Levensverhalen (pagina 779)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Geen interesse meer

Al enkele jaren denk ik dagelijks hoe het zou zijn om het leven gedag te zeggen.

Laat ik maar zeggen dat ik het niet slecht gehad heb, maar dat mijn thuissituatie, zoals het altijd geweest is, heeft geleidt tot een minderwaardigheidscomplex van hier tot Tokyo. Gezelligheid, plezier en liefde zijn emoties die voor mij al heel wat jaren onbekend zijn (mijn verlangen tot rust is puur het sociale, ik heb geen problemen of wat dan ook), waar ik naar verlang maar niet meer voel.

Dagelijks weer allemaal negatieve gedachtes die door mijn hoofd spoken, gek en moe word ik er van, maar ik kan de gedachtes niet weg filteren, dat lukt mij niet meer. In tegendeel, het wordt steeds erger.

Ik weet dat het leven mooi kan zijn, voor mij misschien ook wel, maar dit lijkt nog zo ontzettend ver weg, mijn geduld is al bijna op.

Op de wereld leven circa 6,500,000,000 mensen, oftewel, wat maakt mijn leventje nou eigenlijk uit?

Tenslotte, aan wie ben ik verplicht mijn leven uit te zitten totdat ik kanker krijg, een andere enge ziekte of een natuurlijke dood (als ik oud en zwak ben)? Mij bevalt het idee niet dat ik straks maar een loonslaafje word (waar je tegenwoordig nog geluk voor moet hebben bovendien) en op de knieen moet om maatschappelijk en sociaal geaccepteerd te worden (zo voelt het).

Ik hoop dat ik het leven nog kan volhouden tot dat mooie plaatje wat ik me soms voor de geest haal, maar daar gaat vermoedelijk nog zo veel tijd, wanhoop en frustratie overheen dat ik de kans maar klein acht.
Datum:
08-01-2010
Naam:
Daan
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

wat als je alles al hebt gehad in et leven en ALLES mislukt is

wat als je 24 jaar bent, en de afgelopen 14 15 jaar een ware verschrikking waren, alles tegen viel,
van pesten, discriminatie, racisme, sexuele intimidatie, liefdesverdriet(en vooral erg veel teleurstelling erin), verschillende scholen mislukt, opleidingen etc. familieproblemen, haatrelatie met je eigen vader, een oorlog meegemaakt, weggerukt uit je eigen land. noodgedwongen in nederland. buitensluiting, mislukking, gebroken hart, en ik kan nog zo even doorgaan.

wat als je je DOOD voelt op je 24e, omdat bijna je gehele leven uit mislukkingen en pijn en verdriet bestaat.en je afvraagt of de volgende 40 jaar nog zo zullen doorgaan ?!?!?! wat voor nut heeft et om door te gaan ?!?! waarvoor leef je eigenlijk ?!?!? wat is leven? wat is het waard ?

als iemand mij dat kan verduidelijken zou fijn zijn.
maar zelfmoord kan ik niet plegen, et is niet toegestaan in mijn godsdienst, de islam, die ik ook niet goed praktiseer.... helaas. als je nergens bij behoort, een nietsnut die je bent. waardeloos excuus voor een levensvorm ben je eigenlijk...
Datum:
08-01-2010
Naam:
ik haat mn eigen naam en identiteit
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

acne

ik heb pijn,loop er jaren mee ik vind dat ik er niet uitziet me gezicht zit met littekens ik voel verdriet zie geen toekomst en word uitgelachen wat heeft het leven nog meer voor me te betekenen niks concludeer ik elke dag
Datum:
08-01-2010
Naam:
david
Leeftijd:
21
Provincie:
Anders

buitengesloten.

thuis word ik door niemand begerepen ze noemen me raar en scheldenme uit, ik heb als enige geen gewoone kamer, en mijn vader wil me vaak slaan.
mijn moeder haat me.
en mijn broers doen gemeen.
op school word ik van dingen beschuldigd, ik kan er niet meer tegen!
Datum:
08-01-2010
Naam:
anoniem.
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

vandaag sterven

al een hele poos wil ik gewoon stoppen met mijn leven, ik walg van dit leven, ik heb echt mijn best gedaan.Ik walg van deze maatschappij, de mensen, mezelf. IK heb het nog een lange tijd geprobeerd omdat anderen dat wilden, mensen, en god, maar nu is het gewoon over en uit.hopelijk lukt mijn poging vandaag
Datum:
08-01-2010
Naam:
claudia
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

komt het nog goed met mij ?

