Levensverhalen (pagina 776)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom?

Ik heb het vaak genoeg geprobeerd en ontdekt dat er een verschil is tussen het uiten van ZM en het daadwerkelijk doen. Pas als je echt in het gat zit en degene die het ECHT niet overleven, die zien niet, horen niet, weten niet dat ze het doen. Dat is geen echoistische keuze maar gewoon eentje waar je geen controle over hebt. Daarom is het iets waar je niet de spot om moet drijven. Niet moet gebruiken om aandacht te krijgen, degene die het echt doen, vertellen het niet als ze in die periode zitten.
En daarnaast, vraag jezelf eens af; Hoe zeker weet je wat er na de dood is? Hoe wil je in godsnaam weg van hier omdat het hier zo zwaar is om te eindigen in een wereld waar je geen hol verstand van hebt? Denk eens na over wat er kan gebeuren, hoe die wereld is. Filosofeer, bestudeer geloven. De andere wereld is niet zoveel anders dan deze. Dus wil je zo graag 10 mensen opgeven voor 1000 andere hier? Of alleen omdat je geen vrienden had toen je jong was? Veel gepest bent? Daar kun je zelf wat aan doen! En de dood is heel simpel; je geeft op. Het is niet egocentrisch, maar gewoon opgeven van hoop. Leven is zo zwaar als je het zelf maakt. Denk daar eens over na, want meer dan de helft op deze site drijft de spot ermee terwijl ze niets van zo'n situatie snappen.
Datum:
13-01-2010
Naam:
Why
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

ik heb geen zelfmoordneigingen maar ik wil wel even wat kwijt

ik wil eerst beginnen met dat ik met jullie allemaal meeleef! Ik zie de problemen dat jullie allemaal hebben en de strijd die jullie allemaal moeten voeren. Maar ik wil jullie duidelijk maken dat jullie niet moeten opgeven!!! Ik zal jullie vertellen waarom. Ik heb op 2 mei 2009 (mijn verjaardag) de ergste dag van mijn leven gehad. Ik had die ochtend een telefoontje gekregen dat mijn beste vriends dochter van 7 maanden is overleden aan longontsteking. Nog geen uur later werd ik weer gebeld en hoorde ik dat ik een broertje van 14 had. Ik was niet echt in de stemming maar ik was echt blij want ik wou altijd al een broertje. Maar het veranderde snel want hij was gevallen van een dak terwijl hij zijn voetbal eraf wou halen. Nek gebroken, op slag dood. Ik was helemaal aan het flippen. Ik dacht...Hoe kan deze dag nog erger??? Ik had ruzie gekregen met mijn moeder want zij had mij nooit verteld dat ik nog een broertje had. Ik moest toen gewoon weg uit huis. Ver weg. Ik pakte mijn moeders auto. Ik had helemaal geen rijbewijs. En ik begon te rijden. Ht interesseerde mij niet waarheen. Op een gegeven moment zag ik niks meer door mijn tranen en ik had op dat moment zon sterk gevoel van ik wil ook dood. En ineens hoorde ik getoeter en werd ik geramd door een auto aan mijn rechterkant. Ik was gelijk bewusteloos. Ik heb 7 dagen in een coma gelegen. Ik had mijn 5 botten gebroken op verschillende plaatsen want in alle haast en verdriet had ik mijn gordel niet omgedaan. Toen ik uit de coma kwam was ik weer zo blij dat ik leefde en hoorde ik dat degene die mij met de auto ramde mijn buurjongen was. Een jongen van 13 die altijd naar mij opkeek en graag wou worden zoals mij. Hij had gezien dat ik wegreed en pakte daarom zijn vaders auto en probeerde mij te volgen. Hij heeft er een wiplash aan overgehouden en een gebroken neus. Ik voelde me weer helemaal klote. Ik wou zo graag dood....maar er is 1 ding dat jullie nooit moeten vergeten. Er is altijd iemand die van je houd of zal houden. Ik heb nu een vriendin en heb haar al ten huwelijk gevraagd. Wij zijn heel gelukkig samen en wonen nu in Apeldoorn. Ik zie het leven nu wat beter in. Ik merkte dat wat ik eigenlijk het meeste heb nodig gehad een luisterend oor was en een shouder om op te huilen. Ik ben nu weer alle draadjes aan het oppakken en volg nu weer een opleiding op school. Ik was er mee gestopt want ik had zoiets van ik ga toch niet lang meer leven.
Kort maar krachtig : "IK HOU VAN JULLIE ALLEMAAL!" Pleeg aub geen zelfmoord maar zoek een oplossing, die zul je zelf alleen misschien nooit vinden dus wees niet bang om hulp te zoeken. Want degene die zoekt, zal vinden. Ik hoop dat mijn verhaal heeft geholpen. Love, Jay
Datum:
13-01-2010
Naam:
Jay
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

