Levensverhalen (pagina 776)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mezelf verloren.

ik wil me probleem nog kwijt;

Ik ben mezelf kwijt, ik ben niet meer wie ik was, ik doe domme dingen Zoals Vaak skippe van school, ik enorme toren, ik maak veel ruzie met Belangrijke mensen ik ben een stuk arroganter geworden en ik zit nu op een andere school in de 3e en ik mag sterven meisjes daar zijn ze niet zo scheinheilig dus mis ik me oude school Alleen van me ouders mag ik niet terug willen nu doe ik havo en mavo anders deed ik. maar op die andere school zijn mijn vrienden mensen die echt zijn. staal ik ook en ik Lieg tegen me ouders. ik ben gewoon een bitch tegen me vrienden en ik krijg ook steeds niks met de jongen die ik leuk vind. flow ik al 6 maanden maar er is nog steeds niks Tussen ons vinden wij elkaar leuk maar er gebeurt niks en nu vid ik ook een beetje een andere jongen leuk maar Hij mij niet dus nu krijg ik wel gewoon de gedachtes.
Datum:
12-01-2010
Naam:
Celine
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

het leven..

Ik weet zelf niet waar ik moet beginnen, ik vond mijn geboorte al verkeerd.. maar, ik ben niet fijn opgegroeid.. oke, mijn ouders waren misschien samen, en ik had alle geluk die ik me maar wensen kon, maar dat heeft elk kind toch,als ze klein zijn.. Ik moest naar school toe, ik vond het een ramp, maar het moest.. totdat ik stopte met de basisschool ben ik altijd gepest geweest, en voelde me anders, had weinig vrienden, en niemand mocht me. Ik accepteerde het maar. Mijn moeder zei altijd dat ze maar schagerijnig waren, maar het was elke dag hetzelfde. Ik was eindelijk blij dat ik van school af zou gaan, ik zou verhuizen, en mijn leven ergens anders voortzetten,en dat was inderdaad wat er gebeurde, ik verhuizde. Een nieuwe school, nieuwe start.. ik vond het wel best.
1e klas. Niemand accepteerde me zoals ik was, ik was anders, en dat wist ik ook wel. Ik mocht bij niemand zitten, en niemand die mij erbij wou. En toen trok ik vaak op met een meisje, ze was verkeerd, maar daar dacht ik verder niet bij na, er was tenminste iemand die me mocht, die wel met me om wou gaan. We trokken veel met elkaar op, en het leek allemaal zo mooi. Totdat dingen veranderde. Ik deed alles voor haar.. Ik kwam er achter dat ze me gebruikte, en er ontstond ruzie. Ze stookte iedereen tegen me op, ik was er kapot van, en wist dat niemand me zou helpen, maar me mentor hielp me. Ik had toen al eens gedachtes dat ik het probleem ben van alles, en wou ermee stoppen..Ik heb het nooit overwogen het te doen.. Nadat alles was opgelost, en ik had besloten niet meer met het meisje om te gaan, was ik uiteindeljik over naar de 2de klas. Het ging beter, maar nog niet altijd best.. ik had een goede vriend, en ik kon hem alles vertellen, er waren nu wel meer mensen met wie ik omging, en ie me toch wel accepteerde zoals ik was.. Maar ik voelde me niet fijn.. ik verloor mijn beste vriend door ruzie, en heb leugens verzonnen.. Daardoor kwam ik bij een cursus om meer zelfvertrouwen te krijgen, en dat was uiteindelijk ook een flop. Ik had een nieuwe vriendin, en dat was echt super. ik heb vaak geprobeerd ermee te stoppen, want ik zag het allemaal niet meer zitten.. Ik wou het niet meer, dacht dat alles aan mij lag.. Heb zelf ook ADHD, waardoor ik 2jaar leer achterstand heb, ik dacht dat ook dat de reden was, waarom mensen mij niet accepteren zoals ik ben. Nu in de 3e klas, ik ben zelfverzekerder, maar nog steeds erg onzeker, meer vrienden, en voel me vrij op mijn gemak.. Mijn ouders zitten nu midden in een scheiding, wat mij naar beneden haalde, mijn cijfers werden slecht, en ik ging de verkeerde kant op, ik ging roken, inmiddels ben ik daar nu mee gestopt, maar toch voelt het vrij vervelend.. Ik heb een vriend leren kennen, en hem kan ik gelukkig alles vertellen , hij snapt het allemaal.. Ik kan niet over problemen praten, want ik wil geen medelijden van mensen, want ik ben bang mensen te verliezen.. ik heb altijd alles opgekropt.. ik heb ook een periode gehad dat ik mezelf heb gesneden, en heb daar spijt van. Elke keer als ik naar mijn pols kijk, zie ik weer de littekens, herriner k weer alle pijn.. en het was niet zozeer de pijn van het mes, of de schaar, maar de pijn van de situatie.. Nu mijn ouders midden in een scheiding zitten, gaat het niet beter, mijn beste vriendin voelt zich ook klote, en dat trekt mij ook heel erg aan.. Ik wil er altijd voor iedereen zijn, en meestal boven mijzelf.. net een vn mijn beste vrienden verloren ook door een ruzie, en heb altijd een gevoel dat alles door mij komt, dat omdat ik anders ben, ik de schuld op me moet nemen, ik weet ook wel dat dat niet zo is, maar die gedachte krijg ik moeilijk weg. Op school is er ook een vertrouwingspersoon waar k mee wil gaan praten, want ik wil niet weer gaan proberen er een eind aan te maken, en ik weet dat het leven dat niet waard is.. Ik vond altijd dat ik het geluk niet zo vinden, dat ik het buitebeentje was voor het ongeluk, ik ben nu inmiddels 14, en heb nog nooit een vriendje gehad.. ik heb het opgegeven, ik wacht tot het geluk mij vind, en ik weet dat het levn het niet waard is om er mee te stoppen.. ik hoop dat iedereen dat zal in zien..
Datum:
12-01-2010
Naam:
chey.
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

