is niet veel opgeschoten. op ten duur kon ik er niet meer tegen en heb ik thuis gezegd dat ik dan niet met hem ga trouwen maar dan ook met niemand. maar zelfs dat kan niet. ik moet en zal trouwen met een moslim en hij heeft ook genoeg van het stiekeme gedoe en wil dat ik gewoon vrij naar hem toe kan gaan. logich want ik ben ook moe, van alle smoesjes. ik kan er niet meer tegen om steeds iedereen tevreden te houden. ik ben gewoon moe. ik heb er genoeg van. als ik voor mijn vriend kies, maak ik mijn ouders en de nog veel meer mensen verdrietig. en weet niet of ik dat wel aan kan, ben bang dat ik depressief wordt als ik mijn famlie niet meer kan zien en twijfel of mijn vriend sterk genoeg is om me uit de depressie te helpen of dat ik hem mee sleur. en anders om is het precies hetzelfde. hoe dan ook iemand gaat pijn leiden en ik word depressief. dus denk ik de laatste weken alleen nog aan zelfmoordt. de tussenweg. tuurlijk zullen ze verdriet hebben. maar allemaal veel minder erg dan wanneer ik voor de ander kies........
Datum:
03-01-2010
Naam:
nora
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

geestelijk-zowel lichaamelijk mishandel

ik heb twee jongens van 3jr en5jren ik hou zoveel van ze om me vriend zijn ze niet bij mij ik heb geen onder dak ik ben afvankelijk
Datum:
03-01-2010
Naam:
maria
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

wat moet ik doen

ik heb een vriend en die ze ouders bemoeien zich met als en ze zegen dat als er wat is dat het door mij komt ze blijven zeggen je bent een h en dat ik het leven niet waard ben en dat het en dat het beter is als het uit ga maar dat wil ik niet en ik heb er zoveel verdriet van dat ik gewoon niet meer wil zit niet goed in me vel als gaat mis op me werk en op school eet weinig slaap haast niet ben gouw boos op anderen wat moet ik doen
Datum:
03-01-2010
Naam:
s*******
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Nooit heb ik het gevoel gehad dat iemand echt van me gehouden he

Er gaat teveel door me heen om echt de hoofdrede te vinden waarom ik soms aan zelfmoord denk. Ik denk dat ik het lef niet zou hebben als het puntje bij paaltje komt. Maar ik hoop bijna elke dag dat ik niet meer wakker word als ik ga slapen. Ik vole me alleen en kan het niet meer aan, dit leven.
Datum:
03-01-2010
Naam:
Yasmina
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

verloren

Ben heel somber gestemd, voel me niet goed, geestelijk dan.Afscheid genomen van de ijsfabriek onder verdachte omstandigheden(onder druk zetten om een wurgcontract te tekenen)ik hoor niks meer van mijn ex collega's, vorige week crematie meegemaakt van mijn favoriete oma.Kon ik maar bij haar zijn, ik zie het leven even niet meer zo zitten.Mijn gedachten gaan verder dan enkel maar werken, betalen.Ik heb geen zin meer in het leven, continu trammelant, en heb volgens sterfdatum .nl nog 20 jaar te leven, dus zo lang moet ik nog 'lijden"met deze klotemaatschappij.Kwaliteit van leven gaat hard achteruit!!!!
Datum:
03-01-2010
Naam:
Peter
Leeftijd:
42
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik zet al met heel mijn leven met tegen slagen .en het wordt steeds maar erger zowel relatie vlak als finacieel valk ik weet me gewoon geen raad meer wat ik moet doen mijn ex vriend laat zijn schulden bij mij achter waar ik dan ook nog voor op draai dan heb ik mijn dochter van 17 die me steeds afblaft en een kind gekregen heeft dat ik denk als hij geboren is ga ikvan de wereld af maar ik heb niet de moed om het zelf te doen ....
Datum:
03-01-2010
Naam:
lg
Leeftijd:
48
Provincie:
België