tja... ik ben op

ik was een jongen van net 13 jaar toen ik in nederland kwam wonen van uit nieuw zeeland heel aparte land verlijken met nederland...mij gevoelins zijn anders dan een gewoon nederlands maar tja ik was opge grooied in het buitenland..dus daarom is mij nederlandse text niet 100%maar ik doe me best
op me 14de was ik verkracht door een pedo en ik ben nu 36 ik had gezegt tegen mijzelf ik zou lang leven tot me oma (uit nieuw zeeland er niet meer is)ik leef zelf nu met 2 levens en het niet maakerlijk en wou een korter weg lijden en dat is door me eigen vekant te maken...ik heb vrienden tussen maar hun weet niet 100% hoe ik in mekaar zit en ik ben bang tegen hun te vertelen want ik ben bang hun als vrienden te verliezen en elke dag wordt mooilykeer om bij te komen ...heb zelf's nog meer achter de rug wat mee gemaakt maar de emmer wordt steeds voll en de druppels begint over te lopen en ik weet zelf niet meer hoe lang ik het meer vol houdt om zo te leven
Datum:
12-01-2010
Naam:
euro
Leeftijd:
37
Provincie:
Zeeland

Leven voor anderen steekt tegen, ziet er mij eens niemand ECHT

Als kind werd er naar me niet geluisterd.
Simpel, je bent een kind.
Volwassenen luisteren niet naar kinderen, ze zetten een stempel op je.
Zogezegde leerlingen begeleiding, zogezegde jeugdzorg.
Ze zijn gewoon bezig met de ouders en naar jou word er niet ECHT geluisterd.
En als kind kan je alles al veel minder verwoorden, er zou extra moeten worden geluisterd.
Ik ben opgevoed op een manier dat je van tuten of blazen weet van de 'echte' wereld.
Met oogkleppen op en dan zat ik tussen wolven die er op uit zijn op naieve meisjes zoals ik.
Ik wou graag gezien worden, niet verstoten voelen zoals op school, bij mijn ouders, familie.
En dan komen er van die mannen, met hun beloftes, en dan droom je weg.
Ik was vroeger een beetje een dromer, nu leef ik mijn nachtmerrie.
Tja, ik had veel te vroeg een lief en werd eigelijk door ver elke vriend die ik daarna had belogen en bedrogen.
Een paar keer misbruikt tussendoor.
Dan word je niet geloofd op school of door je vriend, je hebt het zelf uitgelokt enz.
Enfin, het komt er op neer dat alles altijd mijn schuld is en dat mensen in mijn omgeving me dat ook doorsteken, vroeger en nog steeds.
En als zij dat niet doen dan doe ik dat .
Als zij me niet slaan sla ik mezelf wel.
Vrienden of mannen blijven alleen maar bij me als ik alles betaal, en ik zit in de schulden.
Niemand die me graag ziet voor wie ik ben, en gewoon ens met me naar de cinema wil, of eens samen koken of een gezellig babbeltje over een stomme film of iets onnozel.
Ik werd door mijn exen gemanipuleerd, geisoleerd, belogen.
Ik heb geen vrienden over...
Wat geven zij er om.
Ik eet niet, ik ben een wandelend skelet.
Ik ga langzaam dood vanbinnen.
Ik zie er uit hoe ik me voel...
IK ben te lief en te goed, mensen wandelen zo over me heen.
Met mannen kan je niet bevriend zijn want die willen uiteindelijk allemaal met je naar bed, en met vrouwen...die zitten op je man...
Ik ben gewoon voor niks goed genoeg en zeker niet voor mezelf.
Geen diploma, geen geld, geen vertrouwen.
Ik ga wellicht binnenkort in de prostitutie.
Mijn zoontje waarvan de vader niks moet weten heeft eten nodig en ik ben het beu om geen geld te hebben en als mensen me toch gebruiken...
Ik blijf me maar goed gedragen, en eerlijk zijn, en waarom?
Omdat ik zo ben... ben er vet mee.
Een bitch heeft plezier...
Kon ik maar een bitch zijn... maar dat wil ik niet echt.
Ik wou dat iedereen eerlijk was en meer is zoals mij...
Datum:
12-01-2010
Naam:
teliefentegoedenbendaarnietvetmee
Leeftijd:
24
Provincie:
België