kutleven

Ik ben depressief/negatief zegt men.
Maar ik voel mij niet begrepen...
Kan naar een psycholoog gaan,
maar dan?
ik wil niet verder,maar het moet wel zegt men...
Mijn hele leven wordt ik achtervolgd door ongeluk.
Misschien heb ik wel te hoge eisen aan het leven,
ik weet het niet.
Wat ik wel weet dat ik er zelf geen einde aan wil maken,door voor de trein te springen,of ophanging.
Een overdosis medicijnen of een ziekte,dat zou ideeaal zijn.
Zou mij ook niet laten helpen
zal blij zijn als ik voorgoed rust zal vinden..
Afscheid nemen van mijn mislukt leven...
Datum:
12-01-2010
Naam:
rob
Leeftijd:
45
Provincie:
Drenthe

raadenloos

ik kan het echt niet meer aan het wordt mij allemaal teveel iedeeren doet net of die mijn onder de grond willen hebben ik krijg geen rust meer mijn ouders zijn geweldaardig mijn vader doet mij zo vaak wat ik weet echt neit meer wat ik moet ik wil er zo snel mogelijk een einde aan maken en niet meer veder met alles ik ben al genoeg vernield en dit pik ik gewoon niet meer ik hard een heele toekomst voor de boeg maar alles wordt kapot gemaakt door mijn vader en ik weet gewoon geen andere oplossing meer eenste wat ik wil is rust en niet meer veder met allesss al mijn leven tot nu toe gepest en geklierd en getreiderd en dan meot mijn vader paar jaar terug zeggen van zal ik je helpen vermoorden ik wil niet meer

groetjes lydia
Datum:
12-01-2010
Naam:
lydia
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

Zelfmoord

Ik ben het leven nu al zat ik heb alles waar ik blij van zou moeten worden maar ik weet het niet meer ik heb het gevoel dat iets me van binnen vermoordt. hebben meer mensen hier last van en wat moet ik doen. want anders denk ik dat het voor mij te laat is.
Datum:
12-01-2010
Naam:
Niels
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Ik ben alles beu!!