I've lived long enough, I'm done

sinds mijn tiende heb ik al veel klappen gehad, emotionele klappen
mijn vader heeft me een aantal malen in de steek gelaten en gewenst dat ik nooit had bestaan. Hij heeft zelfs tijdens de zwangerschap zo geprobeert dat mijn moeder een miskraam kreeg. Zo graag keek hij naar mij uit.
ik ben ''medisch verkracht'' door een gyneacoloog (tenminste zo noemde de huisarts het)
Ik ben meerdere malen in de steek gelaten. Ik stond voor de ander klaar dag en nacht maar toen ik het nodig had waren al mijn ''vrienden'' ineens niet bereikbaar.
moest al vroeg zelfstandig zijn omdat mijn moeder alleen was. En daardoor soms ook was ik erg eenzaam
nu nog. ik ben anders dan de meeste. ik ben een van de eerste nieuwetijds kinderen met paranormale gaven. Daar is geen hulp in.
en zo kan ik nog een tijd door gaan
ik heb het voort gehad... ik ben moe van het vechten... ik heb dit zon 6 jaar geleden ook gehad, daar ben ik door heen gekomen
nu heb ik de energie niet meer, ik ben op. zowel lichamelijk als geestelijk
en vandaag kwam de genade klap
ik geef me over
I've lived long enough, I'm done
Datum:
03-01-2010
Naam:
unknown
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Wat nu..

Ik weet dat er mensen zijn die het erger hebben dan ik, er zijn altijd mensen die het erger hebben dan iemand, maar ik hulp nodig maar ik durf er niet om te vragen.

Toen ik 8-9 jaar was zijn mijn ouders gescheiden, voor die scheiding waren en natuurlijk veel ruzie's etc. Maar sinds ze zijn gescheiden ben ik nooit meer echt blij geweest. Het was alsof er iets weg was. Ik ben op de basisschool jarenlang gepest, dat is pas opgehouden toen ik in de 1ste kwam te zitten van de middelbare school. Ik zat vaak te denken over vroeger of over problemen die ik had. Ik speel sinds m'n 6de gitaar en dat gebruik(te) ik ook als uitweg van down-gevoelens. Ik woonde gewoon bij mijn moeder, maar ik heb nooit echt met haar om kunnen gaan. We hadden altijd ruzie om de kleinste dingen en daardoor voelde ik me ook niet echt beter. Afgelopen zomervakantie heeft ze mij het huis uit gezet en me 'wonende' geplaatst op de woonboot van haar vriend, die ze eigenlijk al had voordat ze gescheiden was. ik heb daar een aantal maanden gewoont. Toen hebben ze me op straat gezet, want ik weet bijna zeker dat, dat gewoon hun plannetje was om van mij af te komen. Ik moest dus wel noodgedwongen bij mijn vader wonen. Dat is een tijd goed gegaan. Maar ik gebruik sinds mijn 13de drugs en dat soort onzin, gewoon om mijn k*t gevoelens even kwijt te zijn. Dat is het afgelopen jaar steeds meer en meer geworden, omdat ik me steeds meer en meer rot voel. Ik heb dan ook het supergrote sterke ongelovelijke vermoeden dat ik manisch depressief ben, en dat al best lang ben (misschien sinds de scheiding al). Ik wil wel me wel laten testen enzo, maar ik ben bang dat ze zullen zeggen dat ik me maar aanstel en gewoon wat positiever moet zijn, terwijl ik zelf echt elke dag zelfmoord gedachten heb en ook een groot aantal keren op een flat heb gestaan om te springen. Tot nu toe werd ik altijd door iemand tegengehouden. (vrienden van me dus).

Wat denken jullie ervan? denken jullie dat ik maar een aanstellertje ben? of denken jullie wat ik denk?

ik ben er heel erg onzeker over omdat de ene zegt dat ik me aanstel en de andere me wel gelooft en omdat ik me zo depressief voel weet ik nog slechter wat ik meot geloven.

gr maks.
Datum:
03-01-2010
Naam:
Max
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ouders

Ik zit al een hele tijd vast aan zelfmoort gedachtes... Mijn ouders, met name mijn vader doet zo ontzettend k*t tegen me! ik wil soms t liefste een mes pakken en aan mn leven een einde maken. Ik word helemaal gek hier! Ze maken me depressief en agressief! en er komt een dag dat ik het niet meer trek vrees ik. en dan komt er aan een leven een einde, of dat van mij of dat van mn ouders...
Ik ga kapot, ik voel me zo kut!
HELP ME!
Datum:
03-01-2010
Naam:
parental suicide
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.