vertrouw niemand

ik haat mijn leven ik haat het leven van andere ik haat iedereen en ik haat mijn 'vrienden' die dan in een keer toch geen vrienden blijken te zijn omdat ze m'n hele verhaal door de hele school hebben verteld. lekkere vrienden hoor. nu word ik op school behandeld alsof ik gek ben, wil niemand meer met me samenwerken 'want je wil toch alleen maar dood' waardoor ik alleen nog maar slechtere cijfers voor haal. als ik dan weer met slechte cijfers thuis kom gaat me moeder lopen schreeuwen en zegt ze dat ik nergens goed voor ben. en bij m'n vader hoef ik al helemaal niet aan te komen want die interesseert zich in niets op deze wereld.
al met al het komt er op neer dat je niemand moet vertrouwen want ze laten je toch allemaal vallen. ze zorgen ervoor dat je zelf zo diep in de put komt te zitten dat je jezelf er het liefst in wilt verdrinken. als dit leven zo doorgaat stop ik er wel mee.
ik ben toch niets waard.
Datum:
12-01-2010
Naam:
me
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

Mezelf verloren.

ik wil me probleem nog kwijt;

Ik ben mezelf kwijt, ik ben niet meer wie ik was, ik doe domme dingen Zoals Vaak skippe van school, ik enorme toren, ik maak veel ruzie met Belangrijke mensen ik ben een stuk arroganter geworden en ik zit nu op een andere school in de 3e en ik mag sterven meisjes daar zijn ze niet zo scheinheilig dus mis ik me oude school Alleen van me ouders mag ik niet terug willen nu doe ik havo en mavo anders deed ik. maar op die andere school zijn mijn vrienden mensen die echt zijn. staal ik ook en ik Lieg tegen me ouders. ik ben gewoon een bitch tegen me vrienden en ik krijg ook steeds niks met de jongen die ik leuk vind. flow ik al 6 maanden maar er is nog steeds niks Tussen ons vinden wij elkaar leuk maar er gebeurt niks en nu vid ik ook een beetje een andere jongen leuk maar Hij mij niet dus nu krijg ik wel gewoon de gedachtes.
Datum:
12-01-2010
Naam:
Celine
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

het leven..