Hallo, ik ben een jongen van 13 jaar, en ik ben alles zat. Ik ben scené, homo, en alle ellende wat een mens kan hebben, pesten, treiteren, mishandelen, ik ben alles beu, maar durf geen zelfmoord te plegen en vind het zielig voor mijn moeder want dat is een topmens, en ik zou haar hart breken.
Datum:
12-01-2010
Naam:
Jongen13Jaar
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

still

ik kan zo niet meer leven heb een dure opleiding gevolgd maar kan er geen werk in vinden loop nog in de schulden door die opleiding, autorijlessen gingen niet, op school gepest, ik wilde een nieuwe opleiding beginnen maar die start niet nu dus moet ik werk zoeken tijdelijk maar kan niks vinden, familie die je uitlacht en niet wordt geloofd mijn leven is een grote bende ik weet niet meer wat ik moet doen ik kan bij niemand terecht ik heb nooit echt vrienden gewild want ben bang ze kwijt te raken of om een keer afgewezen te worden heb wel een vriendje maar die is er niet voor mij als ik dat nodig heb
Datum:
12-01-2010
Naam:
chelsee
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

pijn

een leven vol pijn, ouders jong gescheiden, leidend aan ptss door mijn jeugd, stug volhoudend, succesvol zakenman wordend, hoogbegaafd blijkend te zijn na uitvoerige testen terwijl mijn gehele leven aan te moeten horen waardeloos te zijn door mijn ouders......en dan nu, vechtend voor mijn leven, mijn eigen bestaansrecht.....een leven opbouwen...en dan door vreemdgaan van mijn ex......weer alleen te zijn.....in de steek te zijn gelaten.........wat doe ik hier.....?
Datum:
12-01-2010
Naam:
-
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

het anders zien

zelfmoord of zelfdoding is me niet onbekend . als ik 12 jaar was heeft mijn broer zelfdoding gedaan omdat zijn vriendin hem had verlaten . hij was een brave jongen die niet echt graag gezien was bij zijn 'vrienden' , eerder een rare . keek als jongere broer enorm op naar hem , hij was een bodybuilder die veel talent had (niet het type die niet veel verstand had 'intelect vs body') maar was iemand die dacht dat alles te mooi was . de braafste eerst .na zijn daad in de jaren daarna heb ik gezien hoe mijn ouders aftakelden van het verdriet , mijn trieste herinneringen van het zien van hun verdriet . zijn dood was rond kerst en nieuwjaar . het zwaarte lag mij er enorm op van het zien wat iemand zijn zeldoding kan aanrichten . de menselijke aftakeling van het gemis . in de jaren daarop volgende heb ik zelf het gedachte meegenomen om aan zelfdoding te doen . het begon met naar neerslachtige muziek te luisteren , mezelf meer af te zonderen van de wereld , drugs . tot ik zelf alles bijna verloren had die me dierbaar was . een paar mislukte relaties ( waarvan 1 heel diep, te diep) en later een paar rare gedachten die mij deden inspelen om iemand anders kwaad te doen ( wat ik niet deed )
op een zondag nammidag zat ik zo met de gedachte te spelen waarbij het een geruststelling was om zelfmooord te plegen . ik stond echt op het punt om het touw rond mijn nek te doen en alles te lossen . het was zo een verlossende gedachte .
ben zelf nog niet gekomen waar ik aan dacht toen ik die gedachte had . "als ik toch mezelf van dit leven wil beroven , geef ik dit leven beter aan iemand anders" , maar daar wil ik mezelf toe brengen . het zou nutteloos zijn om dit leven weg te smijten als ik het zou kunnen geven aan iemand anders , mezelf kunnen inzetten voor mensen die het slechter hebben dan ik .

geef jezelf ten dienste van andere ...
Datum:
12-01-2010
Naam:
henk
Leeftijd:
28
Provincie:
België

Klaar

Sinds ik elf ben (ik ben nu 17) ben ik al klaar. Het is goed zo. Alleen blijf ik hier voor mijn familie, mijn zus en moeder zal ik intens verdriet doen.
Datum:
11-01-2010
Naam:
Delilah
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.