Ik ben moeder van twee dochters. De laatste 3 jaar zie ik het niet meer zitten, heb veel gedacht om gewoon weg te lopen. maar dat zou ook niet helpen. ik wou zo graag dood, dat ik er om ging bidden. ik hoopte dat ik niet wakker werd. ik was het zat, en nu nog steeds. ben heel erg moe, zie het niet meer zitten. ik zit me man in de weg en mezelf. genieten kan ik niet. van helemaal niks.!!! is het leven dan helemaal niks waard? waarom huil ik elke dag? waarom wil ik zo graag dood, terwijl ik alles heb wat ik wil hebben?

komt het nog goed met mij ? of... moet het nou maar gaan ophouden ?
Datum:
08-01-2010
Naam:
gül
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

te moeiljk

Toch te moeilijk...
Datum:
07-01-2010
Naam:
Veerle
Leeftijd:
34
Provincie:
België

Leven

Waarom zou ik nog leven:

Van mijn ouders mag ik maar weg gaan vanaf 18 jaar intussen ben ik daardoor nu al mijn vrienden verloren en de jongens waar ik nu nog bij sta op school kennen me totaal niet en ik sta er maar bij om niet zielig alleen te staan want ik heb hun niet zo graag en zij mij ook niet (hebben ze al genoeg bewezen) Dus zelfs als ik 18 word ga ik nu niet meer uitgaan kzou daar toch maar alleen staan (want mijn school ligt nogal ver vanaf mijn woonplaats, zelfs als ik met mijn school "vrienden" zou uitgaan, overigens zijn hun interesses en meningen totaal anders dan de mijne

Ook zit ik in niets van jeugdbeweging of sportclub terwijl ik daar jaren achter gezaagd heb mocht enkel stomme muziekles volgen godverdomme

Verder zijn mijn ouders me liever kwijt dan rijk zo als ook mijn zus en met de rest van de familie is de band nog slechter door mijn pa die nogal agressief is

Enja ik volg ook een kutrichting die ik van mijn pa moest volgen en heb geen zin er in te werken en gauw zal ik wel moeten..

Dus geen toekomst en niemand die me zou missen dus waarom zou ik nog leven? En in psychiatrische zeveraars en pillekwakzalverij geloof ik niet en zou het niet kunnen betalen ook
Datum:
07-01-2010
Naam:
David
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Ik ben een misbaksel

Iedereen vind mij lelijk, en ik ben al mijn vrienden verloren toen ik aan de drugs ging.
me ouders slaan me , omdat ik geld van ze had gestolen, toen ik nog aan de drugs zat.
Ik moet voor mezelf zorgen, me ouders kijken niet meer naar me om. Wat moet ik nou met me leven ? Ik kan er niet meer tegen. Ik heb al zo vaak geprobeerd om er een einde van te maken .. maar faal zo hard dat het niet meer lukt. me touw brak af.. :( ik weet het niet meer! help me alsjeblieft
Groeten uit Haarlem
Datum:
07-01-2010
Naam:
Nick
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

bedankt wereld

30 jaar , 30 jaar heb ik gewerkt om te kunnen leven een goed leven , ja dat zou je denken ja .... niets is minder waar, vaak als kind al geplaagd , het ouder worden viel ook al niet mee.
Op het moment dat ik werk kreeg werd mijn leven al geregeld geen geld op zak vanaf ik mijn eerste loon kreeg was het inleveren , moest ik geld hebben kon ik het vragen en dan moest ik het ook al zeggen hoeveel. En dan ook nog dit tegen de tijd dat ik op me zelf wilde kreeg ik mijn, toen nog giro materialen niet . Die heb ik verdomme moeten jatten mijn eigen spullen dus . En nu heb ik 30 jaar gewerkt en waarvoor om er na 30 jaar uitgespuugt te worden , bedankt dat voelt goed echt waar . Ik kan mijn vriendin waar ik al 25 jaar mee ga niet meer dat geven dan alleen maar , ik kan dat nu niet betalen veel te duur .terwijl ze het nooit slecht had . ik voel me minderwaardig omdat men mij te oud vindt
denk ik .
Zelfmoord ja daar denk ik aan maar hoe doe je dat . Wat ik me bedenk je laat altijd iemand met pijn achter .
Ik weet het niet meer echt niet ...
je word zo in de steek gelaten door de maatschappij.
En ja ik weet het ik ben niet de enige
er zijn er die het nog moeilijker hebben .
De groeten ..
Datum:
07-01-2010
Naam:
henk
Leeftijd:
45
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.