Ik weet zelf niet waar ik moet beginnen, ik vond mijn geboorte al verkeerd.. maar, ik ben niet fijn opgegroeid.. oke, mijn ouders waren misschien samen, en ik had alle geluk die ik me maar wensen kon, maar dat heeft elk kind toch,als ze klein zijn.. Ik moest naar school toe, ik vond het een ramp, maar het moest.. totdat ik stopte met de basisschool ben ik altijd gepest geweest, en voelde me anders, had weinig vrienden, en niemand mocht me. Ik accepteerde het maar. Mijn moeder zei altijd dat ze maar schagerijnig waren, maar het was elke dag hetzelfde. Ik was eindelijk blij dat ik van school af zou gaan, ik zou verhuizen, en mijn leven ergens anders voortzetten,en dat was inderdaad wat er gebeurde, ik verhuizde. Een nieuwe school, nieuwe start.. ik vond het wel best.
1e klas. Niemand accepteerde me zoals ik was, ik was anders, en dat wist ik ook wel. Ik mocht bij niemand zitten, en niemand die mij erbij wou. En toen trok ik vaak op met een meisje, ze was verkeerd, maar daar dacht ik verder niet bij na, er was tenminste iemand die me mocht, die wel met me om wou gaan. We trokken veel met elkaar op, en het leek allemaal zo mooi. Totdat dingen veranderde. Ik deed alles voor haar.. Ik kwam er achter dat ze me gebruikte, en er ontstond ruzie. Ze stookte iedereen tegen me op, ik was er kapot van, en wist dat niemand me zou helpen, maar me mentor hielp me. Ik had toen al eens gedachtes dat ik het probleem ben van alles, en wou ermee stoppen..Ik heb het nooit overwogen het te doen.. Nadat alles was opgelost, en ik had besloten niet meer met het meisje om te gaan, was ik uiteindeljik over naar de 2de klas. Het ging beter, maar nog niet altijd best.. ik had een goede vriend, en ik kon hem alles vertellen, er waren nu wel meer mensen met wie ik omging, en ie me toch wel accepteerde zoals ik was.. Maar ik voelde me niet fijn.. ik verloor mijn beste vriend door ruzie, en heb leugens verzonnen.. Daardoor kwam ik bij een cursus om meer zelfvertrouwen te krijgen, en dat was uiteindelijk ook een flop. Ik had een nieuwe vriendin, en dat was echt super. ik heb vaak geprobeerd ermee te stoppen, want ik zag het allemaal niet meer zitten.. Ik wou het niet meer, dacht dat alles aan mij lag.. Heb zelf ook ADHD, waardoor ik 2jaar leer achterstand heb, ik dacht dat ook dat de reden was, waarom mensen mij niet accepteren zoals ik ben. Nu in de 3e klas, ik ben zelfverzekerder, maar nog steeds erg onzeker, meer vrienden, en voel me vrij op mijn gemak.. Mijn ouders zitten nu midden in een scheiding, wat mij naar beneden haalde, mijn cijfers werden slecht, en ik ging de verkeerde kant op, ik ging roken, inmiddels ben ik daar nu mee gestopt, maar toch voelt het vrij vervelend.. Ik heb een vriend leren kennen, en hem kan ik gelukkig alles vertellen , hij snapt het allemaal.. Ik kan niet over problemen praten, want ik wil geen medelijden van mensen, want ik ben bang mensen te verliezen.. ik heb altijd alles opgekropt.. ik heb ook een periode gehad dat ik mezelf heb gesneden, en heb daar spijt van. Elke keer als ik naar mijn pols kijk, zie ik weer de littekens, herriner k weer alle pijn.. en het was niet zozeer de pijn van het mes, of de schaar, maar de pijn van de situatie.. Nu mijn ouders midden in een scheiding zitten, gaat het niet beter, mijn beste vriendin voelt zich ook klote, en dat trekt mij ook heel erg aan.. Ik wil er altijd voor iedereen zijn, en meestal boven mijzelf.. net een vn mijn beste vrienden verloren ook door een ruzie, en heb altijd een gevoel dat alles door mij komt, dat omdat ik anders ben, ik de schuld op me moet nemen, ik weet ook wel dat dat niet zo is, maar die gedachte krijg ik moeilijk weg. Op school is er ook een vertrouwingspersoon waar k mee wil gaan praten, want ik wil niet weer gaan proberen er een eind aan te maken, en ik weet dat het leven dat niet waard is.. Ik vond altijd dat ik het geluk niet zo vinden, dat ik het buitebeentje was voor het ongeluk, ik ben nu inmiddels 14, en heb nog nooit een vriendje gehad.. ik heb het opgegeven, ik wacht tot het geluk mij vind, en ik weet dat het levn het niet waard is om er mee te stoppen.. ik hoop dat iedereen dat zal in zien..
Datum:
12-01-2010
Naam:
chey.
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

kutleven

Ik ben depressief/negatief zegt men.
Maar ik voel mij niet begrepen...
Kan naar een psycholoog gaan,
maar dan?
ik wil niet verder,maar het moet wel zegt men...
Mijn hele leven wordt ik achtervolgd door ongeluk.
Misschien heb ik wel te hoge eisen aan het leven,
ik weet het niet.
Wat ik wel weet dat ik er zelf geen einde aan wil maken,door voor de trein te springen,of ophanging.
Een overdosis medicijnen of een ziekte,dat zou ideeaal zijn.
Zou mij ook niet laten helpen
zal blij zijn als ik voorgoed rust zal vinden..
Afscheid nemen van mijn mislukt leven...
Datum:
12-01-2010
Naam:
rob
Leeftijd:
45
Provincie:
Drenthe

raadenloos

ik kan het echt niet meer aan het wordt mij allemaal teveel iedeeren doet net of die mijn onder de grond willen hebben ik krijg geen rust meer mijn ouders zijn geweldaardig mijn vader doet mij zo vaak wat ik weet echt neit meer wat ik moet ik wil er zo snel mogelijk een einde aan maken en niet meer veder met alles ik ben al genoeg vernield en dit pik ik gewoon niet meer ik hard een heele toekomst voor de boeg maar alles wordt kapot gemaakt door mijn vader en ik weet gewoon geen andere oplossing meer eenste wat ik wil is rust en niet meer veder met allesss al mijn leven tot nu toe gepest en geklierd en getreiderd en dan meot mijn vader paar jaar terug zeggen van zal ik je helpen vermoorden ik wil niet meer

groetjes lydia
Datum:
12-01-2010
Naam:
lydia
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

Zelfmoord

Ik ben het leven nu al zat ik heb alles waar ik blij van zou moeten worden maar ik weet het niet meer ik heb het gevoel dat iets me van binnen vermoordt. hebben meer mensen hier last van en wat moet ik doen. want anders denk ik dat het voor mij te laat is.
Datum:
12-01-2010
Naam:
Niels
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.